- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Να γιατί, μέρες πριν, η μεγαλοεργοδοσία, οι μηχανισμοί, και τα κόμματα και τα ΜΜΕ της, πάσχιζαν να εμποδίσουν το λαό από τη συμμετοχή του ακόμα και σε απλές εκδηλώσεις για το πραγματικό νόημα της Πρωτομαγιάς. Ατόφιο το μήνυμα και η δυναμική της μέρας αυτής, ακτινοβόλησε και το πρωί του περασμένου Σαββάτου σε 75 μεριές ολόκληρης της χώρας, όπου με μπροστάρη το ΠΑΜΕ πραγματοποιήθηκαν δυναμικές κινητοποιήσεις: ο εργαζόμενος λαός έχει και το δίκιο και τη δύναμη να το κατακτήσει.
Τραγουδώντας, διαδηλώνοντας, γράφοντας στα πανό το δίκιο και τη δύναμή τους, χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι, μετανάστες, νέοι, γυναίκες, συνταξιούχοι, φτωχοί αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι που αντάμωσαν ανταποκρινόμενοι ακόμα πιο μαζικά στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ, της ΠΑΣΥ, της ΠΑΣΕΒΕ, της ΟΓΕ, του ΜΑΣ, έμπηξαν πιο γερά στο χώμα τα θεμέλια της λαϊκής συμμαχίας ενάντια στα μονοπώλια. Βροντοφώναξαν: «Εφτασε η ώρα για να σηκωθείς. Εργατιά προχώρα, δίπλα σου κι εμείς...!»
Ναι, ήταν ξεχωριστή η μαζικότητα κι η μαχητικότητα των φετινών πρωτομαγιάτικων διαδηλώσεων. Αλλά την αισιοδοξία και ευθύνη την αύξησε κι η σύνθεση του πλήθους που βγήκε στο δρόμο. Εκείνοι που διαδήλωσαν ξανά με το ΠΑΜΕ και το τελευταίο 4μηνο ατσαλώνονται μέσα από μια σκληρή αναμέτρηση που οξύνεται διαρκώς, αλλά κι εκείνοι που μόλις προχτές πήραν την απόφαση - χτυπώντας την αδράνεια και την απογοήτευση - να αναζητήσουν πρωτόβουλα το κλαδικό τους συνδικάτο στη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση. Εκείνοι που διαδήλωσαν από αγωνία και φόβο, αλλά και, πάνω απ' όλα, από διάθεση ν' αντιδράσουν στον αντιλαϊκό οδοστρωτήρα. Εκείνοι που διαδήλωσαν την ελπίδα που τροφοδοτεί η συλλογική πάλη. Την ανάγκη της οργάνωσης.
Ανταμώνοντας όλοι τους κάτω από τα επίκαιρα όσο ποτέ διδάγματα της Εργατικής Πρωτομαγιάς ξεκαθάρισαν ότι, όχι μόνο τίποτα δεν έχει τελειώσει για το λαό, αλλά τώρα είναι που, καθαρότερα από ποτέ φαίνεται η σημασία που αποκτά η απόφασή του να τραβήξει το δικό του δρόμο, σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και τους υπηρέτες του. Γι' αυτό και κρίσιμος δείκτης για την κλιμάκωση και αποτελεσματικότητα της πάλης θα είναι και η ένταση της ιδεολογικοπολιτικής αντιπαράθεσης, η αποφασιστική και στοιχειοθετημένη απόρριψη της μοιρολατρίας και της υποταγής, η όξυνση του ταξικού κριτηρίου και της αντιμονοπωλιακής συσπείρωσης των εργαζομένων.
Μετρώντας νέες συμμετοχές διαδήλωσαν τα μπλοκ των ταξικών συνδικάτων και άλλων μαζικών φορέων
* |
«Βούλιαξε» το Σύνταγμα |
Ηδη από νωρίς το πρωί, με κάθε τρόπο, εργαζόμενοι με τις οικογένειές τους από διάφορες συνοικίες της Αθήνας «κατηφόριζαν» προς το Σύνταγμα, για να τιμήσουν τη δική τους «γιορτή». «Πρωταγωνιστές» στο φετινό αγωνιστικό εορτασμό οι νέοι εργαζόμενοι, το μέλλον του εργατικού κινήματος: «Κανένας νέος ανασφάλιστος. Οι νέοι εργάτες στην πρώτη γραμμή του αγώνα. Κανένας νέος ανοργάνωτος», αναγράφεται στα ταμπλό γύρω από την εξέδρα και στο φορτηγό που προπορεύεται στην πορεία.
Η συγκέντρωση «μύριζε» οργή, μα και αισιοδοξία. Δεν ήταν μόνο μια απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων, της ΕΕ, του ΔΝΤ. Ηταν μια υπόσχεση ότι στην απεργία στις 5 Μάη θα είναι περισσότεροι στο δρόμο, ήταν ένα ακόμα βήμα προς το λαϊκό ξεσηκωμό, προς την οργάνωση στους χώρους δουλειάς. Ηταν μια ταξική κραυγή που συμπυκνώθηκε στο σύνθημα: «Οχι άλλη φτώχεια, όχι άλλα βάρη. Εμπρός να συγκρουστούμε για κοινωνία άλλη».
* |
Η πορεία φτάνει στην πρεσβεία |
Με σύντομο χαιρετισμό του ο Διαμαντής Μαυροδόγλου, μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ, ξεμπρόστιασε τα ψέματα περί δήθεν έκτακτων και προσωρινών μέτρων, σημειώνοντας ότι σε άρθρο που έγραφε στις 16/1/2000 («όταν η ελληνική οικονομία ήταν ανθηρή με 4% αύξηση του ΑΕΠ και έρεε άφθονο χρήμα στις τσέπες των καπιταλιστών») στο «Εθνος» η τότε Κοινοτική Επίτροπος σε εργασιακά και κοινωνικά θέματα Αννα Διαμαντοπούλου σημείωνε μεταξύ άλλων: «Η μορφή εργασίας, το ωράριο εργασίας, οι συνθήκες εργασίας, τα τυπικά προσόντα, η μονιμότητα, οι συμβάσεις εργασίας, όλα αυτά είναι υπό αλλαγή. Η ευελιξία στο χώρο εργασίας είναι από τα σημαντικά θέματα. Για το Ασφαλιστικό θα γίνουν οι αναγκαίες βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις». Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ αρκετά από αυτά τα έκαναν πράξη. Η ζωή και η πείρα μας λέει ότι στο καπιταλιστικό σύστημα καμία κατάκτηση δεν είναι σίγουρη, ακόμα και αν είναι νομοθετημένη.
Την κεντρική ομιλία έκανε ο Μπάμπης Βάιος, μέλος της Επιτροπής Αγώνα Εργαζομένων στην «Hellas On Line».
Η πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία ξεκινά, απλώνοντας σε χιλιόμετρα την ομορφιά και τον όγκο της. Πυκνά και συγκροτημένα τα μπλοκ των συνδικάτων και άλλων μαζικών φορέων προχωρούν, μετρώντας καθένα τους νέες παρουσίες. Τα συνθήματα πέφτουν βροχή, ιδιαίτερα έξω από τα γραφεία της ΕΕ: «Δουλειά για όλους, μόρφωση, υγεία, την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία».
Στην κινητοποίηση παραβρέθηκαν: Πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα. Η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών. Ακόμα εκπρόσωποι της Χριστιανικής Δημοκρατίας, του Συντονιστικού Ευρώπης Δημοκρατικού Κοινού των Κούρδων, μουσικού συγκροτήματος Κούρδων από τη Συρία, της ΟΓΕ, της ΕΕΔΥΕ, της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής stage, της Γενικής Ενωσης Παλαιστινίων Εργατών στην Ελλάδα, της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ. Τέλος, παραβρέθηκαν εκπρόσωποι αφρικανικών συνδικάτων, μέλη της ΠΣΟ, από την Αίγυπτο, Νότιο Αφρική, Αιθιοπία και Νιγηρία.
Δήλωση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
Σε δήλωσή της, κατά τη διάρκεια της μεγαλειώδους πρωτομαγιάτικης απεργιακής συγκέντρωσης του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε:
«Οσα δισεκατομμύρια και να δώσουν στο ελληνικό κράτος, για το λαό δε σημαίνει τίποτα γιατί το κεφάλαιο θα συνεχίζει να εκμεταλλεύεται ακόμα πιο σκληρά τους εργαζόμενους και το σάπιο πολιτικό σύστημα να τσαλαπατά κυριολεκτικά, να φοβίζει τους εργαζόμενους, να ζουν οι εργαζόμενοι χωρίς αξιοπρέπεια. Ηρθε η ώρα, πραγματικά τώρα είμαστε στο και 5. Δεν πρέπει να αργήσουμε, για να υπάρξει ένα μεγάλο εργατικό, λαϊκό, αγροτικό, νεολαιίστικο, γυναικείο μέτωπο πάλης που θα βάλει ως στόχο τη μεγάλη, τη ριζική ανατροπή. Στο δρόμο ενός τέτοιου αγώνα υπάρχει δυνατότητα κάτι να βελτιωθεί υπέρ των εργαζομένων».
