Τον κίνδυνο «πολιτικής αστάθειας» ή αλλιώς την απειλή «αποσταθεροποίησης» προβάλλει με ένταση τα τελευταία εικοσιτετράωρα η κυβέρνηση προκειμένου να αποτρέψει την έκφραση της λαϊκής οργής και δυσαρέσκειας στις κάλπες του Νοέμβρη. «Η κυβέρνηση δεν μπορεί να υλοποιήσει την πολιτική της και να οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση, αν αποδοκιμαστεί στις επικείμενες εκλογές», διαλαλούν σε όλους τους τόνους κυβερνητικά στελέχη και τα καλοταϊσμένα παπαγαλάκια του Μαξίμου. Το μήνυμα αυτό, όπως είναι αναμενόμενο, βρίσκει ευήκοα ώτα στους κύκλους της πλουτοκρατίας που αγωνιούν και στηρίζουν μετά πάθους την εκλεκτή κυβέρνησή τους. Οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, θέλουν πράγματι μια ισχυρή κυβέρνηση για να προχωρήσει τη στρατηγική της πλουτοκρατίας που φορτώνει τα βάρη της κρίσης στο λαό προκειμένου να προστατεύει την κερδοφορία τους. Το ακριβώς αντίθετο όμως, δηλαδή μια ανίσχυρη κυβέρνηση αλλά και ΝΔ που στηρίζει την ίδια πολιτική, επιτάσσει το συμφέρον της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Αν δεν αποδυναμωθεί η κυβέρνηση και η ΝΔ, αν δεν αποσταθεροποιηθεί η κυριαρχία της αντιλαϊκής πολιτικής και των κομμάτων που τη στηρίζουν, τότε «μαύρο φίδι» που θα φάει το λαό την επομένη των εκλογών. Με άλλα λόγια, η πολιτική αστάθεια του αστικού πολιτικού συστήματος πρέπει να είναι ο επιδιωκόμενος στόχος του λαού στις εκλογές, ενώ πρέπει να τον αφήνει παγερά αδιάφορο η προσπάθεια της κυβέρνησης να τον εκβιάσει και να τον τρομοκρατήσει. Αντίθετα, πρέπει να δυναμώσει τη θέλησή του. Και μπροστά στις εκλογές να ψηφίσει «Λαϊκή Συσπείρωση» που στηρίζει το ΚΚΕ, ως μια βασική προϋπόθεση, μαζί με την ένταση των ταξικών αγώνων (θα συμβάλει και σ' αυτήν), που μπορεί να ανοίξει το δικό του δρόμο.