«ΕΕ σημαίνει τρομοκρατία, των μονοπωλίων η συμμαχία», «Για να μην πληρώσεις την κρίση τους Ανυπακοή - Αντεπίθεση στην ΕΕ - στην πλουτοκρατία - στα κόμματά τους. Ισχυρό ΚΚΕ». Τα παραπάνω συνθήματα δέσποζαν στο ενοριακό κέντρο «Αγίου Αποστόλου Ανδρέου» στο Ντίσελντορφ, το περασμένο Σάββατο, στη συγκέντρωση για τις ευρωεκλογές που διοργάνωσε η Νομαρχιακή Οργάνωση Γερμανίας του ΚΚΕ με κεντρική ομιλήτρια την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα. Στην εκδήλωση, χαιρετισμό απεύθυνε η Αννα Γρηγοριάδου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και υποψήφια ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, η οποία ζει στη Γερμανία. Πλήθος Ελλήνων μεταναστών στη Γερμανία, με δυναμική παρουσία της νεολαίας, δίνουν μαχητικό «παρών» στη συγκέντρωση του Κόμματος, γεμίζοντας την αίθουσα με σημαίες και συνθήματα, με χειροκροτήματα και παλμό.

Νωρίτερα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ συναντήθηκε με εκπροσώπους των ελληνικών κοινοτήτων στη Γερμανία και την Ευρώπη γενικότερα, καθώς και με εκπροσώπους φορέων των Ελλήνων εκπαιδευτικών και των γονιών στη Γερμανία, ενώ κατέθεσε στεφάνι στο νεκροταφείο του Gerresheim όπου είναι θαμμένοι Σοβιετικοί στρατιώτες και πολίτες που σκοτώθηκαν στις καταναγκαστικές εργασίες του Γ' Ράιχ. Την Κυριακή, αντιπροσωπεία του ΚΚΕ με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, συναντήθηκε με αντιπροσωπεία της τοπικής οργάνωσης του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας.

Μιλώντας στη συγκέντρωση του Κόμματος, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ανάμεσα σε άλλα, υπογράμμισε: «Οι Ελληνες - πριν απ' όλα οι κομμουνιστές, αλλά και οι Ελληνες γενικότερα - οι ριζοσπάστες της Γερμανίας μπορούν να πουν πάρα πολλά σήμερα και στο κίνημα στην Ελλάδα και στο κίνημα στη Γερμανία. Και δεν τα ξεχωρίζουμε εμείς αυτά. Αναμφισβήτητα, επειδή βρισκόμαστε μπροστά στις ευρωεκλογές και αύριο μεθαύριο θα έχουμε και εθνικές εκλογές, θεωρούμε ότι οι κομμουνιστές της Γερμανίας και άλλοι ριζοσπάστες, άνθρωποι που καταλαβαίνουν ότι ανεξάρτητα από τις διαφορετικές απόψεις που έχουν με εμάς η κοινή δράση μαζί μας είναι πολλαπλά ωφέλιμη, οπωσδήποτε πρέπει να συμβάλουν στο δυνάμωμα του ΚΚΕ και με την ψήφο. Γιατί το ΚΚΕ δίνει μια σκληρή, ανοδική, σημαντική μάχη στην Ελλάδα, αλλά και γιατί το ΚΚΕ έχει σταθερό προσανατολισμό να συμβάλει στην ενίσχυση του κομμουνιστικού και γενικότερα του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος στην Ευρώπη, στη συμμαχία κομμουνιστικών - αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων».

«Εμείς σαν ΚΚΕ αισθανόμαστε καταρχήν ευθύνη στη χώρα μας. Δε θεωρούμε ότι είμαστε το κέντρο όλης της Ευρώπης και της Γης, αλλά πριν απ' όλα πρέπει να κουμαντάρουμε όσο μπορούμε τα πράγματα στη χώρα μας, να αυξήσουμε την απαιτητικότητα στη χώρα μας. Και εδώ πρέπει να συμβάλουν οι Ελληνες κομμουνιστές όπου Γης, αλλά, ταυτόχρονα με το δυνάμωμα του Κόμματος να συμβάλουμε - όσο περνάει από το χέρι μας - στην ανάπτυξη του πανευρωπαϊκού κινήματος. Το λέμε καθαρά. Απαίτησή μας, στα μέλη του Κόμματος, στους ΚΝίτες, στους φίλους του Κόμματος, στους συμπαθούντες το Κόμμα εδώ στη Γερμανία, είναι ότι με ακόμα μεγαλύτερη υπευθυνότητα όλοι μας πρέπει να ανεβάσουμε την ευθύνη και το ρόλο μας για να δυναμώσει και εδώ το κίνημα, πολύ περισσότερο που και εσείς είσαστε αναπόσπαστο κομμάτι του.

Ετσι που, πραγματικά, αλλού χείμαρρος, αλλού ρυάκι σε όλη την Ευρώπη να δυναμώσει αυτό το κίνημα. Βεβαίως, το κίνημα πριν απ' όλα αναπτύσσεται σε εθνικό επίπεδο, αλλά και ταυτόχρονα σε πανευρωπαϊκό. Δυναμώνει σε μια χώρα το κίνημα; Εχει ευρύτερες επιπτώσεις. Δυναμώνει πανευρωπαϊκά; Εχει επιπτώσεις και σε εκείνες τις χώρες που περνάνε περισσότερες δυσκολίες και σε όλες τις χώρες. Ας το σκεφτούμε λοιπόν αυτό και ας βάλουμε σε ακόμα καλύτερη βάση, μετά και το 18ο Συνέδριο, τη συνεισφορά του ΚΚΕ στην πάλη, στο πανευρωπαϊκό κίνημα, το εργατικό και γενικότερα, και των κομμουνιστών των Ελλήνων σε όλες τις χώρες αντίστοιχα. Και αυτό πρέπει να φανεί. Πιο δυνατό ΚΚΕ στο χώρο της Γερμανίας. Γιατί; Γιατί τώρα πια οι δικές μας θέσεις διασταυρώνονται και συναντιούνται πιο πολύ με τις εμπειρίες των Γερμανών εργατών και αν μιλήσουμε πανευρωπαϊκά, των Γάλλων, των Ιταλών και των Βρετανών. Οταν στην ισχυρή Γερμανία, στη Γερμανία που εν πάση περιπτώσει είχε ένα καλύτερο επίπεδο η εργατική τάξη - δε στέκομαι τώρα στη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας που δε συγκρίνεται - για διάφορους λόγους, γιατί ακριβώς σαν ηγετική χώρα μπορούσε να κάνει περισσότερες παραχωρήσεις, αυξάνοντας ταυτόχρονα το επίπεδο της εκμετάλλευσης, όταν το "σκανδιναβικό μοντέλο" ξεσκεπάζεται, όταν το "ιρλανδικό θαύμα" ξεσκεπάζεται, επομένως οι θέσεις που είχε το ΚΚΕ και άλλα κόμματα στην Ευρώπη διασταυρώνονται πιο πολύ με την εμπειρία της γερμανικής εργατικής τάξης. Και από αυτή την άποψη πρέπει μέχρι την ημέρα της κάλπης, το Σάββατο 6 Ιούνη, να κάνουμε το παν και να μην πούμε στις 8 Ιουνίου ότι "θα μπορούσα να κάνω και εκείνο"... Γιατί, το εύρος της επιρροής των ιδεών του Κόμματος είναι μεγάλο. Δε σημαίνει ότι όλοι όσοι επηρεάζουμε συμφωνούν μαζί μας, αλλά σήμερα υπάρχει η δυνατότητα να βοηθήσουμε πολύ περισσότερους ανθρώπους που ανήκουν στα εργατικά λαϊκά στρώματα να ξεπεράσουν ενδεχομένως αναστολές, επιφυλάξεις, διαφωνίες και να στείλουν την ψήφο εκεί που πιάνει τόπο», τόνισε η Αλ. Παπαρήγα.

Την εκδήλωση άνοιξε η Αννα Γρηγοριάδου, υπογραμμίζοντας: «Η καθημερινότητά μας είναι η ίδια με αυτή των εκατομμυρίων εργαζομένων σε όλη την ΕΕ. Είναι η ίδια των εκατομμυρίων μεταναστών που τριγυρνάνε στην Ευρώπη ψάχνοντας ένα καλύτερο αύριο. Είναι αυτή του ενός στους τρεις νέους άνεργου, όταν το μεγάλο κεφάλαιο, της BMW, της SIEΜENS, της MIELE, της MERCEDES τριπλασιάζει ή πολλαπλασιάζει τα κέρδη του χρόνο με το χρόνο. Είναι η BAYER εδώ στην περιοχή που τη διαμελίζουν και απολύουν κόσμο για να προσλάβουν νέους με τις καινούριες συμβάσεις. Είναι αυτή του ενός ευρώ την ώρα, της ημιαπασχόλησης, της τετράωρης εργασίας, των τριών ημερών εργασίας την εβδομάδα. Είναι απλά το γεγονός ότι δε θα πάρουμε ποτέ σύνταξη.

Η καθημερινότητα των παιδιών των μεταναστών, των Ελληνόπουλων, είναι η ταξικότητα της εκπαίδευσης, είναι η "αξιολόγηση" και η κατηγοριοποίηση των σχολείων, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο, στα σχολεία ελίτ και σε αυτά της εργατικής τάξης, τα χάουπτσούλε και ρεάλσούλε από τη μία και τα γκιμνάσιουμ από την άλλη. Είναι η συνεχής υποβάθμιση και το κλείσιμο των ελληνικών σχολείων, η υποβάθμιση του επιπέδου των γνώσεων που παρέχουν τα σχολεία. Η βάση του δέκα που βάζει ταξικούς φραγμούς στα Ελληνόπουλα, είτε είναι στη Γερμανία είτε είναι στην Ελλάδα. Τα δίδακτρα της τάξεως των 1.000 ευρώ στα πανεπιστήμια που βάζουν επιπλέον φραγμούς. Η καθημερινότητά μας είναι αυτή της άουσμπίλντουνγκ, της μαθητείας, που μετατρέπει τα νέα παιδιά σε ακόμα πιο φτηνό ευέλικτο εργατικό δυναμικό. Μόνο στο Ντίσελντορφ για παράδειγμα είχαμε το τελευταίο διάστημα πάνω από 17 Ελληνόπουλα στις γερμανικές φυλακές για ναρκωτικά, πορνεία και κλοπές.

Αυτή είναι η ζωή που μας προσφέρει η ΕΕ. Ολα τα παραπάνω φυσικά δεν έγιναν μόνα τους. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της ΕΕ και των κομμάτων που τη στηρίζουν, νεοφιλελεύθερων, ρεφορμιστικών και οπορτουνιστικών. Είναι αποτέλεσμα της Συνθήκης του Μάαστριχτ, που όλα τα κόμματα πλην του ΚΚΕ χειροκρότησαν».

«Η πρώτη ψήφος των νέων πρέπει να είναι κόκκινη. Η ψήφος της μετανάστριας και του μετανάστη να είναι κόκκινη. Εστω και αν δε συμφωνεί με τη θέση μας για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία. Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος καταδίκης της ΕΕ που έχει ενιαίους στόχους σε όλες τις χώρες, είτε Ελλάδα είτε Γερμανία. Δυναμώνοντας το ΚΚΕ μέσα στην Ευρωβουλή, δυναμώνετε τη μοναδική φωνή αντίστασης, αντεπίθεσης και ανυπακοής. Αυτό φοβάται το σύστημα και η άρχουσα τάξη: Τους αγώνες τους ξεκάθαρους, τους ταξικούς, τους αγώνες της εργατικής τάξης που έχουν ξεκάθαρο περιεχόμενο και στόχο την ανατροπή της ταξικής εξουσίας. Αυτό φοβούνται. Σε αυτήν την κατεύθυνση, σας υποσχόμαστε ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις το επόμενο διάστημα», επισήμανε η Α. Γρηγοριάδου.

Η εκπαίδευση των παιδιών των Ελλήνων μεταναστών στη Γερμανία και ο ρόλος και το περιεχόμενο της δράσης των ελληνικών κοινοτήτων, βρέθηκαν στο επίκεντρο των συναντήσεων που είχε το περασμένο Σάββατο στο Ντίσελντορφ η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα με το Συντονιστικό των Ομοσπονδιών Ελληνικών Κοινοτήτων της Ευρώπης, το ΔΣ της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων της Γερμανίας, το ΔΣ της ΕΛΜΕ Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας και την Ομοσπονδία Γονέων Βαυαρίας.

Κοινή συνιστώσα των συζητήσεων ήταν η εκπαίδευση των παιδιών των Ελλήνων μεταναστών, καθώς όπως επισημάνθηκε, στη Γερμανία ο ταξικός διαχωρισμός των μαθητών γίνεται από τα 10 χρόνια, ενώ είναι φανερή η ταξική διαφοροποίηση των σχολείων με αποτέλεσμα τα μεταναστόπουλα και τα παιδιά από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα να συνωστίζονται σε υποβαθμισμένα γερμανικά σχολεία. Ακόμα, υπογραμμίστηκε ότι τα μισά περίπου από τα Ελληνόπουλα που σπουδάζουν σε γερμανικό σχολείο, δεν μαθαίνουν καθόλου ελληνικά, ενώ στο ελληνικό σχολείο τα παιδιά έχουν μάθημα 42 ώρες τη βδομάδα και μαθαίνουν 50% Γερμανικά και 50% Ελληνικά...

Μετά την ολοκλήρωση των συναντήσεων, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Αν και ο χρόνος δεν ήταν πολύς, στις συναντήσεις οι οποίες έγιναν με το Συντονιστικό των Συλλόγων των Κοινοτήτων όλης της Ευρώπης, που είναι σημαντικό πράγμα η δημιουργία του, με την Ομοσπονδία των Κοινοτήτων της Γερμανίας, με τους Ελληνες εκπαιδευτικούς, που δουλεύουν στα ελληνικά σχολεία, με την Ομοσπονδία των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της Βαυαρίας, σε ένα πράγμα θα ήθελα να σταθώ:

Λόγω Μάαστριχτ και γενικότερης πορείας, οι συνθήκες δουλειάς και μόρφωσης έχουν γίνει πολύ χειρότερες και για τους Γερμανούς εργάτες και τις οικογένειές τους. Τα παιδιά των Ελλήνων μεταναστών ζουν ασφυκτικά προβλήματα και πάνω από όλα βρίσκονται ανάμεσα στο δίλημμα να σπουδάζουν σε υποβαθμισμένα γερμανικά σχολεία, που δεν έχουν τη δυνατότητα να μάθουν την ελληνική γλώσσα, ή να σπουδάζουν στο ελληνικό σχολείο μαθαίνοντας λίγα γερμανικά, λίγα ελληνικά κι όταν λέμε λίγα: Πίσω από τις σύγχρονες ανάγκες.

Για εμάς πρόκειται πραγματικά για ένα ψευτοδίλημμα, που δημιουργείται μέσα στις συνθήκες του συγκεκριμένου συστήματος και που αυτό θα οξυνθεί εξαιτίας της κρίσης. Αυτό που εμείς υποσχεθήκαμε είναι από τη μία μεριά να στηρίξουμε άμεσα αιτήματα που έχουν είτε οι γονείς, είτε οι εκπαιδευτικοί, είτε γενικότερα οι κοινότητες όσον αφορά τα ζητήματα της Παιδείας και τη στήριξη των κοινοτήτων, αλλά από την άλλη μεριά θεωρούμε ότι χρειάζεται και εμείς ως Κόμμα να σταθούμε στο μεγάλο πρόβλημα της εκπαίδευσης των μεταναστόπουλων. Η εμπειρία της Γερμανίας είναι πολύ σημαντική και θα βοηθήσει και για την αντιμετώπιση του ανάλογου ή του ίδιου προβλήματος που υπάρχει στην Ελλάδα με τα παιδιά των ξένων εργατών. Σε τελευταία ανάλυση είναι ένα ταξικό πρόβλημα. Παρ' όλα αυτά πρέπει να ασκήσουμε όσο γίνεται μεγαλύτερη πίεση προς όφελος των Ελληνόπουλων της Γερμανίας, αλλά και των παιδιών των μεταναστών στην Ελλάδα.

Τέλος, ήθελα πραγματικά να χαιρετίσω το γεγονός ότι υπάρχει ένα πανευρωπαϊκό όργανο των ελληνικών κοινοτήτων και νομίζουμε ότι αυτός είναι ο καλύτερος εκφραστής των μεταναστών της Ελλάδας, διότι σε τελική ανάλυση στηρίζεται στην πολύ μεγαλύτερη συλλογικότητα και θεωρούμε ότι άλλοι φορείς πρέπει να μείνουν μακριά από το να είναι εκφραστές αυτής της κατάστασης. Και τέλος ιδιαίτερα στο θέμα της Παιδείας, θεωρούμε ότι η εκκλησία δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει καμία ανάμειξη».

Στο νεκροταφείο του Gerresheim, σε ένα καταπράσινο και ολάνθιστο πάρκο, μια επιτύμβια στήλη δεσπόζει σε ένα ύψωμα, ως μνημείο για τους 1.600 Σοβιετικούς στρατιώτες και πολίτες που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα καταναγκαστικά έργα των ναζί στην περιοχή, κυριολεκτικά από την αβάσταχτη δουλειά. Μάλιστα, ο συγκεκριμένος χώρος δεν επαρκούσε για να θαφτούν όλοι οι Σοβιετικοί στρατιώτες και πολίτες, καθώς 1.500 ακόμα είναι θαμμένοι σε ένα άλλο ύψωμα...

Σε αυτό το σημείο έφτασαν μέλη του ΚΚΕ, με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα, και μέλη της τοπικής οργάνωσης του ΚΚ Γερμανίας, για να καταθέσουν ένα στεφάνι ανήμερα της επετείου της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Οι κομμουνιστές έδωσαν στην 9η Μάη το πραγματικό της περιεχόμενο, οδεύοντας προς το μνημείο των θυμάτων του ναζισμού με τις κόκκινες σημαίες των δυο κομμάτων, τα πανό να δηλώνουν «τιμή και δόξα στους αλύγιστους της ταξικής πάλης» και τα συνθήματα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και υπέρ της διεθνιστικής αλληλεγγύης και της πάλης για το σοσιαλισμό να πέφτουν βροχή, ενώ μετά το τέλος της εκδήλωσης αποχώρησαν τραγουδώντας τη Διεθνή.

Η Αλ. Παπαρήγα κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο και στη συνέχεια, απευθύνοντας χαιρετισμό στη συγκέντρωση των κομμουνιστών, τόνισε: «Διατηρείται ζωντανή η μνήμη, μέσα στο χώμα, της θυσίας των Σοβιετικών στρατιωτών, αλλά και των πολιτών θυμάτων του φασιστικού καθεστώτος.

Ελπίζω να μη χρειαστεί τα επόμενα χρόνια να υπερασπιστεί κανείς αυτό το θαυμάσιο μνημείο, σε αυτό το θαυμάσιο χώρο, που μπορεί να επιχειρηθεί στο πλαίσιο της επιχείρησης να ξαναγράψουν την Ιστορία.

Βεβαίως, ο ρόλος της Σοβιετικής Ενωσης, όπως και των άλλων λαών που αντιστάθηκαν, είναι μία αντικειμενική πραγματικότητα και γι' αυτό η Ιστορία δεν μπορεί να ξαναγραφτεί. Παρ' όλα αυτά, έχουμε όλοι υποχρέωση απέναντι στη νέα γενιά, να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σπουδάσει την Ιστορία του παρελθόντος. Υπάρχουν παιδιά που γεννήθηκαν μετά το 1990 και που γνώρισαν την περίοδο της ήττας, προσωρινής, αλλά οπωσδήποτε ήττας των δυνάμεων του σοσιαλισμού.

Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουμε υποχρέωση να βοηθήσουμε τους νέους ανθρώπους να μάθουν για το μεγάλο αποφασιστικό ρόλο και την προσφορά του σοσιαλισμού του 20ού αιώνα. Και αν μιλάμε για την Ιστορία του παρελθόντος, δεν είναι για να μείνουμε απλά στο παρελθόν. Πιστεύω ότι μπροστά μας υπάρχουν χρόνια που θα είναι ακόμα περισσότερο ενδιαφέροντα και πιο δυναμικά από το παρελθόν. Αν δεν σπουδάσει κανείς, όμως, την Ιστορία του παρελθόντος και του παρόντος, δεν μπορεί να παλέψει αποφασιστικά για το άμεσο μέλλον. Να διδαχθεί από τα θετικά, να βγάλει συμπεράσματα και από τα αρνητικά. Πάντως, ό,τι και αν έγινε, η προσφορά της Σοβιετικής Ενωσης ήταν αναντικατάστατη. Δεν υπάρχει καλύτερο μέρος από αυτό γι' αυτό το πολύ όμορφο μνημείο. Είμαι βέβαιη ότι αυτό θα μείνει».