Ενας απ' τους βασικούς άξονες της κυβερνητικής πολιτικής είναι «η συγχώνευση, η μεταφορά και η κατάργηση μονάδων ή κλινικών».

Με αυτή την επιλογή η κυβέρνηση - πέρα απ' τις μεγαλοστομίες για καλύτερη οργάνωση των υπηρεσιών - επιχειρεί τη μείωση των δαπανών - την εξοικονόμηση πόρων, όπως τη λέει. Μάλιστα, στο κείμενο με τους άξονες και στο κεφάλαιο για την κάλυψη των δαπανών της διαβόητης μεταρρύθμισης αναφέρεται επί λέξει: «Η κάλυψη των νέων δαπανών θα προκύψει και από τη συγχώνευση και ενιαία επιτελική διοίκηση σε επίπεδο περιφέρειας των υγειονομικών μονάδων και την ενιαία ορθολογική κατανομή υπηρεσιών, ανθρώπινου δυναμικού και υποδομών».

Ετσι, μικρές μονάδες με ουσιαστικό έργο βαφτίζονται άχρηστες και διαγράφονται αντί να υπάρξει μια μελετημένη ανακατανομή - όπου χρειάζεται βέβαια.

Αποκαλυπτικός για τους προσανατολισμούς αυτούς ήταν ο υπουργός Υγείας, Αλ. Παπαδόπουλος, στη συνέντευξή του στα «Νέα» (1.8.2000), όταν ρωτήθηκε για τα νοσοκομεία που δεν εξυπηρετούν πια το σκοπό τους.

Η απάντησή του ήταν η εξής: «Δεν μπορεί, λ.χ., στην Πάτρα να έχουμε δύο μεγάλα νοσοκομεία, τα οποία καλύπτουν τις ανάγκες όχι μόνο της Αχαΐας αλλά της ευρύτερης περιοχής, και ταυτόχρονα να υπάρχουν και τρία μικρά νοσοκομεία, που στην ουσία δεν εξυπηρετούν τίποτε. Τα νοσοκομεία και οι κλίνες δεν είναι εκεί για τους εργαζόμενους, είναι για τον κόσμο».

Ανάμεσα στα τρία μικρά νοσοκομεία της Πάτρας είναι και το Νοσημάτων Θώρακος, που το «οξυγόνο» που προσφέρει στους πνευμονοπαθείς της Δυτικής Ελλάδας είναι ένα τίποτε για τον υπουργό.

Η κατάληξη όμως των συγχωνεύσεων και των μεταφορών δεν κοστίζει μόνο στους ασθενείς αλλά έχει και επιπλέον οικονομική αιμορραγία, όπως αποδεικνύει το κλείσιμο του β΄ συγκροτήματος στη θεσσαλονίκη: Πληρώνουν ενοίκιο για τον κλειστό «Αγιο Παύλο»...

Τι θα γίνει η πευκόφυτη περιοχή μετά την κατάργηση;

Κι όμως το Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος στην Πάτρα αποτελεί το «οξυγόνο» για όσους έχουν πνευμονολογικά προβλήματα στην Πελοπόννησο και γενικότερα στη Δυτική Ελλάδα. Το Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος της Πάτρας είναι το παλιότερο νοσηλευτικό ίδρυμα της Δυτικής Ελλάδας που είναι εξειδικευμένο σε πνευμονολογικές παθήσεις. Μετρά πάνω από 60 χρόνια λειτουργίας, αρχικά σαν Σανατόριο, στη συνέχεια σαν Νοσοκομείο Φυματιώντων, αργότερα σαν Κέντρο Νοσημάτων Θώρακος και, τέλος, με τη σημερινή του μορφή σαν Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος Νοτιοδυτικής Ελλάδας. Είναι χτισμένο σε πευκόφυτη έκταση 4 χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Πάτρας, σε ιδανικό για πνευμονοπαθείς σημείο. Είναι διασκορπισμένο σε πολλά κτίρια, τα οποία κατασκευάστηκαν την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα και μέχρι σήμερα έχουν δεχτεί ελάχιστες βελτιώσεις. Μόνη εξαίρεση είναι το κτίριο των Εξωτερικών Ιατρείων, που κτίστηκε το 1987.

Το κτιριακό πρόβλημα είναι το κυριότερο μέσο απαξίωσης του νοσοκομείου.

Το κτίριο της κατ' ευφημισμόν «κλινικής» είναι και το αποκορύφωμα, καθώς υπάρχουν θάλαμοι με 11 και 12 κρεβάτια, το ένα δίπλα στο άλλο χωρίς διαχωριστικά μεταξύ τους όπου «ο θάνατος είναι σε κοινή θέα», όπως λένε οι εργαζόμενοι, καθώς οι βαριά ασθενείς βρίσκονται δίπλα - δίπλα με τους ελαφρότερα με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ψυχολογικά προβλήματα στους ασθενείς και τους επισκέπτες. Σε όλη την κλινική υπάρχει ένα WC με 5 τουαλέτες (σε άθλια κατάσταση) οι οποίες «εξυπηρετούν» πάνω από 100 ασθενείς και επισκέπτες. Τα γραφεία των γιατρών σε οποιανδήποτε άλλη υπηρεσία δε θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ούτε για αποθήκες, καθώς μιλάμε για χώρους 10 τ.μ. χωρίς φωτισμό και εξαερισμό όπου στοιβάζονται ακόμα και 4 γιατροί. Ακόμα και οι χώροι εξέτασης είναι τόσο στενοί που χωρούν ίσα - ίσα ένα κρεβάτι και μια καρέκλα. Πολλοί από αυτούς είναι χωρισμένοι στα δύο, για να γίνονται δύο εξετάσεις ταυτόχρονα! Αραγε, δεν έχουν δίκιο οι εργαζόμενοι, όταν λένε με παράπονο «πώς να συναγωνιστούμε τις "ξενοδοχειακές μονάδες" των άλλων νοσοκομείων με πολεμικά χειρουργεία του 1940;»...

Νοσηλεία κάτω από δύσκολες συνθήκες

Κι όμως αυτό το κτίριο, που γυρνά τον επισκέπτη πίσω σε εποχές μεσοπολέμου, φιλοξενεί 51 κρεβάτια ασθενών και πολλά εργαστήρια τα οποία -παρά τις αντιξοότητες- παράγουν επιστημονικό έργο λόγω της υψηλής κατάρτισης του προσωπικού. Ενα άλλο εξίσου σημαντικό πρόβλημα είναι αυτό της κάλυψης οργανικών θέσεων. Ο ξεπερασμένος και αντιλειτουργικός οργανισμός του νοσοκομείου είναι ανενεργός, καθώς από τις 180 οργανικές θέσεις είναι καλυμμένες μόνο οι 122. Υπάρχουν 58 κενές θέσεις εκ των οποίων οι 31 είναι θέσεις άμεσης ανάγκης (5 θέσεις γιατρών και 26 θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού).

Το νοσοκομείο εφημερεύει καθημερινά με έναν (1) γιατρό και ένα (1) νοσηλευτή - νοσηλεύτρια. Στην όχι και τόσο απίθανη περίπτωση που συμβούν ταυτόχρονα ένα έκτακτο περιστατικό στη νοσηλευτική κλινική και ένα στα εξωτερικά ιατρεία, καταλαβαίνει κανείς πως τίθενται σε άμεσο κίνδυνο ζωές λόγω έλλειψης προσωπικού.

Να σημειωθεί πως από το νοσοκομείο απουσιάζουν γιατροί αναγκαίων ειδικοτήτων, όπως καρδιολόγος και παθολόγος. Ετσι, πολλοί ασθενείς που χρήζουν εκτός της πνευμονολογικής θεραπείας και καρδιολογικής ή παθολογικής μεταφέρονται καθημερινά διασωληνωμένοι από το ένα νοσοκομείο στο άλλο και αντίστροφα. Αυτή είναι η κύρια καθημερινή απασχόληση του μοναδικού ασθενοφόρου του νοσοκομείου. Το ίδιο το ασθενοφόρο είναι ακόμα ένα τρανό δείγμα αδιαφορίας των υπευθύνων οι οποίοι έχουν προγράψει το Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος. Το ασθενοφόρο, που έχει παραχωρηθεί από το ΕΚΑΒ, είναι τελείως φθαρμένο και διαρκώς επισκευάζεται. Μόνο από τύχη δεν έχει μείνει στο δρόμο στη διάρκεια μεταφοράς ασθενών. Μετά από εκκλήσεις και πολλές ενέργειες των εργαζόμενων προς το υπουργείο Υγείας, αγοράστηκε ασθενοφόρο για το Νοσοκομείο, το οποίο 3 μέρες πριν τις εκλογές του 2000 δόθηκε με προσωπική εντολή του τότε υπουργού Υγείας Λ. Παπαδήμα σαν προεκλογικό δώρο στον τότε βουλευτή Αχαΐας Δημήτρη Κατσικόπουλο για τις... "ανάγκες" τις εκλογικής του περιφέρειας.

Γι' αυτή την απαράδεκτη ενέργεια, οι εργαζόμενοι μιλούν αυστηρά. Ισχυρίζονται πως το ασθενοφόρο «εκλάπη από το νοσοκομείο μας και δόθηκε ψηφοθηρικό δώρο στο νοσοκομείο Καλαβρύτων». Μπορεί η «κλοπή του ασθενοφόρου» να μην ήταν αρκετή για να εξασφαλίσει την επανεκλογή του Δ. Κατσικόπουλου, ωστόσο το Νοσοκομείο Θώρακος παραμένει ακόμα χωρίς ασθενοφόρο.

Να μιλήσει κανείς για την μη έγκριση κονδυλίων από το υπουργείο για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι με σύμβαση ορισμένου χρόνου, οι οποίοι έχουν να πληρωθούν τα δεδουλευμένα τους (νυχτερινά, υπερωρίες, αργίες) από την 1/1/2000; Κι εδώ μιλάμε για το «αστρονομικό» ποσό των 5.755.000 δραχμών!

Μα και για το υπόλοιπο προσωπικό η έγκριση κονδυλίων για την αμοιβή «υπερωριακής, νυχτερινής και εξαιρέσιμων ωρών εργασίας» είναι μηδαμινή και κατά πολύ κατώτερη από ανάλογες, άλλων μικρότερων νοσοκομείων ακόμα και Κέντρων Υγείας. Αυτό συνεπάγεται εντατικοποίηση της εργασίας.

Προάγγελος των δηλώσεων του υπουργού Υγείας ήταν ο διορισμένος από την κυβέρνηση πρόεδρος του Περιφερειακού Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών (ΠΠΓΝΠ), Φώτης Παπαβασιλόπουλος, ο οποίος προβάλλεται σαν ο «εκπρόσωπος της κυβέρνησης» για θέματα υγείας στο νομό.

Σε πρόσφατη σύσκεψη του Συντονιστικού των Νοσοκομείων της Περιφέρειας Αχαΐας, στο οποίο προεδρεύει, ο Φ. Παπαβασιλόπουλος καλούσε τους εκπροσώπους του νοσοκομείου να του ξεκαθαρίσουν «πότε επιτέλους θα κλείσει το Νοσημάτων Θώρακος».

Το ενδιαφέρον έχει σχέση με την «έλλειψη προσωπικού» στο ΠΠΓΝΠ, την οποία ο πρόεδρός του δεν κρύβει πως θέλει να καλύψει με το προσωπικό του Νοσημάτων Θώρακος. Μάλιστα, στην ίδια σύσκεψη ο πρόεδρος του ΠΠΓΝΠ διαπληκτίστηκε με τον τέως πρόεδρο του νοσοκομείου «Αγιος Ανδρέας», Κ. Χαρισιάδη, για το ποιο νοσοκομείο θα πάρει συγκεκριμένους γιατρούς και συγκεκριμένο νοσηλευτικό προσωπικό και ποιους το άλλο. Είναι χαρακτηριστική η στάση του πρώην υφυπουργού Υγείας, Κ. Φαρμάκη, ο οποίος, όταν του τέθηκε προεκλογικά από το Σωματείο εργαζομένων το ερώτημα, απάντησε πως «το υπουργείο δεν παρεμβαίνει στο τι μέλει γενέσθαι με το νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος. Περιμένουμε την απόφαση των τοπικών αρχών (σσ «τοπικές αρχές» είναι ο γγ της Περιφέρειας Δυτικής Πελοποννήσου, ο νομάρχης Αχαΐας και οι πρόεδροι των τριών νοσοκομείων της Πάτρας) και αυτή την απόφαση θα εφαρμόσουμε».

Με δεδομένους τους στόχους της κυβέρνησης -όπως εκφράστηκαν μέσω των αξόνων- το Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος έχει προγραφεί. Οι επιδιώξεις της κυβέρνησης βρίσκουν αντίθετο το σύνολο των εργαζόμενων του νοσοκομείου που απαιτούν:

• Νέα κτιριακή υποδομή για χώρους νοσηλείας των ασθενών. Αυτό σημαίνει ανάπτυξη 70 κλινών, λειτουργία τμήματος βραχείας νοσηλείας, καθώς και τμήματος επειγόντων περιστατικών. Δημιουργία γραφείων για τους γιατρούς, το νοσηλευτικό προσωπικό, εξεταστήρια, βοηθητικούς χώρους, καθώς και διαχωρισμό των χώρων των εξωτερικών ιατρείων.
• Αναμόρφωση του οργανισμού του νοσοκομείου με τη σύσταση νέων θέσεων πνευμονολόγων γιατρών και συναφών ειδικοτήτων όπως καρδιολόγου και παθολόγου. Λειτουργία εργαστηρίων Μικροβιολογικού και Ακτινολογικού σε 24ωρη βάση. Φυσικά, αυτά προϋποθέτουν πρόσληψη προσωπικού για την κάλυψη των νέων θέσεων που θα δημιουργηθούν.
• Ανάπλαση του σημερινού κτιρίου νοσηλείας και δημιουργία ενός τμήματος χρόνιων παθήσεων. Αυτά δεν απαιτούν τεράστια κονδύλια. Απλά πολιτική βούληση.

Οι εργαζόμενοι είναι αποφασισμένοι να περιφρουρήσουν τη λειτουργία του νοσοκομείου. Αρνούνται ακόμα και τη σκέψη να γίνουν προσωπικό σε τμήματα πνευμονολογικών κλινικών σε άλλα νοσοκομεία της Αχαΐας κάτι που, εκτός από την υποβάθμιση της παρεχόμενης Υγείας στην περιφέρεια, θέτει σε κίνδυνο το εργασιακό τους καθεστώς, καθώς έτσι χάνονται οι οργανικές τους θέσεις. Αυτό που απαιτούν είναι να ξεκαθαρίσει άμεσα η κυβέρνηση τις προθέσεις της.

Ο αντιπρόεδρος του Σωματείου εργαζομένων Κώστας Παπανδρέου είναι ξεκάθαρος. «Καλούμε την κυβέρνηση να ξεκαθαρίσει άμεσα και τις προθέσεις της για το Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος. Ανεξάρτητα από τον τελικό σκοπό της (αναβάθμιση, συγχώνευση με άλλα νοσοκομεία ή ό,τι άλλο) τα καίρια προβλήματα του νοσοκομείου πρέπει να λυθούν και μάλιστα να μπει χρονοδιάγραμμα επίλυσής τους».

Από την πλευρά του ο πρόεδρος του Σωματείου Κώστας Νικολόπουλος σημειώνει πως το νοσοκομείο λειτουργεί άψογα, παρά τις δυσκολίες, λόγω της συγκινητικής αυταπάρνησης που δείχνουν οι εργαζόμενοι. «Τα δίνουμε όλα, τονίζει- αλλά η αδράνεια της πολιτείας είναι τέτοια που δε μας αφήνει να προσφέρουμε περισσότερα. Γι' αυτό απαιτούμε άμεση λύση όλων των προβλημάτων του νοσοκομείου».

Οι εργαζόμενοι προσπαθούν με πολλούς τρόπους να αφυπνίσουν την κοινή γνώμη γύρω από τα προβλήματα του νοσοκομείου αρχικά επιδιδόμενοι σε μια καμπάνια ενημέρωσης, καθώς ελάχιστοι Πατρινοί γνωρίζουν την πραγματικότητα. Για το σκοπό αυτό ετοιμάζονται να εκδώσουν ενημερωτικά φυλλάδια και μέσα στο Σεπτέμβρη σχεδιάζουν την πραγματοποίηση μιας πλατιάς παμπατραϊκής σύσκεψης, ώστε να τοποθετηθούν οι φορείς και ο λαός της περιοχής και να στρατευτούν στον αγώνα για τη σωτηρία του νοσοκομείου.

Σ' αυτήν την κατεύθυνση καλεί όλους τους εργαζόμενους και το λαό της περιοχής και η ΕΣΑΚ Υγειονομικών η οποία τονίζει την αναγκαιότητα σύστασης ενός παλλαϊκού μετώπου από τους εργαζόμενους του νοσοκομείου και τους άλλους εργαζόμενους μαζί με τους φορείς και το λαό της περιοχής για τη σωτηρία του νοσοκομείου Νοσημάτων Θώρακος. Η ΕΣΑΚ καλεί «όλους τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους να πάρουν στα χέρια τους την υπόθεση της προάσπισης και αναβάθμισης του Δημόσιου Τομέα Υγείας» για να μην περάσουν τα ανθυγιεινά σχέδια της κυβέρνησης που επιχειρεί να μετατρέψει την Υγεία σε εμπόρευμα».

Avaton

Διαμαρτυρία των εργαζομένων για το κλείσιμο του «Αγίου Παύλου» στις 24.11.1999

Αυτό καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι του β΄ συγκροτήματος «Αγίου Παύλου» και επιμένουν να απαιτούν επαναλειτουργία του νοσοκομείου που έκλεισε στις 24 Νοέμβρη 1999 εντελώς αιφνιδιαστικά με την άρον άρον μεταφορά των ασθενών.

Η απόφαση υπογράφτηκε απ' τον τότε υπουργό Υγείας Λ. Παπαδήμα στις 25.11.1999 και προέβλεπε την υποχρεωτική μετακίνηση του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού του «Αγίου Παύλου», του «Αγίου Δημητρίου» και Λοιμωδών σε άλλα νοσοκομεία της θεσσαλονίκης προκειμένου να καλυφθούν οι κενές θέσεις που δημιουργούνται από τη μετακίνηση προσωπικού προς το «Παπαγεωργίου».

Οι εργαζόμενοι ζητούν να γίνει επιστροφή του αποσπασμένου προσωπικού και να πάψει να καλύπτει τις ανάγκες του το α΄ συγκρότημα στο Φοίνικα με συμβασιούχους του ΟΑΕΔ και επιτέλους να εφαρμοστεί το σχέδιο του υπουργείου, που προέβλεπε λειτουργία των 5 μεγαλύτερων νοσοκομείων (μεταξύ αυτών και ο «Αγ. Παύλος») ως βασικών πυλώνων υγείας της πόλης με κάλυψη όλων των ειδικοτήτων και των κλινικών.

Avaton

Πάνω από 60 ασθενείς τοποθετήθηκαν ανά 3-4 σε κάθε ασθενοφόρο χωρίς συνοδό γιατρό και νοσοκόμο και μεταφέρθηκαν σε άλλα νοσοκομεία στις 25.11.1999

Από το Δεκέμβρη μέχρι και σήμερα, ο «Αγιος Παύλος» κόστισε στο ελληνικό δημόσιο 30 εκατ. δραχμές για να παραμείνει κλειστό, αφού συνεχίζει να μισθώνεται με 1.200.000 δρχ. το μήνα και απασχολούνται 11 υπάλληλοι για τη φύλαξη του κτιρίου. Μάλιστα, μέχρι τις 30 του Ιούνη μισθώνονταν με 600.000 δρχ. το μήνα και τα τακτικά εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου που βρίσκονταν σε απέναντι κτίριο.

Η προχειρότητα και η επικινδυνότητα, με την οποία χειρίζονται ζητήματα του τομέα της υγείας οι αρμόδιοι της κυβέρνησης, φαίνεται καθαρά και από το γεγονός ότι στα δύο τελευταία χρόνια λειτουργίας του νοσοκομείου δαπανήθηκαν δεκάδες εκατομμύρια για αναβάθμιση της ξενοδοχειακής, μηχανολογικής και εργαστηριακής υποδομής του, μεταξύ των οποίων και την ανάπτυξη νευρολογικού εργαστηρίου με σύγχρονα μηχανήματα που εξυπηρετούσε όλη τη Β. Ελλάδα, με εξειδίκευση στην επιληψία κλπ.

Το πλέον τραγελαφικό όμως είναι πως έγινε αλλαγή του ενός εκ των δύο ανελκυστήρων, έργο το οποίο ολοκληρώθηκε τον Ιούνη και ενώ το νοσοκομείο ήταν κλειστό για εφτά μήνες...

Ο «Αγιος Παύλος», όπως αποδείχτηκε και εκ των υστέρων, έκλεισε με μόνο σκοπό να προωθήσει την άμεση και ανέξοδη, για την κυβέρνηση, λειτουργία του Νοσοκομείου «Παπαγεωργίου». Ηταν ένα νοσοκομείο δυναμικότητας 150 κλινών και λειτουργούσε με πληρότητα 65-78% καλύπτοντας τις ανάγκες των ασθενών κυρίως του Κέντρου και των Δυτικών Συνοικιών της Θεσσαλονίκης.

Ο «Αγιος Παύλος» (α΄ και β΄ συγκρότημα) είχε επιλεγεί, ώστε μαζί με τα νοσοκομεία ΑΧΕΠΑ, «Ιπποκράτειο», «Παπανικολάου» και «Παπαγεωργίου» να αποτελέσουν τους 5 πυλώνες δημόσιας υγείας στο νομό.

Ομως στο μεν α΄ συγκρότημα υπάρχουν φοβερές ελλείψεις μηχανολογικού εξοπλισμού και προσωπικού, που καλύπτονται με τη λύση των συμβασιούχων (6μηνων - 8μηνων) του ΟΑΕΔ, και το μεν β΄ έκλεισε γιατί κρίθηκε ακατάλληλο από το Συντονιστικό των Προέδρων και το υπουργείο Υγείας, επειδή, λέει, δεν είχε τη δική του μονάδα αιμοδοσίας.

Την ίδια ώρα, όμως, δεκάδες είναι οι ιδιωτικές κλινικές που λειτουργούν ακόμη και καρδιοχειρουργικά τμήματα χωρίς να διαθέτουν μονάδα αιμοδοσίας.