Μεγάλο «καημό» έχει η ΓΣΕΒΕΕ για την Επιτροπή Ανταγωνισμού, η οποία «καταργείται» κατά τη γνώμη της με τις αλλαγές που προώθησε η κυβέρνηση στη λειτουργία της.

Διότι, λέει η ΓΣΕΒΕΕ, «η βελτίωση της λειτουργίας των αγορών στην Ελλάδα, προς όφελος των καταναλωτών και των (πολλών) μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων», είναι «κορυφαία πρόκληση».

Ακόμη κι έτσι να είναι, η Επιτροπή Ανταγωνισμού πού «κολλάει»; Μήπως η ΓΣΕΒΕΕ περίμενε από αυτήν να κάνει τις αγορές στην Ελλάδα να λειτουργούν προς όφελος των... καταναλωτών; Στο κάτω κάτω της γραφής οι αγορές δε φτιάχνονται γι' αυτό το λόγο. Φτιάχνονται για να λειτουργούν προς όφελος των πλουτοκρατών. Αλλιώς δεν θα τις έλεγαν αγορές...

Αυτά κάνει και λέει η ΓΣΕΒΕΕ, σπέρνει και μεγεθύνει αυταπάτες. Μιλά για «υγιή ανταγωνισμό» και θεωρεί ότι μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο, ενώ γνωρίζει πολύ καλά το συντριπτικό πλήγμα που δέχθηκαν η ελληνική βιοτεχνία και το μικρό εμπόριο στα πλαίσια της ΕΕ και του «υγιούς», εντελώς νόμιμου και θεσμοθετημένου ανταγωνιστικού τρόπου λειτουργίας των αγορών, στη βάση των αποφάσεων της Κομισιόν.

Κατά τα άλλα, εξεγείρεται η ΓΣΕΒΕΕ επειδή οι νέες ρυθμίσεις καταργούν την εκπροσώπηση των φορέων και της ίδιας στην Επιτροπή. Εμ, βέβαια, όταν συντάσσεται με τον επιχειρηματικό κόσμο, δηλαδή με τα μονοπώλια και την κυβέρνησή τους, τα κόμματά τους, την πολιτική τους, νομίζοντας πως είναι εταίροι και όχι αντίπαλοι οι ΕΒΕ, αφού τα μονοπώλια τους καταδικάζουν στον αφανισμό, τέτοια θα λέει η κατ' όνομα οργάνωση διεκδίκησης των συμφερόντων των ΕΒΕ.

Η ακρίβεια, σε συνδυασμό με τους χαμηλούς μισθούς και τις συντάξεις, τσακίζει καθημερινά τις εργατικές οικογένειες. Για πολλές, η κατάσταση είναι επώδυνη, για άλλες δύσκολη, καθώς αντανακλά μια όλο και μεγαλύτερη στενότητα, μια ευδιάκριτη επιδείνωση της θέσης τους και πολλαπλασιάζει την ανασφάλεια για το μέλλον.

Και τι κάνει η κυβέρνηση, εκτός από το να φροντίζει να πληρώσουν την κρίση του καπιταλισμού οι εργαζόμενοι;

Κάνει, λέει, κοστολογικούς ελέγχους για να ενημερώνει τον κόσμο ποιος κάνει «δικαιολογημένες» αυξήσεις και ποιος όχι. Σπουδαία «παρηγοριά» θα πει κανείς. Αλλά δεν σταματάει εδώ η... πλάκα. Μέσα σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες, ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γ. Βλάχος βγήκε χτες και ανακοίνωσε ότι ο ρυθμός αύξησης τιμών για 160 προϊόντα καθημερινής χρήσης που παρακολουθεί, ήταν 0,6% τους τελευταίους 12 μήνες.

Ε, τότε να το γιορτάσουμε, τι καθόμαστε; Να ορμήξουμε στα σούπερ μάρκετ να τα αδειάσουμε πριν πάρουν κι αυτά τα προϊόντα μεγάλες αυξήσεις.

Βεβαίως, μπορεί να πει κάποιος ότι τα προϊόντα καθημερινής χρήσης είναι εκατοντάδες. Και ότι τα συγκεκριμένα 160 μπορεί να είναι ήδη ακριβά σε σχέση με άλλα, ή να είχαν ανατιμηθεί σημαντικά πριν αρχίσει η μέτρηση. `Η να είναι ευκαιριακή η σταθερότητα των τιμών, ακόμη και η μείωση κάποιων, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού μεγάλων εταιρειών, όπως γίνεται στα γάλατα, στα παγωτά και στα γιαούρτια αυτή την περίοδο.

Η μόνη αλήθεια είναι ότι η κάθε εταιρεία μπορεί να βάλει όποια τιμή θέλει και νομίζει ότι μπορεί να βάλει και η κυβέρνηση μπορεί, το πολύ, να αποφασίσει μια τρίμηνη αναστολή. Και ότι ο κόσμος στενάζει από την ακρίβεια. Τα υπόλοιπα είναι λόγια...