Το ζήτημα των συνθηκών δουλειάς, της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων ανέδειξε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, κατά τη συνάντηση που είχε με εκπροσώπους της εταιρείας «Σωληνουργία Κορίνθου ΑΕ» στη Θίσβη, όπου βρέθηκε στη διάρκεια της χτεσινής περιοδείας. Ανάμεσα σε άλλα, σημείωσε ότι το ΚΚΕ δε θεωρεί ασυμβίβαστες τις έννοιες βιομηχανία και περιβάλλον, αλλά ο ανταγωνισμός των καπιταλιστών αντικειμενικά οδηγεί στη μείωση του κόστους λειτουργίας των βιομηχανιών, σε βάρος των εργαζομένων και του περιβάλλοντος.

Ταυτόχρονα, η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε την αντίθεση του ΚΚΕ στην ιδιωτική χρήση του λιμανιού του Αιγιαλού από την εταιρεία. Τέλος, στάθηκε στο γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμιά διαχρονική έρευνα και μελέτη για την παρακολούθηση των επαγγελματικών ασθενειών, όπως και στο ότι οι γιατροί εργασίας πρέπει να είναι αδέσμευτοι και ανεξάρτητοι από τον εργοδότη.

Μετά την επίσκεψή της στη «Σωληνουργία Κορίνθου», η Αλ. Παπαρήγα δήλωσε: «Για εμάς το θέμα είναι το εξής: Ενα ζήτημα είναι, ότι είμαστε αντίθετοι με τα ιδιωτικά λιμάνια και στο όνομα των βιομηχανικών πάρκων να αποκτούν οι επιχειρήσεις ιδιοκτησία πάνω στη γη, στα λιμάνια, στη θάλασσα, έστω και αν αυτή η μορφή ιδιοκτησίας κρατάει για 40 ή 50 χρόνια, δηλαδή μια ολόκληρη ζωή.

Δεύτερο, επισημάναμε στους εκπροσώπους της εταιρείας ότι έχουμε τα μάτια στραμμένα, και λόγω του παρελθόντος της "Σωληνουργίας Κορίνθου", σε ζητήματα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας. Και με την ευκαιρία δηλώσαμε ότι δε μας φτάνει, δε μας ικανοποιεί να υπάρχει ένας γιατρός εργασίας, ο οποίος προσλαμβάνεται από τον εργοδότη, αλλά ο έλεγχος πρέπει να γίνεται έξω και άσχετα από την ευθύνη του εργοδότη, ακριβώς για να είναι όσο γίνεται πιο αντικειμενικός. Και τέλος, στην Ελλάδα η όποια ανάπτυξη συντελείται, έχει ταξικό χαρακτήρα. Η πλουτοκρατία παχαίνει, η εργατική τάξη και οι άλλοι εργαζόμενοι εξασθενούν».

Να θυμίσουμε, ότι το 2003 στο εργοστάσιο της εταιρίας στην Κόρινθο έξι εργάτες είχαν χάσει τη ζωή τους και άλλοι τρεις είχαν τραυματιστεί έπειτα από έκρηξη φιάλης προπανίου, χωρίς να τηρούνται οι στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας. Δύο χρόνια μετά, η «Σωληνουργία Κορίνθου ΑΕ» πέταξε στο δρόμο 135 εργάτες με τη φαιδρή δικαιολογία πως «δε βγαίνουν οικονομικά» και μετέφεραν το εργοστάσιο στη Θίσβη. Φυσικά, οι κυβερνήσεις δεν τιμώρησαν τον όμιλο για κανένα από τα δύο εγκλήματα κατά της εργατικής τάξης. Δυο στοιχεία ενδεικτικά του είδους της ανάπτυξης που μπορεί να εξασφαλίσει το κεφάλαιο, του πώς «παχαίνει» η πλουτοκρατία σε βάρος των εργαζομένων, από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς.