ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Συμπόρευση με το ΚΚΕ για την αντεπίθεση

Τους εκβιασμούς και τις πολύμορφες πιέσεις του λαού εντείνει η κυβέρνηση μαζί με όλα τα επιτελεία της πλουτοκρατίας, ώστε να διασφαλιστεί η συναίνεση των εργαζομένων στη συνολική αναμόρφωση της ζωής τους όπως απαιτούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Είναι ψέμα ο ισχυρισμός της κυβέρνησης (που στον έναν ή τον άλλο βαθμό στηρίζουν και τα υπόλοιπα κόμματα του ευρωμονόδρομου) πως αν πραγματοποιηθούν οι αναδιαρθρώσεις που ετοιμάζονται θα λυθούν τα λαϊκά προβλήματα. Το αντίθετο θα συμβεί. Η επιτάχυνση, αναπροσαρμογή και ολοκλήρωση των σχεδίων της άρχουσας τάξης (είτε αυτά προβλέπονται στο μνημόνιο, είτε προβλέπονται στα ίδια τα προγράμματα του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΛΑΟΣ κ.λ.) μόνο στόχο έχουν την υπεράσπιση και ενίσχυση της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Κι αυτό για το λαό δε σημαίνει τίποτα άλλο από νέα, δραματική επιδείνωση της ζωής του. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε πως, ήδη, η κυβέρνηση απροσχημάτιστα ομολογεί (και μάλιστα το διαφημίζει ως γνώρισμα της αποφασιστικότητάς της να περιφρουρήσει τις απαιτήσεις των μονοπωλίων) ότι δεν πρόκειται να παρέμβει ούτε για μέτρα στοιχειώδους προστασίας των πιο ευάλωτων τμημάτων του πληθυσμού, όπως πχ. η εξασφάλιση ολοκληρωμένης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των ανέργων, η παρέμβαση για να μην κοπεί το ρεύμα ή το νερό σε σπίτια απλήρωτων εργατών, οι απολύσεις εγκύων κτλ.

Σ' αυτή τη βάση, είναι επιβεβλημένη η προετοιμασία του λαού, από σήμερα, για να αποκρούσει τα χειρότερα που έρχονται. Προετοιμασία που για να έχει δυναμική και προοπτική προϋποθέτει την αγωνιστική συστράτευση με το ΚΚΕ. Τη συμπόρευση με το Κόμμα που με συνέπεια, αταλάντευτα, ολόπλευρα, στοιχειοθετημένα προειδοποίησε από την πρώτη στιγμή για τις συνέπειες που θα έχει για το λαό η πολιτική ΕΕ - ΠΑΣΟΚ - ΝΔ (σε συνθήκες κρίσης αλλά και καπιταλιστικής ανάπτυξης) αλλά και ότι, μόνη εναλλακτική για την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων είναι η σύγκρουση με τα μονοπώλια.

Γι' αυτό και, τη μάχη των επικείμενων εκλογών, ο λαός δε μπορεί να μη τη δει ενταγμένη στην προετοιμασία της αντίστασής του ενάντια στα χειρότερα που έρχονται. Με ψήφο στο ΚΚΕ, στήριξη της «Λαϊκής Συσπείρωσης», πρέπει να στείλει σαφές μήνυμα καταδίκης όσων πετούν τα εναπομείναντα δικαιώματά του στον Καιάδα της «ανταγωνιστικότητας». Να πάρει μέτρα ώστε το αποτέλεσμα των εκλογών να δώσει ώθηση στην οργάνωσή του. Οσο περισσότερα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης» βγάλει η κάλπη, τόσο μεγαλύτερα θα είναι τα εμπόδια που θα μπορέσει ο λαός να ορθώσει στην αντιλαϊκή λαίλαπα. Τόσο περισσότερες εστίες αντίστασης θα μπορέσει να χτίσει σε τόπους δουλειάς κι εργατογειτονιές.

Γιατί η συμπόρευση στην οποία καλεί το ΚΚΕ δεν είναι απλά μια καταγραφή εκλογικής μείωσης της δύναμης των κομμάτων που στηρίζουν την «ανταγωνιστικότητα». Αλλά, συμπόρευση για ένταση της αντιπαράθεσης με όσους στηρίζουν το κεφάλαιο. Για στοιχειοθετημένη αποκάλυψη των αδιεξόδων που γεννά για το λαό η πολιτική ΕΕ-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Για οργάνωση της αντίστασης στη μεγαλοεργοδοσία για όλα τα ζητήματα που αφορούν τον εργάτη και την οικογένειά του. Για ανάδειξη της δύναμης που απελευθερώνει για το λαό η συμμαχία εργατικής τάξης - αυτοαπασχολούμενων - φτωχής αγροτιάς - νέων και γυναικών από τα λαϊκά στρώματα. Για προβολή της επικαιρότητας και ρεαλιστικότητας της ανάπτυξης που, με την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, θα ικανοποιεί τις διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες.

Ο εντεταλμένος κύριος Δανίκας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μέσα από τη στήλη του στη ναυαρχίδα του Συγκροτήματος Λαμπράκη («Το Βήμα.), ο εν λόγω αρθρογράφος έχει αναλάβει το ρόλο του «αντισυστημικού» και θυμωμένου υπερασπιστή της αστικής πολιτικής. Θέλει να υψώσει εμπόδια στην επαφή δυσαρεστημένων λαϊκών στρωμάτων με την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.

Στις 7 Οκτώβρη μας κάλεσε να δουλεύουμε με όρους Κίνας για να πλουτίσουν τα αφεντικά του. Στις 12 Οκτώβρη μας κούνησε το δάχτυλο απειλητικά λέγοντας ότι είναι επικίνδυνο να θέτεις ζήτημα λαϊκής εξουσίας και λαϊκής οικονομίας, γιατί μπορεί να φύγουν οι καπιταλιστές από τη χώρα! Στις 15 Οκτώβρη μας είπε ότι τα 700 ευρώ είναι πολλά για μια χώρα που ζει με δανεικά! Τέλος (αν και ...ο κατήφορος δεν έχει τελειωμό) στις 23 Οκτώβρη, επανέφερε το ζήτημα της «Τυποεκδοτικής» και στα πλαίσια του αντικομμουνιστικού του παραληρήματος, το αίτημα για βασικό μισθό 1.400 ευρώ το βρήκε...εξωπραγματικό.

Αξιος ο μισθός του...

Αλλοθι στο σύστημα με φτηνά επιχειρήματα

Φτηνό αναμάσημα επιχειρημάτων για την «Τυποεκδοτική» κάνει στη χτεσινή «Ελευθεροτυπία» ο Πέτρος Μανταίος. Είναι οι ίδιες λαθροχειρίες που χρησιμοποίησε στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών.

Ειρωνεύεται το ΚΚΕ ότι «μετονομάζει» τις «απολύσεις» στην Κούβα σε ανακατανομή για να καταλήξει ότι η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ «επιχειρεί - ή αναγκάζεται - να εξωραΐσει, διά της μετονομασίας, γεγονότα με σαφέστατη αντεργατική διάσταση όπως οι απολύσεις σε επιχείρηση του κόμματός της ή σε χώρα όμορης ιδεολογίας»!

Κάνουν ότι δε γνωρίζουν πως η Κούβα ανακατανέμει δυναμικό δίνοντας ώθηση σε άλλους κλάδους. Δε διώχνεται κόσμος στην ανεργία.

Αν ψάχνει ο κ. Μανταίος για μετονομασίες και κόπτεται για την ανεργία γιατί δεν ψάχνει το βάφτισμα της μίας ώρας δουλειάς τη βδομάδα σε «απασχόληση», το βάφτισμα της πρόσφατης επιδότησης στο κεφάλαιο ως «μέτρα κατά της ανεργίας», ή το τσάκισμα των δικαιωμάτων με το μαγικό όνομα «ευελφάλεια»;

Η «Τυποεκδοτική» δεν έχει για σκοπό της το κέρδος, αλλά να μπορεί το ΚΚΕ αυτοδύναμα να τυπώνει την εφημερίδα του, τα διαφωτιστικά υλικά του, χωρίς να εξαρτάται από τους καπιταλιστές. Οι δικές τους επιχειρήσεις υπάρχουν για να μπορούν με τα κέρδη να φτιάχνουν βίλες και πισίνες. Η «Τυποεκδοτική» υπάρχει για να τυπώνει τη φωνή που μιλάει για τα συμφέροντα του λαού.

Περί «πολιτικής αστάθειας»

Τον κίνδυνο «πολιτικής αστάθειας» ή αλλιώς την απειλή «αποσταθεροποίησης» προβάλλει με ένταση τα τελευταία εικοσιτετράωρα η κυβέρνηση προκειμένου να αποτρέψει την έκφραση της λαϊκής οργής και δυσαρέσκειας στις κάλπες του Νοέμβρη. «Η κυβέρνηση δεν μπορεί να υλοποιήσει την πολιτική της και να οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση, αν αποδοκιμαστεί στις επικείμενες εκλογές», διαλαλούν σε όλους τους τόνους κυβερνητικά στελέχη και τα καλοταϊσμένα παπαγαλάκια του Μαξίμου. Το μήνυμα αυτό, όπως είναι αναμενόμενο, βρίσκει ευήκοα ώτα στους κύκλους της πλουτοκρατίας που αγωνιούν και στηρίζουν μετά πάθους την εκλεκτή κυβέρνησή τους. Οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, θέλουν πράγματι μια ισχυρή κυβέρνηση για να προχωρήσει τη στρατηγική της πλουτοκρατίας που φορτώνει τα βάρη της κρίσης στο λαό προκειμένου να προστατεύει την κερδοφορία τους. Το ακριβώς αντίθετο όμως, δηλαδή μια ανίσχυρη κυβέρνηση αλλά και ΝΔ που στηρίζει την ίδια πολιτική, επιτάσσει το συμφέρον της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Αν δεν αποδυναμωθεί η κυβέρνηση και η ΝΔ, αν δεν αποσταθεροποιηθεί η κυριαρχία της αντιλαϊκής πολιτικής και των κομμάτων που τη στηρίζουν, τότε «μαύρο φίδι» που θα φάει το λαό την επομένη των εκλογών. Με άλλα λόγια, η πολιτική αστάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος πρέπει να είναι ο επιδιωκόμενος στόχος του λαού στις εκλογές, ενώ πρέπει να τον αφήνει παγερά αδιάφορο η προσπάθεια της κυβέρνησης να τον εκβιάσει και να τον τρομοκρατήσει. Αντίθετα, πρέπει να δυναμώσει τη θέλησή του. Και μπροστά στις εκλογές να ψηφίσει «Λαϊκή Συσπείρωση» που στηρίζει το ΚΚΕ, ως μια βασική προϋπόθεση, μαζί με την ένταση των ταξικών αγώνων (θα συμβάλει και σ' αυτήν), που μπορεί να ανοίξει το δικό του δρόμο.