Σε πλήρη ανασφάλεια και αβεβαιότητα βρίσκονται οι 38 περίπου εργαζόμενοι που έχουν απομείνει στην επιχείρηση ζωοτροφών «ΖΩ-ΔΩ ΑΕ» (πρώην «ΕΛΒΙΖ», που εξαγοράστηκε από τη διοίκηση της ΑΤΕ που κατέχει το πλειοψηφικό πακέτο στη «ΔΩΔΩΝΗ» πριν ένα χρόνο) μετά το φιρμάνι για πώληση του εργοστασίου σε ιδιώτες.

Αυτή η βήμα προς βήμα συνειδητή πολιτική υποβάθμισης και απαξίωσης κρατικοσυνεταιριστικών παραγωγικών μονάδων που ακολουθείται εδώ και χρόνια εις βάρος των εργαζομένων σε αυτές, αλλά και ενάντια στα συμφέροντα των μικρομεσαίων παραγωγών, αποτυπώνεται και στην «ΖΩ-ΔΩ».

Το 1987 το παραπάνω εργοστάσιο λειτουργούσε με 60 περίπου εργαζόμενους, με την ονομασία ΕΛΒΙΖ ως συνεταιριστική επιχείρηση της ΚΥΔΕΠ (Κεντρική Υπηρεσία Διαχείρισης Εγχώριων Προϊόντων), η οποία διαλύεται το 1990 και τα εργοστάσια της ΕΛΒΙΖ πανελλαδικά περιέρχονται στην ΑΤΕ.

Το 2009 το εργοστάσιο της ΕΛΒΙΖ στα Γιάννενα αγοράστηκε από την «ΔΩΔΩΝΗ», δημιουργώντας την εταιρεία «ΖΩΔΩ ΑΕ», με σκοπό, όπως αρχικά λέχθηκε, να στηριχθεί ο τομέας των ζωοτροφών, ώστε να προμηθεύονται οι παραγωγοί πρώτη ύλη σε φτηνές τιμές.

Ωστόσο, όχι μόνο δεν έγινε κάτι τέτοιο, αλλά περιορίστηκε η χρηματοδότησή της από την ΑΤΕ, που κάνει κουμάντο στη «ΔΩΔΩΝΗ», με αποτέλεσμα η παραγωγή να μειωθεί στο 50%. Η πολιτική αυτή είχε σαν αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του εργοστασίου, τη σταδιακή μείωση του προσωπικού, αφού οι εργαζόμενοι εξωθούνταν σε οικειοθελείς αποχωρήσεις, ενώ οι παραγωγοί άρχισαν να καταφεύγουν σε ιδιώτες για την προμήθεια ζωοτροφών.

Η συνειδητή πολιτική υποβάθμισης της μονάδας, στην ουσία προλείανε το έδαφος για κλείσιμο του εργοστασίου ή το ξεπούλημά του σε ιδιώτη, ανάλογα με το ποιο κρίνεται πιο κερδοφόρο καθώς και στη μια και στην άλλη περίπτωση μοναδικό κριτήριο αποτελεί η διάσωση των επιχειρηματικών κερδών, στο φόντο της κρίσης και της όξυνσης του καπιταλιστικού ανταγωνισμού στον τομέα των ζωοτροφών, συνολικά της αγροτικής παραγωγής με μόνιμα θύματα εργαζομένους και αγρότες.

Αποτέλεσμα αυτής της αντεργατικής - αντιαγροτικής πολιτικής είναι και η δρομολογούμενη ιδιωτικοποίηση της ΑΤΕ. Η παράδοση, στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, των θυγατρικών επιχειρήσεων της τράπεζας, οι οποίες δραστηριοποιούνται στην παραγωγή, εμπορία, μεταποίηση αγροτικών προϊόντων. Η ιδιωτικοποίηση, άλλωστε, της «ΔΩΔΩΝΗΣ» αποτελεί και γενικότερο προγραμματικό στόχο του ΠΑΣΟΚ, αλλά εντάσσεται και στις επιλογές του μνημονίου που συνυπέγραψε το ΠΑΣΟΚ με ΕΕ και ΔΝΤ.

Αυτή την πολιτική που χαράζει η ΕΕ και εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις θα πρέπει να την αντιμετωπίσουν ενωμένοι οι εργαζόμενοι, μαζί με την φτωχή και μεσαία αγροτιά. Η ρεαλιστική λύση για διασφάλιση της εργασίας και των δικαιωμάτων των εργαζομένων στον αγροτικό τομέα, περνά μέσα από τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Από το δρόμο μιας άλλης φιλεργατικής - φιλοαγροτικής πολιτικής, με παραγωγικούς συνεταιρισμούς που θα ενισχύονται από το κράτος σε όλα τα επίπεδα, για καθετοποιημένη παραγωγή και ανάπτυξη της βιομηχανίας στο πλαίσιο ενός κεντρικού σχεδιασμού προς όφελος των λαϊκών αναγκών.

Με ιλιγγιώδεις ρυθμούς αυξάνεται ο αριθμός των καταχρεωμένων νοικοκυριών σε όλη τη χώρα, ως αποτέλεσμα της γενικότερης αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, η οποία, με την εφαρμογή του μνημονίου κυβέρνησης - τρόικας, παίρνει βάρβαρα χαρακτηριστικά και έχει τραγικές επιπτώσεις.

Δείκτης της αλματωδώς αυξανόμενης υπερχρέωσης των εργαζομένων είναι και ο μεγάλος αριθμός οφειλετών στις τράπεζες που δεν μπορούν να πληρώσουν τις δόσεις τους και διερευνούν το ενδεχόμενο να υπαχθούν στο νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της Λάρισας, όπου από την 1η Σεπτέμβρη που ξεκίνησε η εφαρμογή του νόμου 3869/2010 για τη ρύθμιση των χρεών των υπερχρεωμένων νοικοκυριών, πάνω από 1.000 οφειλέτες εκδήλωσαν σχετικό ενδιαφέρον.

Να σημειώσουμε ότι αίτηση για να υπαχθούν στο νόμο μπορούν να υποβάλουν μόνο φυσικά πρόσωπα, με την προϋπόθεση ότι έχει περάσει τουλάχιστον ένας χρόνος από τη στιγμή της χορήγησης του δανείου και στο διάστημα αυτό δεν έχουν πληρώσει κάποια, ή όλες τις δόσεις που χρωστούσαν.

Οσοι ενδιαφέρονται να ενταχθούν στο νόμο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά οφείλουν πρώτα και κύρια να ελέγξουν κατά πόσο τους συμφέρουν οι σχετικοί όροι, ενώ παράλληλα θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η σχετική διαδικασία περνάει από τέσσερις φάσεις.

Η πρώτη αφορά στην προσπάθεια συμβιβασμού με την ίδια την τράπεζα (εξωδικαστικός διακανονισμός) που γίνεται με τη συνδρομή δικηγόρου, ή άλλων αρμοδίων, όπως, π.χ., ο Συνήγορος Καταναλωτή. Αν υπάρξει εξώδικος συμβιβασμός συντάσσεται πρακτικό, για τον τρόπο που θα εξοφληθεί το χρέος, κι αυτό επικυρώνεται από το Ειρηνοδικείο.

Σε περίπτωση που αποτύχει ο παραπάνω συμβιβασμός, η επόμενη φάση προβλέπει τη δυνατότητα κατάθεσης αίτησης στο Ειρηνοδικείο για ρύθμιση των χρεών, η οποία συνοδεύεται από πολλά στοιχεία, όπως η περιουσιακή κατάσταση της οικογένειας του ενδιαφερομένου, το οικογενειακό εισόδημα, σχέδιο διευθέτησης των οφειλών, καθώς και βεβαίωση ότι απέτυχε ο εξωδικαστικός συμβιβασμός.

Σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία και σε αυτό το επίπεδο, τότε πελάτης και τράπεζα προσέρχονται από κοινού στο Ειρηνοδικείο, προκειμένου μέσα σε διάστημα τριών μηνών να αναζητηθεί ο συμβιβασμός των δύο μερών.

Αν και η προηγούμενη φάση δεν καταλήξει σε συμφωνία, τότε σε μια τέταρτη φάση προωθείται δικαστική ρύθμιση των οφειλών. Εδώ μπορούν να επιλεγούν τέσσερα διαφορετικά σενάρια, ανάλογα με την περιουσιακή και οικονομική κατάσταση του οφειλέτη.

Σε περίπτωση που ο πελάτης της τράπεζας διαθέτει περιουσιακά στοιχεία, δίνεται εντολή ρευστοποίησής τους, ώστε να πληρωθεί το σχετικό χρέος.

Αν ο οφειλέτης διαθέτει πρώτη κατοικία, μπορεί να ζητήσει την εξαίρεσή της από τις διαδικασίες πλειστηριασμού, αλλά σε αυτή την περίπτωση αναλαμβάνει την υποχρέωση να πληρώσει μέσα σε είκοσι χρόνια προς την τράπεζα ποσά που ισούνται με το 85% της αντικειμενικής αξίας της πρώτης κατοικίας. Στην απίθανη περίπτωση που το χρέος είναι πάνω από το 85% της αντικειμενικής αξίας της πρώτης κατοικίας, το υπόλοιπο χρέος παραγράφεται.

Οσοι οφειλέτες τραπεζών δε διαθέτουν καθόλου περιουσιακά στοιχεία, το δικαστήριο, εξετάζοντας την οικονομική κατάσταση της οικογένειας και τα εισοδήματα που έχει, καθορίζει το ύψος μιας μηνιαίας πληρωμής - δόσης προς την τράπεζα, την οποία πληρώνει για τέσσερα χρόνια, ενώ το υπόλοιπο χρέος παραγράφεται.

Αν κάποιος, τέλος, είναι εντελώς ανήμπορος να καταβάλει οποιαδήποτε δόση (άνεργος, σοβαρά προβλήματα υγείας), το δικαστήριο μπορεί να τον απαλλάξει για έξι μήνες από τις πληρωμές και να επανεξετάσει μετά και πάλι το θέμα.

Στη Λάρισα, ο αριθμός των αιτήσεων για δικαστικό συμβιβασμό, που θα ξεκινήσουν να κατατίθενται στις 4 Γενάρη, αναμένεται να είναι μεγάλος και υπάρχει το ενδεχόμενο το Ειρηνοδικείο να μην προλάβει να διεκπεραιώσει τις διαδικασίες μέχρι στις 3 Φλεβάρη, που λήγει η προθεσμία αναστολής των πλειστηριασμών κύριας κατοικίας που έδωσε η κυβέρνηση. Υπάρχει έτσι κίνδυνος να γίνουν και πλειστηριασμοί κύριας κατοικίας με ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά της Λάρισας, αλλά και όλης της χώρας, καθώς ανάλογα προβλήματα θα παρουσιαστούν παντού.