Μπορεί η αποπνικτική ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι υψηλές θερμοκρασίες να διαπιστώνεται εύκολα από όλους, ελάχιστοι όμως αναφέρονται στις δυνατότητες που προσφέρει η σημερινή πρόοδος των παραγωγικών δυνάμεων για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Για παράδειγμα, επιστήμονες σημειώνουν ότι η διαφορά στις θερμοκρασίες που καταγράφονται σε περιοχές του κέντρου της Αθήνας και προάστια (όπως ο Μαραθώνας) φτάνει μέχρι και τους 10 βαθμούς Κελσίου. Κάτι που συνδέεται π.χ. με τη μεγάλη συγκέντρωση τσιμέντου στην πρώτη περίπτωση και τις μεγαλύτερες εκτάσεις πρασίνου στη δεύτερη.
Είναι εύκολο να συνδέεται η ποιότητα ζωής με «τυχαίους» παράγοντες που ειδικά σε περιπτώσεις φυσικών φαινομένων (σεισμοί, πλημμύρες, φωτιές κτλ.) αναγορεύονται σε «δαιμόνια στοιχεία» που καταδυναστεύουν τους ανθρώπους. Μόνο που δεν είναι καθόλου τυχαίο. Με αυτόν τον τρόπο κρύβεται πόσο δραστικά μπορεί να βελτιωθεί η καθημερινότητα του ανθρώπου και να αντιμετωπιστούν σημαντικά τέτοια φαινόμενα, αν οι τεράστιες και αυξανόμενες παραγωγικές δυνατότητες αξιοποιηθούν προς όφελος του ανθρώπου. Ταυτόχρονα, κρύβονται και οι πολιτικές ευθύνες όσων αφήνουν, τον 21ο αιώνα με μια αλματώδη τεχνολογική ανάπτυξη, στο έλεος της «φύσης». Για παράδειγμα, αν ο κλάδος των Κατασκευών οργανωνόταν και αναπτυσσόταν στο πλαίσιο ενός κεντρικού σχεδιασμού και με βάση την ικανοποίηση της ανάγκης για διαβίωση σε άνετο και ασφαλές περιβάλλον (κάτι που δεν καθορίζεται απλά από τους τέσσερις τοίχους που οριοθετούν την κατοικία κάποιου) και όχι για να «μπουκώνουν» με κέρδη οι κατασκευαστικές εταιρείες, θα μπορούσαν οι πόλεις να μην είναι γεμάτες τσιμέντο. Θα μπορούσε σε κάθε γειτονιά να υπάρχουν ελεύθεροι χώροι και πάρκα. Αντίστοιχα, αν η Χημική Βιομηχανία (και άλλοι κλάδοι της βιομηχανίας που συνδέονται με την ολοκλήρωση της κατασκευής ενός σπιτιού, τουβλοποιία, τσιμεντοβιομηχανία) αναπτυσσόταν με κριτήριο τις ανθρώπινες ανάγκες, θα μπορούσε η επιστημονική έρευνα να κατευθυνόταν, για παράδειγμα, στην ανάπτυξη υλικών που δε θα δημιουργούσαν σπίτια - καμίνια.
Πρώτο βιολί στην εκμετάλλευση και την εξαπάτηση των εργαζομένων αποδεικνύονται οι μεγαλο-αλευροβιομήχανοι, οι οποίοι εδώ και μία βδομάδα προσπαθούν να μας ξεφουρνίσουν ότι χρειάζεται να γίνουν ανατιμήσεις στα άλευρα.
Ενδεικτικό παράδειγμα ο επικεφαλής της ομοσπονδίας των μεγάλων επιχειρήσεων του κλάδου, ο Κ. Λούλης, που δήλωνε προς κάθε κατεύθυνση ότι «επιβάλλεται η άμεση αναπροσαρμογή των τιμών των αλεύρων».
Οταν διαπίστωσε ότι οι μεθοδεύσεις τους προκάλεσαν τη λαϊκή αγανάχτηση, προσπάθησε, από χτες, να ...στρογγυλέψει τις αρχικές του δηλώσεις και τώρα μιλάει για αποθέματα αλεύρων που είναι πενταπλάσια της ζήτησης και λέει ότι είναι πρόωρο να ειπωθεί ότι θα υπάρξουν ανατιμήσεις στην τιμή των αλεύρων.
Είναι απόλυτα βέβαιο ότι η αναδίπλωση είναι προσωρινή, αποπροσανατολιστική και υποκριτική.
Από τη στιγμή που οι μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου έβαλαν στόχο να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τα κέρδη τους ανατιμώντας τα προϊόντα που παράγουν, αργά ή γρήγορα θα επανέλθουν δριμύτεροι.
Και τότε πρέπει να μας βρουν προετοιμασμένους.