Το ιστορικό γεγονός της 26η Ιούλη 1953, σηματοδοτεί την απαρχή της μεγάλης μαζικής εξέγερσης κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Φ. Μπατίστα, με οδηγό τις επαναστατικές δυνάμεις του κινήματος της 26ης του Ιούλη, που κατέληξε στη Νίκη της Επανάστασης, πέντε χρόνια, πέντε μήνες και πέντε μέρες αργότερα. Η επίθεση μπορεί να απέτυχε, αφού ελάχιστοι από τους επαναστάτες της Μονκάδα κατάφεραν να επιζήσουν, ωστόσο, οι επαναστατικές δυνάμεις συνέχισαν τις προετοιμασίες για τη νέα προσπάθεια ανατροπής του αιματοβαμμένου καθεστώτος του Μπατίστα και απελευθέρωσης της Κούβας από τα δεσμά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Μετά από δύο χρόνια φυλάκισης, ο Φιντέλ απελευθερώθηκε και αυτοεξορίστηκε στο Μεξικό, όπου μαζί με τον Αργεντινό Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα, τον Καμίλο Σιενφουέγκος και άλλους ξεκίνησαν τις ετοιμασίες για τη συνέχεια του αγώνα τους. Ο επαναστατικός στρατός, που σιγά σιγά ανδρώθηκε, στηρίχτηκε στην πολιτικο-στρατιωτική δουλειά που είχαν ξεκινήσει το Κίνημα 26ης Ιούλη με επικεφαλής τον Φρανκ Πάις, το Επαναστατικό Διευθυντήριο, φλογεροί επαναστάτες φοιτητές και το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας, όπως είχε ονομαστεί το ΚΚ Κούβας, το οποίο το 1955 είχε απορρίψει την έκκληση του Κάστρο για ένοπλο αγώνα, αλλά είχε δώσει όλες τις δυνάμεις του στην πάλη για τη δημιουργία μαχητικών επιτροπών στα εργοστάσια και στις κοινότητες και ενός εθνικού δημοκρατικού μετώπου, που θα ένωνε όλες τις δυνάμεις που ήταν αντίθετες στον Μπατίστα. Αυτή η προσεκτική πολιτική προετοιμασία της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών δυνάμεων αποδείχτηκε κρίσιμη για την επιτυχία της Επανάστασης.

Χτες επίσης από τον Ελληνοκουβανικό Σύνδεσμο Φιλίας και Αλληλεγγύης και την πρεσβεία της Κούβας στη χώρα μας πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Πετρούπολης εκδήλωση τιμής στους ήρωες της 26ης Ιούλη και αλληλεγγύης στη σοσιαλιστική Κούβα.

ΛΟΝΔΙΝΟ - ΤΡΙΠΟΛΗ.-- «Νερό» στο κρασί τους φαίνεται πως βάζουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις σχετικά με το μέλλον του Λίβυου ηγέτη Μουαμάρ Καντάφι και της οικογένειάς του στη Λιβύη, καθώς η αιματηρή ιμπεριαλιστική επέμβαση εξακολουθεί να μην αποδίδει τους προσδοκώμενους καρπούς. Χτες ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Γουίλιαμ Χέιγκ δήλωσε ότι ο Λίβυος ηγέτης και η οικογένειά του «θα μπορούσε και να μη φύγει από τη Λιβύη», παρά την προτίμηση του Λονδίνου για το αντίθετο, επειδή, όπως είπε, το ζήτημα «είναι υπόθεση του λιβυκού λαού». Ο Χέιγκ έκανε τις δηλώσεις μετά από εκδήλωση για τις τελευταίες πολεμικές εξελίξεις στη Λιβύη, στην οποία συμμετείχε και ο Γάλλος ομόλογός του, Αλέν Ζιπέ. Ο Ζιπέ, επιχειρώντας να διασκεδάσει τις φήμες περί έντονης ανυπομονησίας του Παρισιού σχετικά με την έκβαση της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, χαρακτήρισε «τέλεια» τη συνεργασία των ιμπεριαλιστών, σημειώνοντας ότι «θα πρέπει να συνεχιστεί η έντονη πίεση στο λιβυκό καθεστώς με τις ίδιες μεθόδους».

Ωρες μετά, ο Λίβυος πρωθυπουργός Αλ Μπαγντάντι Αλι αλ Μαχμούντι έθεσε ως όρο το άμεσο σταμάτημα των ΝΑΤΟικών αεροπορικών επιδρομών, προκειμένου να ξεκινήσουν οι συζητήσεις με τους αντικαθεστωτικούς, σημειώνοντας επιπροσθέτως πως η ηγεσία του Μουαμάρ Καντάφι δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση. Ο Μαχμούντι διατύπωσε τον παραπάνω όρο φθάνοντας στην Τρίπολη, μετά από συζητήσεις που είχε με τους εξεγερμένους αντικαθεστωτικούς στη Βεγγάζη τη Δευτέρα.

Πάντως το ΝΑΤΟ δε φαίνεται άμεσα διατεθειμένο να ικανοποιήσει το αίτημα Μαχμούντι. Ο ΝΑΤΟικός εκπρόσωπος Ρολάν Λαβουά είχε νωρίτερα χτες ανακοινώσει πως η Συμμαχία θέτει στο στόχαστρο και μη στρατιωτικούς στόχους του καθεστώτος Καντάφι, όπως αποθήκες τροφίμων, εργοστάσια παρασκευής και παραγωγής τροφίμων, με πρόσχημα την αλλαγή χρήσης των εγκαταστάσεων αυτών από την κυβέρνηση της Λιβύης.

Επιπλέον, ο Τούρκος υπουργός Αμυνας Τανέρ Γιλντίζ ανακοίνωσε ότι η Αγκυρα έχει ήδη στείλει στο αντικαθεστωτικό «Λιβυκό Μεταβατικό Εθνικό Συμβούλιο» περίπου 10.000 τόνους καυσίμων και ότι σχεδιάζει σύντομα να τους αυξήσει κατά 18.000.

Τέλος, έκθεση πραγματογνωμόνων του ΟΗΕ για την κατάσταση στην υπό διοίκηση Καντάφι Λιβύη καταγράφει «σοβαρές ελλείψεις σε τρόφιμα, καύσιμα και ρευστό χρήμα», αλλά και ένα καταβεβλημένο ιατροφαρμακευτικό σύστημα.

ΣΑΝΤΙΑΓΟ.--

Διευρύνεται και κλιμακώνεται ο αγώνας των εργαζόμενων στο μεγαλύτερο ορυχείο χαλκού του πλανήτη, και φυσικά της Χιλής, το ορυχείο Εσκονσίδα, με την απεργία των 2.375 εργαζόμενων ενάντια στις περικοπές των επιδομάτων τους.

Η απεργία από 24ωρη που είχε κηρυχθεί την προηγούμενη εβδομάδα διανύει την έκτη της ημέρα, καθώς έχει εξελιχθεί σε απεργία επ' αόριστον, ενώ σύμφωνα με την «Πρένσα Λατίνα» ακόμη 7.000 εργαζόμενοι στην Εσκονσίδα αναμένεται να συμμετάσχουν στην απεργία εάν δεν επιλυθούν τα αιτήματα των απεργών. Στο μεταξύ, με ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Ορυχεία, προειδοποιεί ότι «εάν απολυθεί έστω και ένας εργαζόμενος στην Εσκονσίδα, θα παραλύσουν τα πάντα».

Η Εσκονσίδα, στην έρημο Ατακάμα της Χιλής, ανήκει κατά 57,5% στην αγγλο-αυστραλιανή «BHP Billiton», κατά 30% στην επίσης αγγλο-αυστραλιανή «Rio Tintom» κατά 10% στην JECO (μέρος ιαπωνικής κοινοπραξίας υπό τη «Mitsubishi») και κατά 2,5% στην «International Finance Corp» (IFC), που είναι θυγατρική της Παγκόσμιας Τράπεζας.