ΡΕΠΟΡΤΑΖ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

«Υποπτοι» όλοι οι πολίτες!

Σε εξευτελιστικούς ελέγχους ακόμη και σε νοικοκυρές την ώρα που ψωνίζουν στη λαϊκή, επιδίδεται τώρα η Αστυνομία

Η φωτογραφία είναι από την επίδειξη του νέου τύπου ελέγχων που έγινε από την Αστυνομία, μπροστά στις κάμερες, το Μάρτη του 1988

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε τα μπλόκα σε δρόμους και τους εξευτελιστικούς σωματικούς ελέγχους, αλλά και τους ελέγχους στο εσωτερικό αυτοκινήτων. Τώρα όμως, φαίνεται ότι το σχέδιο καλλιέργειας κλίματος αστυνομοκρατίας και κατ' επέκταση τρομοκράτησης των απλών πολιτών, επεκτείνεται και στις... νοικοκυρές! Χαρακτηριστικό τέτοιας αυταρχικής δράσης, είναι το χτεσινό περιστατικό, στο Χαλάνδρι, με «θύμα» την Αθηνά Μαραζχίδου, κάτοικο της περιοχής και πρόεδρο της Σχολικής Επιτροπής του 9ου Δημοτικού σχολείου. Οπως μας κατήγγειλε η ίδια, αστυνομικοί την υπέβαλαν αναίτια σε έλεγχο, την ώρα που ψώνιζε στη λαϊκή αγορά. Αν το περιστατικό δεν οφείλεται μόνο στο... αστυνομικό δαιμόνιο του διοικητή του τοπικού Αστυνομικού Τμήματος, ο οποίος δηλώνει απερίφραστα ότι «όλοι οι πολίτες είναι ύποπτοι», αλλά είναι αποτέλεσμα γενικευμένης πρακτικής της Αστυνομίας, το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό. Και ακόμη περισσότερο για περιπτώσεις που η γενική κατεύθυνση συνδυάζεται με αντιλήψεις σαν και αυτές του παραπάνω διοικητή.

Πρακτική της Αστυνομίας ή κατεύθυνση του τμήματος Χαλανδρίου, τη σταμάτησαν αναίτια, της ζήτησαν την ταυτότητα και άδειασαν το περιεχόμενο της τσάντας της, γιατί... είναι ύποπτη. Οπως είμαστε όλοι μας, κατά το διοικητή του Αστυνομικού Τμήματος Χαλανδρίου, κ. Αναγνωστόπουλο, στον οποίο η Α. Μαραζχίδου προσέφυγε στη συνέχεια για να ζητήσει εξηγήσεις.

Συγκεκριμένα, χτες στις 9.30 το πρωί, στο χώρο της λαϊκής, δύο αστυνομικοί ζήτησαν από την Α. Μαραζχίδου να τους επιδείξει την ταυτότητά της. Οταν αυτή ζήτησε το λόγο, οι αστυνομικοί αντέδρασαν λέγοντας πως «δε θα μας υποδείξετε εσείς τη δουλιά μας». Δε σταμάτησαν όμως εκεί, καθώς της άνοιξαν την τσάντα και άδειασαν όλο της το περιεχόμενο σε έναν πάγκο. Στην επιμονή της Α. Μαραζχίδου να της εξηγήσουν το λόγο αυτής της συμπεριφοράς, οι αστυνομικοί απάντησαν πως... είναι ύποπτη.

Την ίδια περίπου απάντηση - «ο κάθε πολίτης είναι ύποπτος» ήταν συγκεκριμένα τα λόγια - πήρε και από το διοικητή του Αστυνομικού Τμήματος Χαλανδρίου κ. Αναγνωστόπουλο, ο οποίος μάλιστα της είπε πως θα έπρεπε να χαίρεται κι από πάνω που η Αστυνομία κάνει ελέγχους...

Ο «Ρ» επικοινώνησε τηλεφωνικά με το διοικητή του Αστυνομικού Τμήματος Χαλανδρίου, ο οποίος αρνήθηκε μεν να απαντήσει για το συγκεκριμένο περιστατικό, όμως δεν παρέλειψε επί τη ευκαιρία της συνομιλίας αυτής, να εκφράσει για άλλη μια φορά τις απόψεις του.

Η ένταση της αστυνομοκρατίας και η αύξηση των μηχανισμών καταστολής, γίνεται βέβαια στο όνομα της αντιμετώπισης του κοινού εγκλήματος, αλλά ο πραγματικός στόχος είναι η τρομοκράτηση των απλών πολιτών και το μαζικό λαϊκό κίνημα. Αλλωστε, τα ίδια τα στοιχεία της Αστυνομίας από τα πενιχρά αποτελέσματα των τέτοιου είδους ελέγχων, μαρτυρούν την αλήθεια. Ομως συνεχίζονται και θα συνεχίζονται και στο μέλλον, όσο δεν υπάρχει ουσιαστική αντίσταση στον εντεινόμενο αυταρχισμό. Οσο δεν αντιδρούν οι πολίτες που δεν ανέχονται από την Αστυνομία να καταπατά τα δικαιώματά τους, να τους «προσάγει» στο Τμήμα με την οποιαδήποτε πρόφαση, να μυρίζουν την ανάσα της σε κάθε τους δράση, εν τέλει να τους τρομοκρατεί.

Πωλητήρια

Η πυρκαγιά στον Κάλαμο, το περασμένο Σαββατοκύριακο, έφερε τον φωτογράφο του «Ρ» στα αποκαΐδια μιας άλλης πυρκαγιάς, στην ίδια περιοχή, μια δεκαετία πριν.

Τότε ανάμεσα στα καμένα ήταν και οι κατασκηνώσεις του ΙΚΑ -που εκκενώθηκαν εσπευσμένα εκείνη την εφιαλτική βραδιά.

Ο χώρος στον Κάλαμο, όπου ήταν οι κατασκηνώσεις, ήταν ιδιόκτητος από το 1960 και το ΙΚΑ πλήρωνε ενοίκιο. Τώρα έχουν απομείνει τα κάγκελα με το πωλητήριο οικοπέδου ως αγροτεμάχιο.

Μετά την πυρκαγιά, οι κατασκηνώσεις μεταφέρθηκαν στο Ζούμπερι Αττικής, όπου λειτούργησαν μέχρι και πέρυσι.

Φέτος, ο διοικητής του ΙΚΑ αποφάσισε να μη λειτουργήσει την κατασκήνωση και να σταλούν τα παιδιά των υπαλλήλων του ΙΚΑ σε ιδιωτικές κατασκηνώσεις, με την κάλυψη των εξόδων από το Ιδρυμα.

Φωτιά, λοιπόν, και εκσυγχρονισμός οδηγούν σε, άμεσα ή έμμεσα, πωλητήρια, που οδηγούν σε περιορισμό των παροχών προς τους δικαιούχους.

Τα παιδιά της «μεταρρύθμισης»

Μαμάααα! Θα αργήσω απόψε. Μετά την ενισχυτική θα πάω κατευθείαν φροντιστήριο». Η κραυγή ήρθε από τη μαθήτρια, που περιμένει στη στάση το λεωφορείο, ενώ η μητέρα της είναι στο μπαλκόνι απέναντι. Τυπική 16άρα μαθήτρια, η μικρή, από αυτούς που βλέπαμε όλο το χειμώνα να περιφέρονται με τις τσάντες στους δρόμους μέχρι το βράδυ, να ρίχνουν βιαστικές ματιές στα βιβλία τους στα τρένα, να πίνουν έναν καφέ στα κλεφτά ανάμεσα στο σχολείο και το φροντιστήριο. Και ενώ το παραπάνω σκηνικό εκτυλίσσεται λίγους μήνες πριν, πριν καμιά βδομάδα ένας νεαρός κι αυτός τυπικό δείγμα λυκειόπαιδου με το μηχανογραφικό στο χέρι και σκουλαρικάκια στο αυτί περίμενε να επιβιβαστεί στο λεωφορείο. «Πας να το βγάλεις φωτοτυπίες;», ρωτά μία γνωστή του που συνάντησε τυχαία. «Αχ βγάλε και για μας», του λέει αγχωμένη, «μην κάνουμε κανένα λάθος, τουλάχιστον να είναι φωτοτυπία».

Τα παιδιά της «μεταρρύθμισης». Η εικόνα ήρθε στο νου μετά το τέλος του εξεταστικού μαραθωνίου και οδήγησε στο να συνειδητοποιήσουμε ότι, τελικά, δεν ήταν τα 14 μαθήματα και ο ένας μήνας εξετάσεων μόνο, αλλά όλη αυτή η χρονιά που προηγήθηκε με τους μαθητές να έχουν θυσιάσει τις χαρές της ηλικίας τους, στην προσπάθεια να περάσουν την τάξη και να διεκδικήσουν την πολυπόθητη θέση στο πανεπιστήμιο.

Δεν έκαναν, βέβαια, μόνο αυτά φέτος οι μαθητές. Επειδή ακριβώς είδαν τη ζωή τους να συμπιέζεται ανάμεσα στη στείρα μάθηση σε ένα σχολείο που κάθε άλλο παρά χώρος μάθησης και δημιουργίας ήταν, βγήκαν στους δρόμους για να ζητήσουν άλλη παιδεία. Η κυβέρνηση τότε, γιατί δεν πρέπει να ξεχαστεί αυτό, τους έστειλε τους εισαγγελείς και τα ΜΑΤ, ενώ η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας έβγαινε στις τηλεοράσεις, διαφημίζοντας την ενισχυτική διδασκαλία. Πώς θα ακούγονταν, άραγε, αυτά στη μητέρα της μικρής, που μετά την ενισχυτική διδασκαλία θα πήγαινε φροντιστήριο;

Οι γονείς είναι πραγματικά τα αμέσως πιο τραγικά πρόσωπα, στην ιστορία που λέγεται εκπαίδευση, μετά τους μαθητές. Ερχεται η κυβέρνηση και τους λέει να παραιτηθούν από την απαίτησή τους να στείλουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν, σαν να πρόκειται για κάποια άνευ περιεχομένου υπερβολική απαίτησή τους. Στείλτε τα παιδιά σας να γίνουν «επαγγελματίες από τα 18», όπως λέει και η χαριτωμένη διαφήμιση αλυσίδας ιδιωτικών ΤΕΕ. Και αν δεν τα στείλετε μόνοι σας, θα τα στείλουμε εμείς. Και οι γονείς δουλεύουν για να στείλουν το παιδί στο ιδιωτικό, μπας και ο καθηγητής βάλει κάνα βαθμό παραπάνω και, φυσικά, στο φροντιστήριο.

Είναι πραγματικά να προβληματίζεται κανείς. Πόσο νομίζουν τα μυαλά που συνέλαβαν το σχέδιο «μεταρρύθμιση» στην Παιδεία, ότι πέτυχαν το έργο τους; Πόσο υπερήφανοι είναι για το σχολείο που έφτιαξαν; Προφανώς, ο σκοπός τους εξετελέσθη. Η ταξική διαλογή, το πέταμα στον Καιάδα των παρείσακτων προχωράει. Το άλλο ερώτημα απευθύνεται σε αυτούς που ζουν τα αποτελέσματα. Είναι διατεθειμένοι να ανεχθούν κι άλλη χρονιά να φύγει έτσι, σκοτώνοντας ό,τι πιο ζωντανό υπάρχει ανάμεσά μας; Τα παιδιά; Το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους. Στους αγώνες που έρχονται.

Μαρίνα ΚΑΛΛΙΓΕΡΗ