Η Αλέκα Παπαρήγα στη συζήτηση που είχε με τους κατοίκους του χωριού Πρόδρομος Θίσβης

Οπως είπαν, αρχικά ήταν ανεκτικοί απέναντι στον Ομιλο, γιατί ήλπιζαν «πως θα δώσει ζωή στην περιοχή». Ομως οι προσδοκίες τους διαψεύστηκαν, καθώς η περιοχή είχε ήδη ερημώσει και μόλις 50 εργαζόμενοι απασχολούνται στο εργοστάσιο. Αναφορικά με τις πυρκαγιές στην περιοχή, ανέφεραν ότι κάηκαν 11.000 στρ., 9.000 ελαιόδεντρα και πάνω από 120 ζώα.

Αναδεικνύοντας πώς οι δρόμοι της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της αλλαγής της χρήσης γης περνούν μέσα από «τα καμένα», η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε: «Τώρα οι οργανωμένοι εμπρησμοί γίνονται, γιατί υπάρχουν ενδιαφέροντα όχι μόνο για ένα σπίτι, αλλά και για μεγάλες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις». Και πρόσθεσε: «Αν γίνουν τέτοιες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις στα παράλια, δεν πρόκειται να κερδίσετε τίποτα, διότι θα έρχονται οι τουρίστες απ' έξω ή οι "λεφτάδες" για λίγες μέρες και θα αφήνουν τα πάντα μέσα στο ξενοδοχείο, δεν πρόκειται να έρθουν εδώ στο καφενεδάκι να πιουν τον καφέ τους. Ακόμα κι αν σας πουν περί τουριστικής ανάπτυξης, δεν θα είναι ο τουρισμός, ο οποίος άφηνε ένα εισόδημα στους επαγγελματίες, στους αυτοαπασχολούμενους». «Οι πυρκαγιές μπαίνουν ακριβώς και για τη δημιουργία βιομηχανικών πάρκων, τα οποία είναι ιδιωτικοί χώροι, περιλαμβάνουν λιμάνια, αύριο θα περιλαμβάνουν κι άλλα», συμπλήρωσε.

Αντέτεινε, ότι οι χώροι βιομηχανικής χωροθέτησης πρέπει να είναι δημόσιοι και πρέπει να είναι τοποθετημένοι με τρόπο ώστε να παίρνονται υπόψη τα περιβαλλοντικά κριτήρια και ο άνθρωπος. «Αλλά όταν η βιομηχανία βρίσκεται στα χέρια των ιδιωτών, των καπιταλιστών, καταλαβαίνετε ότι και τα πάντα και τα λιμάνια κι οι βοηθητικοί χώροι φροντίζουν να τους ανήκουν», υπογράμμισε.

Οπως είπε χαρακτηριστικά, «ο Στασινόπουλος και ο κάθε Στασινόπουλος θέλει να είναι δίπλα στη θάλασσα για να έχει λιγότερο κόστος, όχι για να δώσει φθηνότερα προϊόντα, αλλά για να βγάλει μεγαλύτερο κέρδος. Ολες οι βιομηχανίες πάνε πάνω στις ακτές. Για τα κέρδη τους, όχι για να αγοράζουμε εμείς πιο φθηνά».

Ξεκαθαρίζοντας ότι πρόκειται για ένα γενικό πολιτικό πρόβλημα, είπε τα εξής: «Λένε κάποιοι: Να πούμε όχι στη βιομηχανία; Τι να την κάνω εγώ τη βιομηχανία, αφού στον τόπο μου απασχολεί μόνο 50 ανθρώπους; Κάποιος άλλος θα πει, όμως, ότι η βιομηχανία απασχολεί και άλλους 50 από κει και άλλους από άλλα μέρη, εσύ μόνο τον εαυτό σου σκέφτεσαι; Αν πάρουμε όλα αυτά, μπορούμε να πούμε ότι κάθε άποψη έχει έναν πυρήνα αλήθειας. Πώς θα αρθούν αυτές οι αντιφάσεις;

Το ζήτημα είναι ποιος κάνει κουμάντο στην ανάπτυξη, ποιος έχει την ιδιοκτησία, την εξουσία και για ποιο σκοπό κάνει την ανάπτυξη. Και το δεύτερο ζήτημα είναι προγραμματισμός εθνικός και μετά περιφερειακός και τοπικός. Μπορεί μια περιοχή να μην έχει καθόλου βιομηχανία, αυτό δεν σημαίνει ότι θα έχει ανεργία, θα έχει άλλες μορφές απασχόλησης. Μπορεί μια περιοχή να είναι μόνο βιομηχανική, αλλά από την ώθηση που θα δίνει στην ανάπτυξη να επωφελείται όλος ο κόσμος». Και συμπλήρωσε: «Κατανέμεις τα μέσα παντού και την ανάπτυξη, αλλά επωφελούνται ισότιμα όλοι. Υπάρχουν περιοχές που είναι μόνο αγροτικές. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα απολαμβάνουν φθηνά βιομηχανικά προϊόντα».

«Οταν, όμως, τα μονοπώλια, οι καπιταλιστές, κατέχουν τη γη, ελέγχουν το νερό, τον αέρα, τα πάντα, όταν αυτοί καθορίζουν τι, πού και πώς θα παραχθεί, θα δημιουργούνται τέτοιες αντιφάσεις, όπου όλοι θα έχουν λίγο δίκιο», σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα. «Η άρση αυτής της αντίφασης και των διαφωνιών μέσα στο λαό θα γίνει αν συμφωνήσουν τα λαϊκά στρώματα στο τι εννοούμε και τι διεκδικούμε για την ανάπτυξη. Και βεβαίως την ανάπτυξη τη θέλουμε για να βελτιωθεί η ζωή των ανθρώπων», είπε.

Οπως τόνισε στους κατοίκους, οι αγώνες πρέπει να υπάρχουν, αλλά δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί το ζήτημα με σχεδιασμό και προγραμματισμό κατά δήμο, ή κατά μια μικρή περιοχή. «Θέλουμε ανάπτυξη της βιομηχανίας - και της βαριάς και της μεταποίησης που παράγει προϊόντα κατανάλωσης - και της ενέργειας και στις τηλεπικοινωνίες. Τη θέλουμε, γιατί αξιοποιούνται οι δυνατότητες της χώρας και το εργατικό δυναμικό, μπορούμε να έχουμε φθηνότερα προϊόντα και διότι έχεις τη δυνατότητα να προγραμματίσεις μια ανάπτυξη σε συνδυασμό με την προστασία του περιβάλλοντος, των αρχαιολογικών χώρων κλπ.», εξήγησε.

Και συμπλήρωσε: «Χρειάζεται ένα πλαίσιο διεκδικητικό που να αφορά τη ζωή, την υγεία, το περιβάλλον, αλλά πρέπει να μπει το πολιτικό στοιχείο, το οποίο θα δώσει και νομικά και άλλα επιχειρήματα. Αλλά ο νόμος δεν είναι με το μέρος του εργάτη, νόμος είναι το δίκιο της πλουτοκρατίας, όπως έχουν τα πράγματα. Ο,τι μέσο μπορείς, να το αξιοποιήσεις - και τα νομικά μέσα - αλλά αν δεν οικοδομήσεις τα αιτήματά σου ενάντια στα μονοπώλια και την πλουτοκρατία, αφού ό,τι κάνουν το κάνουν για το κέρδος και όχι για το λαό, θα καταφέρουν να σας διαιρέσουν, αντί να είστε ενωμένοι».