Δεν είναι αφελής ο πρόεδρος του ΣΥΝ, παρότι τον τελευταίο, μάλιστα, καιρό κάνει πως δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει γύρω του. Για μας αυτή του η στάση δεν είναι ακατανόητη, είναι πλήρως εξηγήσιμη. Οπως, δε μας είναι καθόλου ακατανόητη -παρότι είναι προκλητική για να είναι αφελής- η τοποθέτησή του για τη στάση του ΚΚΕ στο θέμα της διαμάχης κυβέρνησης - Εκκλησίας, την οποία, για όποιον δεν άκουσε ή δε διάβασε, τη χαρακτηρίζει «ακατανόητη και προκλητική» και ότι προκαλεί «κρίσιμα ερωτηματικά για την πολιτική της ουσία», όπως τουλάχιστον μας πληροφορεί η «Αυγή», το δημοσιογραφικό όργανο του ΣΥΝ.

Βλέπετε, η «πολιτική ουσία» του κ. Κωνσταντόπουλου είναι καθαρή: Συμπόρευση με τον «εκσυγχρονισμό» της κυβέρνησης Σημίτη. Θεωρεί απόλυτα κατανοητό και διόλου προκλητικό και να παγιδεύει τα μέλη και τους οπαδούς του κόμματός του στο όντως αριστουργηματικό, αλλά ψεύτικο και ανούσιο, δίλημμα «Σημίτης ή Χριστόδουλος» και να επιλέγουν αβλεπτί Σημίτη.

Πώς, λοιπόν, είναι δυνατόν να κατανοήσει την «προκλητική» στάση του ΚΚΕ, που βροντοφωνάζει από την πρώτη στιγμή «Ούτε Σημίτης ούτε Χριστόδουλος», ούτε «εκσυγχρονισμός» της Σένγκεν και της ΟΝΕ, ούτε «αναχρονισμός» της Ιεραρχίας; Ούτε χωρισμός του λαού, με βάση θρησκευτικές πεποιθήσεις, ούτε αποπροσανατολισμός από τα πραγματικά προβλήματα του λαού!!! Αλλά είπαμε. Οι εξετάσεις στη σημερινή εξουσία, στην κεντροαριστερά και στο ΠΑΣΟΚ τέτοιες στάσεις επιβάλλουν σε όλους τους προσφερόμενους γι' αυτό...