ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 18 Γενάρη 2011
Σελ. /32
Επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες

Την τακτική των φραστικών λεονταρισμών και των αφορισμών συνεχίζει η κυβέρνηση γύρω από τα παζάρια που γίνονται με την Τουρκία για το Αιγαίο, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο τις ανησυχίες που έχουν - εντελώς δικαιολογημένα - δημιουργηθεί ότι έχουν δρομολογηθεί επικίνδυνες συμφωνίες. Ο υπουργός Εξωτερικών, μιλώντας χτες σε εκδήλωση στη Γραμματεία Ενημέρωσης, επανέλαβε τις γνωστές κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις ότι «το καθεστώς στο Αιγαίο δεν αλλάζει» και μάλιστα επιτέθηκε σε όσους αμφισβητούν την κυβέρνηση καλώντας τους επικεφαλής των γραφείων Τύπου του Εξωτερικού, που βρίσκονταν στο ακροατήριο, να μην ακούνε τίποτα πέρα από αυτά που λέει η κυβέρνηση. «Μην ακούτε κανέναν που υποστηρίζει τέτοια πράγματα», υπογράμμισε ο Δ. Δρούτσας, κάνοντας λόγο για «φωνές» από «εξωθεσμικούς παράγοντες» ή κάποιους που «υψώνουν» φωνές ξένων αξιωματούχων. Το πρόβλημα όμως για τον ΥΠΕΞ, την κυβέρνηση, είναι ότι επιμένει να μην απαντά στις συγκεκριμένες ερωτήσεις που έχει θέσει το ΚΚΕ, διά στόματος της ΓΓ Αλ. Παπαρήγα κατά τη διάρκεια της Επίκαιρης Ερώτησης την περασμένη βδομάδα στη Βουλή: «Η υφαλοκρηπίδα, που αφορά στο Καστελόριζο, θα ενταχθεί στη συζήτηση γενικά για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία; Και γιατί δεν καθορίζετε την ΑΟΖ; Ποιος είναι ο λόγος, όταν μάλιστα αυτό έχει γίνει σε όλες τις γειτονικές χώρες;»... Οσο η κυβέρνηση δεν απαντά ευθέως και συγκεκριμένα, τόσο θα επιβεβαιώνει ότι τα πράγματα έχουν προχωρήσει σε συμφωνία με στόχο τη συνδιαχείριση του Αιγαίου.

«Δουλεύει» για την ίδια πολιτική

Γρηγοριάδης Κώστας

«Κινητροδότηση της ανάπτυξης» είναι ο νέος όρος που λανσάρει ο Α. Σαμαράς προκειμένου να δείξει ότι διαθέτει τάχα εναλλακτική λύση στην «αναποτελεσματική», όπως τη χαρακτηρίζει, πολιτική του μνημονίου. Ομως τι κρύβεται πίσω από αυτόν τον εύηχο όρο; Απλά ότι πρέπει να δοθούν περισσότερα κίνητρα, δηλαδή περισσότερο ζεστό χρήμα, εγγυήσεις και φοροαπαλλαγές στις μεγάλες επιχειρήσεις. Από αυτή τη σκοπιά ακριβώς επιδιώκει την «υπέρβαση» του μνημονίου. «Για να υπάρξει προοπτική ανάπτυξης είναι απαραίτητο να απαλλαγούμε άμεσα από βασικές δεσμεύσεις του μνημονίου», αναφέρει σε άρθρο του στην «Καθημερινή» και προκειμένου να μη δημιουργηθούν λανθασμένες εντυπώσεις σπεύδει να ξεκαθαρίσει ότι ως τέτοιες δεσμεύσεις εννοεί «κυρίως εκείνες που αφορούν τη συνεχή αύξηση των φορολογικών συντελεστών», εννοείται των επιχειρήσεων, όπως διευκρινίζει στη συνέχεια. Φυσικά οι «δεσμεύσεις» του μνημονίου που αφορούν το σάρωμα των εργασιακών σχέσεων, την κατεδάφιση των ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας ή της Υγείας είναι «αναγκαίες» και «έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια» σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΝΔ και γι' αυτό άλλωστε βάζει πλάτες να περάσουν. Παραπλανά όμως συνειδητά το λαό όταν καλλιεργεί την εντύπωση ότι το κυρίαρχο πρόβλημα του μνημονίου είναι τα «προβλήματα» που δημιουργεί τάχα στις επιχειρήσεις. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει, για την αειφόρο κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου «δουλεύει», όπως άλλωστε και η ηγεσία της ΝΔ. Γι' αυτό και δε λέει κουβέντα για τις αντεργατικές αναδιαρθρώσεις που δίνουν φτηνούς εργαζόμενους στους μεγαλοεπιχειρηματίες, αυξάνουν την εκμετάλλευση και την κερδοφορία, με τις οποίες συμφωνεί και επαυξάνει.


Οι από κάτω πληρώνουν τη νύφη

Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΩΣ ΤΑ ΛΕΕΙ, όμως πρωθυπουργός μας! «Κλειδί για την αλλαγή νοοτροπίας του κράτους» οι δημόσιοι υπάλληλοι δήλωσε τονίζοντας ότι ...πάνω τους στηρίζονται οι μεγάλες αλλαγές που θα έλθουν.

Αν εννοεί ...οικονομικά είναι βέβαιο. Οταν λείπουν λεφτά από τα δημόσια ταμεία (αυτά που επιχορηγούν αφειδώς τράπεζες, εφοπλιστές και βιομήχανους) είναι οι πρώτοι στους οποίους περικόπτονται μισθοί.

Τώρα βέβαια, πώς γίνεται αυτοί οι υπάλληλοι να είναι τόσο σημαντικοί και από την άλλη να τρώνε τόση λάσπη, είτε από την επίσημη κυβέρνηση είτε από τα Μέσα Ενημέρωσης που στηρίζουν την πολιτική της, είναι πραγματικά ανεξήγητο.

Γιατί το «τεμπέληδες» και «χαραμοφάηδες» είναι τα ...πιο ήπια που έχουμε ακούσει από τους κάθε λογής δημοσιολόγους (που για κάποιον περίεργο λόγο θεωρούν τους εαυτούς τους πολύτιμους για την ελληνική κοινωνία).

ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΠΟΙΝΙΚΑ αδικήματα και υπό την εποπτεία των ανεξάρτητων αρχών θα μπορούν να λειτουργούν οι κάμερες (που πλέον επιτρέπονται παντού) δήλωσε χτες στη Βουλή ο υπουργός Δικαιοσύνης Χ. Καστανίδης...

Τώρα, τι ακριβώς θα κάνουν οι περίφημες «ανεξάρτητες αρχές» - ακόμη και στην περίπτωση που θέλουν να κάνουν κάτι - για μια κάμερα που θα στηθεί σε ένα χώρο δουλειάς είναι μάλλον δύσκολο να μας το εξηγήσει.

Οσο για τις διαδηλώσεις ...τι να συζητάμε! Οταν η ίδια η αστυνομία στέλνει ασφαλίτες παντού και έχει ουσιαστικά επανασυστήσει το «Συνδικαλιστικό» της Ασφάλειας πιστεύει κανείς ότι οι κάμερες θα είναι ...διακριτικές;

Αλλωστε, το πνεύμα της εποχής είναι πως οτιδήποτε αντιστρατεύεται τις πολιτικές που ασκούνται ...υπονομεύει την εθνική οικονομία και ως εκ τούτου είναι «αντεθνικό», «παράνομο» και φυσικά «τρομοκρατικό».

Οπότε τα πάντα δικαιολογούνται και κάθε μέσο είναι θεμιτό. Απλά πράγματα και πιστέψτε μας δεν ισχύουν μόνο στην Ελλάδα. Βλέπετε, η ΕΕ ξέρει τι πολιτικές ασκεί και φροντίζει για την αυτοπροστασία της.

Γρηγοριάδης Κώστας

Με αφορμή την Τυνησία

Το λαϊκό ξέσπασμα στην Τυνησία, μια χώρα που εμφανιζόταν για δεκαετίες ως η χώρα «πρότυπο» της Βόρειας Αφρικής κυρίως λόγω της τουριστικής της ανάπτυξης, ήταν το αποκορύφωμα μιας συσσωρευμένης οργής που οδήγησε τον Πρόεδρό της να εγκαταλείψει τη χώρα μαζί με τα «προικιά» του, που αποκόμισε για λογαριασμό της αστικής τάξης από το ξεζούμισμα του λαού. Εικόνες μαζικών λαϊκών διαδηλώσεων κάνουν το γύρο του κόσμου. Σε τέτοια ξεσπάσματα φυσικά δε λείπει και η δράση των γνωστών προβοκατόρων που χρησιμοποιούνται πάντα για να ενισχύεται η καταστολή. Παρότι η κατάσταση στη χώρα είναι ακόμη ρευστή και το αστικό καθεστώς έχει αρκετά περιθώρια ελιγμών (που όπως όλα δείχνουν θα αξιοποιήσει με κάθε τρόπο), το παράδειγμα αυτού του λαϊκού ξεσπάσματος είναι χρήσιμο για να βγουν ορισμένα πρώτα συμπεράσματα, που επιχειρούν να κρύψουν τα αστικά ΜΜΕ. Αυτά κάνουν λόγο για την «επανάσταση του γιασεμιού», ή σκοπίμως μιλούν για «δημοκρατική αλλαγή» όπως η «πτώση του τείχους του Βερολίνου» και η ανατροπή του σοσιαλισμού που δήθεν «άνοιξε τις λεωφόρους της προόδου και της δημοκρατίας» κρίνοντας φαινομενικά ανόμοια πράγματα, αλλά επί της ουσίας ταυτίζοντας το βάρβαρο καθεστώς της Τυνησίας και την πάλη του λαού της να απαλλαγεί απ' αυτό με το σοσιαλισμό. Ατιμη προπαγάνδα. Οσο για τη δημοκρατία για την οποία μιλούν είναι η δημοκρατία της εκμετάλλευσης, ανεξάρτητα από το καθεστώς που την εφαρμόζει.

Είναι πολύ σημαντικό ότι οι λαϊκές δυνάμεις κάτω από το βάρος των τεράστιων κοινωνικών προβλημάτων (ανεργία, φτώχεια, ανέχεια) βγαίνουν στο δρόμο και αντιδρούν στην καταπίεση και καταστολή, ενάντια σε ένα αυταρχικό καθεστώς, που βεβαίως στήριξε σύσσωμος ο ιμπεριαλισμός (αμερικάνικος και ευρωενωσιακός, του γαλλικού προεξάρχοντος). Δείχνει την ανεξάντλητη λαϊκή δύναμη απέναντι στους δυνάστες. Ταυτόχρονα, αυτό που κυριαρχεί στην περίπτωση της Τυνησίας είναι κίνημα που πέρα από τη γενική απαίτηση να πέσει η κυβέρνηση του δικτάτορα Μπεν Αλι και τη γενική καταδίκη της φτώχειας και της αναξιοπρέπειας για το λαό, δεν έχει συγκροτημένη εναλλακτική πολιτική διέξοδο. Το ΚΚ Τυνήσιας που ιδρύθηκε το 1934 εν μέσω της γαλλικής αποικιοκρατίας αντιμετώπισε πολλές διώξεις και παρανομία μέχρι το 1981. Από το 1993, μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού της ΕΣΣΔ και των άλλων χωρών της Ευρώπης, μετονομάστηκε «Κίνημα Ανανέωσης», στα πρότυπα όλων των «ανανεωτών» - αρνητών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και της αναγκαιότητας της ανατροπής του καπιταλισμού και της σοσιαλιστικής επανάστασης. Η ανυπαρξία Κομμουνιστικού Κόμματος είναι ένα σημαντικό στοιχείο σε σχέση με τον προσανατολισμό του κινήματος.

Η προοπτική της πάλης του λαού, της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων (αγρότες, μικροεπαγγελματίες) δεν μπορεί να περιορίζεται σε μια αλλαγή φρουράς στο αστικό πολιτικό σύστημα ή ακόμα και αστικοδημοκρατικές αλλαγές, όσο αυταρχικός και αν είναι ο τρόπος διακυβέρνησης (ανοιχτή στρατιωτική δικτατορία, η λεγόμενη δημοκρατία, δηλαδή δικτατορία της εξουσίας των μονοπωλίων). Τα διάφορα διαχειριστικά μοντέλα στην Τυνησία, αλλά και οπουδήποτε στον κόσμο που διαιωνίζουν την καπιταλιστική εκμετάλλευση, δεν είναι λύση για τους λαούς. Πραγματική φιλολαϊκή διέξοδος και ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει μόνο αν η εργατική τάξη και η πρωτοπορία της το Κομμουνιστικό Κόμμα μαζί με τους κοινωνικούς συμμάχους της γκρεμίσουν την εξουσία των αστών και οικοδομήσουν τη δική τους εξουσία, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Μονόδρομος η ρήξη

Ούτε καν μπήκε στον κόπο να διαψεύσει ότι δε θα γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο ο Γ. Παπακωνσταντίνου, επαναλαμβάνοντας έστω για το θεαθήναι τη μονότονη διαβεβαίωση που έδιναν μέχρι τώρα τα κυβερνητικά στελέχη ότι δεν τίθεται τέτοιο θέμα. Αντίθετα, αυτή τη φορά άφησε ορθάνοιχτο αυτό το ενδεχόμενο και, βέβαια, δεν το έκανε τυχαία. Στη συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Καθημερινή», ο υπουργός Οικονομικών, όταν ρωτήθηκε αν «είναι βέβαιος ότι δε θα χρειαστεί να ανατραπεί το δόγμα «μετατάξεις, όχι απολύσεις», προτίμησε να παραπέμψει το θέμα στο νέο δημοσιονομικό πλαίσιο και τον «τριετή προγραμματισμό στις δαπάνες και τα έσοδα του Δημοσίου», επισημαίνοντας, μάλιστα, με έμφαση ότι «ο βασικός κανόνας για την επίτευξη της δημοσιονομικής προσαρμογής την επόμενη τριετία θα είναι βαθιές, δύσκολες και ριζικές μεταρρυθμίσεις στο κράτος». Κατ' αρχήν είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση αφήνει σκόπιμα να αιωρείται η απειλή των απολύσεων για να εκβιάσει τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα να δεχθούν αγόγγυστα το νέο άγριο πετσόκομμα των μισθών μέσω του ενιαίου μισθολογίου που κατατίθεται τις επόμενες βδομάδες. Ομως, αυτή τη φορά δε θα περιοριστεί να επισείει τον πέλεκυ των απολύσεων, αλλά θα τον χρησιμοποιήσει, αδιαφορώντας βέβαια για τα λεγόμενα συνταγματικά εμπόδια, επικαλούμενη την «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», προκειμένου να καταργήσει υπηρεσίες και να απολύσει τους εργαζόμενους. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν περιθώρια για ψευδαισθήσεις. Στο πλαίσιο της πολιτικής που εφαρμόζουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δεν υπάρχει διέξοδος προς όφελος των συμφερόντων του λαού και των εργαζομένων.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ