ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Συγκέντρωση δυνάμεων για ταξική αναμέτρηση

Ξάφνου, γέμισε ο τόπος με «φιλεύσπλαχνους» και «φιλεργάτες». Από πού προκύψανε όλοι αυτοί; Πώς έγινε και σε μια νύχτα, ένας προς έναν επώνυμοι όλοι, αυτοί που ζητούσαν το κεφάλι του «ακριβού» εργάτη στο πιάτο, τώρα να ανακαλύπτουν ότι θα ματώσουν οι εργάτες για τους οποίους δήθεν διαμαρτύρονται;

Ανέξοδη κριτική κάνουν, να βγάλουν την ουρά τους έξω προσπαθούν. Τους αποκαλύπτει μια λεπτομέρεια: Κανείς τους δε λέει λέξη για το καπιταλιστικό κέρδος, αυτό που κινεί και τις πολιτικές εξελίξεις σ' αυτό το σύστημα.

Ολοι τους ξεκινούν την προπαγάνδα τους αποδεχόμενοι ότι η χώρα είναι στον γκρεμό. Ενώ το πρόβλημα το έχει το καπιταλιστικό κέρδος.

Μετά, με δεδομένο τον «γκρεμό», αρχίζουν τα γνωστά «πάρε από δω, δώσε εκεί» και αναζητούν το δίκιο σ' ένα σύστημα που έχει σημαία του το άδικο.

Ετσι, φτάνουν να δίνουν βήμα ως και στον υπουργό Εργασίας να ισχυριστεί την ώρα της μεγάλης οργής ότι είναι άδικη η κριτική στην κυβέρνηση γιατί ήδη - είπε - χαρατσώθηκαν οι επιχειρήσεις, θα χαρατσωθούν και οι επαγγελματοβιοτέχνες, άρα και οι εργάτες καλώς θα πληρώσουν το μεράδι τους (χτες το βράδυ στο MEGA).

Κανένας τους δε δουλεύει κανέναν. Είναι ενταγμένοι - η συνείδησή τους είναι αυτή - στο καπιταλιστικό σύστημα.

Γι' αυτό, ακόμα κι αυτήν την ώρα, όταν καλούνται να δείξουν τον ένοχο, αρχίζουν να μιλάνε: Για τους δημόσιους υπάλληλους που είναι δήθεν προνομιούχοι (το γράφει ένας που είναι κρατικοδίαιτος στη ΝΕΤ). Και για το χρήμα που πήγε σε παροχές (το γράφει η εφημερίδα του εθνικού εργολάβου που έχει πάρει από το κράτος, και δεν είναι ο μοναδικός όλοι οι όμοιοί του τρώνε, κι αυτός δεν ξέρει πόσα για να φτιάξει έργα που τα εκμεταλλεύεται ο ίδιος για πάρτη του και βγάζει κέρδη. Η Αττική Οδός φτάνει και περισσεύει ως παράδειγμα). Για να πάρει σκυτάλη ο «προοδευτικός» εξ αυτών, που είδε ως και «φιλόπονους επιχειρηματίες» να παράγουν πλούτο, που, όμως, ο δικομματισμός γενικά τον λεηλάτησε. Με αυτά τα δεδομένα, δεν ξαφνιάζει που ο στοχοπροσηλωμένος της παρέας τους δείχνει τον ένοχο σε έναν χύμα «συρφετό» που πίνει ουίσκι και αποτελείται από αγρότες και ροπαλοφόρους που καταστρέφουν τον τουρισμό (το πιάσαμε το υπονοούμενο), έτσι που μετά να γράφουν σαν αυτονόητο ότι τελικά φταίει το ΚΚΕ!

Τη δουλειά τους κάνουνε. Πληρώνονται ακριβά για να κάνουν αυτή τη δουλειά.

Δουλειά μας κι εμείς. Οπως οι χιλιάδες σύντροφοι που απ' το μεσημέρι της Κυριακής σε εκατοντάδες σημεία μοίραζαν ήδη τη θέση του ΚΚΕ που λέει: Ψηλά το κεφάλι, μπορούμε να τους σαρώσουμε. Ολους μαζί.

Οι ώρες, οι μέρες είναι τόσο κρίσιμες που καμιά ανοχή δεν πρέπει να δείχνεται σε ψευτοκλάψες που έχουν στόχο να ενοχοποιούν εργάτη τον εργάτη.

Ο πλούτος που παράγουν μόνο οι εργάτες, είναι συγκεντρωμένος στην τάξη που πληρώνει και τους κονδυλοφόρους της και τα κόμματά της. Για να αποδοθεί το δίκιο του εργάτη, πρέπει οι καπιταλιστές να χάσουν. Δεν είναι θέμα διαχείρισης.

Η επιβολή αυτού του δίκιου θα κριθεί στους δρόμους. Και θα κριθεί από το βαθμό συσπείρωσης των εργατών στο Κόμμα τους, το ΚΚΕ. Θα κριθεί από την ταξική συσπείρωση των εργατών ενάντια στους καπιταλιστές. Θα κριθεί από τη λαϊκή συσπείρωση στα μέτωπα αγώνα. Μπροστά, αύριο, η απεργία της Τετάρτης, μπροστά το πανελλαδικό συλλαλητήριο που οργανώνει το ΚΚΕ το Σάββατο 15 Μάη, μπροστά οι ασταμάτητοι αγώνες που αναδείχνουν το «ποιος, ποιον».

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΕΡΔΟΣ; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;

ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ: «Εκείνο που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς είναι ότι και οι τεμπέληδες και οι εργατικοί δημόσιοι υπάλληλοι είναι εδώ και δεκαετίες προνομιούχοι έναντι των ιδιωτικών υπαλλήλων» (ο Γ. Πολίτης στα ΝΕΑ).

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ: «Το πολιτικό σύστημα έκανε "κοινωνική πολιτική" με υπερδανεισμό και υπερχρέωση. Το πολιτικό σύστημα μοίραζε απλόχερα παροχές αναντίστοιχες με τον παραγόμενο πλούτο. Οχι οι πολίτες αλλά το πολιτικό σύστημα υπερδιόγκωσε τον δημόσιο τομέα προς άγραν κομματικής πελατείας. Οχι οι πολίτες αλλά το πολιτικό σύστημα εκτόξευσε στα ύψη τις δαπάνες του Δημοσίου. Αυτό ανέχθηκε την φοροδιαφυγή, αυτό την καλλιέργησε» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

Ο ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ: «Ολος αυτός ο πλούτος που τόσα χρόνια παρήχθη απ' τους φιλόπονους Ελληνες, επιχειρηματίες, επιστήμονες και εργάτες λεηλατήθηκε! Από τον δικομματισμό. Εως δεκάρας! Χάριν των οικογενειών που απομυζούν το κράτος, χάριν της συντήρησης του κομματισμού παντού, εκμαυλίζοντας, δωροδοκώντας, εξαγοράζοντας» ( ο Στάθης Σ. στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΟΙ ΡΟΠΑΛΟΦΟΡΟΙ: «Μυθοποιήσαμε το πλαστικό και το ηδονιστικό μπουζουκοξεφάντωμα με ατέλειωτες μπουκάλες ουίσκι (...) μάθαμε να παριστάνουμε τους αγρότες στα καφενεία και να παίρνουμε τις επιδοτήσεις (...) δαιμονοποιήσαμε την επιχειρηματικότητα και θεωρούσαμε φυσικό είκοσι παλιόπαιδα με λοστούς να καταστρέφουν τον τουρισμό με την ελπίδα πως θα γίνουν τριάντα την επόμενη φορά οι ροπαλοφόροι (...) δεν μας χρωστάει κανείς τίποτα. Εμείς χρωστάμε και πρέπει χλωρά και ξερά να πληρώσουμε για τις συσσωρευμένες αμαρτίες δεκαετιών» (ο Α. Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΤΟ ΚΚΕ: «Η Αλέκα Παπαρήγα συστηματικά παραβλέπει την πραγματικότητα. Μεγάλες ευθύνες για την εκτροπή της οικονομίας επιμερίζονται και σε τμήματα του ακροατηρίου της. Τα αναχρονιστικά προνόμια των συντεχνιών, η γραφειοκρατία, η αναποτελεσματικότητα και η διαφθορά του Δημοσίου, όσοι επωφελήθηκαν από τις ευνοϊκές συνθήκες συνταξιοδότησης» (ο Η. Κανέλλης στα ΝΕΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Συμμαχία Εργατών - Αγροτών - Αυτοαπασχολουμένων ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: 4 χρόνια χωρίς ανάσα...

ΤΑ ΝΕΑ: Η μεγάλη θυσία

ΕΘΝΟΣ: ΑΣΦΥΞΙΑ για πέντε πέτρινα χρόνια

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Επιβίωση με θυσίες 30 δισ.

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΠΕΙΝΑ ΚΑΙ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ για μισθωτούς συνταξιούχους

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Γίνονται επίδομα 500 ευρώ οι 13ος και 14ος

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΛΠΙΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Εμαθες τα νέα πατέρα;

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΠΑΤΕΡΑ, ΕΜΑΘΕΣ ΤΑ ΝΕΑ; «ΞΕΣΚΙΣΑ» ΟΣΟΥΣ ΣΕ ΨΗΦΙΖΑΝ

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΘΥΣΙΕΣ χωρίς προοπτική

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Το δύσκολο στοίχημα της Ελλάδας

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ...

Η ΑΥΓΗ: Τελικά, βαρβαρότητα

ΤΟ ΒΗΜΑ: Φόβος, οργή, ελπίδα

Για την αστική δημοσιογραφία, ο όρος «κροκόδειλοι» δεν είναι αρκετός. Το χτεσινό κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ είναι μικρό αλλά χαρακτηριστικό δείγμα.

Γράφει: «Πλήττει πρωτίστως τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα, οι οποίοι πληρώνουν τη διαχρονική ανικανότητα των κυβερνήσεων να εξυγιάνουν το κράτος».

Κρύβει ότι από τα μέτρα πλήττεται το σύνολο του εργαζόμενου πληθυσμού και ωφελούνται οι καπιταλιστές. Δείχνοντας μόνο ή κύρια τους δημόσιους υπάλληλους, αξιοποιεί την καλλιεργημένη από χρόνια ψευδή αντίληψη πως «δημόσιοι είναι, τους αξίζει ό,τι κι αν πάθουν». Αλλά και οι δημόσιοι δεν πληρώνουν την ανικανότητα των κυβερνήσεων, αλλά την ανάγκη των καπιταλιστών να ελέγχουν καλύτερα και το τελευταίο σεντς στο ταμείο του δικού τους κράτους. Δεν πρόκειται για εξυγίανση του κράτους αλλά για πιο αυστηρή προσαρμογή του στις απαιτήσεις του κεφαλαίου.

Γράφει: «Πλήττονται, σχεδόν αποκλειστικά, ο ίδιοι άνθρωποι που καλούνται κάθε φορά να πληρώσουν».

Να πληρώσουν οι καπιταλιστές; Γιατί δεν το λένε αν το εννοούν; Οι καπιταλιστές, όμως, είναι διαρκώς στο απυρόβλητο. Αν μιλήσεις γι' αυτούς πρέπει να το πας ως το τέρμα που είναι η ανάγκη να καταργηθεί αυτό το παράσιτο. Γράφουν, λοιπόν, γενικώς για αδικία και ψάξε εσύ να βρεις αν πληρώνεις περισσότερο απ' τον διπλανό σου.

Γράφει: «Οι πολίτες αναγνωρίζουν τις έκτακτες συνθήκες στις οποίες βρίσκεται η χώρα. Και δέχονται να αναλάβουν το μέρος των θυσιών που τους αναλογεί».

Εδώ η αυθαιρεσία πάει σύννεφο. Πρώτον, οι εργάτες και οι καπιταλιστές δεν είναι όλοι μαζί «πολίτες». Είναι διαφορετικές τάξεις. Και η εργατική τάξη δεν αναγνωρίζει καμιά έκτακτη συνθήκη. Η χώρα δεν είναι το ίδιο για τους εργάτες και τους καπιταλιστές. Μιλάνε για τη χώρα για να κάνουν συνυπεύθυνο τον εργάτη. Δεν υπάρχει ούτε ένας εργάτης που να δέχεται να αναλάβει το κόστος για ζημιά που δεν έκανε. Οταν λες ότι δέχονται να κάνουν θυσίες τους υποβάλλεις στην ιδέα ότι για κάτι φταίνε.

Γράφει: «Τα μέτρα είναι αναγκαία για να αποφευχθεί η οικονομική χρεοκοπία».

Το προηγούμενο «κλάμα» είναι για να καταλήξει ότι τα μέτρα είναι αναγκαία. Για ποιον; Η εργατική τάξη είναι μόνιμα στο έλλειμμα. Ποιος έχει πρόβλημα σήμερα; Οι καπιταλιστές από το μεταξύ τους ανταγωνισμό. Αυτοί θέλουν ακόμα πιο φτηνούς εργάτες, αυτοί θέλουν το αρπαγμένο από τους εργάτες χρήμα στο κρατικό ταμείο να είναι στη διάθεσή τους και όχι για μισθούς, συντάξεις, Παιδεία και Υγεία. Δική τους ανάγκη είναι τα μέτρα που παίρνονται. Κι αυτήν την ανάγκη των καπιταλιστών, η «Ελευθεροτυπία» την πλασάρει σαν γενική ανάγκη του πληθυσμού, που όμως αποτελείται από τάξεις με συγκρουόμενα διαρκώς συμφέροντα. Για να καλυφθεί η ανάγκη των καπιταλιστών θα χάσουν οι εργάτες.

Διά ταύτα: θέλει η «αντιεξουσιαστική» να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει.