ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΚΚΕ: Με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα!!!

****

TV: Μήπως ξέρετε τι λέει η ΕΕ για το ασφαλιστικό, τις εργασιακές σχέσεις;;;

*****

Επεσε στην αντίληψή σας τι αποφασίστηκε στην Πράγα;;; Γενικά, τι αποφάσισαν στις Συνόδους Κορυφής όλα αυτά τα χρόνια;;;

*****

Τι λέει για τους εργαζόμενους η Οδηγία Μπολκεστάιν, ή η Εκθεση Σέρκας;;;

*****

Τα ξέρετε όλα αυτά, όπως και όλα τ' αλλα αντιλαϊκά σχέδια και γι' αυτό τρώτε την ώρα όλη με το πώς δραπέτευσαν ο Χριστοφοράκος και ο Καραβέλας...

*****

Για να μη σκεφτεί ο τηλέπαθος τις εμπειρίες του και να μη μάθει τι τον περιμένει...

*****

Γιώργο (ΠΑΣΟΚ): Βαρβαρότητα τα Stage στο Δημόσιο...

*****

Καλά, δε θυμάσαι ποιος τα θέσπισε;;; Ποιος τα προώθησε;;; Και, τέλος πάντων, η βαρβαρότητα αφορά μόνο το Δημόσιο;;; Στον ιδιωτικό τομέα γίνεται «σοσιαλισμός»;;;

*****

Λαζόπουλο: Ετσι γίνεται: Η ανηφόρα έχει κόπο και προσπάθεια, αλλά όταν διαλέξεις την κατηφόρα δεν μπορείς να φρενάρεις...

*****

Κυλάς μέχρι τον πάτο...

****

Γιώργο (ΠΑΣΟΚ): Μήπως θυμήθηκες τι κουβεντιάσατε στο «μυστικό δείπνο» με τους μεγαλοεπιχειρηματίες;;;

****

Ετσι ρωτάμε, λόγω ...διαφάνειας...

*****

Ο Ομπάμας την είπε πάλι: Οι ΗΠΑ μπορούν να αποτελέσουν πρότυπο για τον μουσουλμανικό κόσμο...

******

Ωραία εξυπνάδα, για να πει πως παραμένουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια για τη «Μεγάλη Μέση Ανατολή»...

******

ΚΚΕ!!!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ομολογουμένως

Οι πιο πολλοί άνθρωποι θυμόμαστε πώς γνωρίσαμε κάποιον άλλον ή πώς αρχίσαμε να μαθαίνουμε να αγαπάμε την κλασική μουσική ή την ποίηση. Στο σπίτι μας ερχόταν ένας εύσωμος και ψηλός άνθρωπος, που κρατούσε πάντα καλά διπλωμένο στο αριστερό του χέρι, από τον αγκώνα μέχρι τον καρπό, το σακάκι του. Η μαμά μου του έλεγε να το αφήσει, έστω στην καρέκλα που καθόταν, για να ξεκουραστεί, αλλά εκείνος την απέκρουε. Το σακάκι του το χρειαζόταν, οποιαδήποτε στιγμή μπορούσε να συλληφθεί, επειδή τα κελιά είναι κρύα και υγρά, και αν δεν ήταν, το δίπλωνε και το έβαζε για προσκεφάλι. Ημασταν το μόνο σπίτι που τον δεχόμαστε, δηλαδή του παρείχαμε άσυλο και κάποια ψυχική ηρεμία, αν και δε φαινόταν καθόλου νευρικός. Εμείς, οι τρεις αδελφές, τον λέγαμε θείο, αλλά δεν ήταν ούτε εξ αγχιστείας. Ο θείος ήταν φιλόλογος, αλλά δεν ήταν γιατί δε δίδασκε σε κανένα γυμνάσιο, ούτε στην Καλλιθέα, ούτε αλλού. Και τι καθηγητής ήταν αφού τον είχα ακούσει να λέει στη μαμά μου ότι ποτέ δεν έβαζε πουθενά την υπογραφή του. Μερικές φορές μας έκανε διάφορες ερωτήσεις, σαν αυτές στο σχολείο, για να τις απαντήσουμε. Μια φορά τον ρώτησε κάτι η μαμά μου για μένα, κι εκείνος είπε, ομολογουμένως...

Υστερα τον χάσαμε. Μέχρι που ήρθε ένα δελτάριο, με μια σφραγίδα με κόκκινα γράμματα: λογοκρίθηκε, που απευθυνόταν σ' εμένα. Η μαμά είπε: Είναι από το θείο Γιάννη Φερέτο, από κάποιο νησί. Εχει βάλει την υπογραφή του, είπα. Αναγκαστικά, απάντησε η μαμά μου. Ο θείος μού συνιστούσε να βρω και να διαβάσω το ποίημα Κεριά του Καβάφη. Το όνομα μου ήταν άγνωστο. Ρώτησα τις συμμαθήτριές μου αν τον ήξεραν, αν είχαν βιβλία του, το όνομα κυκλοφόρησε ανάμεσά μας μέχρι που μας έφερε ένα βιβλίο με ποιήματα ο γιος του διοικητή του Αστυνομικού Τμήματος Καλλιθέας. Ηταν γνωστό πως ήταν ο καλύτερος μαθητής, πως διάβαζε πολύ και θα πήγαινε στο Πανεπιστήμιο. Θα τον θαυμάζαμε περισσότερο αν δεν ήταν χοντρός με πεταχτά δόντια, αλλά δεν πείραζε.

Πήρα το βιβλίο, διάβασα το ποίημα τόσες φορές, που το έμαθα απέξω, χωρίς να καταλαβαίνω τι εννοούσε και επέστρεψα το βιβλίο. Ομως, μέσα μου ένιωθα πως είχα μάθει κάτι σπουδαίο. Ακολούθησε και άλλο δελτάριο, πάλι σ' εμένα. Αυτή τη φορά ο θείος μού έγραφε να διαβάσω το ποίημα Μονότονα του Καβάφη. Ξαναζήτησα το βιβλίο, έμαθα και αυτό το ποίημα απέξω, χωρίς και αυτή τη φορά να καταλαβαίνω το νόημα, αλλά να νιώθω πως επρόκειτο για κάτι σπουδαίο. Σκεφτόμουν περισσότερα κάποιο απόγευμα καθώς άκουγα τη διάλεξη και την ανάγνωση των ποιημάτων του Καβάφη, στη μετάφρασή του από τον ελληνιστή καθηγητή Ντάνιελ Μάντελσον, στη Νέα Υόρκη.

Οχι μόνο πόσο ταλαιπωρημένοι, κακοποιημένοι και βασανισμένοι ήταν οι φυλακισμένοι και οι εξόριστοι στα ξερονήσια, αλλά και παρεξηγημένοι ακόμα και ποιητικά.

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ

ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ

Οι εποικισμοί επεκτείνονται

Σε σημείο αντιπαράθεσης μεταξύ της τακτικής «καρότου» του Ομπάμα προς το μουσουλμανικό κόσμο και της πολιτικής της ακροδεξιάς κυβέρνησης Νετανιάχου, έχουν αναδειχθεί οι εποικισμοί της Δυτικής Οχθης, που, όπως φαίνεται και στη φωτογραφία, συνεχίζουν τη «φυσική ανάπτυξή» τους.