Και μπορεί, βέβαια, οι υπουργοί Εργασίας της Κοινότητας, να αποφάσισαν την καθιέρωση μιας Πανευρωπαϊκής Ημέρας κατά της Φτώχειας (!), αλλά μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, ότι ακόμη και τα επίσημα στοιχεία, θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Η συνεχώς αυξανόμενη φτώχεια, όπως και οι πολύμορφες συνέπειες και παρενέργειές της, δεν αντιμετωπίζονται με επετείους. Πολύ περισσότερο, όταν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που εφαρμόζονται, οι «νόμοι της αγοράς» και οι κάθε λογής φιλομονοπωλιακοί «μονόδρομοι» φροντίζουν για την καθημερινή αναπαραγωγή και διεύρυνσή της.
Την ημέρα που οι κάτοικοι του Θριάσιου αγωνίζονταν με πάνδημο συλλαλητήριο για το δικαίωμα στη ζωή, για καθαρό αέρα στα παιδιά τους, ενάντια στην ασυδοσία των ρυπογόνων βιομηχανιών, αυτή τη μέρα διάλεξε ο Κ. Λαλιώτης να δείξει με ποιον είναι. Μιλώντας χτες στον «Σκάι», ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ αναμάσησε ουσιαστικά τα σαθρά και προκλητικά επιχειρήματα της «Πετρόλα» και άφησε σαφώς να εννοηθεί ότι θα δοθεί η άδεια για την επέκταση και τον «εκσυγχρονισμό» της. Ο Κ. Λαλιώτης υποτίθεται ότι είναι ο θεματοφύλακας του περιβάλλοντος και της προστασίας της υγείας των κατοίκων, αλλά αποδεικνύεται ότι πάνω από όλα βάζει τα συμφέροντα τού Λάτση και της προστασίας των κερδών των μεγαλοβιομηχάνων. Αν αυτό - εκτός των άλλων - δεν είναι και σκαστό σκάνδαλο «διαπλοκής», τότε τι είναι;
Πολύ συγκινητικό το ενδιαφέρον του Θ. Τσουκάτου για τα λαϊκά προβλήματα και μάλιστα για την ανεργία. Ο «στρατηγός» των επιθέσεων κατά των λαϊκών αγώνων, με άρθρο του, τις προάλλες, στα «Νέα», κόπτεται και ολοφύρεται για τους 500.000 ανέργους και επιχειρεί να πείσει για το «κυβερνητικό ενδιαφέρον»... Αλήθεια, πού συνάντησε τους άνεργους; Μήπως στα «κότερα»;
Associated Press |
Και τούτο γιατί μπορεί - όπως μεταδίδουν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία - η βρετανική Αστυνομία να μην αποκλείει το ενδεχόμενο της τρομοκρατικής ενέργειας, ως αιτίας του δυστυχήματος, αλλά πολλοί στη Μεγάλη Βρετανία έχουν διαφορετική γνώμη, θεωρώντας ότι ο μεγάλος ένοχος βρίσκεται στην άσχημη κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου και των συρμών και σε τελευταία ανάλυση είναι συνέπεια της ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών. Και δικαιώθηκαν, γιατί αποκαλύφθηκε ότι το πρόβλημα βρισκόταν στις χαλασμένες και σάπιες ράγες, γεγονός που προκάλεσε την παραίτηση του γενικού διευθυντή της ιδιωτικής εταιρίας, που έχει αναλάβει την υποδομή των βρετανικών σιδηροδρόμων.
Θυμίζουμε πως μόλις πριν ένα χρόνο είχε συμβεί κι άλλο πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στη Μεγάλη Βρετανία, το οποίο αποτέλεσε την αφορμή για το άνοιγμα μιας μεγάλης και έντονης συζήτησης για τις συνέπειες της ιδιωτικοποίησης των βρετανικών σιδηροδρόμων. Σιδηρόδρομοι, οι οποίοι παρουσιάζουν σοβαρότατα προβλήματα υποδομής και πάσχουν από συνεχείς καθυστερήσεις και ακυρώσεις, ενώ η έλλειψη πόρων δεν αφήνει περιθώρια για ουσιαστικές βελτιώσεις.
Βλέπετε, είτε για την ελληνική ακτοπλοΐα πρόκειται, είτε για τους βρετανικούς σιδηροδρόμους, το κυνήγι του κέρδους και η απελευθέρωση της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου δε συμβιβάζονται με ασφαλείς και ικανοποιητικές συνθήκες μετακίνησης των ανθρώπων.
Οσο για το περίφημο επίδομα στους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους, για το οποίο θα αποφασίσει η κυβέρνηση στις επόμενες δύο βδομάδες, δε φανταζόμαστε να θέλουν να μας πείσουν ότι ...λύνει το πρόβλημα.
Γιατί, βέβαια, είναι πρόδηλο ότι η αύξηση των καυσίμων δε συνίσταται μόνο στην αύξηση των κοινοχρήστων των πολυκατοικιών, λόγω πετρελαίου θέρμανσης, αλλά, ταυτόχρονα, και σε όλα τα καταναλωτικά προϊόντα, μια και το κόστος τις αύξησης είναι βέβαιο ότι δε θα το πληρώσουν οι βιομηχανίες παραγωγής.
Ασε, που οι προαναφερόμενες αυξήσεις δε «χτυπούν» μόνον όσους η κυβέρνηση θα «φιλοδωρήσει» με τα ψίχουλα του επιδόματος...
ΤΩΡΑ, ΟΣΟΝ αφορά την υπόσχεση Σημίτη (αυτή που μας είπε χτες), ότι θα πάρει όλα τα κατάλληλα μέτρα προστασίας στα πλαίσια του προϋπολογισμού, μάλλον ...σαν ανέκδοτο ακούγεται.
Γιατί, βέβαια, τους γνωρίζουμε πολύ καλά τους προϋπολογισμούς των εκσυγχρονιστών. Ο ένας χειρότερος από τον άλλον. Πόσο μάλλον, που αυτός που αναμένουμε είναι προϋπολογισμός κομμένος και ραμμένος για την ΟΝΕ περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ «Ολυμπιακοί Αγώνες», τι να πει κανείς; Τη μια μέρα μας λένε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και την επομένη, ανάμεσα σε Γιάννα Αγγελοπούλου, Λαλιώτη και πρόεδρο ΤΕΕ, γίνεται χαμός!
Κι όλα αυτά δεν είναι τίποτε, μπροστά σε όσα έχουμε να ακούσουμε από εδώ και πέρα, μια και οι καταστάσεις είναι ανάλογες των μεγεθών. Μεγάλη πίτα, μεγάλα έργα, άρα πολλοί μνηστήρες και κατ' επέκταση πολλοί καυγάδες.
Τώρα όμως, η εφαρμογή αυτής της πολιτικής επιταχύνεται, τα μέτωπα διευρύνονται, το χτύπημα που θέλει να δώσει η κυβέρνηση θα έχει συνολικότερο χαρακτήρα. Το κεφάλαιο είναι ανυπόμονο και απαιτητικό και η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει καταλήξει τα σχέδιά της και στις λεπτομέρειες. Μονάχα ένα εμπόδιο υπάρχει μπροστά τους: Ολα τα υποψήφια θύματα των επιδιώξεών τους και ο αγώνας τους.
Αυτή η απαίτηση δεν είναι ούτε αδύναμη, ούτε αόριστη. Οι ηγεσίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ ξέρουν ότι έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με την απαίτηση των εργαζομένων, όταν επιλέγουν την καθυστέρηση και τη μη κλιμάκωση του αγώνα. Από τα πράγματα, ο ρόλος του ΠΑΜΕ αποκτά επίσης μεγαλύτερη σημασία για την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων, το συντονισμό με άλλα στρώματα που πλήττονται από την πολιτική κυβέρνησης και πλουτοκρατών.
Η υπόθεση είναι στα χέρια των εργαζομένων. Είναι αυτοί που μπορούν όχι μόνο να ζητήσουν αλλά και να επιβάλουν νέες κινητοποιήσεις. Είναι αυτοί που μπορούν να κάνουν νέους αγώνες και να δώσουν το ένα ή το άλλο περιεχόμενο σε αυτούς τους αγώνες. Το πλαίσιο έχει δοθεί. Από τη μια αιτήματα γενικά και αόριστα, που φροντίζουν να μη θίξουν την πολιτική της κυβέρνησης. Από την άλλη, ταξικές διεκδικήσεις που χτυπούν στον πυρήνα αυτής της πολιτικής, όχι μόνο ως μέσο αντίστασης, αλλά στην προοπτική της ανατροπής της.