Δημοσιογράφος: Τα τελευταία χρόνια φαίνεται να σπάνε τα τείχη ανάμεσα στο ΚΚΕ και σε ψηφοφόρους από τα δύο μεγάλα κόμματα. Δε φοβάστε μήπως αυτό επηρεάσει τις ιστορικές καταβολές του ΚΚΕ;

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Εμείς ποτέ δεν είχαμε τείχη απέναντι στους εργατοϋπάλληλους, στους μικρούς επιχειρηματίες και τη φτωχή αγροτιά, ό,τι κι αν ψήφιζαν. Εμείς έχουμε υψώσει και υψώνουμε συνεχώς όλο και πιο ψηλά ένα τείχος απέναντι στους καπιταλιστές επιχειρηματίες, στα επιχειρηματικά μεγαθήρια, στους εφοπλιστές, στους τραπεζίτες, στις επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Ποτέ δεν είχαμε τείχη. Αντίθετα, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προσπαθούν - και το έχουν πετύχει ως ένα βαθμό - να βάλουν στο λαό πλαστές διαχωριστικές γραμμές. Τεχνητές διαχωριστικές γραμμές. Κι αυτές τις έβαλαν όχι με τη φιλολαϊκή πολιτική τους, γιατί τέτοια δεν υπήρξε, αλλά με προκαταλήψεις, με συκοφαντίες, με ψέματα και πάνω από όλα με τον εκφοβισμό, τον εκβιασμό και τη διάδοση της μοιρολατρίας.

Εμείς δε φοβόμαστε τη λαϊκή αφύπνιση. Οσο περισσότερες λαϊκές μάζες βγουν στο προσκήνιο, τόσο - αν θέλετε - θα υπάρχει και ποικιλία απόψεων. Οσο λιγότερες μάζες είναι στο προσκήνιο, τόσο αυτές οι μάζες θα είναι πιο κοντά στο ΚΚΕ ανεξάρτητα αν το ψηφίζουν. Ποτέ δε φοβηθήκαμε τη λαϊκή πρωτοβουλία και αυτενέργεια. Αλίμονό μας αν τη φοβόμασταν, τότε δε θα ήμασταν Κομμουνιστικό Κόμμα.

Δημοσιογράφος: Ενα σχόλιο για το θέμα των stage, τον ΟΑΕΔ, κλπ.

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Επιτρέψτε μου να κάνω μια μικρή αναδρομή. Το 2000 όλος ο καυγάς Καραμανλή - Σημίτη ήταν πάνω στις συντάξεις των αγροτών. Το 2004 το προσφιλές θέμα αντιπαράθεσης ήταν οι 250.000 συμβασιούχοι. Σήμερα η αντιπαράθεση, πέρα από το ποιος άδειασε τα ταμεία - εσύ τα άδειασες, όχι εσύ, ενώ στην πραγματικότητα τα άδειασε η κερδοφορία του κεφαλαίου με τη βοήθεια των κυβερνήσεων, βεβαίως, συν τα σκάνδαλα, κλπ., υπάρχουν κι αυτά, αλλά δεν είναι τα σκάνδαλα που αφαίρεσαν τα χρήματα από τις τσέπες των εργαζομένων - τώρα όλη η φασαρία γίνεται ανάμεσα στο πάγωμα των μισθών και στα 30 λεπτά αύξηση, μια φασαρία στην οποία πρέπει να γυρίσει την πλάτη του ο εργαζόμενος γιατί αποτελεί προσβολή και από την πλευρά του ενός και του άλλου και τώρα έχουν πιάσει τα stage.

Η φασαρία ανάμεσά τους για τα stage γίνεται για το εξής: Οταν ήσουν εσύ κυβέρνηση, έβαλες τα «πράσινα» παιδιά, λέει η ΝΔ. Οταν είσαι εσύ στην κυβέρνηση, βάζεις τα «γαλάζια» παιδιά, λέει το ΠΑΣΟΚ. Εμείς δεν καταδεχόμαστε κυριολεκτικά να βάλουμε απέναντί μας τους φίλους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όταν προέρχονται από τα φτωχά λαϊκά στρώματα και αναγκάζονται να δέχονται αυτά τα ρουσφέτια. Δε θα κάνουμε αντίπαλους αυτά τα παιδιά. Εμείς έχουμε αντίπαλό μας την πολιτική που λέει μερική απασχόληση, προγράμματα κατάρτισης, την εναλλαγή ανεργίας και εργασίας και μισοάνεργος και μισοαπασχολούμενος.

Γιατί βγήκε αυτή η συζήτηση: Βγήκε επειδή η ΕΕ έχει αποφασίσει να καταργήσει αυτές τις μορφές της μερικής απασχόλησης και να εισαγάγει το νέο θεσμό, του νέου stage, να το πω έτσι, που είναι η μαθητεία. Δηλαδή, στην τελευταία Σύνοδο της ΕΕ, λίγο πριν τις ευρωεκλογές και στην πρόσφατη μετά τις ευρωεκλογές «κόπηκε το εξής κοστούμι»: Πέντε εκατομμύρια νέοι και νέες στην Ευρώπη θα κάνουν τη μαθητεία τους στη βιομηχανία, στις υπηρεσίες, στον κοινωνικό τομέα, είτε είναι από Πανεπιστήμια, είτε είναι από Τεχνολογικά Ιδρύματα, είτε είναι από τις Τεχνικές Σχολές όπου πάνε τα 15χρονα που δεν τελειώνουν τη βασική εκπαίδευση, που πρέπει να τελειώνουν στις αρχές του 21ου αιώνα, δηλαδή τη 12χρονη Παιδεία. Και αυτά τα παιδιά θα πηγαίνουν έξι, εννιά μήνες, ένα χρόνο για να αποκτούν επαγγελματική εμπειρία και να συνδυάζουν τη μάθηση με την εμπειρία. Δηλαδή, στην ουσία θα κάνουν τη λάντζα, θα δουλεύουν σαν είλωτες για τις ανάγκες της εργοδοσίας. Και αυτό θα θεωρείται μαθητεία.

Ποια είναι η δικιά μας άποψη: Στο βαθμό που στη φοίτηση στα πανεπιστήμια ή στην επαγγελματική εκπαίδευση, υπάρχει ανάγκη και πρακτικής άσκησης, αυτή πρέπει να γίνεται μέσα στα Ιδρύματα, στα Πανεπιστήμια και τα Τεχνολογικά και όχι στην εργοδοσία, γιατί δεν τους μαθαίνουν πραγματικά. Και πρέπει να σας πω ότι δε ζούμε στην εποχή που ο υδραυλικός έπαιρνε ένα παιδί και το μάθαινε την υδραυλική, ούτε ο ηλεκτρολόγος που το μάθαινε την ηλεκτρολογία τότε, γιατί τότε αυτή ήταν η πρακτική άσκηση. Ετσι ήταν τα πράγματα πριν 30, 40 και 50 χρόνια. Επειδή είμαστε ρεαλιστές και παίρνουμε υπόψη την πραγματικότητα, που υπάρχει όχι με δική μας ευθύνη, λέμε το εξής: Και όταν αυτοί που κάνουν μαθητεία δουλεύουν στα εργοστάσια, θα κάνουν πραγματική πρακτική άσκηση και θα πληρώνονται κανονικό μεροκάματο, αφού τους θέλετε έτσι. Και θα έχουν και ένσημα και άδειες και θα δουλεύουν και λιγότερες ώρες για να μπορούν να πηγαίνουν και στα σχολεία και θα έχουν και άδειες για να διαβάζουν και θα δίνουν και εξετάσεις στα σχολεία.

Δημοσιογράφος: Μιλήσατε για νέους δρόμους και τρόπους δράσης. Αυτό σημαίνει ότι τη νέα κυβέρνηση που θα εκλεγεί στις 4 Οκτώβρη θα την περιμένουν εκπλήξεις από το ΚΚΕ;

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Οταν λέμε νέους δρόμους και τρόπους δράσης εννοούμε το εξής: Οτι από τις αρχές της δεκαετίας του '90, με τη δραματική αλλαγή του συσχετισμού δύναμης, με τη στρατηγική που ακολουθείται από την ΕΕ και παγκόσμια, δεν μπορεί το κίνημα να περιμένει αποτελέσματα με τα συνηθισμένα μέτρα και τρόπους που έκανε πριν. Δεν αναφέρομαι μόνο στις μορφές πάλης - και αυτές έχουν αξία - αλλά και στο περιεχόμενο και στην πολιτική κατεύθυνση της πάλης. Το ΚΚΕ έχει κάνει σοβαρές αναπροσαρμογές. Και μάλιστα λέμε ότι πρέπει και εμείς οι κομμουνιστές και οι εργαζόμενοι να γλιτώσουμε από εμπειρίες που είχαμε αποκτήσει τις δεκαετίες του '70 και του '80, οι οποίες μπορεί να ήταν χρήσιμες τότε, αλλά σήμερα είναι ξεπερασμένες. Σήμερα, π.χ., υπάρχει ανάγκη αγώνα, αυτό που λέμε, καθαρά αντιμονοπωλιακού αντιιμπεριαλιστικού. Αγώνας που στρέφεται όχι μόνο στο ένα ή το άλλο νομοσχέδιο - χωρίς να το υποτιμούμε αυτό - αλλά στη συνολική στρατηγική των μονοπωλίων. Σήμερα πρέπει να περάσουμε σε θέσεις απειθαρχίας και ανυπακοής στις επιλογές της ΕΕ. Και αναφερόμαστε όχι μόνο στις μορφές πάλης, αλλά και στην κατεύθυνση. Σήμερα χρειάζεται ενιαίο μέτωπο εργατών, αγροτών και αυτοαπασχολουμένων. Αυτή είναι η συμμαχία πάνω στην οποία πρέπει να οικοδομηθεί η πολιτική συμμαχία και όχι αυτά τα φληναφήματα - με συγχωρείτε - περί ενότητας της αριστεράς, κλπ., κλπ.

Δημοσιογράφος: Υπάρχει μερίδα ψηφοφόρων που επιθυμεί να ψηφίσει κάποιο κόμμα εκτός από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν το κάνει, επειδή φοβάται ότι μετά τις εκλογές θα υπάρξει ακυβερνησία. Τι λέτε σε αυτούς τους ψηφοφόρους;

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Ο ψηφοφόρος εκείνος που δεν εμπιστεύεται τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αυτό πρέπει να το κάνει. Γιατί, στο όνομα του ψευτοδιλήμματος περί ακυβερνησίας, ενισχύει ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ. Ακυβέρνητες πολιτείες - το έχουμε πει - δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχει περίπτωση, και μάλιστα σε περίοδο ΕΣΠΑ, όπου 70 δισ. ευρώ αυτή τη στιγμή είναι προς εκταμίευση για τους επιχειρηματίες. Οι επιχειρηματίες μεσολαβητές θα φτιάξουν κυβέρνηση. Μη λέμε τώρα αστεία πράγματα. Εχετε δει καμιά χώρα που έμεινε χωρίς κυβέρνηση; Είναι ψευτοπρόβλημα αυτό.

Σημασία έχει να έχεις μια κυβέρνηση και μια αξιωματική αντιπολίτευση που να έχουν χάσει δύναμη από τα εργατικά λαϊκά στρώματα, από τη φτωχή αγροτιά. Εχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό, ανεξαρτήτως αν θα έχει 1, 2 ή 10 βουλευτές παραπάνω το πρώτο από το δεύτερο. Η εκλογική αναμέτρηση είναι μια αναμέτρηση όπου παρεμβαίνει ο λαός. Από πότε, όταν παρεμβαίνει ο λαός και έχει τη δυνατότητα να σπρώξει τα πράγματα προς τα εμπρός, πρέπει να φοβηθούμε; Μια ισχυρή αντιλαϊκή κυβέρνηση, την άλλη μέρα θα βγει και θα πει: «Κύριοι, με ψηφίσατε». Και δε θα πει μόνο αυτό. Θα πει «το 90% του ελληνικού λαού υιοθετεί την πολιτική της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, έτσι όπως εξειδικεύεται στην Ελλάδα». Και οι μόνες διαφορές είναι στο ποιος θα είναι διαχειριστής. Αφού δεν μπορούν να έρθουν τα πάνω κάτω, στις 4 Οκτώβρη ας βγουν λαβωμένα τα δύο κόμματα από το εκλογικό αποτέλεσμα. Και ας έχει επαγρύπνηση ο λαός, ό,τι χάσουν τα δύο κόμματα να μην το πάρουν σε συνεργασία με τα άλλα μικρότερα. Να μην ανακτήσουν προσωρινά τη δύναμή τους, μέσω της συνεργασίας με τα μικρότερα κόμματα. Γιατί και αυτό μπορεί να γίνει.

Δημοσιογράφος: Πριν από 25 χρόνια σε αυτή την αίθουσα στη θέση σας ήταν ο Χαρίλαος Φλωράκης. Θυμάμαι είχαμε κάνει τις ίδιες ερωτήσεις και είχαμε πάρει τις ίδιες απαντήσεις. Προχτές με ικανοποίηση σας άκουσα να λέτε ότι απευθύνομαι στους αριστερούς ριζοσπάστες της δεκαετίας του '70 και του '80 να συναντηθούμε στους αγώνες και στην κάλπη. Τότε είχα μαύρα μαλλιά, τώρα έχω άσπρα μαλλιά. Πέστε, ο κόσμος αυτός τι περιμένει πια, τι πρέπει να κάνει, με συγχωρείτε πάρα πολύ, το λέω από καρδιάς.

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Καταρχήν είμαι βέβαιη ότι όπως και σήμερα και πριν 25 χρόνια ο Χαρίλαος Φλωράκης πάντα είχε στο νου του όλους τους εργάτες, όλους τους αγρότες, όλους τους αυτοαπασχολούμενους, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων. Ουδέποτε το ΚΚΕ έπαψε να απευθύνεται σε όλους αυτούς. Είναι καθαρό. Και το ότι απευθυνόμαστε σε αυτούς έχει και αποτελέσματα. Διότι σε μια σειρά κινητοποιήσεις που έχουν γίνει, δεν ήταν μόνο οι κομμουνιστές, ήταν και άνθρωποι που ψήφισαν ΝΔ, ήταν και άνθρωποι που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ. Και είμαστε βέβαιοι ότι και την επόμενη μέρα των εκλογών θα είναι πάλι και ένα μέρος από αυτούς στη δράση.

Τους λέμε όμως το εξής: Είναι σαν την αγελάδα που χύνει την καρδάρα με το γάλα. Διότι βγαίνεις στον αγώνα, είτε με την απεργία, είτε με το υπόμνημα, είτε με τη διαμαρτυρία, είτε με την εκφρασμένη οργή και αγανάκτηση και, όταν έρθει η ώρα της κάλπης, ξαναπάς και τους τα ακουμπάς. Δεν καταλαβαίνεις ότι έρχεσαι σε αντίθεση με αυτό που πίστευες μέχρι τώρα; Αυτό που έχεις μέσα σου βγάλτο και στην κάλπη. Τι ζητάμε; Ούτε να σηκώσεις τη σημαία με το σφυροδρέπανο ούτε να υποστηρίξεις τις θέσεις μας για το σοσιαλισμό ούτε να ασπαστείς όλες τις θέσεις του ΚΚΕ. Σήμερα, δε, που ο κόσμος δεν εμπιστεύεται τα δύο κόμματα, είναι πολύ περισσότερος από ό,τι ήταν πριν από 25 χρόνια. Δε ζητάμε λοιπόν κάτι το υπερβολικό. Οι άνθρωποι που εκτιμούν το ρόλο του ΚΚΕ και μας λένε «σας βρίσκαμε δίπλα μας» είναι πολύ περισσότεροι από αυτούς που μας ψηφίζουν. Τι τους λέμε λοιπόν; Στην κάλπη διαλέγεις συγκεκριμένα κόμματα. Δεν ψηφίζεις πρόσωπα, ψηφίζεις κόμματα. Από αυτά τα κόμματα που έχεις, δεν πρέπει να ψηφίσεις αυτό το κόμμα που το έχεις δίπλα σου, που εκτιμάς τη δράση του; Θα πας να ψηφίσεις αυτούς που δεν εμπιστεύεσαι, αυτούς με τους οποίους έχεις πικραθεί; Ξαναλέω, δε σου ζητάμε να προσχωρήσεις στο ΚΚΕ. Αλλά δεν μπορεί να ψηφίζεις αυτούς που δεν εμπιστεύεσαι.