Η Αλέκα Παπαρήγα στη συζήτηση που είχε με τους κατοίκους του χωριού Πρόδρομος Θίσβης

Οπως είπαν, αρχικά ήταν ανεκτικοί απέναντι στον Ομιλο, γιατί ήλπιζαν «πως θα δώσει ζωή στην περιοχή». Ομως οι προσδοκίες τους διαψεύστηκαν, καθώς η περιοχή είχε ήδη ερημώσει και μόλις 50 εργαζόμενοι απασχολούνται στο εργοστάσιο. Αναφορικά με τις πυρκαγιές στην περιοχή, ανέφεραν ότι κάηκαν 11.000 στρ., 9.000 ελαιόδεντρα και πάνω από 120 ζώα.

Αναδεικνύοντας πώς οι δρόμοι της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της αλλαγής της χρήσης γης περνούν μέσα από «τα καμένα», η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε: «Τώρα οι οργανωμένοι εμπρησμοί γίνονται, γιατί υπάρχουν ενδιαφέροντα όχι μόνο για ένα σπίτι, αλλά και για μεγάλες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις». Και πρόσθεσε: «Αν γίνουν τέτοιες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις στα παράλια, δεν πρόκειται να κερδίσετε τίποτα, διότι θα έρχονται οι τουρίστες απ' έξω ή οι "λεφτάδες" για λίγες μέρες και θα αφήνουν τα πάντα μέσα στο ξενοδοχείο, δεν πρόκειται να έρθουν εδώ στο καφενεδάκι να πιουν τον καφέ τους. Ακόμα κι αν σας πουν περί τουριστικής ανάπτυξης, δεν θα είναι ο τουρισμός, ο οποίος άφηνε ένα εισόδημα στους επαγγελματίες, στους αυτοαπασχολούμενους». «Οι πυρκαγιές μπαίνουν ακριβώς και για τη δημιουργία βιομηχανικών πάρκων, τα οποία είναι ιδιωτικοί χώροι, περιλαμβάνουν λιμάνια, αύριο θα περιλαμβάνουν κι άλλα», συμπλήρωσε.

Αντέτεινε, ότι οι χώροι βιομηχανικής χωροθέτησης πρέπει να είναι δημόσιοι και πρέπει να είναι τοποθετημένοι με τρόπο ώστε να παίρνονται υπόψη τα περιβαλλοντικά κριτήρια και ο άνθρωπος. «Αλλά όταν η βιομηχανία βρίσκεται στα χέρια των ιδιωτών, των καπιταλιστών, καταλαβαίνετε ότι και τα πάντα και τα λιμάνια κι οι βοηθητικοί χώροι φροντίζουν να τους ανήκουν», υπογράμμισε.

Οπως είπε χαρακτηριστικά, «ο Στασινόπουλος και ο κάθε Στασινόπουλος θέλει να είναι δίπλα στη θάλασσα για να έχει λιγότερο κόστος, όχι για να δώσει φθηνότερα προϊόντα, αλλά για να βγάλει μεγαλύτερο κέρδος. Ολες οι βιομηχανίες πάνε πάνω στις ακτές. Για τα κέρδη τους, όχι για να αγοράζουμε εμείς πιο φθηνά».

Ξεκαθαρίζοντας ότι πρόκειται για ένα γενικό πολιτικό πρόβλημα, είπε τα εξής: «Λένε κάποιοι: Να πούμε όχι στη βιομηχανία; Τι να την κάνω εγώ τη βιομηχανία, αφού στον τόπο μου απασχολεί μόνο 50 ανθρώπους; Κάποιος άλλος θα πει, όμως, ότι η βιομηχανία απασχολεί και άλλους 50 από κει και άλλους από άλλα μέρη, εσύ μόνο τον εαυτό σου σκέφτεσαι; Αν πάρουμε όλα αυτά, μπορούμε να πούμε ότι κάθε άποψη έχει έναν πυρήνα αλήθειας. Πώς θα αρθούν αυτές οι αντιφάσεις;

Το ζήτημα είναι ποιος κάνει κουμάντο στην ανάπτυξη, ποιος έχει την ιδιοκτησία, την εξουσία και για ποιο σκοπό κάνει την ανάπτυξη. Και το δεύτερο ζήτημα είναι προγραμματισμός εθνικός και μετά περιφερειακός και τοπικός. Μπορεί μια περιοχή να μην έχει καθόλου βιομηχανία, αυτό δεν σημαίνει ότι θα έχει ανεργία, θα έχει άλλες μορφές απασχόλησης. Μπορεί μια περιοχή να είναι μόνο βιομηχανική, αλλά από την ώθηση που θα δίνει στην ανάπτυξη να επωφελείται όλος ο κόσμος». Και συμπλήρωσε: «Κατανέμεις τα μέσα παντού και την ανάπτυξη, αλλά επωφελούνται ισότιμα όλοι. Υπάρχουν περιοχές που είναι μόνο αγροτικές. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα απολαμβάνουν φθηνά βιομηχανικά προϊόντα».

«Οταν, όμως, τα μονοπώλια, οι καπιταλιστές, κατέχουν τη γη, ελέγχουν το νερό, τον αέρα, τα πάντα, όταν αυτοί καθορίζουν τι, πού και πώς θα παραχθεί, θα δημιουργούνται τέτοιες αντιφάσεις, όπου όλοι θα έχουν λίγο δίκιο», σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα. «Η άρση αυτής της αντίφασης και των διαφωνιών μέσα στο λαό θα γίνει αν συμφωνήσουν τα λαϊκά στρώματα στο τι εννοούμε και τι διεκδικούμε για την ανάπτυξη. Και βεβαίως την ανάπτυξη τη θέλουμε για να βελτιωθεί η ζωή των ανθρώπων», είπε.

Οπως τόνισε στους κατοίκους, οι αγώνες πρέπει να υπάρχουν, αλλά δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί το ζήτημα με σχεδιασμό και προγραμματισμό κατά δήμο, ή κατά μια μικρή περιοχή. «Θέλουμε ανάπτυξη της βιομηχανίας - και της βαριάς και της μεταποίησης που παράγει προϊόντα κατανάλωσης - και της ενέργειας και στις τηλεπικοινωνίες. Τη θέλουμε, γιατί αξιοποιούνται οι δυνατότητες της χώρας και το εργατικό δυναμικό, μπορούμε να έχουμε φθηνότερα προϊόντα και διότι έχεις τη δυνατότητα να προγραμματίσεις μια ανάπτυξη σε συνδυασμό με την προστασία του περιβάλλοντος, των αρχαιολογικών χώρων κλπ.», εξήγησε.

Και συμπλήρωσε: «Χρειάζεται ένα πλαίσιο διεκδικητικό που να αφορά τη ζωή, την υγεία, το περιβάλλον, αλλά πρέπει να μπει το πολιτικό στοιχείο, το οποίο θα δώσει και νομικά και άλλα επιχειρήματα. Αλλά ο νόμος δεν είναι με το μέρος του εργάτη, νόμος είναι το δίκιο της πλουτοκρατίας, όπως έχουν τα πράγματα. Ο,τι μέσο μπορείς, να το αξιοποιήσεις - και τα νομικά μέσα - αλλά αν δεν οικοδομήσεις τα αιτήματά σου ενάντια στα μονοπώλια και την πλουτοκρατία, αφού ό,τι κάνουν το κάνουν για το κέρδος και όχι για το λαό, θα καταφέρουν να σας διαιρέσουν, αντί να είστε ενωμένοι».

Από τη συζήτηση με τους κατοίκους στο Καπαρέλι

Τα παραπάνω σημείωσε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μετά την επίσκεψή της στα Λεύκτρα και το Καπαρέλλι Πλαταιών, όπου το περασμένο Σαββατοκύριακο αποτεφρώθηκαν χιλιάδες στρέμματα δασικής έκτασης και ελαιώνων. Συγκεκριμένα, κάηκαν 7.000 στρέμματα δασικής έκτασης, 25.000 ελαιόδεντρα στα Λεύκτρα και 14.000 ελαιόδεντρα στο Καπαρέλλι, καθώς και 40 περίπου ζώα. Οπως τόνισαν οι εκπρόσωποι της δημοτικής αρχής και οι κάτοικοι μιλώντας με την Αλ. Παπαρήγα, τα αντιπλημμυρικά έργα είναι κατεπείγοντα, λόγω και της γεωγραφικής θέσης του οικισμού Αγιος Βασίλειος στα παράλια της περιοχής.

Η Αλ. Παπαρήγα είπε πως το ΚΚΕ θα πιέσει για άμεσα μέτρα προστασίας των πυρόπληκτων περιοχών. «Ηδη έχουμε καταθέσει και στη Βουλή, έχουμε κάνει πολλές παρεμβάσεις, ζητάμε άμεση αποζημίωση και με προοπτική. Εδώ πρέπει να γίνει μελέτη. Οι συνέπειες της πυρκαγιάς, πόσα χρόνια θα κρατήσουν;». Χρειάζεται άμεση και ουσιαστική ανακούφιση, τόνισε, ενώ ο τρόπος που θέλει να αποσπάσει η κυβέρνηση τις αποζημιώσεις, να χρησιμοποιήσει τον ΕΛΓΑ ή την ΕΕ, είναι χρονοβόρος, γιατί η ΕΕ έχει μια γραφειοκρατία.

Χιλιάδες στρέμματα καμένης γης άφησε πίσω της η φωτιά στη Βοιωτία, όπως εδώ, στην περιοχή του Αγίου Βασιλείου

Εκτός, όμως, από τα πρακτικά και άμεσα μέτρα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, σημείωσε πως «πρέπει να χτυπήσουμε το κακό στην αιτία του». Κι αυτό δεν είναι άλλο από τη γη - εμπόρευμα και προέτρεψε τους κατοίκους να αναρωτηθούν ποιοι έχουν συμφέρον σήμερα από τις καμένες περιοχές. Την ίδια στιγμή τόνισε, πως «τους ηθικούς αυτουργούς και τους πολιτικούς υπεύθυνους τους γνωρίζουμε». Οι πολιτικοί ένοχοι πρέπει να τιμωρηθούν και διά της ψήφου, αφού αυτοί έχουν ανοίξει τις πόρτες στους εμπρηστές με τους νόμους. Κάλεσε τους κατοίκους να καταδικάσουν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, λέγοντας χαρακτηριστικά, πως η ίδια η ζωή βάζει μεγάλα ζητήματα. «Ο λαός έχει τη δύναμη να επιβάλει το δίκιο του, αλλά δεν την έχει αξιοποιήσει», συμπλήρωσε.

Εργάτες την ώρα της δουλειάς στη «Σωληνουργία Κορίνθου»

Ταυτόχρονα, η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε την αντίθεση του ΚΚΕ στην ιδιωτική χρήση του λιμανιού του Αιγιαλού από την εταιρεία. Τέλος, στάθηκε στο γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμιά διαχρονική έρευνα και μελέτη για την παρακολούθηση των επαγγελματικών ασθενειών, όπως και στο ότι οι γιατροί εργασίας πρέπει να είναι αδέσμευτοι και ανεξάρτητοι από τον εργοδότη.

Μετά την επίσκεψή της στη «Σωληνουργία Κορίνθου», η Αλ. Παπαρήγα δήλωσε: «Για εμάς το θέμα είναι το εξής: Ενα ζήτημα είναι, ότι είμαστε αντίθετοι με τα ιδιωτικά λιμάνια και στο όνομα των βιομηχανικών πάρκων να αποκτούν οι επιχειρήσεις ιδιοκτησία πάνω στη γη, στα λιμάνια, στη θάλασσα, έστω και αν αυτή η μορφή ιδιοκτησίας κρατάει για 40 ή 50 χρόνια, δηλαδή μια ολόκληρη ζωή.

Δεύτερο, επισημάναμε στους εκπροσώπους της εταιρείας ότι έχουμε τα μάτια στραμμένα, και λόγω του παρελθόντος της "Σωληνουργίας Κορίνθου", σε ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας. Και με την ευκαιρία δηλώσαμε ότι δε μας φτάνει, δε μας ικανοποιεί να υπάρχει ένας γιατρός εργασίας, ο οποίος προσλαμβάνεται από τον εργοδότη, αλλά ο έλεγχος πρέπει να γίνεται έξω και άσχετα από την ευθύνη του εργοδότη, ακριβώς για να είναι όσο γίνεται πιο αντικειμενικός. Και τέλος, στην Ελλάδα η όποια ανάπτυξη συντελείται, έχει ταξικό χαρακτήρα. Η πλουτοκρατία παχαίνει, η εργατική τάξη και οι άλλοι εργαζόμενοι εξασθενούν».

Να θυμίσουμε, ότι το 2003 στο εργοστάσιο της εταιρίας στην Κόρινθο έξι εργάτες είχαν χάσει τη ζωή τους και άλλοι τρεις είχαν τραυματιστεί έπειτα από έκρηξη φιάλης προπανίου, χωρίς να τηρούνται οι στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας. Δύο χρόνια μετά, η «Σωληνουργία Κορίνθου ΑΕ» πέταξε στο δρόμο 135 εργάτες με τη φαιδρή δικαιολογία πως «δε βγαίνουν οικονομικά» και μετέφεραν το εργοστάσιο στη Θίσβη. Φυσικά, οι κυβερνήσεις δεν τιμώρησαν τον όμιλο για κανένα από τα δύο εγκλήματα κατά της εργατικής τάξης. Δυο στοιχεία ενδεικτικά του είδους της ανάπτυξης που μπορεί να εξασφαλίσει το κεφάλαιο, του πώς «παχαίνει» η πλουτοκρατία σε βάρος των εργαζομένων, από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς.