Η ακρίβεια, σε συνδυασμό με τους χαμηλούς μισθούς και τις συντάξεις, τσακίζει καθημερινά τις εργατικές οικογένειες. Για πολλές, η κατάσταση είναι επώδυνη, για άλλες δύσκολη, καθώς αντανακλά μια όλο και μεγαλύτερη στενότητα, μια ευδιάκριτη επιδείνωση της θέσης τους και πολλαπλασιάζει την ανασφάλεια για το μέλλον.

Και τι κάνει η κυβέρνηση, εκτός από το να φροντίζει να πληρώσουν την κρίση του καπιταλισμού οι εργαζόμενοι;

Κάνει, λέει, κοστολογικούς ελέγχους για να ενημερώνει τον κόσμο ποιος κάνει «δικαιολογημένες» αυξήσεις και ποιος όχι. Σπουδαία «παρηγοριά» θα πει κανείς. Αλλά δεν σταματάει εδώ η... πλάκα. Μέσα σ' αυτές τις δύσκολες συνθήκες, ο υφυπουργός Ανάπτυξης Γ. Βλάχος βγήκε χτες και ανακοίνωσε ότι ο ρυθμός αύξησης τιμών για 160 προϊόντα καθημερινής χρήσης που παρακολουθεί, ήταν 0,6% τους τελευταίους 12 μήνες.

Ε, τότε να το γιορτάσουμε, τι καθόμαστε; Να ορμήξουμε στα σούπερ μάρκετ να τα αδειάσουμε πριν πάρουν κι αυτά τα προϊόντα μεγάλες αυξήσεις.

Βεβαίως, μπορεί να πει κάποιος ότι τα προϊόντα καθημερινής χρήσης είναι εκατοντάδες. Και ότι τα συγκεκριμένα 160 μπορεί να είναι ήδη ακριβά σε σχέση με άλλα, ή να είχαν ανατιμηθεί σημαντικά πριν αρχίσει η μέτρηση. `Η να είναι ευκαιριακή η σταθερότητα των τιμών, ακόμη και η μείωση κάποιων, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού μεγάλων εταιρειών, όπως γίνεται στα γάλατα, στα παγωτά και στα γιαούρτια αυτή την περίοδο.

Η μόνη αλήθεια είναι ότι η κάθε εταιρεία μπορεί να βάλει όποια τιμή θέλει και νομίζει ότι μπορεί να βάλει και η κυβέρνηση μπορεί, το πολύ, να αποφασίσει μια τρίμηνη αναστολή. Και ότι ο κόσμος στενάζει από την ακρίβεια. Τα υπόλοιπα είναι λόγια...