ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Νίκη με πλατιά σημασία

Εχει μεγάλη σημασία και αποτελεί παρακαταθήκη συνολικά για το εργατικό κίνημα ο αγώνας που έδωσαν οι χιλιάδες μεταλλεργάτες του Πειραιά, για την υπογραφή της Τοπικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΤΣΣΕ) με αυξήσεις από 6,5% έως 9,5%, ανάλογα με την ειδικότητα. Ο αγώνας διήρκεσε τρεις μήνες και δόθηκε σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες. Οι μεταλλεργάτες αναμετρήθηκαν με την άγρια επιθετικότητα της εργοδοσίας, η οποία, στο όνομα της κρίσης, προσπαθούσε με «νύχια και με δόντια» να πάρει πίσω όλες τις κατακτήσεις που έχει αποσπάσει ο κλάδος, στοχεύοντας κυρίως στο ωράριο, στο 7ωρο, 5ήμερο, 35ωρο, το οποίο στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη ισχύει από τη 10ετία του '90 και πέρσι επεκτάθηκε στα μηχανουργεία. Τα έβαλαν επί της ουσίας με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ, που αβαντάρουν ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου, που δουλεύουν για λογαριασμό του κεφαλαίου ώστε η κρίση να πέσει στις πλάτες των εργαζομένων. Απογύμνωσαν τις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, που ανοιχτά στηρίζουν τη στρατηγική του κεφαλαίου.

Ο ρόλος της συνδικαλιστικής τους οργάνωσης, του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά - που οι ίδιοι διαφυλάττουν εδώ και 10ετίες ως κόρη οφθαλμού, δίνοντας την απόλυτη πλειοψηφία της εργατικής τους οργάνωσης στις ταξικές δυνάμεις - ο ρόλος του ΠΑΜΕ ήταν καθοριστικής σημασίας για την έκβαση του αγώνα. Το ταξικό συνδικάτο, η γραμμή της ταξικής πάλης του ΠΑΜΕ και το διεκδικητικό του πλαίσιο, ήταν ο οργανωτής, ο εμπνευστής του αγώνα των μεταλλεργατών, ήταν αυτό που τους καθοδήγησε να κάνουν τη μάχη για την υπογραφή της ΤΣΣΕ υπόθεση δική τους. Η πορεία του αγώνα, η τακτική, οι ελιγμοί που έγιναν καθορίστηκαν μέσα από συλλογικές διαδικασίες που αποτελούν υπόδειγμα.

Τρεις μαζικές γενικές συνελεύσεις έγιναν σε διάστημα λιγότερο των τριών μηνών. Καθημερινά, οι πύλες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, του Βιομηχανικού Πάρκου Σχιστού, πέρα από τόπους περιφρούρησης, μετατρέπονταν σε τόπους συγκέντρωσης για τον προγραμματισμό των επόμενων βημάτων. Οι ίδιοι οι μεταλλεργάτες έδωσαν τη δύναμη στο Συνδικάτο τους να κλιμακώνει κάθε φορά παραπέρα τη μάχη. Το όργιο των τρομοκρατικών μηχανισμών, που έστησε η εργοδοσία, οι απειλές ακόμα και για κλείσιμο του λιμανιού, οι «μπράβοι» που επιστρατεύτηκαν από κάποιες επιχειρήσεις για να «μαντρώσουν» τους εργάτες, ήταν επόμενο να τσακιστούν κάτω από την αποφασιστικότητα του κλάδου. Ωθηση στη μάχη για την υπογραφή της Σύμβασης έδωσε και η τελευταία κατάκτηση των μεταλλεργατών και των άλλων ειδικοτήτων της Ζώνης, η καταβολή της έκτακτης οικονομικής ενίσχυσης 1.000 ευρώ σε όλους τους ανέργους τους, που θα αρχίσει την ερχόμενη βδομάδα.

Στον αγώνα αυτό, πρωτοπόρα ήταν η δράση των κομμουνιστών. Τσάκισε για μια ακόμη φορά όσους χλευάζουν την ταξική πάλη προωθώντας το διάλογο και τη συναίνεση και, ταυτόχρονα, μιλούν για παραπομπή από το ΚΚΕ της λύσης των προβλημάτων «στη δευτέρα παρουσία». Ο αγώνας των μεταλλεργατών προσφέρει πλούσια πείρα, για να βγάλουν οι εργαζόμενοι τα κατάλληλα συμπεράσματα για τους όρους και τις προϋποθέσεις που πρέπει να θέσει το κίνημα ώστε να γίνεται συνεχώς πιο αποτελεσματικό. Για το ρόλο των ταξικών δυνάμεων. Θέτει τις βάσεις για την ένταση της ταξικής πάλης, για την αντεπίθεση της εργατικής τάξης που διαμηνύει το ΠΑΜΕ, με προοπτική την ανατροπή αυτής της πολιτικής, που, για τα κέρδη του κεφαλαίου, υπονομεύει καθημερινά δικαιώματα και κατακτήσεις.

Να πιάσει τόπο η οργή

Γρηγοριάδης Κώστας

Ωραία «φάμπρικα» βρήκαν για να «καθαρίσουν» οι εμπλεκόμενοι γαλάζιοι πρώην υπουργοί στην υπόθεση του Βατοπεδίου. Παίρνουν τηλέφωνο τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και τον ρωτάνε αν το όνομά τους εμπλέκεται στη δικογραφία. Με «δεδομένη» εκ των προτέρων την αρνητική απάντηση του Γ. Σανιδά, αναλαμβάνουν στη συνέχεια οι ίδιοι να το ανακοινώσουν προς τα έξω, διατυμπανίζοντας βέβαια ότι είναι αθώοι. Αυτό ακριβώς έκανε ο πρώην υπουργός Αλ. Κοντός, ο οποίος δε δίστασε να βγει χτες σε ραδιοφωνικό σταθμό («Σίτι») και να αναφέρει ότι ο Γ. Σανιδάς σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν τον διαβεβαίωσε ότι «δεν υπάρχει, για κανένα από τα πολιτικά πρόσωπα, κανένα νέο στοιχείο που να συνηγορεί, ώστε ο φάκελος να πάει στη Βουλή»...Ταυτόχρονα, βέβαια, επιβεβαιώνεται ότι και η ηγεσία της Δικαιοσύνης είναι ενεργά αναμεμειγμένη στη συγκάλυψη, κινούμενη βέβαια εντός της γενικότερης νομιμότητας και της κυρίαρχης πολιτικής, ενώ δε λείπουν και οι εμπλοκές σε παιχνίδια εξουσίας μεταξύ των δύο μονομάχων. Το ζήτημα είναι η αηδία και η οργή που υπάρχει διάχυτη στα λαϊκά στρώματα να μην εκτονωθεί ανώδυνα ή να εγκλωβιστεί, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν, αλλά αυτή τη φορά να πιάσει τόπο: «Δαγκωτό» ΚΚΕ στις ευρωεκλογές.

Καλά κρατούν τα κούφια λόγια

«Στα Δωδεκάνησα υλοποιούμε ένα ευρύτερο σχέδιο ανάπτυξης των Δομών Πρωτοβάθμιας Φροντίδας. Η πολιτεία δεν θα μένει απαθής απέναντι σε κάθε τι που έχει να κάνει με την ανάπτυξη και την πρόοδο των ακριτικών μας νησιών και άλλων περιοχών της πατρίδας μας. Η στρατηγική μας θέλει να αναπτύσσονται σε ολόκληρη την Ελλάδα τούτη την ώρα, περίπου 75 περιφερειακά ιατρεία και Κέντρα Υγείας, ενώ στα μεγάλα αστικά Κέντρα ξεπηδούνε τα πρώτα Κέντρα Υγείας Αστικού Τύπου».

Τα παραπάνω δήλωσε προχτές ο υπουργός Υγείας Δημήτρης Αβραμόπουλος στα εγκαίνια του Πολυδύναμου Περιφερειακού Ιατρείου των Λειψών. Εκεί πήγε ο υπουργός Υγείας προερχόμενος απ' τη Ρόδο, όπου την ίδια μέρα εκπροσώπησε τον πρωθυπουργό στα αποκαλυπτήρια του ανδριάντα του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Και τα λέει αυτά ο υπουργός Υγείας, όταν η λίστα αναμονής για χειρουργεία στο νοσοκομείο της Ρόδου φτάνει πια μέχρι τον ...ανδριάντα που αποκάλυψε ο υπουργός. Το νοσοκομείο γονάτισε λόγω των ελλείψεων προσωπικού, δεν λειτουργούν τρεις απ' τις πέντε χειρουργικές αίθουσες και 700 άρρωστοι περιμένουν στη σειρά για χειρουργεία. Ακόμα κι ο Εισαγγελέας Ρόδου παράγγειλε τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης γι' αυτό το χάλι. Κατά τ' άλλα «η υπόθεση της Υγείας στη χώρα μας, παρά τα όσα γράφονται και ακούγονται, καλά κρατεί και καλό δρόμο ακολουθεί», όπως δήλωνε απτόητος και συνάμα προκλητικός, ο υπουργός Υγείας.

Ο ανούσιος καυγάς...

Από τη μια μεριά, η ΝΔ, μέσω του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Σ. Χατζηγάκη, να δίνει «μάχες» στην ΕΕ για τα συμφέροντα των Ελλήνων κτηνοτρόφων. Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ, μέσω του υπευθύνου του Αγροτικού Τομέα του Σ. Εξαρχου, να κατηγορεί την κυβέρνηση για «ανυπαρξία πολιτικής» στήριξης της ελληνικής κτηνοτροφίας. Και, στη μέση, οι μικρομεσαίοι κτηνοτρόφοι να βρίσκονται ένα βήμα πριν την οριστική χρεοκοπία και την εγκατάλειψη του επαγγέλματός τους. Κάπως έτσι διαμορφώνεται το σκηνικό το τελευταίο διάστημα, με τα δύο κόμματα να επιδίδονται στο συνηθισμένο τους ανούσιο επικοινωνιακό καυγά, τους «δικούς» τους αγροτοσυνδικαλιστές να προχωρούν σε άσφαιρες κινητοποιήσεις, με μοναδικό στόχο το «ξεφούσκωμα» της οργής των φτωχομεσαίων κτηνοτρόφων, την ίδια στιγμή που ο κλάδος του γάλακτος, για παράδειγμα, μονοπωλείται από 4 με 5 μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες αποκομίζουν αμύθητα κέρδη όλα αυτά τα χρόνια. Και όταν και οι δυο μαζί, στα πλαίσια εφαρμογής της ΚΑΠ, συμβάλλουν στο ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων κτηνοτρόφων.

... και το πραγματικό πεδίο πάλης

Το συνεπές αγροτικό κίνημα, έτσι όπως αυτό εκφράζεται μέσα από τις γραμμές της ΠΑΣΥ, έχει προειδοποιήσει εδώ και καιρό, από την πρώτη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση το 2003 έβαλε την υπογραφή του κάτω από το κείμενο της νέας ΚΑΠ, ότι στόχος των μονοπωλίων και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου είναι η συγκέντρωση της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής και πως οι φτωχομεσαίοι παραγωγοί πρέπει να παλέψουν συντονισμένα για την ανατροπή της. Οι μικροί παραγωγοί, μπορούν σήμερα, μέσα από την καθημερινή τους βιωματική σχέση με τους μεσάζοντες και τους βιομηχάνους, να συνειδητοποιήσουν καλύτερα σε ποιο σημείο τούς έφτασαν οι υποστηριχτές της ΚΑΠ, και να φανταστούν στο πού θα καταλήξουν. Πιο ξεκάθαρα σήμερα φαίνεται πως η λύση δεν μπορεί να είναι άλλη, από την πάλη ενάντια στους μεσάζοντες και τους βιομήχανους, μαζί με τους εργαζόμενοιυς, γιατί αυτοί είναι ο αντίπαλος. Πάλη για την εφαρμογή μιας φιλοαγροτικής πολιτικής, στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, που θα αξιοποιεί όλα τα παραγωγικά πλεονεκτήματα και όλες τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, για την ικανοποίηση των διατροφικών αναγκών του λαού μας.