Κυβέρνηση - ΣΕΒ - πλειοψηφία ΓΣΕΕ έχουν συμφωνήσει νέα σφαγή εργατικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων
Icon |
Στο ήδη πετσοκομμένο λαϊκό εισόδημα - μετά και τη μείωση των μισθών που προβλέπει η κατάπτυστη ΕΓΣΣΕ - έρχεται το τελειωτικό χτύπημα. Μείωση του μισθού για τους περίπου 2,5 εκατ. εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, που με ταυτόχρονη αύξηση των τιμολογίων των ΔΕΚΟ, της τιμής του πετρελαίου, της φορολογίας, του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, των τιμών των φαρμάκων, με εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, θα κάνει αδύνατη την επιβίωση.
Για παράδειγμα: Σύμφωνα με την κλαδική σύμβαση της ΟΤΟΕ για το κύριο προσωπικό, ένας τραπεζοϋπάλληλος έγγαμος με 10 χρόνια προϋπηρεσία αμείβεται με 1.114,30 ευρώ μεικτά και, αντίστοιχα, ένας έγγαμος εμποροϋπάλληλος με 10 χρόνια προϋπηρεσία, με 1.099,78 ευρώ μεικτά, σύμφωνα με τη Συλλογική Σύμβαση του κλάδου του. Με μείωση 12% επί των μεικτών, ο τραπεζοϋπάλληλος θα παίρνει 980,58 ευρώ και ο εμποροϋπάλληλος 967,31 ευρώ.
Υπάρχει όμως και το «σενάριο» της κυβέρνησης, που λέει ότι η υπερίσχυση της επιχειρησιακής σύμβασης δε θα πέφτει κάτω από τον κατώτερο μισθό ανειδίκευτου εργάτη που προβλέπει η ΕΓΣΣΕ και ανέρχεται στα 740,00 ευρώ μεικτά. Μπορεί, δηλαδή, οι παραπάνω περιπτώσεις εργαζομένων να έχουν μείωση αποδοχών κατά 374,30 ευρώ για τους τραπεζοϋπαλλήλους και κατά 359,78 ευρώ για τους εμποροϋπαλλήλους.
Επιπλέον, η μείωση των μισθών συνεπάγεται: Μειωμένα έσοδα στα ασφαλιστικά ταμεία και ως εκ τούτου ακόμη πιο μειωμένη σύνταξη με περισσότερα χρόνια δουλειάς (πέρα από τον πρόσφατο νόμο 3863/2010). Επίσης, θα μειωθεί και το ποσό των ασφαλιστικών εισφορών - το 10% - που προορίζεται για τον ΟΑΕΔ, τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας, τον Οργανισμό Εργατικής Εστίας. Αυτό σημαίνει γενικευμένη μείωση των ανάλογων παροχών αυτών των οργανισμών, αφού θα συρρικνωθούν τα επιδόματα ανεργίας, η επιδότηση ενοικίου και στεγαστικών δανείων, οι παροχές κοινωνικού τουρισμού. Θα μειωθούν επιπλέον τα δώρα, τα επιδόματα επί των βασικών αποδοχών, όπως το επίδομα γάμου, 3ετίες κλπ., τα ειδικά επιδόματα που έχει κάθε κλάδος και τα επιδόματα των εργαζομένων στη βαριά βιομηχανία.
Τόσο στα σχέδια νόμου για τις Συλλογικές Συμβάσεις και τον ΟΜΕΔ, όσο και στο επικαιροποιημένο μνημόνιο προβλέπεται ότι οι υπερωριακές αποδοχές θα μειωθούν κι άλλο, εκτός της μείωσης που επιβλήθηκε με το νόμο 3863/2010. Το 8ωρο και 7ωρο θα αποτελούν μια μακρινή ανάμνηση, αφού το νομοσχέδιο δίνει το δικαίωμα στους μεγαλοεπιχειρηματίες να αυξάνουν τη διάρκεια του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου χωρίς καμιά αλλαγή στην πληρωμή μισθού και μεροκάματου. Το ίδιο συμβαίνει και με τη συμφωνία ΓΣΕΕ - εργοδοτών - κυβέρνησης για δουλειά τα Σαββατοκύριακα χωρίς προσαύξηση.
Οι επιχειρήσεις θα μπορούν να απολύουν εργαζόμενους, όταν δεν τους χρειάζονται, χωρίς καμιά αποζημίωση, καθώς προβλέπεται η επέκταση της δοκιμαστικής περιόδου για τους νεοπροσλαμβανόμενους από 2 σε 12 μήνες. Επίσης, οι επιχειρήσεις διευκολύνονται να κάνουν μεγαλύτερη χρήση συμβάσεων προσωρινής και μερικής απασχόλησης.
Αυτό που ουσιαστικά φιλοδοξούν να πετύχουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, είναι η κατάργηση ακόμη και των Συλλογικών Συμβάσεων - καρικατούρα σαν την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που υπογράφει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ. Αυτό άλλωστε έγινε και με τα 592 ευρώ για τους νεοπροσλαμβανόμενους κάτω των 25 ετών. Σε αυτό προχώρησε τον Οκτώβρη η ιδιωτική εταιρεία σεκιούριτι «G4S SECURE SOLUTIONS SA» (σ.σ. έχει αναλάβει ως εργολαβία τη φύλαξη του ΗΣΑΠ), η οποία υπέγραψε με την ηγεσία των σωματείων του ομίλου σύμβαση 640 ευρώ για όσους εργάζονται εκεί από 0 έως 3 χρόνια. Εργοδότες και εργοδοτικά σωματεία επικαλέστηκαν από κοινού «την εντεινόμενη οικονομική κρίση» και «τα προβλήματα ανταγωνιστικότητας και επιβίωσης των επιχειρήσεων...».
Επίσης, η εταιρεία συσκευασίας τροφίμων ΜΟΡΝΟΣ ΑΕ, του ομίλου Φιλίππου, επιχειρεί να ακυρώσει την επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση και να προχωρήσει σε ατομικές διαπραγματεύσεις. Την ίδια στιγμή σε εκατοντάδες επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα οι εργαζόμενοι εκβιάζονται με απολύσεις και κλείσιμο για να δεχτούν περικοπές μισθών, εκ περιτροπής εργασία κλπ.
Κι ενώ στους χώρους δουλειάς γίνεται καθημερινά «σφαγή», η ηγεσία της ΓΣΕΕ επιλέγει να συνδιαλέγεται με τους μεγαλοεπιχειρηματίες και την κυβέρνηση και να ψάχνουν τρόπους να φιμώσουν το δίκιο, την οργή, τον ξεσηκωμό των εργαζομένων, που βλέπουν να χάνουν τα πάντα χωρίς να ευθύνονται.
Η ηγεσία της ΓΣΕΕ αναπαράγει τον εκβιασμό των εργοδοτών και της κυβέρνησης, ότι αν δε μειωθούν οι μισθοί θα κλείσουν επιχειρήσεις, θα γίνουν απολύσεις κλπ. Δέχεται το βασικό τους επιχείρημα ότι οι μισθοί και οι θέσεις εργασίας ευθύνονται για το κλείσιμο των επιχειρήσεων, τις συγχωνεύσεις, τις απολύσεις κλπ. Με αυτή την αφετηρία η ΓΣΕΕ ζητά να υπερισχύει η επιχειρησιακή σύμβαση - και άρα η μείωση των αποδοχών των εργαζομένων - αρκεί να «προσδιορίζονται βασικά κριτήρια που θα πιστοποιούν ότι μία επιχείρηση κινδυνεύει». Κι ας γνωρίζει πολύ καλά ότι οι εργοδότες είναι ήδη «ξεσαλωμένοι» και ότι κανένας εργοδότης δε θα αφήσει ανεκμετάλλευτο ένα τέτοιο όπλο, αλλά θα το στρέψει προς τους εργαζόμενους.
Θεωρεί, επίσης, ότι όλοι - και οι εργαζόμενοι - έχουν μερίδιο ευθύνης για την κρίση που προκάλεσαν τα μονοπώλια, για το ποια επιχείρηση θα επιβιώσει μέσα στον ανταγωνισμό κλπ. και ως εκ τούτου καλλιεργεί την αυταπάτη ότι η κυβέρνηση θα πάρει μέτρα που θα θίγουν τόσο τους εργαζόμενους όσο και τους εργοδότες, ενώ αυτή η πολιτική οδηγεί τους εργαζόμενους στον καιάδα και αυξάνει πολλαπλάσια τα κέρδη των επιχειρήσεων. Σε επιστολή του προς την υπουργό Εργασίας, Λ. Κατσέλη, την Παρασκευή, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ υπενθυμίζει τη «δημόσια διατυπωμένη θέση μας» για «ανάγκη νομοθέτησης θεσμικού πλαισίου για τη διάσωση επιχειρήσεων και θέσεων εργασίας ("οδικός χάρτης" διάσωσης), όπου όλα τα μέρη θ' αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους δηλ. οι εργοδότες, οι τράπεζες, το κράτος και οι εργαζόμενοι». Υπογραμμίζει προκλητικά ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ επιδιώκει να ξαναβάλουν πλάτη οι εργαζόμενοι, λέει ο Γ. Παναγόπουλος, αρκεί να τους πείσουμε ότι οι επιχειρήσεις βρίσκονται σε πραγματική ανάγκη!
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, όπως προβλέπεται και στο επικαιροποιημένο μνημόνιο, διευκολύνει τις επιχειρήσεις να κάνουν μεγαλύτερη χρήση συμβάσεων προσωρινής και μερικής απασχόλησης και γι' αυτό η ΓΣΕΕ δε λέει κουβέντα. Επίσης, κανείς δεν μπορεί να απαγορεύσει τις απολύσεις, όπως διατείνεται η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, αφού σε συνθήκες καπιταλισμού επιχειρήσεις κλείνουν, μεταφέρουν τις δραστηριότητές τους σε άλλους κλάδους, συγχωνεύονται, μεταφέρονται αλλού κλπ. Ποιος εξασφαλίζει ότι μια επιχείρηση δε θα προβάλει ...«στοιχεία» ότι παρά τη μείωση των μισθών πρέπει να προχωρήσει και σε απολύσεις κάποιων για να ...σωθούν οι υπόλοιπες θέσεις εργασίας; Ο εκβιασμός δε θα έχει τέλος.
Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη, όπως αποτυπώνεται και στις απαιτήσεις των μεγαλοεργοδοτών
Ανάμεσα σε άλλα ο ΣΕΒ αξιώνει για λογαριασμό όλων των κεφαλαιοκρατών:
Στην κρυφή συνάντηση των «κοινωνικών εταίρων», την Τετάρτη 1 Δεκέμβρη 2010, καταλήχθηκαν τα βασικά μέρη του σχεδίου για την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Η αποκάλυψή της επιβεβαίωσε με ακόμα μεγαλύτερη σαφήνεια ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να δείχνουν καμία εμπιστοσύνη στη ΓΣΕΕ.
Την επομένη πρωτοσέλιδα εφημερίδων φανέρωναν τη συνάντηση και το περιεχόμενό της. Εκπρόσωποι των εργοδοτών δήλωναν περιχαρείς ότι «και οι τέσσερις κοινωνικοί εταίροι συμφώνησαν» (Β. Κορκίδης, πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ) για ένα ειδικό καθεστώς επιχειρησιακών ΣΣΕ μέσω των οποίων θα μπορούν να μειώνουν μέχρι και 12% τους μισθούς που προβλέπουν οι κλαδικές ΣΣΕ.
Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ «έσκιζε τα ρούχα του» ότι η συνάντηση δεν έγινε ποτέ. Στην ερώτηση «έγινε τελικά η συνάντηση με τους εργοδότες ή έστω μια διερευνητική επαφή με δεδομένο το γεγονός ότι το ΠΑΜΕ ματαίωσε τη συνάντηση στο υπουργείο;» έδωσε την εξής απάντηση: «Οπως εσείς είπατε, οι συνδικαλιστές του Κομμουνιστικού Κόμματος δεν επέτρεψαν να συζητήσουμε για να δούμε πού το πάει η κυβέρνηση μετά το επικαιροποιημένο μνημόνιο και τι ακριβώς θέλουν οι εργοδότες». Για να πάρει την απάντηση από τον Β. Κορκίδη ότι «έφυγα από τη συνάντηση με την εντύπωση πως υπήρξε συμφωνία» και από τον πρόεδρο του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλο, ότι «επί πολλές ώρες είχα συνάντηση με κάποιους. Ελπίζω να μην ονειρευόμουν».
Τελικά, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ τα γύρισε και παραδέχθηκε ότι συμμετείχε στη συνάντηση. Και τι βρήκε να πει; Οτι ζητά «οδικό χάρτη διάσωσης των επιχειρήσεων» (κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΜΕΓΚΑ στις 2/12/2010), ότι οι πρώην ΔΕΚΟ «πρέπει να εξορθολογιστούν, να γίνουν ανταγωνιστικές» και πως «κάθε συζήτηση σε αυτή την κατεύθυνση είναι καλοδεχούμενη» (σε εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού «ΒΗΜΑ 99,5»). Οταν ο εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ αρθρώνει αυτά τα αιτήματα, τότε αχρηστεύεται ο ρόλος του ΣΕΒ.
Στον καιρό της πιο άγριας επίθεσης στη ζωή των εργαζομένων δεν μπορεί να υπάρχει πλέον η παραμικρή αυταπάτη ότι η ΓΣΕΕ εκπροσωπεί τα εργατικά συμφέροντα. Είναι ο «δούρειος ίππος» του κεφαλαίου στα σπλάχνα της εργατικής τάξης και ρόλος της είναι να «νομιμοποιεί» τις ανάγκες του - άρα να διευκολύνει τους σχεδιασμούς για την εξυπηρέτησή τους - στη συνείδηση των εργαζομένων. Το αντίπαλο δέος σε αυτό το μηχανισμό ξεπουλήματος των αναγκών των εργαζομένων είναι το ΠΑΜΕ, ο ταξικός πόλος στο εργατικό κίνημα. Στη γραμμή της ταξικής συναίνεσης και υποταγής αντιπαραθέτει τη γραμμή της ταξικής σύγκρουσης, με τελικό στόχο την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Την αλήθεια αυτή επιβεβαιώνουν οι εκπρόσωποι του μεγάλου κεφαλαίου, που ξέρουν πολύ καλά ποιος είναι ο φίλος τους και ποιος ο εχθρός τους. Οταν ο πρόεδρος του ΣΕΒ συναντιέται με τη ΓΣΕΕ, κάνει δηλώσεις όπως: «Οι κοινωνικοί εταίροι δεν απεμπόλησαν σήμερα το δικαίωμα και χρέος τους να συζητούν και να αναζητούν κοινές λύσεις σε κοινά προβλήματα» (1/12/2010) και «στις συναντήσεις με τους κοινωνικούς εταίρους το κλίμα είναι πάντα καλό» (2/12/2010). Αλλά όταν συναντήθηκε με το ΠΑΜΕ πριν μερικούς μήνες είπε: «Εσείς θέλετε να ανατρέψετε τον καπιταλισμό, εμείς να τον εξυγιάνουμε» (3/6/2010). Ε, είναι φανερό ότι έχουν βρει τους συμμάχους τους...