Σε πύρινο κλοιό βρέθηκε και αυτή τη βδομάδα η χώρα. Ο απολογισμός τραγικός. Επτά νεκροί, καμένα χωριά, καμένα σπίτια, καμένες καλλιέργειες, καμένα δάση. Δεκάδες πυρκαγιές μέσα σε λίγες ώρες δεν αφήνουν περιθώρια για υπεκφυγές. Ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος καταγγέλλει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις οι πυρκαγιές είναι αποτέλεσμα εμπρησμών. Οργή και απόγνωση απ' τους κατοίκους των περιοχών που κάηκαν.

Οι κυβερνητικοί παράγοντες, που μετέβησαν στους τόπους των καταστροφών, αλλά και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, με τις δηλώσεις τους αποποιήθηκαν τις ευθύνες τους και παρουσίασαν την κατάσταση ως φυσικό φαινόμενο, για την αντιμετώπιση του οποίου λίγα μπορούν να γίνουν. Εν ολίγοις, μας καλούν τώρα να μάθουμε να ζούμε και με τις πυρκαγιές, όπως μας ζήτησαν να ζούμε και με τους σεισμούς και με τις πλημμύρες.

Ομως, τη μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάσταση αυτή την έχει η ίδια η κυβέρνηση. Οχι τόσο για τις ολιγωρίες στην επιχείρηση της πυρόσβεσης, όσο για το γεγονός ότι διατηρεί τους λόγους για τους οποίους οι εμπρηστές κάθε καλοκαίρι μετατρέπουν τη χώρα σε στάχτη.

Πριν από λίγα χρόνια μια επιτροπή της Βουλής εξέδωσε ένα πόρισμα για τις πυρκαγιές, που έμεινε στα συρτάρια και όπου κατονόμαζε ως έναν από τους κυριότερους λόγους το ότι δεν έχουν προσδιοριστεί με ακρίβεια και αυστηρότητα οι χρήσεις γης, όπως και η έλλειψη εθνικού κτηματολογίου. Η ευκολία με την οποία μετατρέπεται μια καμένη έκταση σε χορτολιβαδική και στη συνέχεια οικοπεδοποιήσιμη, σε συνδυασμό με τις συνεχείς νομιμοποιήσεις καταπατήσεων και δόμησης αυθαιρέτων για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους είναι το στουπί, η βενζίνη και το σπίρτο των εμπρηστών.

Με το «καλημέρα», ο ψευδεπίγραφος «κοινωνικός διάλογος» για την κατάργηση των θεμελιακών εργασιακών δικαιωμάτων, μας έδωσε ένα ικανοποιητικό δείγμα για να δούμε πώς θα εξελιχθεί και πού στοχεύει.

Οταν τον περασμένο Απρίλη στη Λισαβόνα οι δεκαπέντε ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης συζήτησαν για την απασχόληση και την αγορά εργασίας, προσδιόρισαν με σχετικά μεγάλη ακρίβεια το «μοντέλο» των εργασιακών σχέσεων της «νέας οικονομίας». Ενας απασχολήσιμος εργαζόμενος που θα είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να εργαστεί όπου, όπως και όσο του ζητήσει ο εκάστοτε εργοδότης του. Με μια αμοιβή που θα καθορίζεται από το ατομικό συμβόλαιο εργασίας και μια ασφάλιση που θα πληρώνει ο ίδιος. Ολοι και βέβαια ο κ. Σημίτης δεσμεύτηκαν ότι αυτό θα επιδιώξουν. Και αυτό επιδιώκει η κυβέρνηση με τις προτάσεις της, όσο και αν θέλει να τις κρύψει πίσω από τις διαδικασίες του «κοινωνικού διαλόγου».

Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, δηλαδή οι εκπρόσωποι της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΣΥΝ με τη συμμετοχή τους νομιμοποίησαν όχι μόνο τη διαδικασία, αλλά και το αποτέλεσμα του «διαλόγου».

Οι συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και σε πολλές άλλες πόλεις ήταν μια προειδοποίηση. Οσοι προωθούν αυτή την επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα, αλλά και όσοι βάζουν πλάτη για να περάσει αυτή η πολιτική πρέπει να πάρουν πολύ σοβαρά αυτή την προειδοποίηση.

ΤΗ ΜΕΘΟΔΟ του «ψαλιδίσματος» έχει επιλέξει η κυβέρνηση για να περιορίσει σημαντικά το δικαίωμα κάθε Ελληνα πολίτη να διαδηλώνει. Ετοιμάζει θεσμικό πλαίσιο με το οποίο θα δημιουργήσει μια ασφυκτική κατάσταση για τον πολίτη που θέλει να βγει στο δρόμο και να διαμαρτυρηθεί (σελίδα 5)

ΑΥΤΕΣ τις μέρες συζητιέται στη Βουλή νομοσχέδιο του ΥΠΕΔΑ για τις αναδιαρθρώσεις στη Δημόσια Διοίκηση, από το περιεχόμενο του οποίου γίνεται φανερό ότι στοχεύει στη δημιουργία μιας αποτελεσματικότερης στην υλοποίηση των γενικότερων αντιλαϊκών κοινωνικοοικονομικών κυβερνητικών αναδιαρθρώσεων Δημόσιας Διοίκησης (σελίδα 8)

Η ΠΛΗΡΗΣ απασχόληση, το 8ωρο, η προστασία του εργαζόμενου από την εργοδοτική αυθαιρεσία, η σταθερή και με προοπτική χρόνου εργασία, είναι μερικοί βασικοί «αντίπαλοι» της κυβερνητικής πολιτικής, στην προσπάθειά της να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου και να υλοποιήσει τις αντίστοιχες οδηγίες των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ενωσης (σελίδες 10-11)

ΕΝΑΝ υπέρογκο λογαριασμό με εντολή πληρωμής από τον εργαζόμενο ελληνικό λαό, ετοιμάζει η κυβέρνηση Σημίτη, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Το κόστος της υπόθεσης «2004» παραμένει - και θα παραμένει για πολύ καιρό ακόμα - άγνωστο (σελίδα 16)

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ Ελληνας διανοητής Δημήτρης Γληνός, δάσκαλος, αγωνιστής, στέλεχος του ΚΚΕ, είναι γνωστό ότι υπήρξε μαζί με τον Δελμούζο και τον Τριανταφυλλίδη συνδημιουργός του «Εκπαιδευτικού Ομίλου». Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό για τον λαμπρό στοχαστή - που άφησε τη σφραγίδα του στην Παιδεία και την Ιστορία του τόπου μας - είναι ότι υπήρξε βαθύς γνώστης του Γυναικείου Ζητήματος (σελίδα 18)