Γρηγοριάδης Κώστας

Η συγκεκριμένη είδηση προσφέρεται για την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων για τα λαϊκά στρώματα που ακούν εδώ και δύο χρόνια τις γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις να τους «πιπιλίζουν» το μυαλό με την κρίση του τραπεζικού συστήματος και την «ανάγκη» να ενισχύσει το κράτος τα «τραπεζικά αποθέματα». Το τραπεζικό κεφάλαιο λοιπόν, σε περίοδο κρίσης κάνει εξαγορές στα Βαλκάνια και συνεχίζει να εμφανίζει κέρδη, ενώ ιδιωτικές τράπεζες ετοιμάζονται να «αρπάξουν» και τα δύο τελευταία «χρηματοπιστωτικά ιδρύματα» που βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο (Αγροτική Τράπεζα και Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο) για να γιγαντώσουν την κερδοφορία τους. Οι τραπεζίτες λοιπόν καρπώνονται τα φιλομονοπωλιακά μέτρα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που τους έχουν προσφέρει από το 2008 μέχρι το 2010 78 δισ. ευρώ που αντιστοιχεί με το 1/3 του ΑΕΠ της χώρας, για να ανταποκριθούν στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο ανταγωνισμό. Θησαυρίζουν, δηλαδή, και κάνουν νέες «επενδύσεις» με χρήματα που βγήκαν από τις τσέπες των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Το λογαριασμό βέβαια, οι τράπεζες θα τον «στείλουν» μέσω των πολιτικών τους εκπροσώπων στον ελληνικό λαό που θα κληθεί στο άμεσο μέλλον να πληρώσει τα πανωτόκια για την «αποπληρωμή» του δημόσιου χρέους, μέρος του οποίου «ελέγχουν» φυσικά και οι Ελληνες τραπεζίτες...

Το παλιό καλό κόλπο, της μεταφοράς των χρεών στις πλάτες του λαού και της περιουσίας στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, ετοιμάζεται να εφαρμόσει το ΠΑΣΟΚ και στην περίπτωση του Οργανισμού Σιδηροδρόμων Ελλάδας. Το σχέδιο «εξυγίανσης» του ΟΣΕ προβλέπει την απαλλαγή του Οργανισμού από τα σημερινά συσσωρευμένη χρέη του, που πλέον φτάνουν τα 10 δισ. ευρώ, τη μεταφορά του ποσού αυτού στο Δημόσιο και την παράδοση του Οργανισμού και του σιδηροδρομικού του δικτύου στον ιδιωτικό επιχειρηματικό όμιλο που τελικά θα επιλεγεί και με πολιτικά κριτήρια. Είναι γνωστό άλλωστε, ότι κανένας «επενδυτής» δεν αγοράζει χρέη, αυτά πάντοτε περνούνε στις πλάτες εκείνων που πληρώνουν μόνιμα τα «σπασμένα». Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση με το ίδιο σχέδιο νόμου, μειώνει και τις αποδοχές όσων εργαζομένων απομείνουν τελικά στον Οργανισμό, διαμορφώνοντας έτσι και το εργασιακό καθεστώς εκείνο που προσφέρει ακόμη μεγαλύτερη κερδοφορία στο νέο ιδιοκτήτη. Το ζήτημα είναι ότι ο ΟΣΕ, οι εναπομείνασες ΔΕΚΟ, όπως και όλος ο πλούτος που διαθέτει η χώρα μας, φτιάχτηκε με το αίμα του εργαζόμενου λαού. Τα χρέη, τα «ελλείμματα» και η «διαφθορά», προκαλούνται από την πολιτική στήριξης των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου, που ακολουθούν συστηματικά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ο εργαζόμενος λαός δεν πρέπει να επιτρέψει το πλιάτσικο που εξελίσσεται σε βάρος της περιουσίας του κράτους, να μην αναγνωρίσει τα χρέη που του φορτώνουν στην πλάτη. Με τον ενιαίο και μετωπικό αγώνα του, μπορεί να διεκδικήσει και να κατακτήσει έναν πραγματικά δημόσιο ΟΣΕ, ενταγμένο σε έναν ενιαίο φορέα μεταφορών, που θα λειτουργεί στο πλαίσιο του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, υπό εργατικό - λαϊκό έλεγχο, με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και την προστασία του περιβάλλοντος και όχι των κερδών του κεφαλαίου.

«Στο πλαίσιο της αναδιοργάνωσης του δικτύου τους τα σούπερ μάρκετ "Atlantic" εγκαινίασαν ένα νέο κατάστημα λιανικής στον Καρέα» είναι η χτεσινή είδηση στον Τύπο, σχετικά με τις προσπάθειες της επιχείρησης «να επικεντρωθεί ακόμα περισσότερο στην αγορά λιανικής». Θυμίζουμε ότι η συγκεκριμένη εταιρεία έχει καταθέσει αίτηση για υπαγωγή στον πτωχευτικό κώδικα για προστασία έναντι των πιστωτών της και όπως φαίνεται τώρα, στρέφεται στη λιανική πώληση για να ενισχύσει τη θέση της στον κλάδο του εμπορίου. Χαρακτηριστικό για το, στις πλάτες ποιανού, επιδιώκει η εργοδοσία να αυξήσει τα κέρδη της είναι το εξής: το νέο κατάστημα περιλαμβάνει 350 τ.μ. χώρους πώλησης και 150 τ.μ. χώρους αποθήκευσης προϊόντων. Οι εργαζόμενοι που καλούνται να μεταφέρουν στις αποθήκες και να τακτοποιούν τα εμπορεύματα στα ράφια, να εξυπηρετούν τους πελάτες στα ψυγεία, στα ταμεία κτλ. είναι ...μόλις 15! Οπως φαίνεται, οι μεγαλέμποροι ποντάρουν ιδιαίτερα στην εντατικοποίηση, την πολυειδικότητα, την καταπάτηση του 8ωρου και των συλλογικών συμβάσεων (που «ανθίζουν» σε πολυκαταστήματα και σούπερ μάρκετ) για να αντιμετωπίζουν δικά τους αδιέξοδα. Δημιουργώντας, την ίδια στιγμή, τραγικά αδιέξοδα στους εμποροϋπαλλήλους και στις οικογένειές τους.