ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Περί πολιτικής ουσίας και σκόπιμης αφέλειας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν είναι αφελής ο πρόεδρος του ΣΥΝ, παρότι τον τελευταίο, μάλιστα, καιρό κάνει πως δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του. Για μας αυτή του η στάση δεν είναι ακατανόητη, είναι πλήρως εξηγήσιμη. Οπως, δε μας είναι καθόλου ακατανόητη -παρότι είναι προκλητική για να είναι αφελής- η τοποθέτησή του για τη στάση του ΚΚΕ στο θέμα της διαμάχης κυβέρνησης - Εκκλησίας, την οποία, για όποιον δεν άκουσε ή δε διάβασε, τη χαρακτηρίζει «ακατανόητη και προκλητική» και ότι προκαλεί «κρίσιμα ερωτηματικά για την πολιτική της ουσία», όπως τουλάχιστον μας πληροφορεί η «Αυγή», το δημοσιογραφικό όργανο του ΣΥΝ.

Βλέπετε, η «πολιτική ουσία» του κ. Κωνσταντόπουλου είναι καθαρή: Συμπόρευση με τον «εκσυγχρονισμό» της κυβέρνησης Σημίτη. Θεωρεί απόλυτα κατανοητό και διόλου προκλητικό και να παγιδεύει τα μέλη και τους οπαδούς του κόμματός του στο όντως αριστουργηματικό, αλλά ψεύτικο και ανούσιο, δίλημμα «Σημίτης ή Χριστόδουλος» και να επιλέγουν αβλεπτί Σημίτη.

Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν να κατανοήσει την «προκλητική» στάση του ΚΚΕ, που βροντοφωνάζει από την πρώτη στιγμή «Ούτε Σημίτης ούτε Χριστόδουλος», ούτε «εκσυγχρονισμός» της Σένγκεν και της ΟΝΕ, ούτε «αναχρονισμός» της Ιεραρχίας; Ούτε χωρισμός του λαού, με βάση θρησκευτικές πεποιθήσεις, ούτε αποπροσανατολισμός από τα πραγματικά προβλήματα του λαού!!! Αλλά είπαμε. Οι εξετάσεις στη σημερινή εξουσία, στην κεντροαριστερά και στο ΠΑΣΟΚ τέτοιες στάσεις επιβάλλουν σε όλους τους προσφερόμενους γι' αυτό...

Τσιμουδιά για την Σένγκεν

Προχτές έδωσε συνέντευξη Τύπου στο Δικηγορικό Σύλλογο η Επιτροπή Αγώνα κατά της Σένγκεν. Κανένα κανάλι και σχεδόν καμιά εφημερίδα δε βρήκαν χώρο και χρόνο να πουν το ελάχιστο. Ανθρωποι από ένα ευρύ πολιτικό και ιδεολογικό φάσμα - νομικοί, δικαστικοί, συνδικαλιστές, εκπρόσωποι κοινωνικών κινημάτων - ύψωσαν τη φωνή τους για το νέο αυταρχισμό, για τις ωμές παραβιάσεις των κοινωνικών, δημοκρατικών και πολιτικών δικαιωμάτων που παρατηρούνται σήμερα στη χώρα μας.

Μίλησαν για το ηλεκτρονικό φακέλωμα, για τις νέες ταυτότητες που δε θα αναγράφουν μεν το θρήσκευμα (και καλώς δε θα το αναγράφουν) αλλά θα περιέχουν τον ηλεκτρονικό κωδικό, ώστε με το πάτημα ενός κουμπιού, όχι μόνο το θρήσκευμα θα εμφανίζεται σε αυτόν που θα θέλει να ελέγχει τον πολίτη ανεξέλεγκτα, αλλά και «αν στραβοκοιμήθηκε», που λέει κι ο σοφός λόγος ενός βετεράνου.

Στα τηλεοπτικά παράθυρα όμως και στις εφημερίδες σπαταλιέται πολύς χρόνος σε ανούσιες και αποπροσανατολιστικές συζητήσεις για την αναγραφή ή μη αναγραφή. Υποκρίτρια η κυβέρνηση, βόλεψε και την ιεραρχία, για να αποκρύψουν από κοινού την ουσία από το «φτωχό λαό», όπως αρέσκονται κατ' ιδίαν να λένε. Και κοντά σε αυτούς βρήκαν συμπαραστάτες διάφορους τυχοδιώκτες και κάποιους πολιτικά κοντόφθαλμους ή συμβιβασμένους και τους «δουλεύουν», αξιοποιώντας τους «ψιλό γαζί». Κυβέρνησή τε και ιεραρχία...

Εμμετρο ταλαιπωρίας

Την περασμένη Τετάρτη, ο βουλευτής του ΚΚΕ Π. Κοσιώνης επισκέφτηκε το υποκατάστημα του ΙΚΑ στο Γαλάτσι, όπου το κυριότερο πρόβλημα - όπως αναδείχτηκε από την περιοδεία - ήταν το γεγονός πως η πρόσβαση σ' αυτό είναι πραγματικός «Γολγοθάς».

Ρεπορτάζ για την περιοδεία δημοσίευσε ο «Ρ» την επόμενη μέρα (22.6.2000). Το διάβασε ένας συνταξιούχος και μας περιέγραψε με έμμετρο τρόπο την ταλαιπωρία του:

«Εις το βουνό ψηλά εκεί

υπάρχει ένα ΙΚΑ στην κορφή.

Κανένα δεν εξυπηρετεί

εκτός αν έχει ΙΧ».

«Αλλά και να 'χεις ΙΧ, όταν θα φτάσεις στην κορφή, δεν έχεις πού να το παρκάρεις», συμπλήρωσε ο παππούς για να προσθέσει: «Πήρε τ' αυτί μου ότι πρόκειται να μεταφερθεί απο κεί κι ένα βασικό μηχάνημα που προοριζόταν για το μικροβιολογικό εργαστήριο. Πώς θα το ...κατεβάσουν, άραγε;».

Παράκουσε ο παππούς ή είναι αλήθεια; Τι λέει η Διοίκηση του ΙΚΑ γι' αυτό;

Ο... αρμόδιος

Η καταγγελία έγινε από αναγνώστριά μας και δεν έχουμε τον παραμικρό λόγο, να την αμφισβητήσουμε. Αηδιασμένη, λοιπόν, η αναγνώστριά μας από τη συνεχή και προκλητική τακτική διακρίσεων σε βάρος του ΚΚΕ από τα τηλεοπτικά δελτία... ειδήσεων και εκπομπές πολιτικού... διαλόγου και αφού είχε πάρει πολλές φορές τηλέφωνο τους αρμοδίους των καναλιών, για να διαμαρτυρηθεί, αποφάσισε να απευθυνθεί στο Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο (ΕΡΣ). Πήρε τηλέφωνο και αφού ζήτησε κάποιον αρμόδιο και του εξήγησε το λόγο για τον οποίο απευθύνθηκε στο Συμβούλιο, του έθεσε το ερώτημα τι κάνει ή τι πρόκειται να κάνει το ΕΡΣ, γι' αυτή την ωμή παραβίαση των στοιχειωδών κανόνων της δημοκρατίας, όταν η φωνή του τρίτου κόμματος στη Βουλή έχει εξοβελιστεί ουσιαστικά παντελώς από τους κατέχοντες τα τηλεοπτικά πράγματα της χώρας μας.

Ξέρετε τι απάντηση πήρε από τον αρμόδιο, για την τήρηση κάποιων ελάχιστων κανόνων τηλεοπτικής ισότητας και δημοκρατίας; Την εξής: Ποιο είναι το τρίτο κόμμα της Βουλής;

Η αναγνώστρια μας - όπως μας βεβαίωσε - κατάφερε να κρατήσει την ψυχραιμία της και δεν έδωσε την απάντηση, που ίσως άρμοζε στον... αρμόδιο. Το γεγονός, όμως, παραμένει κι έρχεται να προστεθεί στη μέχρι τώρα ουσιαστικά απραξία του ΕΡΣ, τόσο για το συγκεκριμένο ζήτημα, όσο και για τη γενικότερη θλιβερή - τουλάχιστον - εικόνα της τηλεοπτικής πραγματικότητας.

Τα βάσανα των μαθητών

Σήμερα ολοκληρώνονται οι εξετάσεις στα λύκεια και, επιτέλους, τελειώνει και ο εξεταστικός μαραθώνιος των μαθητών. Δυστυχώς, τα ΜΜΕ και, μέσω αυτών, η κοινή γνώμη ασχολούνται με τα «καμώματα» του Χριστόδουλου και τα «πείσματα» του Σημίτη και δεν έρχονται στη δημοσιότητα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές, αναγκασμένοι να συμμετέχουν σ' ένα εξουθενωτικό και, εν πολλοίς, άχρηστο και επιβλαβές εξεταστικό σύστημα. Ετσι, δεν αποκαλύπτονται οι επιπτώσεις της περιβόητης κυβερνητικής «εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης», η οποία έχει καταστεί το μεγαλύτερο βάσανο για τους μαθητές και, ταυτόχρονα, το μεγαλύτερο εμπόδιο στη ζωή τους, καθώς τους ταλαιπωρεί ψυχικά και σωματικά, δεν τους παρέχει καμία ουσιαστική μόρφωση και δεν εγγυάται την επαγγελματική τους αποκατάσταση, ενώ, λειτουργώντας σαν «ταξική κρησάρα», πετάει έξω από τα ενιαία λύκεια πολλά παιδιά των λαϊκών στρωμάτων.

Ανυπόταχτη στάση ζωής

Ηερχόμενη Δευτέρα 26η Ιούνη έχει ανακηρυχτεί από τον ΟΗΕ Παγκόσμια Ημέρα κατά των Ναρκωτικών και μ' αυτήν την αφορμή θα ξανακούσουμε πολλά επίσημα χείλη να μιλούν με «ευαισθησία» και «ενδιαφέρον» για το πρόβλημα των ναρκωτικών και την αντιμετώπισή του. Ενα πρόβλημα υπαρκτό και διογκούμενο, όπως φαίνεται και από διάφορες έρευνες και στατιστικές, που βλέπουν το φως της δημοσιότητας κατά καιρούς. Η εξάπλωση της τοξικοεξάρτησης αυξάνεται ραγδαία και ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες, ενώ παράλληλα πολλαπλασιάζονται και τα θύματα αυτής της μάστιγας.

Οι πολιτικοί υποστηρικτές της υποταγής στον ευρωαμερικάνικο ιμπεριαλισμό, στο μονόδρομο της ΟΝΕ και το «μη αναστρέψιμο» της σημερινής καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, μιλώντας για το πρόβλημα των ναρκωτικών, θα προσπαθήσουν να σκιαγραφήσουν την εικόνα μιας νεολαίας που στερείται ιδανικών και οραμάτων, που σχεδόν νοσεί και εύκολα μπλέκεται στα δίχτυα των εξαρτησιογόνων ουσιών. Θα κρύψουν τις βαθύτερες κοινωνικοταξικές αιτίες του προβλήματος και τις αντιδραστικές αντιλαϊκές πολιτικές τους. Είναι οι ίδιες, που επιλέγουν τη «νομιμοποίηση», την αποδοχή της χρήσης, το συμβιβασμό με το πρόβλημα και τη συντήρησή του. Που υποχρηματοδοτούν τις θεραπευτικές κοινότητες, τα προγράμματα ουσιαστικής θεραπείας και επανένταξης.

Κι αυτή η πολιτική που εφαρμόζεται από όλες τις κυβερνήσεις είναι που συνεχώς εντείνει τα προβλήματα και τα αδιέξοδα των νέων. Τα κροκοδείλια δάκρυα για τη νεολαία, που δήθεν «δεν έχει ιδανικά και οράματα», χύνονται απ' αυτούς που θέλουν τη συνείδηση των νέων υποταγμένη, που κατασυκοφαντούσαν τους χιλιάδες αγωνιζόμενους μαθητές, που κλείνουν τ' αυτιά τους στα αιτήματα των νέων, που αμφισβητούν, που αγωνίζονται, που δεν υποτάσσονται. Μπορεί να καγχάζουν ότι «οι νέοι είναι το μέλλον αυτού του τόπου», όμως γι' αυτό ακριβώς, για να εξασφαλίσουν και το δικό τους μέλλον, θέλουν τους νέους υποταγμένους, να μην αμφισβητούν, να μην ταράζουν τα «ήσυχα νερά» του βούρκου που έχουν ετοιμάσει γι' αυτούς.

Ομως, η πραγματικότητα δεν είναι αυτή που ...ψυχοπονιάρικα, παρουσιάζουν. Οι νέοι, που εμπνέονται από πραγματικά υψηλά ιδανικά, που κρατούν μια πραγματικά ανυπόταχτη στάση ζωής, δίνοντας πολλές φορές μαθήματα αξιοπρέπειας, γίνονται όλο και περισσότεροι. Η σημερινή νεολαία δεν είναι μια «χαμένη γενιά», έχει δώσει σημαντικά δείγματα για το εντελώς αντίθετο. Εχει ορθώσει το ανάστημά της ενάντια στη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού, έχει απαιτήσει σθεναρά το δικαίωμά της στη μόρφωση, στη δουλιά, στη ζωή, έχει ξαφνιάσει ευχάριστα όσους οραματίζονται ένα καλύτερο αύριο κι έχει τρομάξει αυτούς που πασχίζουν για τη διατήρηση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος.

Υπάρχουν πολλές χιλιάδες νέοι, που παλεύουν καθημερινά ενάντια στον ατομικισμό που προωθεί η σημερινή κοινωνία, που απορρίπτουν τους «πλαστούς παραδείσους» της ναρκοκουλτούρας που προωθεί η κυρίαρχη ιδεολογία. Είναι οι νέοι της ΚΝΕ, μαζί με το κόμμα της εργατικής τάξης στη χώρα μας, το ΚΚΕ, και μαζί τους πολλοί άλλοι, που κάνουν καθημερινή υπόθεση του λαϊκού κινήματος την πάλη για μια άλλη κοινωνία. Που προβάλλουν τη συντονισμένη συλλογική δράση για τη διαμόρφωση ανυπότακτων αγωνιστικών συνειδήσεων ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, ενάντια στην εξάρτηση και τη φυγή. Η μάστιγα αυτή των ναρκωτικών θα μπορέσει να εκλείψει μόνο όταν θα εξαλειφθούν οι αιτίες της, με την πραγματική λαϊκή εξουσία, σε ρήξη με το σημερινό εκμεταλλευτικό σύστημα.

Συντάξεις

Στα εβδομήντα,

λέει και κάτι

θα σου λένε

«άντε πάρτη»,

«καλοφάγωτη»,

μπαγάσα,

τώρα που 'σαι

για την «κάσα»!

* * *

Στα εβδομήντα,

λέει και κάτι