Η περίοδος των γιορτών αυξάνει τις δυνατότητες για κάθε Κομματική Οργάνωση να απευθυνθεί σε περισσότερους ανθρώπους του μόχθου
Η κατάταξη των Οργανώσεων Περιοχών του ΚΚΕ μετά και το τέταρτο κλείσιμο της περασμένης Δευτέρας έχει ως εξής: Στην πρώτη θέση παραμένει η Οργάνωση Πελοποννήσου με ποσοστό 73,87%, στη δεύτερη η ΚΟ Αθήνας με ποσοστό 58,67% και στην τρίτη η ΚΟ Πειραιά με ποσοστό 57,48%. Ακολουθούν κατά σειρά οι οργανώσεις: Αττικής με 50,30%, Θεσσαλονίκης με 50,10%, Αιγαίου με 47,35%, Κεντρικής Μακεδονίας με 46%, Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης με 45%, Κρήτης με 44,64%, Στερεάς - Εύβοιας με 44,55%, Θεσσαλίας με 40,56%, Δυτικής Μακεδονίας με 38,73%, Εξωτερικού με 38% και Βορειοδυτικής Ελλάδας με 35,60%. Η ΚΝΕ κάλυψε το 45% του πλάνου της, ενώ οι ΚΟ «902» και «Ριζοσπάστη» 40% και 35,19% αντίστοιχα.
Με τους εργαζόμενους των προγραμμάτων «stage» συναντήθηκε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
«Απευθυνόμαστε σε όλους τους εργαζόμενους και στους ανέργους. Και τους λέμε ότι ανάμεσα στα άλλα πρέπει να έχουν στο νου τους ένα πράγμα που αφορά χιλιάδες νέους ανθρώπους, αφορά όμως και όλους μας. Στις 31/12/2009, την παραμονή δηλαδή της Πρωτοχρονιάς, της έναρξης της καινούριας χρονιάς, οι εργαζόμενοι με τις συμβάσεις stage, που είναι χρόνια στο Δημόσιο, θα προστεθούν στη στρατιά των ανέργων. Διωγμένοι κυριολεκτικά και μάλιστα και λοιδορούμενοι, λες και τόσα χρόνια τους έκαναν χάρη να τους έχουν με αυτή τη μορφή απασχόλησης.
Είμαστε αποφασισμένοι, έχοντας βέβαια μπροστά μας τους 600.000, 700.000, 900.000 ανέργους, ότι πρέπει για κάθε μια κατηγορία ανέργων, όπως είναι τα παιδιά αυτά ή άλλοι απολυμένοι στα εργοστάσια, να υπάρχει και κοινή και ιδιαίτερη αλληλεγγύη. Πολύ περισσότερο που ο αγώνας για τη μονιμοποίηση αυτών των παιδιών, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, είναι κυριολεκτικά η καρδιά του αγώνα κατά της ανεργίας. Διότι αν δεχτούμε τις απολύσεις αυτών των ανθρώπων από το Δημόσιο, τότε καταλαβαίνετε ότι θα υπάρχει συμβιβασμός και για όλες τις απολύσεις. Γιατί αυτός και όχι και εσύ; Με αυτή την έννοια, ο αγώνας γι' αυτά τα παιδιά έχει πολύ μεγάλη σημασία. Είναι πάλη κατά της ανεργίας και είναι πάλη κατά της επέκτασης των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, κατά της επέκτασης της μερικής απασχόλησης, είναι χτύπημα στην επιλογή που γίνεται να μοιράζουν μία θέση εργασίας σε τέσσερις έως πέντε εργαζόμενους.
Δεν ξεχνάμε κανέναν άνεργο, αλλά δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι το προκεχωρημένο φυλάκιο του χτυπήματος του δικαιώματος της εργασίας είναι αυτή τη στιγμή οι εργαζόμενοι με stage ή και με συμβάσεις στο Δημόσιο. Και από αυτή την άποψη πρέπει να συνεχίσει και η δράση τους και η αλληλεγγύη μας σε αυτούς και να υπάρξει ενωμένη δράση με τους ανέργους από τα εργοστάσια, από όλους τους κλάδους, γιατί παραμονές επίσης Πρωτοχρονιάς μένουν άνεργοι και εργαζόμενοι από τον ιδιωτικό τομέα. Ολοι μαζί και με την ιδιαιτερότητα των αιτημάτων του κάθε χώρου».
Τι δεν επιστρατεύτηκε ωρέ σύντροφοι χρονιάρες μέρες. Πατρίδα, έθνος, οικογένεια, ηθικές αξίες, κι άλλα τέτοια αστικά βαρύγδουπα, ο κλασικός φερετζές του εκφασισμένου καπιταλισμού. Να πεθάνουμε απ' τη φτώχεια, να χαπακωνόμαστε από την κατάθλιψη της ανασφάλειας, να τρωγόμαστε μεταξύ μας στην αδρανή αποκτήνωση της επιβίωσης, να παρέχουμε συναίνεση στους εκλεγμένους κλέφτες και ψεύτες του λαϊκισμού, να ξεπουλάμε αρχές, ιδανικά, αλληλεγγύη, την τιμή την αναγνωρισμένη όσων έπεσαν για τα... θρυλικά κεκτημένα... Κι όλ' αυτά για τις «αξίες» τους. Εννοούν τις χρηματιστηριακές. Αλλά δεν το λένε. Τι να ομολογήσουν δηλαδή. Πως ο κόπος κι ο πλούτος που καταβάλλουν και παράγουν δέκα εκατομμύρια Ελληνες κι ενάμιση εκατομμύριο μετανάστες έχει εξαφανιστεί δεκαετίες τώρα συσσωρευόμενος σε ελάχιστες κεφαλαιοκρατικές τσέπες. Το δημόσιο χρέος της χώρας μας δεν είναι ούτε το μισό από το σύνολο των χρεών, των φεσιών της μιας χρηματοπιστωτικής εταιρείας που πτώχευσε αλλά ζει και βασιλεύει έχοντας καταπιεί εκατομμύρια συντάξεις όπου γης.
Οχι δεν είναι φονιάδες, εκτελεστές της διεθνούς της... διαφάνειας των προθέσεων των αφεντικών τους, είναι οι συντάκτες του προϋπολογισμού. Και τσιράκια τους οι εφαρμοστές. Κάτι Παναγόπουλοι και κάτι Βούροι που κατεβάζουν τη σημαία ακόμα και της κοινής λογικής προκειμένου να μην αντιληφθούν οι είλωτες ότι έχουν όλη τη δύναμη στα χέρια της δουλειάς τους.
Εδώ είναι ο κόμπος στο λαιμό του Βρυξελιώτη υποβολέα. Η πατρίδα, για όσους την επικαλούνται ωσάν η φτώχεια και η δουλεία να είναι τεκμήρια ηρωικού πατριωτισμού, είναι χωράφι. Χωράφι τους. Ιδιοκτησία με πλήρη ταξική κυριότητα, νομή και κατοχή. Χωρίς αυτή την αντίληψη και το ιδεολόγημα της εποχής δεν μπορείς να κάνεις τη στεριά θάλασσα και να λες βουλιάζουμε.
Η καινούρια χρονιά λένε πως θα είναι δύσκολη. Εμείς πρέπει να πούμε και να τους το διαμηνύσουμε με έργα κι όχι λόγια. Θα τους την κάνουμε αφόρητη. Γιατί αυτό είναι τεκμήριο πατριωτισμού. Για τους εργαζόμενους πατριώτες αυτού του τόπου κι όχι το χωράφι των διαφεντευτών του.