Να απορρίψουν τα κάλπικα διλήμματα που αφορούν μόνο την κερδοφορία των μονοπωλίων και τα οποία κυβέρνηση, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ., αλλά και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τα παρουσιάζουν σαν «εθνικά», σαν «λαϊκές σκοτούρες», κάλεσε χτες το βράδυ τους εργαζόμενους και τους νέους των λαϊκών οικογενειών η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της συζήτησης που έγινε στη λαϊκή σκηνή του Φεστιβάλ και την παρακολούθησαν με μεγάλο ενδιαφέρον πλήθος επισκεπτών. Είχε ως θέμα: «Θυσίες για την ανάπτυξη των μονοπωλίων ή στον αγώνα για την ανατροπή της εξουσίας τους;» και η εισήγηση της ομιλήτριας πυροδότησε πλούσια συζήτηση, την οποία συντόνισε ο δημοσιογράφος του «Ριζοσπάστη», Παν. Ράμμος.

Οπως τόνισε η Ελένη Μπέλλου, η όποια κριτική ασκείται στο Μνημόνιο από τις αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις έχει ειδικό ρόλο στην καλλιέργεια συγχύσεων και στον έναν ή στον άλλο βαθμό δε διαφέρει από την κριτική που ασκούν στα μέτρα αυτά και μερίδες του κεφαλαίου. Στο πλαστό ερώτημα που τίθεται από αυτές τις δυνάμεις για το «ποια μέτρα δε θα έχουν μόνιμο χαρακτήρα», η ομιλήτρια υπογράμμισε: «Η αλήθεια είναι ότι καμία φάση ανάκαμψης δεν πρόκειται να ανακουφίσει τις λαϊκές ανάγκες». Η αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι της πόλης και της υπαίθρου ζούσαν καλύτερα πριν 5 και 10 χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι ο καπιταλισμός και στις αναπτυγμένες χώρες δε θα δίνει πλέον ό,τι έδωσε πριν μερικές δεκαετίες. Εξάλλου, είπε, η πολιτική περικοπών έχει εφαρμοστεί ήδη σε χώρες που δεν έχουν κανένα «Μνημόνιο», που είναι σε φάση ανάκαμψης της οικονομίας τους, όπως π.χ. η Γερμανία, η Γαλλία και οι ΗΠΑ. «Το ίδιο το ΔΝΤ δίνει ότι ενώ η παγκόσμια οικονομία το 2010 πέρασε σε φάση ανάκαμψης, οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 34 εκατ.».

Είναι ψέμα ότι η κρίση οφείλεται στην κακή δημόσια διαχείριση ότι έτσι διαμορφώθηκε το κρατικό χρέος. Η αλήθεια είναι ότι η μεγάλη αύξηση του χρέους ήρθε σε περίοδο μεγάλων δημοσίων επενδύσεων και αύξησης του ΑΕΠ, όπως ήταν τα ολυμπιακά έργα. «Σε εκείνη τη "χρυσή εποχή ανάπτυξης - κερδοφορίας" με τα 4% και 5% στην ανάπτυξη του ΑΕΠ, θυμηθείτε τι μας έλεγε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ: Θυσίες για να προσαρμοστεί η ελληνική οικονομία στην Ευρωζώνη», είπε, ενώ πρόσθεσε πως δεν υπάρχει κράτος χωρίς δημόσιο χρέος και ελλείμματα, αφού αυτά οφείλονται στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Σε άλλο σημείο επισήμανε: «Η κρίση της ελληνικής οικονομίας είναι κρίση υπερπαραγωγής κεφαλαίου. Δηλαδή κρίση γιατί παράχθηκε - συγκεντρώθηκε πολύ κεφάλαιο κι όχι γιατί λείπουν πόροι, γιατί δεν υπάρχει ρευστότητα ή γιατί δε λειτουργεί καλά το χρηματοπιστωτικό σύστημα».

Η ομιλήτρια άσκησε ακόμη κριτική στις λεγόμενες «αριστερές φωνές» που ισχυρίζονται ότι κάποιο τμήμα του ΠΑΣΟΚ με άλλα αριστερά κόμματα μπορούν να δώσουν φιλολαϊκή πολιτική, κυβερνητική λύση. «Δεν υπάρχει δρόμος διαπραγμάτευσης μεταξύ λαϊκών δυνάμεων και κεφαλαίου», χρειάζεται ρήξη με τα μονοπώλια, με κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία και όχι - όπως λένε κάποιοι μεταφέροντας φωνές μερίδας της πλουτοκρατίας - «έξω από την Ευρωζώνη, αλλά μέσα στην ΕΕ». Σε σχετική ερώτηση αν η αντίθεση με το Μνημόνιο μπορεί να οδηγήσει σε μια αγωνιστική λαϊκή συσπείρωση, η Ελένη Μπέλλου, θύμισε ότι το Μνημόνιο είναι μόνο ένα κομμάτι της πολιτικής που εξυπηρετεί τα μονοπώλια κι επιπλέον το αμφισβητούν ακόμη και κάποιοι από αυτούς που το συνέταξαν, αστοί οικονομολόγοι, στελέχη του ΔΝΤ, μεγάλοι επιχειρηματίες κλπ. Οπως χαρακτηριστικά είπε, χρειάζεται αγώνας με προοπτική το σοσιαλιστικό δρόμο ανάπτυξης, πίεση από ταξική σκοπιά, αλλά όχι συμβιβασμός, γιατί τότε θα έρθει μια άλλη κυβέρνηση που θα «περάσει» καλύτερα τα αντιλαϊκά μέτρα.

Τέλος, η Ελ. Μπέλλου κάλεσε ιδιαίτερα τους νέους, που δεν έχουν συμπορευτεί μέχρι σήμερα με το ΚΚΕ, να σκεφτούν ότι οι εκτιμήσεις του Κόμματος επιβεβαιώθηκαν. Τόνισε πως οι εργαζόμενοι και οι νέοι των λαϊκών οικογενειών δεν έχουν κανένα λόγο να διστάζουν μπροστά στην πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ, στην κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, στη σοσιαλιστική βιομηχανία που σαν στόχο θα έχει την κάλυψη των διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών. Σε αυτόν τον αγώνα, σταθμό αποτελούν οι εκλογές στις 7 του Νοέμβρη, όπου τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» πρέπει να βγουν ενισχυμένα.

Ηταν εκεί. Οχι ως φυσική παρουσία, αλλά ως ηθική, στιβαρή δύναμη μνήμης. Η Μαρία Δημητριάδη, η φωνή που μας «ταξίδεψε» σε αμέτρητες «θάλασσες» ποίησης και μουσικής, άλλοτε «φουρτουνιασμένες» και άλλοτε «γαλήνιες», πάντα όμως υπέροχες, παρούσα σε πολλά Φεστιβάλ της ΚΝΕ, «αγκαλιάστηκε», χτες, από πλήθος κόσμου που παραβρέθηκε στην Κεντρική Σκηνή του Φεστιβάλ για να την τιμήσει.

Η Καλλιόπη Βέτα, η Λιζέτα Καλημέρη και ο Κώστας Θωμαΐδης, με σεβασμό και αγάπη, παρουσίασαν ένα μελωδικό αφιέρωμα, εστιάζοντας στο πολιτικό τραγούδι, που υπηρέτησε επί πολλά χρόνια η μεγάλη ερμηνεύτρια. Μοιράστηκαν μαζί μας τραγούδια μεγάλων Ελλήνων συνθετών, σε ποίηση κορυφαίων ποιητών (Ρίτσου, Μαγιακόφσκι, Χικμέτ, Μπρεχτ κ.ά.). «Η μάνα του Χριστού», «Ησουνα φεγγάρι», «Για την Ελένη», «Αννα, μην κλαις», «Τους έχω βαρεθεί», «Αν η μισή μου καρδιά», «Τους έχω βαρεθεί», «Λεβέντης», «Σ' αυτή τη γειτονιά», «Η μπαλάντα του ξεσηκωμού», «Μικρόκοσμος» ήταν μερικά από τα πολλά υπέροχα τραγούδια που είχε τραγουδήσει η Μαρία Δημητριάδη.

Ιδιαίτερα συγκινητική η στιγμή της προβολής ενός μικρού φιλμ με την Μαρία Δημητριάδη να μιλάει για την πορεία της στο τραγούδι, τα όνειρα και τη στράτευσή της. Την ακούσαμε να τραγουδά μερικά από τα πιο αγαπημένα τραγούδια. Η μικρή αυτή αναφορά μάς θύμισε την αγέρωχη, ασυμβίβαστη, Μαρία Δημητριάδη, που υπηρέτησε και ταυτίστηκε με δημιουργίες του πολιτικού, στρατευμένου τραγουδιού. Φωνή εξαιρετική, «ολοκληρωτική», όπως τη χαρακτήρισαν, η Μαρία Δημητριάδη σημάδεψε το ελληνικό τραγούδι, κυρίως εκείνο το κομμάτι του που αφουγκραζόταν λαϊκούς πόθους, που γινόταν «λάβαρο» πάλης για κοινωνική δικαιοσύνη και απελευθέρωση. Γι' αυτό θα είναι πάντα κοντά μας. Η φωνή της θα μας συντροφεύει σε κάθε νέο αγώνα.

Αυθεντικά πολυφωνικά ακούσματα πλημμύρισαν χτες τη Λαϊκή Σκηνή, όπου εμφανίστηκαν ορισμένοι από τους καλύτερους εκφραστές του πολυφωνικού τραγουδιού, που άνθισε στην Ηπειρο και σε άλλες γειτονιές των Βαλκανίων. Φωνές πολύτροπες και πολύχρωμες, που κομίζουν τόπο, χρόνο, μνήμη, έσμιξαν σ' ένα «ψηφιδωτό» σπουδαίων δειγμάτων συλλογικής έκφρασης και δημιουργίας, με αρχέγονες ρίζες και μεγάλη πολιτισμική αξία: Η συγκλονιστική αλβανική πολυφωνία των «Lot Kurbeti» («Τα δάκρυα της ξενιτιάς», σχήμα που απαρτίζεται από Αλβανούς μετανάστες και πρωτοστατεί στους κοινωνικούς αγώνες τους), οι νέοι της «Χαονίας», οι υπέροχες βουλγάρικες γυναικείες φωνές των «Rodhina», η εξαιρετική ηπειρώτικη ζυγιά του Θωμά Λώλη (κλαρίνο).

Το πρόγραμμα στη Λαϊκή Σκηνή κορυφώθηκε με το αφιέρωμα στον Στέλιο Καζαντζίδη, που ετοίμασαν και παρουσίασαν ο Δημήτρης Κοντογιάννης και ο Γιάννης Ντουνιάς, καλλιτέχνες που εμπνέονται από την προσφορά του μεγάλου λαϊκού τραγουδιστή. Του ερμηνευτή που βίωσε και με την απέραντη, εκφραστική φωνή του τραγούδησε τα βάσανα, τις χαρές, τους πόθους του λαού μας και δε δίστασε να συγκρουστεί με το δισκογραφικό κατεστημένο. Οι δύο λαϊκοί τραγουδιστές ερμήνευσαν τα αντιπροσωπευτικότερα τραγούδια που σφράγισε με τη φωνή του ο Στ. Καζαντζίδης και φέρουν την υπογραφή μεγάλων δημιουργών: Παπαϊωάννου, Τσιτσάνη, Καλδάρα, Χιώτη, Ζαμπέτα, Μαρκόπουλου, Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Δερβενιώτη, Πάνου κ.ά. Ενα πρόγραμμα - γλέντι λαϊκό, με αθάνατα τραγούδια.

Το «παρών» στο 36ο Φεστιβάλ δίνει και η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας. Στο περίπτερό της διαθέτει τις εκδόσεις της, διακινεί το υλικό της, συζητά με τις νέες γυναίκες, με τις εργαζόμενες, με τις μητέρες που επισκέπτονται το γειτονικό παιδότοπο. Τις καλεί να γνωρίσουν τη δράση της, να συνδεθούν με το σύλλογο της γειτονιάς τους, να αγωνιστούν μέσα από τις γραμμές του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση και τη φυλετική καταπίεση.

Αποτέλεσμα της δημιουργικής πρωτοβουλίας των νέων κομμουνιστών και για το θέμα του δημιουργικού ελεύθερου χρόνου αποτελεί η Ομάδα Χορού της ΚΝΕ που παρουσίασε χτες, στη Θεατρική Σκηνή ΙΙ, μια χοροθεατρική παράσταση - αφιέρωμα στο γυναικείο ζήτημα με τίτλο «Για τη γυναίκα και την καπιταλιστική κρίση». Επτά χορεύτριες, από το σύνολο των 15 κοριτσιών και αγοριών που αποτελούν την Ομάδα, παρουσίασαν με μια δική τους χορογραφία, στιγμές από την καθημερινότητα και την πολύπλευρη εκμετάλλευση που υφίστανται οι γυναίκες της εργατικής τάξης.

Τη «σκυτάλη» στη σκηνή πήρε η ομάδα σύγχρονου χορού «Soyuz» (Βαγγελιώ Κυριαζίδου, Ολγα Σπυράκη, Μιχάλης Περπερίδης), η οποία προέκυψε από τα «σπλάχνα» της Ομάδας Χορού της ΚΝΕ, παρουσιάζοντας τη δική τους χοροθεατρική παράσταση υπό τον τίτλο «Τέλος Χρόνου». Η ομάδα εμπνεύστηκε το «σενάριο» της παράστασης από ένα δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» για μια γυναίκα που δεν άντεξε από την εντατικοποίηση της δουλειάς και έχασε τη ζωή της. Μάλιστα, το άρθρο της εφημερίδας προβάλλεται στη διάρκεια της παράστασης.

Το όνομα της ομάδας είναι απευθείας αλλά και συμβολική αναφορά στα γνωστά σοβιετικά διαστημόπλοια και όπως εξήγησαν οι ίδιοι οι χορευτές στον «Ρ», παραπέμπει στην ένωση ανθρώπων («σογιούζ» σημαίνει ένωση) που με βάση ένα κοινό ιδεολογικό - πολιτικό σκεπτικό, παρεμβαίνουν, μέσω του «παραστατικού χορού», στη συνείδηση του θεατή.

Ο Καραγκιόζης και το Κολλητήρι ετοιμάζονται να βγουν στη σκηνή κι οι λιλιπούτειοι φίλοι του Φεστιβάλ περιμένουν με ανυπομονησία να συναντήσουν τους δύο φίλους τους. Τα γέλια, οι φωνές, η ξεγνοιασιά και το παιχνίδι γέμισαν τον παιδότοπο την πρώτη μέρα έναρξης του Φεστιβάλ. Τα παιδιά ζωγράφισαν, έπαιξαν, έφτιαξαν κατασκευές κι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους χορεύοντας σε μουσικοκινητικό παιχνίδι. Πραγματικό ξεφάντωμα και παιχνίδι, μακριά από την τηλεόραση και τον υπολογιστή, από τους τέσσερις τοίχους του δωματίου, άπλα, χώρος ...η χαρά του παιδιού! Λίγο πριν ολοκληρωθούν οι δραστηριότητες, οι μικροί φίλοι ανανέωσαν το ραντεβού τους για σήμερα...

Καθώς το πάρκο «Τρίτση» αποτελεί έναν ιδανικό προορισμό για την κυριακάτικη βόλτα μιας οικογένειας, ο Παιδότοπος του Φεστιβάλ θα λειτουργήσει και αύριο το πρωί. Στο αυριανό πρόγραμμά του περιλαμβάνονται:

10 π.μ. Αφιέρωμα στο παραμύθι.

12 το μεσημέρι Παράσταση «ο Γαργα-ληστής» του Δ. Μπασλάμ από την ομάδα χορού της ΚΝΕ.