Στο νεκροταφείο του Gerresheim, σε ένα καταπράσινο και ολάνθιστο πάρκο, μια επιτύμβια στήλη δεσπόζει σε ένα ύψωμα, ως μνημείο για τους 1.600 Σοβιετικούς στρατιώτες και πολίτες που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα καταναγκαστικά έργα των ναζί στην περιοχή, κυριολεκτικά από την αβάσταχτη δουλειά. Μάλιστα, ο συγκεκριμένος χώρος δεν επαρκούσε για να θαφτούν όλοι οι Σοβιετικοί στρατιώτες και πολίτες, καθώς 1.500 ακόμα είναι θαμμένοι σε ένα άλλο ύψωμα...

Σε αυτό το σημείο έφτασαν μέλη του ΚΚΕ, με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα, και μέλη της τοπικής οργάνωσης του ΚΚ Γερμανίας, για να καταθέσουν ένα στεφάνι ανήμερα της επετείου της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών. Οι κομμουνιστές έδωσαν στην 9η Μάη το πραγματικό της περιεχόμενο, οδεύοντας προς το μνημείο των θυμάτων του ναζισμού με τις κόκκινες σημαίες των δυο κομμάτων, τα πανό να δηλώνουν «τιμή και δόξα στους αλύγιστους της ταξικής πάλης» και τα συνθήματα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και υπέρ της διεθνιστικής αλληλεγγύης και της πάλης για το σοσιαλισμό να πέφτουν βροχή, ενώ μετά το τέλος της εκδήλωσης αποχώρησαν τραγουδώντας τη Διεθνή.

Η Αλ. Παπαρήγα κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο και στη συνέχεια, απευθύνοντας χαιρετισμό στη συγκέντρωση των κομμουνιστών, τόνισε: «Διατηρείται ζωντανή η μνήμη, μέσα στο χώμα, της θυσίας των Σοβιετικών στρατιωτών, αλλά και των πολιτών θυμάτων του φασιστικού καθεστώτος.

Ελπίζω να μη χρειαστεί τα επόμενα χρόνια να υπερασπιστεί κανείς αυτό το θαυμάσιο μνημείο, σε αυτό το θαυμάσιο χώρο, που μπορεί να επιχειρηθεί στο πλαίσιο της επιχείρησης να ξαναγράψουν την Ιστορία.

Βεβαίως, ο ρόλος της Σοβιετικής Ενωσης, όπως και των άλλων λαών που αντιστάθηκαν, είναι μία αντικειμενική πραγματικότητα και γι' αυτό η Ιστορία δεν μπορεί να ξαναγραφτεί. Παρ' όλα αυτά, έχουμε όλοι υποχρέωση απέναντι στη νέα γενιά, να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σπουδάσει την Ιστορία του παρελθόντος. Υπάρχουν παιδιά που γεννήθηκαν μετά το 1990 και που γνώρισαν την περίοδο της ήττας, προσωρινής, αλλά οπωσδήποτε ήττας των δυνάμεων του σοσιαλισμού.

Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχουμε υποχρέωση να βοηθήσουμε τους νέους ανθρώπους να μάθουν για το μεγάλο αποφασιστικό ρόλο και την προσφορά του σοσιαλισμού του 20ού αιώνα. Και αν μιλάμε για την Ιστορία του παρελθόντος, δεν είναι για να μείνουμε απλά στο παρελθόν. Πιστεύω ότι μπροστά μας υπάρχουν χρόνια που θα είναι ακόμα περισσότερο ενδιαφέροντα και πιο δυναμικά από το παρελθόν. Αν δεν σπουδάσει κανείς, όμως, την Ιστορία του παρελθόντος και του παρόντος, δεν μπορεί να παλέψει αποφασιστικά για το άμεσο μέλλον. Να διδαχθεί από τα θετικά, να βγάλει συμπεράσματα και από τα αρνητικά. Πάντως, ό,τι και αν έγινε, η προσφορά της Σοβιετικής Ενωσης ήταν αναντικατάστατη. Δεν υπάρχει καλύτερο μέρος από αυτό γι' αυτό το πολύ όμορφο μνημείο. Είμαι βέβαιη ότι αυτό θα μείνει».