Το ανέκδοτο είναι γνωστό: Σκοτώνει ένας τον πατέρα του και μετά πάει στο δικαστήριο και ζητά να πέσει στα μαλακά γιατί είναι ορφανό παιδί.

Ετσι κι όλοι αυτοί που αφού ξέσκισαν εργάτες, αγρότες και αυτοαπασχολούμενους, εμφανίζονται την ώρα της κρίσης και ζητάνε να τους αναγνωριστεί ελαφρυντικό γιατί, λέει, κινδυνεύουν να βγουν κι αυτοί στην ανεργία.

Μα, αυτό ακριβώς πρέπει να γίνει: Να περάσουν στην ανεργία όλοι αυτοί - οι λίγοι - που υπάρχουν μόνο αρπάζοντας τον πλούτο που παράγουν οι πολλοί.

Μέχρι να γίνει αυτό - και θα γίνει - ας διασκεδάσουμε λίγο με την αγωνία όλων εκείνων που ζητούν ακριβώς στον τομέα με την κάποτε μεγαλύτερη παραγωγή, τον αγροτικό, να σφίξουν κι άλλο το ζωνάρι εκείνοι που βλέπουν το χώμα που δουλεύουν να γίνεται χρυσάφι, αλλά να μεταφέρεται σε ξένες τσέπες. Γιατί; Για να γίνουν ισχυρότεροι οι λίγοι ώστε να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό.

Τι δε λένε οι αναλύσεις που περιγράφουν την κατάσταση; Ποιος οργάνωσε τη μεταφορά του χρήματος από την τσέπη των αγροτών στην τσέπη των καπιταλιστών. Η Κοινή Αγροτική Πολιτική, παλιά και νέα.

Τι άλλο δε λένε: Πως σε έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης - διαμετρικά αντίθετο από τον καπιταλιστικό - υπάρχει λύση. Αυτό μόνο το ίδιο το λαϊκό κίνημα μπορεί να το πει κι εδώ ακριβώς είμαστε: Στη «ζύμωση» που γίνεται ανάμεσα στους μικρομεσαίους αγρότες, όπως ανάλογη γίνεται κι ανάμεσα στους εργάτες με αντικείμενο το πώς η παραγωγή θα παραμένει κοινωνικός πλούτος και όχι χρυσάφι στο ιδιωτικό σεντούκι.

Τη συνείδηση που διαμορφώνεται όταν οι ανθρώποι συναντιούνται στο δρόμο του αγώνα, προσπαθούν να προλάβουν όσοι για λογαριασμό της αστικής τάξης τρέχουν και δε φτάνουν.

Πανηγύριζαν χτες στις τιβί: Ανοιξε το μπλόκο στον Πλατύκαμπο! Αλλά έκλεισε από το χιόνι ο ίδιος δρόμος, συνέχιζε ο δύσμοιρος ρεπόρτερ.

Το ΠΑΣΟΚ θεωρεί πως επειδή έχει δική του την ΠΑΣΕΓΕΣ κι από κοντά τη ΓΕΣΑΣΕ, θα καταφέρει να σπάσει τον αγώνα. Τι δε θέλει να δει; Οτι ως κι αυτοί οι οδηγοί των φορτηγών και των λεωφορείων, που δήθεν ταλαιπωρούνται, πάνε στα μπλόκα και δηλώνουν συμπαράσταση στους αγρότες. Γιατί ξέρουν πως τα Τέμπη είναι κλειστά, όχι από τους αγρότες, αλλά από τα μονοπώλια που ελέγχουν όλες τις κατασκευές στη χώρα, ενώ την ίδια ώρα άδειες είναι οι τσέπες και των αγροτών, και των εργατών και των αυτοαπασχολούμενων.

Τα πράγματα αγριεύουν: Ενας μετά τον άλλο υπουργοί και στελέχη του ΠΑΣΟΚ εμφανίζονται στις τιβί με το μάτι να γυαλίζει μόλις δουν απέναντί τους κάποιον από τα μπλόκα. Και από τα μπλόκα να μην ήταν, πάλι αγριεμένοι θα εμφανίζονταν οι κυβερνητικοί. Πίστευαν πως θα είναι περίπατος η κυβερνητική θητεία έχοντας μαζί τους το σύνολο του Τύπου της αστικής τάξης που στα κρίσιμα δεν ξεχωρίζει «γαλάζια» και «πράσινη» κυβέρνηση, καθώς στηρίζει όποιον προωθεί τη σωστή - για τους αστούς - πολιτική, αυτήν δηλαδή που παίρνει από τους πολλούς και δίνει στους λίγους.

Ελα, όμως, που το στομάχι άλλα ορίζει. Ετσι ο ίδιος ο κόσμος που ψήφισε ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ βγαίνει στο δρόμο. Και δε βγαίνουν μόνο οι αγρότες. Στις 10 του Φλεβάρη έχουμε νέα πανεργατική απεργία, κι ας βάζει θεούς και διαβόλους η ΓΣΕΕ να την εμποδίσει.

Δεν είναι παράξενο. Ο κόσμος που ψήφισε ΠΑΣΟΚ, όπως κι αυτοί που ψήφισαν ΝΔ, δε βλέπουν μόνο τον κλειστό δρόμο. Βλέπουν ότι οι μισθοί παγώνουν. Βλέπουν ότι πια για να βρεις δουλειά πρέπει να δώσεις και μίζα στον εργοδότη. Βλέπουν τη μάνα τσακισμένη, χαράματα να καθαρίζει σκάλες, βλέπουν τον πατέρα ξανά χαράματα στην πιάτσα για ένα μεροκάματο. Βλέπουν το μαγαζί χωρίς πελάτες, όχι γιατί οι δρόμοι είναι κλειστοί, αλλά γιατί οι τσέπες των γειτόνων είναι άδειες. Βλέπουν, επίσης, πως μια χούφτα καπιταλιστές καταμεσής της κρίσης περνάνε φίνα.

Εδώ είμαστε, λοιπόν: Στη στιγμή που τα τύμπανα του πολέμου της αστικής τάξης ενάντια στα λαϊκά στρώματα προαναγγέλλουν βάθεμα της εξαθλίωσης, αλλά ταυτόχρονα ανασυντάσσονται και οι δυνάμεις του λαϊκού κινήματος για αντεπίθεση.

Η αναμέτρηση θα είναι γενικευμένη. Δεν μπορεί να είναι αλλιώς.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ στον κυβερνητικό διάλογο - απάτη

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΔΙΑΛΟΓΟΣ χωρίς αγρότες

ΕΘΝΟΣ: ΕΜΦΡΑΓΜΑ σε δρόμους, λιμάνια, τελωνεία

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΔΙΕΞΟΔΟ στο μέτωπο των αγροτών

Η ΑΥΓΗ: Θυμός στα μπλόκα για την κυβερνητική αδιαλλαξία

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ διάλογος χωρίς τους αγρότες

Η ΧΩΡΑ: Τσάι στο Ζάππειο και καπουτσίνο στο Κολωνάκι

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ανάσα 8 δισ. ευρώ με δάνειο - φωτιά

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ακριβή ανάσα 8 δισ. ευρώ

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Ανάσα 8 δισ. με βαρύ τίμημα

ΤΑ ΝΕΑ: Ανάσα έξω ...ασφυξία μέσα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Μας δάνεισαν, μας έγδαραν

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Σηκώνει τα χέρια ψηλά η κυβέρνηση

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΜΑΣ ΛΗΣΤΕΥΟΥΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΕΚΘΕΤΗ ΚΑΤΣΕΛΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ ΓΙΑ Ν.Δ. Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΣΕ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΑΚΟ

«Μου φαίνεται τρομερό να ξυπνάς μια μέρα στην ίδια σου τη χώρα και να μην μπορείς να μπεις σ' ένα αμάξι, σ' ένα τρένο, να κάνεις τη διαδρομή σου, επειδή οι δρόμοι, οι ράγες, ακόμα και τα σύνορα είναι κλειστά. Είμαι παιδί της πόλης, και φυσικά αυτή η ανακατωσούρα με εκνευρίζει.

Αυτό όμως που με εκνευρίζει χίλιες φορές περισσότερο είναι η διάθεση κάποιων να παρουσιάζονται οι αγρότες σαν κάτι χαβαλέδες, που αντί να τη βγάλουν σήμερα μεθώντας και τζογάροντας στο καφενείο, είπαν να ρίξουν κι ένα μπλόκο να σπάσει η μονοτονία στο αραλίκι τους. Κάτι σαν "χειμερινό σπορ", δηλαδή.

Αυτή η προσβλητική και εκ του πονηρού υπεραπλούστευση μιας κατηγορίας Ελλήνων είναι απαράδεκτη. Ε ναι, και τι έγινε που ξημεροβραδιάζονται στα καφενεία; Το χωράφι δεν λειτουργεί εννιά με πέντε, όπως τα γραφεία μας. Εχει τις εποχές, τις μέρες, τους μήνες του. Εχει και τα άγχη του με τις στραβές υποδομές και τις στραβές σοδειές.

Η ειρωνεία στο πρόσωπο των αγροτών είναι επίσης και επικίνδυνη: αύριο, οι ίδιοι "κύκλοι" θα ειρωνεύονται τους δασκάλους, που "κάθονται τέσσερις μήνες τον χρόνο και τολμάνε και μιλάνε". 'Η τους δημόσιους υπαλλήλους "που καλοπερνάνε με δεμένο τον γάιδαρό τους". (Πράγματι, η μόνη οικογένεια που μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς με οχτακόσια ευρώ τον μήνα, είναι μια οικογένεια γαϊδάρων). 'Η, οποιαδήποτε κατηγορία εργαζομένων, όταν θα διεκδικεί δυναμικά κάτι καλύτερο, θα εξευτελίζεται με τέτοιες μισές αλήθειες, μισά κλισέ, και μισή προπαγάνδα.

Για όλους κάποτε έρχεται η ώρα που θα χρειαστεί να κατεβάσουμε στο δρόμο το δικό μας "τρακτέρ", όσο μικρό, αδύναμο και παιδικό μοιάζει μπροστά στα μεγάλα. Και τότε, το τελευταίο πράγμα που θα χρειαζόμαστε θα είναι η επιπόλαιη κοροϊδία των άσχετων».

(η Ρίκα Βαγιάνη στο ΕΘΝΟΣ)