Προχωρώντας σε μια επιδεικτική περιφρόνηση της λαϊκής ετυμηγορίας ο πρωθυπουργός επαίρεται ότι καθόλου δε θα μετρήσει το αποτέλεσμα της ευρωκάλπης στο πρόγραμμα των αντεργατικών «μεταρρυθμίσεων», που δεσμεύεται ότι θα το προχωρήσει με ταχύτερους ρυθμούς, ενώ δε διστάζει να προαναγγείλει την οριστική κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου!

Στο όνομα της οχύρωσης της χώρας από τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης ο Κ. Καραμανλής μιλώντας χτες στον ΑΝΤ1 τόνισε ότι «το δικό μου χρέος είναι όσο μπορεί να σπρώξει μεταρρυθμίσεις, που μπορεί να μην είναι πάντα ευχάριστες, αλλά είναι αναγκαίες για να πορευτεί καλύτερα η χώρα. Και αυτό ισχύει, ασχέτως αποτελέσματος».

Προκειμένου να μην αφήσει περιθώρια αμφιβολιών φρόντιζε να επαναλαμβάνει συνεχώς το στίγμα της βούλησής του: «Είμαι έτοιμος εδώ και πολύ καιρό, και το έχω πει πολύ καθαρά στον κόσμο, ότι πρέπει να κάνουμε μια σειρά από πράγματα, κυρίως διαρθρωτικές αλλαγές, διότι είναι αυτά που εμφανίζονται ως αδυναμίες της οικονομίας μας. Τις ξέραμε πάντα, απλώς η κρίση τι έκανε; Κάνει πιο επιτακτική την ανάγκη άμεσα να προχωρήσουμε σ' αυτά».

Μάλιστα προχώρησε ξανά στην παράθεση της «ενδεικτικής» ατζέντας των μεταρρυθμίσεων που θα προχωρήσει μετά τις ευρωκάλπες: Ασφαλιστικό, «εξορθολογισμός» (διάβαζε... σφαγή) των βαρέων και ανθυγιεινών, περιορισμός των αναπηρικών συντάξεων, διαχωρισμός του κλάδου Υγείας από τον κλάδο Συντάξεων, άνοιγμα «κλειστών» επαγγελμάτων, νέοι έμμεσοι φόροι. «Εγώ είμαι πολύ καθαρός με τους πολίτες», τόνισε για πολλοστή φορά και διευκρίνισε: «Η βασική επιδίωξη είναι διαρθρωτικές αλλαγές και σύλληψη ή αντιμετώπιση του εκτεταμένου φαινομένου της φοροδιαφυγής. Αλλά αν χρειαστεί, αν οι προβλέψεις στην αποτίμηση του εξαμήνου που είναι τον Ιούνιο δηλαδή, δείχνουν ότι πρέπει να πάρουμε και άλλα μέτρα, ακόμα και φορολογικά, θα τα πάρουμε»...

Περηφανεύτηκε μάλιστα ότι και πριν τις ευρωεκλογές πήρε αντιλαϊκά μέτρα, αναφέροντας το πάγωμα των μισθών και των συντάξεων στο δημόσιο τομέα, και γι' αυτό δεν μπορεί, όπως είπε, να κατηγορηθεί ότι «φυλάει τα δύσκολα για μετά».

Ταυτόχρονα ο Κ. Καραμανλής υπερασπίστηκε τη στήριξη της κερδοφορίας των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων επικαλούμενος το σαθρό επιχείρημα ότι μόνο αυτές «γεννούν» θέσεις εργασίας και μόνο έτσι μπορεί να καταπολεμηθεί η ανεργία, παραγνωρίζοντας βέβαια ότι η θεωρία αυτή έχει χρεοκοπήσει κάτω και από το βάρος της κρίσης. Αναφερόμενος στις επενδύσεις που πρέπει να γίνουν μίλησε καθαρά με τη γλώσσα των καπιταλιστών: «Οταν ο άλλος θέλει να επενδύσει στην Ελλάδα και δεν μπορεί να βρει χώρο να επενδύσει, γιατί δεν ξέρει αν θα συμφωνήσει με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αν θα του το εγκρίνει με περιβαλλοντικούς όρους η κυβέρνηση, αν θα προσφύγουν κάποιοι άλλοι στο Συμβούλιο Επικρατείας κλπ»... είπε αναφερόμενος στα «εμπόδια» που συναντά ένας «επενδυτής», για να συμπληρώσει πως «με το χωροταξικό σχεδιασμό σε ένα σημαντικό βαθμό λύνεται αυτό».

Χέρι χέρι με την επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και την επίδειξη πυγμής στους μετανάστες πηγαίνει και η ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής και η κατάργηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Στην ευθεία ερώτηση «αν θα καταργήσετε το πανεπιστημιακό άσυλο», ο Κ. Καραμανλής δε διστάζει: «Κατ' αρχήν όχι. Αλλά σε τελική εκτίμηση, αν δε διορθωθεί η κατάσταση, θα μπορούσα να το σκεφτώ. Και εξηγούμαι γιατί: Σε μια ελεύθερη και ανοιχτή κοινωνία τι θα πει άσυλο; Δηλαδή η διακίνηση των ιδεών παντού δεν είναι ανοιχτή;»!...

Απαντώντας σε ερωτήσεις για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας ο πρωθυπουργός μίλησε για εντονότερη αστυνομική παρουσία στις γειτονιές, ενώ δικαιολόγησε την ποινικοποίηση της κουκούλας, το φακέλωμα των κινητών καρτοτηλεφώνων κ.ά.

Για τις βουλευτικές εκλογές απάντησε ότι «δεν τις βλέπει κοντά», επειδή, όπως εξήγησε, «η χώρα πρέπει να πάει σε εκλογές αφού μπορέσει να αντιμετωπίσει τα μεγάλα προβλήματα που μας έχει συσσωρεύσει η οικονομική κρίση». Οσον αφορά το ενδεχόμενο των εκλογών με αφορμή την ανάδειξη προέδρου Δημοκρατίας την άνοιξη του 2010, είπε πως «πάντως δεν θα τις προκαλέσει η κυβέρνηση τότε τις εκλογές».

Με μια ακατάσχετη δημαγωγία πλαισιωμένη από ανέξοδες υποσχέσεις και συνθήματα επιχείρησε χτες ο Γ. Παπανδρέου να παραπλανήσει τα λαϊκά στρώματα και να κρύψει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει το ΠΑΣΟΚ μέσα από το πρόγραμμά του για τη συνέχιση της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής.

Μιλώντας στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Αθήνα, ξεκίνησε με μια ώρα καθυστέρηση εξαιτίας της ...ανάγκης να στηθεί για να καλύψει τις σκηνοθετικές «απαιτήσεις», ο Γ. Παπανδρέου ζήτησε από το λαό «ψήφο» στο ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές για να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος την επάνοδό του στην εξουσία, την ίδια στιγμή που έθετε ως πρωταρχικό στόχο τη διασφάλιση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.

Ο Γ. Παπανδρέου χτες ...θυμήθηκε τους «νέους που διαδήλωναν το Δεκέμβρη», τους «ανέργους», τη γενιά των 700 ευρώ, των «stage»», τους «απόμαχους της δουλειάς», τα «υπερχρεωμένα νοικοκυριά» και τους ζήτησε να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στο ΠΑΣΟΚ. Πίσω από το προσκλητήριο του προσπάθησε να κρύψει ότι το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ είναι δομημένο και προσηλωμένο ακριβώς πάνω στην συνέχιση αυτής της πολιτικής που γεννά την ανεργία, τη φτώχεια και την ανέχεια. Οι υποσχέσεις που μοίρασε για «δίκαια αναδιανομή» του πλούτου, δεν περιείχαν την παραμικρή αναφορά σε αυξήσεις και μισθούς και μεροκάματα. Αντίθετα, όσο και να προσπάθησε να το ντύσει με όμορφο «περιτύλιγμα», εξήγγειλε νέα φορολογικά βάρη για το λαό αφού όπως είπε «όλοι μας θα πληρώνουμε δίκαια το μερίδιο που μας αναλογεί»... Βιομήχανοι, τραπεζίτες και εργαζόμενοι, όλοι στο ίδιο καζάνι.

Ο Γ. Παπανδρέου ισχυρίστηκε «ότι μαζί μπορούμε να χτίσουμε ένα κοινωνικό κράτος και να βάλουμε τέλος στην πολιτική που διέλυσε το ΕΣΥ και τα ασφαλιστικά ταμεία με την απάτη των ομολόγων», αλλά έκρυψε ότι την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας στήριξε και στηρίζει το ΠΑΣΟΚ, όπως και το τζογάρισμα των αποθεματικών των Ταμείων. Μίλησε για «μια δίκαια κοινωνία που θα βάλει τέλος στις πολιτικές που αφήνουν τα δάση μας να καίγονται, που παραδίδει τις παραλίες στο τσιμέντο», αλλά αποσιώπησε ότι αυτές οι πολιτικές φέρουν φαρδιά - πλατιά την υπογραφή του ΠΑΣΟΚ.

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ισχυρίστηκε ότι με μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ θα μπει τέλος στο «καθεστώς της ανομίας και της ατιμωρησίας», εμφανίστηκε σαν ...πρεσβευτής ενός «νέου ήθους» που θα «συγκρουστεί με τα μεγάλα συμφέροντα», αλλά πίσω από τα κενά λογύδρια ανέλαβε ξεκάθαρες δεσμεύσεις για την παροχή νέων κινήτρων, επιδοτήσεων και επενδύσεων προς τους επιχειρηματίες μέσω της πράσινης ανάπτυξης, τονίζοντας «εμείς θα στηρίξουμε την παραγωγική και όχι την παρασιτική οικονομία».

Σε μια προσπάθεια να καρπωθεί τη λαϊκή δυσαρέσκεια από την κυβερνητική πολιτική ζήτησε από τα λαϊκά στρώματα να μην «απέχουν» από τις κάλπες. Κάλεσε επίσης όσους «πίστεψαν στον Ανδρέα Παπανδρέου και στήριξαν το έργο του Κ. Σήμιτη» σε «πανστρατιά», ζητώντας επί της ουσίας από τον ελληνικό λαό να ...επιβραβεύσει την πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ που τσάκισαν τα εργασιακά και λαϊκά δικαιώματα. Υποσχέθηκε ότι θα «κάνει ριζικές αλλαγές στον τόπο» αλλά έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι αυτές θα γίνουν με γνώμονα τις ευρωενωσιακές αντιδραστικές κατευθύνσεις ισχυριζόμενος ότι μέσα στους κόλπους της ΕΕ των «μονοπωλίων» μπορεί να υπάρξει ...«καλύτερη διαπραγμάτευση».

Επανέλαβε το ψευδεπίγραφο δίλημμα «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» στις 7 Ιουνίου, αλλά εστίασε την κριτική του στα σκάνδαλα της κυβέρνησης και αποκρύπτοντας ότι αυτά αποτελούν γέννημα της πολιτικής και του καπιταλιστικού συστήματος που υπηρετούν σε συνέπεια οι εταίροι του δικομματισμού ζήτησε οι πολίτες να καταδικάσουν μια κυβέρνηση «που άνοιξε τα αεροδρόμια για να κλείσει τα στόματα, (...)άρχισε πανικόβλητη να συλλαμβάνει γυναικόπαιδα (...) και βρίσκεται σε ομηρία». Βέβαια, απέφυγε να κάνει οποιαδήποτε αναφορά στην ομολογημένη συμμετοχή στελεχών του στο σκάνδαλο της «Ζήμενς».