Η πλήρης απασχόληση, το 8ωρο, η προστασία του εργαζόμενου από την εργοδοτική αυθαιρεσία, η σταθερή και με προοπτική χρόνου εργασία, είναι μερικοί βασικοί «αντίπαλοι» της κυβερνητικής πολιτικής, στην προσπάθειά της να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου και να υλοποιήσει τις αντίστοιχες οδηγίες των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η κυβέρνηση δε διαπραγματεύεται την πολιτική της, τη θεωρεί δεδομένη. Το έχει δείξει στην πράξη πολλές φορές, αν και κάθε φορά προσπαθεί να πείσει τους εργαζόμενους και όλο το λαό ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Επιπλέον, προσπαθεί να δείξει ότι η αντίσταση που συναντά είναι ανώδυνη γι' αυτή, την ίδια ώρα όμως ξεμπροστιάζεται, καθώς ενισχύει και χρησιμοποιεί περισσότερο τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, εξαναγκάζεται σε ελιγμούς που προβάλλει σαν δικές της εμπνεύσεις, εξαντλεί τα αποθέματά της σε υποστηρικτές της πολιτικής της μέσα στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, εκθέτοντάς τους όσο γίνεται περισσότερο για να κατασιγάσει αντιδράσεις.

Δεν είναι λίγες οι φορές που αναγκάζεται και να μην υλοποιήσει πλευρές της πολιτικής της, διστάζει μπροστά στις συνέπειες, αμφιβάλλει για τη δυνατότητά της να φτάσει μέχρι το τέλος, ταυτόχρονα όμως δεν το ομολογεί, το αποκρύπτει με διάφορους τρόπους και τη χρησιμοποίηση των πολλών φιλικών της μέσων ενημέρωσης, ηλεκτρονικών και εντύπων.

Επίσης, δεν είναι τυχαίο, ότι την πολιτική της την προωθεί με το «μανδύα» της καταπολέμησης της ανεργίας. Ενα επιχείρημα σαθρό, αλλά αναγκαίο γι' αυτήν, ένα πρόσχημα χυδαίο, καθώς εκβιάζει την αγωνία εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με ελάχιστη στήριξη από το κράτος. Στο μεταξύ, το ντόπιο κεφάλαιο σπάει τα ρεκόρ των κερδών και επιμένει ότι δεν «περισσεύει» τίποτα για τους εργαζόμενους και τους άνεργους! Σαφές είναι ωστόσο, ότι η κατάργηση των εργασιακών κατακτήσεων συμβαδίζει με την αύξηση της ανεργίας. Η ανεργία από 2,8% το 1980 και 7% το 1990, εκτινάχτηκε στο 11,7% το 1999, ακόμα και με τα επίσημα φιλτραρισμένα στοιχεία. Παράλληλα, αυξήθηκαν οι μακροχρόνια άνεργοι.

Στη σημερινή φάση, η κυβέρνηση έχει σα στόχο να κάνει την πολιτική της αποτελεσματική, κάτι που δεν είχε κατορθώσει παρά το νομοθετικό έργο της. Επιδιώκει να πάρει μέτρα που συμπληρώνουν τις προηγούμενες αποφάσεις της και να δημιουργήσει τις συνθήκες εφαρμογής και επέκτασης αυτών των αποφάσεων. Δεν ήταν τυχαίο που η κυβερνητική επιτροπή «χτύπησε» αρχικά με την ανακοίνωση των «πέντε σημείων», σαν βάση των αποφάσεων που έχει πάρει η κυβέρνηση και δήθεν θέτει υπό συζήτηση στον «κοινωνικό διάλογο» της απάτης.

Στο βαθμό που η κυβέρνηση κατορθώσει να επιβάλει νέες ρυθμίσεις για την παραπέρα «ελαστικοποίηση» του χρόνου εργασίας και μπορέσει να τις κάνει πράξη στους χώρους δουλιάς, το 8ωρο σαν δεδομένο ωράριο εργασίας, που επιτρέπει στον εργαζόμενο να προγραμματίσει την κοινωνική και οικογενειακή ζωή του και να εξασφαλίζει ελάχιστους χρόνους ανάπαυσης και ψυχαγωγίας, θα χτυπηθεί ανεπανόρθωτα.

Ακόμα και με τους όρους που έγινε ο πρώτος «κοινωνικός διάλογος» για την «Ανάπτυξη - Ανταγωνιστικότητα - Απασχόληση», η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να μη θέσει κάποιους όρους για την εφαρμογή της διευθέτησης. Ο βασικός ήταν η υποχρέωση συμφωνίας του σωματείου εργαζομένων για ν' αλλάξει το ωράριο εργασίας. Οι εργαζόμενοι αντιστάθηκαν περισσότερο από όσο περίμεναν οι εργοδότες και η κυβέρνηση, στις πιέσεις και στα εκβιαστικά διλήμματα.

Τυπικά, εάν υπάρξει συμφωνία με τους εργαζόμενους, μια επιχείρηση μπορεί να επιβάλλει 9ωρη ή 10ωρη εργασία για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα μερικών μηνών, όταν οι παραγωγικές της ανάγκες είναι μεγαλύτερες και στη συνέχεια να μειώσει τον ημερήσιο χρόνο εργασίας ή να «ανταλλάξει» τις επιπλέον ώρες δουλιάς με ρεπό και μικρές άδειες. Σε κάθε περίπτωση δεν αποζημιώνονται υπερωριακά οι εργαζόμενοι.

Η κυβέρνηση επιδιώκει να καταργήσει την προϋπόθεση συμφωνίας των εργαζομένων και να επιβάλει το «διευθυντικό δικαίωμα» και ίσως να προχωρήσει σε περισσότερες ακόμη, «τροποποιήσεις».

Οι βιομήχανοι πιέζουν συστηματικά επί χρόνια για να ανατραπούν οι σημερινοί περιορισμοί στον αριθμό των απολύσεων ανά μήνα. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί αυτό το ζήτημα για να σπείρει σύγχυση. Σκοπός της είναι η αύξηση του ορίου και σύμφωνα με όσα έχουν διαρρεύσει, προσανατολίζεται σε μια αύξηση από 2% που είναι σήμερα, στο 10% και με προοπτική πλήρους απελευθέρωσης. Πρόσφατα ο υφυπουργός Εργασίας Χ. Πρωτόπαππας, δήλωσε ότι σκοπός είναι η «ρύθμιση» του ορίου σχετικά με τις επιχειρήσεις που έχουν μέχρι 49 εργαζόμενους και αυτές από 50 εργαζόμενους και πάνω, οι οποίες αντιμετωπίζονται με διαφορετικό τρόπο, καθώς για τις πρώτες δεν ισχύει το 2%. Αυτή η διατύπωση δεν αναιρεί τους σκοπούς της κυβέρνησης, γιατί το όριο μπορεί να χτυπηθεί με πρόσχημα την «ισότητα» στην αντιμετώπιση των μεν και των δε. Η αύξηση του ορίου θα ενδυναμώσει τη δυνατότητα των εργοδοτών να εκβιάζουν τους εργαζόμενους, χωρίς να χρειάζεται να απειλούν ότι θα κλείσουν εντελώς την επιχείρησή τους, όπως έχει γίνει σε πολλές περιπτώσεις.

Πρόκειται επίσης για μια πολύ σημαντική πλευρά της αντεργατικής κυβερνητικής πολιτικής, ένα θέμα «κλειδί» για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης και παράλληλα, ένα ζήτημα που μπορεί να δυσκολέψει καθοριστικά τους εργαζόμενους. Η μερική απασχόληση νομοθετήθηκε από την τελευταία κυβέρνηση της ΝΔ και ενισχύθηκε από τις τελευταίες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Αυτή τη φορά εξετάζεται η γενίκευσή της και στο δημόσιο, για να ολοκληρωθεί μια διαδρομή που ξεκίνησε από τον ιδιωτικό τομέα και πέρασε πριν δυο χρόνια στις επιχειρήσεις και στους Οργανισμούς του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Παράλληλα, θα επιδιωχτεί η ενίσχυσή της σε όλους αυτούς τους τομείς.

Ανεξάρτητα από τις όποιες προϋποθέσεις τεθούν, ώστε να μπορέσει η κυβέρνηση και οι συμβιβασμένες ηγεσίες του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, να περάσουν το μέτρο, σημασία για το κεφάλαιο έχει, να ενισχυθεί. Αφού γίνει καθεστώς και εκατοντάδες χιλιάδες εργατοϋπάλληλοι ενταχθούν στη μισή δουλιά, οι προϋποθέσεις μπορούν και να αλλάξουν, η όποια επίπλαστη «προστασία» να καταργηθεί.

Μια ακόμη ευκαιρία για να απαλλάξει τους βιομηχάνους από «έξοδα» και να τονώσει τα υπερκέρδη τους η κυβέρνηση. Πάλι οι εργαζόμενοι θα πληρώσουν, καθώς τα ασφαλιστικά ταμεία αναμένεται να χάσουν σημαντικά έσοδα από μια τέτοια ρύθμιση. Τη συμφωνία του στο μέτρο έτρεξε να δηλώσει και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλος, που το θέλει να συνδυάζεται με... αύξηση της απασχόλησης. Η κυβέρνηση, με βάση επίσημες δηλώσεις, προσανατολίζεται στη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών κατά 25%, ενώ η εισφοροδιαφυγή οργιάζει!

Κάτι για ρύθμιση αναφέρει η κυβέρνηση και... χαίρεται η ΓΣΕΕ. Ωστόσο, οι οποιεσδήποτε ρυθμίσεις για την υπερεργασία και την υπερωρία, δεν μπορούν να ιδωθούν ξεχωριστά από τις εξελίξεις στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και στη μερική απασχόληση. Με τη διευθέτηση δε χρειάζονται οι εργοδότες τις υπερωρίες, τις έχουν χωρίς καν να τις πληρώνουν.

Στη νέα αγωνιστική, ταξική συνάντηση, στη συγκέντρωση που θα γίνει στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο 2 του Σεπτέμβρη στην πλατεία ΧΑΝΘ στις 8 μ.μ., ενάντια στα σχέδια κυβέρνησης- κεφαλαίου-Ευρωπαϊκής Ενωσης για ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, καλεί εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους και νέους το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Στην ανακοίνωση- κάλεσμα τονίζει ότι «καλεί την εργατική τάξη της χώρας μας, όλους τους εργαζόμενους, και τις οικογένειές τους, τους ανέργους, τους συνταξιούχους, σε αγωνιστικό προσκλητήριο», καθώς: «Κινδυνεύουν θεμελιακά δικαιώματα που οι προηγούμενες γενιές κατέκτησαν με πολύχρονους αγώνες. Προωθείται ένας βάρβαρος εργασιακός μεσαίωνας, που θα σημαδέψει τη ζωή των εργατών, των εργαζομένων τα επόμενα χρόνια».

«Δε θα το επιτρέψουμε, συνεχίζει το ΠΑΜΕ. Με τον οργανωμένο, ταξικό αγώνα, έχουμε τη δύναμη να εμποδίσουμε, ματαιώσουμε τα σχέδιά τους, να διεκδικήσουμε αποφασιστικά την ικανοποίηση των δίκαιων εργατικών αιτημάτων, να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής».

Αναφερόμενο στις αντεργατικές μεθοδεύσεις, επισημαίνει: «Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τη στήριξη της ΝΔ, υιοθετώντας τις αξιώσεις των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών επιδιώκει μέσω του "κοινωνικού διαλόγου" της απάτης, με τη συνενοχή της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΕ, των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, να περάσει, κατά τα πρότυπα της "ΛΕΥΚΗΣ ΒΙΒΛΟΥ", "πακέτο" διαλυτικών ανατροπών στις εργασιακές σχέσεις».

Στη συνέχεια της ανακοίνωσης του ΠΑΜΕ τονίζεται:

- Με το πρόσχημα της καταπολέμησης της ανεργίας, προωθείται η κατάργηση του 8ωρου, αφαιρείται η δυνατότητα παρέμβασης του συνδικάτου και δίνεται το ελεύθερο στους εργοδότες να «διευθετούν», σε κάθε χώρο δουλιάς.

- Προβλέπεται η αύξηση του ποσοστού απολύσεων από το 2% στο 10%.

- Γενικεύεται η «μερική απασχόληση» στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.

- Απαλλάσσονται οι εργοδότες από την υποχρέωση καταβολής ασφαλιστικών εισφορών, δυναμιτίζοντας τα θεμέλια των ασφαλιστικών ταμείων.

- Απεμπολά την ευθύνη του κράτους για τη χρηματοδότηση και λειτουργία του δημόσιου συστήματος υγείας και ανοίγει διάπλατα τις πόρτες στην είσοδο του ιδιωτικού κεφαλαίου, μετατρέποντας την υγεία σε εμπόρευμα.

- Προωθεί την πλήρη κατεδάφιση της κοινωνικής ασφάλισης.

- Με μηδέν βελτιώσεις προσπαθεί να αμβλύνει τις αντιδράσεις από τον εκτοπισμό των μισών μαθητών από το Λύκειο.

Εξάλλου, οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού στα εγκαίνια της ΔΕΘ θα κινούνται στην ίδια αντιλαϊκή κατεύθυνση .

«Η κυβέρνηση - επισημαίνει το ΠΑΜΕ στην ανακοίνωσή του - προσπαθεί να εκβιάσει τους εργαζόμενους προβάλλοντας το μύθο της αντιμετώπισης της ανεργίας. Η ανεργία είναι γέννημα του εκμεταλλευτικού συστήματος και θεριεύει από την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, την ενσωμάτωση της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση», τονίζει το ΠΑΜΕ και καλεί σε απομόνωση των συμβιβασμένων ηγεσιών σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, αφού:

«Οι ευθύνες του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού, των συμβιβασμένων ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ είναι ιστορικές. Αρνούνται την ανάπτυξη των αγώνων και επιχειρούν να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους με φραστικές διαφοροποιήσεις και ελιγμούς σκοπιμότητας.

Η τακτική της "ταξικής συναίνεσης" είναι άκρως επικίνδυνη για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Η συμμετοχή της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΕ στον "κοινωνικό διάλογο" της απάτης του 1997-1998 και η υπογραφή στο αντεργατικό κατασκεύασμα με τον τίτλο "ΣΥΜΦΩΝΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ" άναψε το πράσινο φως στην κυβερνητική, εργοδοτική επίθεση.

Το ΠΑΜΕ καταδικάζει και αντιπαλεύει αποφασιστικά τα αντεργατικά μέτρα, καταγγέλλει τον "κοινωνικό διάλογο" της απάτης.

Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους, να απαιτήσουν την απόσυρση των αντεργατικών μέτρων, την αποχώρηση της ΓΣΕΕ από τους κάθε είδους στημένους "διαλόγους", να μετατρέψουν τους τόπους δουλιάς και τους κλάδους σε απροσπέλαστα οχυρά υπεράσπισης και διεύρυνσης των εργατικών κατακτήσεων. Να οργανώσουν Επιτροπές Αγώνα, να αναπτύξουν πολύμορφες μορφές πάλης στην κατεύθυνση κλιμάκωσης των ταξικών αγώνων. Η αποτελεσματική αναμέτρηση με την αντιλαϊκή πολιτική επιβάλλει επίμονη προσπάθεια για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος, τη μαζικοποίηση και την ενίσχυση της δράσης των σωματείων, την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης, το δυνάμωμα των ταξικών δυνάμεων.

Η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι επιβάλλεται να σφυρηλατήσουν την αγωνιστική τους ενότητα, να συντονίσουν την πάλη τους με την αγροτιά και τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης, να δώσουν με αποφασιστικότητα και προοπτική σκληρές ταξικές μάχες».

Οπως τονίζεται στην ανακοίνωση, «περιθώρια για αυταπάτες δεν υπάρχουν. `Η θα υποταχτούμε στη νέα βαρβαρότητα των κυβερνητικών αποφάσεων, λέγοντας "ναι" στο σάρωμα των θεμελιακών μας κατακτήσεων ή θα δράσουμε με αγωνιστική ενότητα και ταξική συνέπεια, ανεξάρτητα από ιδεολογικές και παραταξιακές προτιμήσεις, απαιτώντας:

- Το δικαίωμα στη δουλιά, πλήρη - σταθερή απασχόληση, αντιπάλεμα των απολύσεων.

- Την ουσιαστική προστασία όλων των ανέργων, με επιδότηση στο 80% του βασικού ημερομίσθιου και πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, μέχρι να βρούνε δουλιά.

- Τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, 35ωρο με κατοχυρωμένο 7ωρο, 5ήμερο (30ωρο για τα βαρέα, ανθυγιεινά επαγγέλματα) με αναβάθμιση των εργασιακών, ασφαλιστικών, μισθολογικών δικαιωμάτων.

- Κοινωνική ασφάλιση δημόσια, καθολική και υποχρεωτική.

- Σύγχρονο Δημόσιο Σύστημα Υγείας πλήρως χρηματοδοτούμενο από τον κρατικό προϋπολογισμό και την εργοδοσία.

- Σύγχρονη δημόσια και δωρεάν Παιδεία για όλους χωρίς διακρίσεις. Κατάργηση των αντιεκπαιδευτικών νόμων.

- Την αύξηση των μισθών, σύμφωνα με τις διευρυμένες, σύγχρονες ανάγκες.

- Τη μείωση του ορίου συνταξιοδοτικής ηλικίας στα 60 χρόνια για τους άνδρες και 55 για τις γυναίκες, την αύξηση των συντάξεων».