ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ηταν προαποφασισμένα

Το ΚΚΕ και ο «Ριζοσπάστης» είχαν προειδοποιήσει έγκαιρα, για την επερχόμενη λαίλαπα. Εξήγησαν στους εργαζόμενους ότι η επιθετικότητα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ δε θα κοπάσει από μόνη της. Η ταύτιση των κυβερνώντων με τις αξιώσεις του κεφαλαίου και η απόλυτη σύμπλευσή τους με τα πλέον αντιδραστικά κέντρα, τα οποία στο όνομα της επιχειρηματικής κερδοφορίας απεργάζονται τον εξανδραποδισμό των εργαζομένων, τους υποχρεώνουν να τραβήξουν το σκοινί μέχρι τέλους.

Μην τους πιστεύετε, όταν λένε ότι λόγω εκτάκτων περιστάσεων, όπως είναι τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος, αναγκάζονται να μπήγουν το μαχαίρι, όλο και πιο βαθιά, στο σώμα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Λένε ψέματα. Ολες οι χώρες στην ΕΕ έχουν υψηλά ελλείμματα και χρέη. Τα μέτρα ήταν προαποφασισμένα, αλλά ανακοινώνονται σε δόσεις, για να μη φουντώσει η λαϊκή αγανάκτηση. Για να εξουδετερώσουν την αντίδραση και την οργή του λαού, που, μετά από τόσα χρόνια λιτότητας και υποσχέσεων για το ...καλύτερο, βομβαρδίζεται συνεχώς με μέτρα που ευτελίζουν τελείως το, έτσι κι αλλιώς, πενιχρό εισόδημα, απειλείται με δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, αυξάνονται τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, του μειώνουν δραστικά το μισθό, χάνει κυριολεκτικά τη σύνταξή του, παραδίνεται βορά στις ορέξεις της πλουτοκρατίας.

Η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ γνώριζαν από την πρώτη στιγμή πού πάει το πράγμα. Στο παράδειγμα της Ελλάδας, όπου και χάρη στη λαϊκή παρέμβαση καθυστερούσαν μια σειρά αντιλαϊκές προσαρμογές στις σύγχρονες ανάγκες του καπιταλισμού, υλοποιείται σήμερα ένα σχέδιο που αφορά όλες τις χώρες, το σύνολο των εργαζομένων στις χώρες - μέλη της ΕΕ. Γι' αυτό, από τις αρχές του περασμένου Δεκέμβρη ακόμα, όταν ο Γ. Παπανδρέου μας καθησύχαζε ότι δεν τρέχει τίποτα, ο Γιούνγκερ του Γιούρογκουπ ευχόταν στους εργαζόμενους της χώρας μας «κουράγιο και υπομονή, γιατί τα μέτρα θα είναι πολύ σκληρά».

Στόχος των κυβερνώντων και όλων όσοι, άμεσα ή έμμεσα, στηρίζουν τις αντιλαϊκές τους επιλογές, δεν είναι να σώσουν τη χώρα. Το μοναδικό τους ενδιαφέρον εστιάζεται στο να ξελασπώσουν την άρχουσα τάξη από τα προβλήματα και τις αντιθέσεις που γεννά το ίδιο το σύστημα. Το μόνο που επιδιώκουν είναι να αυξηθεί ακόμα περισσότερο το κομμάτι του κοινωνικού πλούτου που νέμονται τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές. Αποκλειστικός οδηγός τους είναι η εξασφάλιση μεγαλύτερης κερδοφορίας για το κεφάλαιο, μέσα από την ακόμα πιο άγρια λεηλασία του εισοδήματος και των εναπομεινάντων δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Το ΚΚΕ δε μάσησε τα λόγια του ούτε στιγμή. Την ώρα που διαδηλώνει ότι οι εργαζόμενοι, που εδώ και μια εικοσαετία βογκούν στο όνομα της «επιχειρηματικότητας» και του «ανταγωνισμού», δε χρωστάνε ούτε ένα ευρώ για την αντιμετώπιση της κρίσης που προκάλεσε η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου και των κερδών, λέει ξεκάθαρα στους εργαζόμενους ότι το «αύριο» εξαρτάται από τους ίδιους. Από τη δική τους ταξική πάλη. Τη δική τους συνειδητοποίηση, ότι αυτοί έχουν, όλοι μαζί έχουμε τη δύναμη να βάλουμε φρένο στις εγκληματικές επιλογές του «μαύρου μετώπου». Στο χέρι μας είναι να φρενάρουμε τα αντιλαϊκά σχέδια, να ανατρέψουμε τα δεδομένα, να απαιτήσουμε ό,τι μας ανήκει. Μόνο που βασική προϋπόθεση για όλα αυτά, είναι να συναντηθούμε στο δρόμο του αγώνα, να ξεσηκωθούμε, να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή. Να τους τρομάξουμε.

Ευκαιρία για νέα «κοινωνικά συμβόλαια»

Γρηγοριάδης Κώστας

«Το θέμα της δυνατότητας σύναψης ενός Κοινωνικού Συμβολαίου, ανάλογου με αυτά που οι κοινωνικοί παράγοντες συνυπέγραψαν σε περιόδους κρίσης και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες» τέθηκε στην προχτεσινή συνάντηση του ΣΕΒ με την τρόικα, όπως δήλωσε αμέσως μετά ο πρόεδρος του Συνδέσμου, Δ. Δασκαλόπουλος. «Γνωρίζετε - συμπλήρωσε - ότι την πρόταση αυτή έχει ήδη κάνει ο ΣΕΒ προς τη ΓΣΕΕ από τον περασμένο Νοέμβριο και είμαστε θετικοί να ξαναγίνει αντικείμενο ευρύτερης συζήτησης». Πράγματι, στις 19 του περασμένου Νοέμβρη, το απόγευμα, η ηγεσία της ΓΣΕΕ είχε κρυφό ραντεβουδάκι με το ΣΕΒ στα γραφεία του. Εκεί οι μεγαλοβιομήχανοι της είχαν παραδώσει πρόταση για τη σύναψη κοινωνικού συμβολαίου με την εκτίμηση ότι «το 2010 προαλείφεται ακόμη πιο δυσοίωνο» και θεωρώντας «αυτονόητη» τη συνεργασία εργοδοτών και εργαζομένων για να - όπως έλεγε - «εισφέρουν στην οικονομική σταθερότητα και στην επάνοδο σε συνθήκες κοινωνικής ασφάλειας και οικονομικής ανάπτυξης». Κάτι, δηλαδή, που οι εργάτες ήξεραν καλά ότι σημαίνει πιέσεις για να αποδεχθούν ή μισθούς - ψίχουλα ή απολύσεις.

Τώρα βρήκαν πάλι ευκαιρία να μιλούν για νέα «κοινωνικά συμβόλαια», νέες δηλαδή συμφωνίες υποταγής και αποπροσανατολισμού των εργαζομένων. Να είναι σίγουροι όμως ότι δε θα μείνουν ήσυχοι. Εδώ υπάρχει ΠΑΜΕ που θα συνεχίσει να είναι καρφί στο μάτι τους όσο κι αν ενοχλούνται. Οπως είχαν ενοχληθεί κι εκείνο το απόγευμα, όταν αστραπιαία η Γραμματεία Αθήνας του ΠΑΜΕ έστησε κινητοποίηση έξω από τα γραφεία του ΣΕΒ αναγκάζοντας τους εργατοπατέρες να τρέχουν να κρυφτούν σα «βρεγμένες γάτες»...

Να μη βρίσκει ούτε χαραμάδα η προπαγάνδα τους

«Μια κυβέρνηση σαν και εκείνη του Κωνσταντίνου Καραμανλή τον Ιούλιο του 1974, από όλους τους πολιτικούς χώρους», ζητάει ο δημοσιογράφος Τάσος Τέλογλου, σε διάλογο με αναγνώστες ιστοσελίδας. Πώς τη φαντάζεται αυτή την κυβέρνηση και ποιο θα είναι το έργο της; Γράφει: «Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να έχει έκτακτες εξουσίες, για να το πω πιο απλά η χώρα είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης χωρίς δικτατορία αλλά ορισμένα άρθρα του συντάγματος πρέπει να βγουν "εκτός" ή να ερμηνευτούν ανάλογα. Εκδηλώσεις σαν κι εκείνες του ΠΑΜΕ στον Πειραιά πρέπει να δίνεται η δυνατότητα να κηρύσσονται αμέσως παράνομες με διαδικασίες αυτοφώρου, πρέπει να περιοριστεί το δικαίωμα της απεργίας αλλά και της διαμαρτυρίας σε ευαίσθητους τομείς (π.χ. πιλότοι της πολεμικής αεροπορίας, απεργία εκπαιδευτικών μέσα στις εξετάσεις)». Καλά διαβάσατε. Ο Τέλογλου ζητάει να ρίξει τις μάσκες η αστική δημοκρατία και να δείξει το αληθινό πρόσωπο της δικτατορίας των μονοπωλίων. Και κατά συνέπεια, να κηρύξει και εκτός νόμου τις εργατικές κινητοποιήσεις! Αυτές και άλλες «ιδέες» ζυμώνουν τα πρόθυμα παπαγαλάκια της αστικής τάξης σε καιρούς δύσκολους για την αναπαραγωγή των κερδών της και με κλιμακούμενη τη λαϊκή δυσαρέσκεια για το αστικό πολιτικό σύστημα. Βλέπουν μπροστά οι προπαγανδιστές της πλουτοκρατίας και στρώνουν το έδαφος για τα χειρότερα. Θέλουν «κοπάνημα». Ιδεολογικό, πολιτικό, αγωνιστικό. Να μη βρίσκει η τρομοκρατία και οι αντιδραστικές τους ιδέες ούτε χαραμάδα για να περάσει στις λαϊκές συνειδήσεις. Να παίρνει απάντηση κάθε τους πρόκληση. Είναι θρασύδειλοι, επειδή ξέρουν πως ο λαός έχει το δίκιο και τα αφεντικά τους το άδικο, το οποίο και υπερασπίζονται. Ετσι, από θέση υπεροχής πρέπει να τους αντιμετωπίζουν όλους αυτούς οι εργαζόμενοι και ο λαός.

Καθαροί «λογαριασμοί»

Ενας μαγικός αριθμός κυριαρχούσε στα χτεσινά πρωτοσέλιδα του αστικού Τύπου: 120 δισ. ευρώ. Πρόκειται για το ποσό με το οποίο θα δανείσουν, εννοείται με το αζημίωτο, τη χώρα τα επόμενα τρία χρόνια ΕΕ και ΔΝΤ... Ο επικοινωνιακός στόχος ήταν εξόφθαλμος: Να περάσουν σε δεύτερο πλάνο τα πλέον βάρβαρα μέτρα που έχουν ληφθεί ποτέ σε βάρος του λαού. Τα 120 δισ. είναι το τυρί στη φάκα, προκειμένου να παγιδεύσουν την λαϊκή οργή. Δεν είναι καθόλου βέβαιο όμως ότι ο λαός θα τσιμπήσει. Γνωρίζει πολύ καλά ότι από αυτά τα 120 δισ. δε θα φτάσει στο λαό ούτε ένα ευρώ. Οπως δεν έφτασε στο λαό ούτε ένα ευρώ από τα 28 δισ. ευρώ που δόθηκαν στις τράπεζες, ούτε ένα ευρώ από τα πακέτα των δεκάδων δισεκατομμυρίων που δόθηκαν ως πακέτα στήριξης στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Γνωρίζει πολύ καλά ότι τα 120 δισ. είναι ψίχουλα μπροστά στον πακτωλό των χρημάτων που έχουν κατευθυνθεί τις τελευταίες δεκαετίες στα χρηματοκιβώτια των καπιταλιστών και μέσω των «κοινοτικών πακέτων». Με άλλα λόγια, γνωρίζει πολύ καλά ότι άλλοι θα τα φάνε και αυτή τη φορά τα 120 δισ. του δανεισμού και άλλοι θα πληρώσουν το λογαριασμό. Τώρα όμως δεν πρέπει να το επιτρέψει ο εργαζόμενος λαός, ακριβώς γιατί ο λογαριασμός πληρώνεται με το αίμα του ίδιου και των παιδιών του, γιατί βάζει ταφόπλακα στα δικαιώματά του. Ηρθε η στιγμή να διεκδικήσει όσα του ανήκουν και να «λογαριαστεί» με την ιστορία.