Πραγματικός στόχος, μέσω της εξαφάνισης των αυτοαπασχολουμένων, είναι συνολικά ο εργαζόμενος λαός. Δεν είναι τυχαίο ότι χτες τόσο η «Καθημερινή» όσο και «Τα Νέα» σε πρωτοσέλιδο σχόλιό τους ούτε λίγο ούτε πολύ αναγορεύουν τις κινητοποιήσεις των ταξιτζήδων σε απειλή για το ίδιο το κράτος και τη δημοκρατία που θα πρέπει άμεσα να παταχθεί... «Οι ιδιοκτήτες των ταξί δοκιμάζουν τις αντοχές της συντεταγμένης πολιτείας, που από την πλευρά της δείχνει πάλι παρατεταμένη και απαράδεκτη ανοχή σε μαζικά κρούσματα βίας», αναφέρεται στο σχόλιο της πρώτης, που καταλήγει πως «τώρα πρέπει να μπει οριστικά τέλος, τόσο στο συγκεκριμένο καθεστώς όσο και στις ακραίες αντιδράσεις», ενώ η άλλη εφημερίδα αναφέρει πως «δεν είναι η πρώτη φορά που μια επαγγελματική ομάδα εκλαμβάνει το δικαίωμά της στη διαμαρτυρία ως "δικαίωμα" στην αυθαιρεσία και στην παραβίαση του νόμου», ζητώντας «να μη μείνει το έγκλημα χωρίς τιμωρία». Δηλαδή, ζητάνε γενικά μέτρα κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων αναγορεύοντάς τες σε... ασύμμετρη απειλή για τη δημοκρατία όταν μιλάνε για «αντοχές της συντεταγμένης πολιτείας» και για «μαζικά κρούσματα βίας». Προφανώς, εκφράζουν τον ενδόμυχο φόβο της άρχουσας τάξης απέναντι στην οργανωμένη λαϊκή πάλη.
Ο αστικός Τύπος, δηλαδή τα ΜΜΕ που ανήκουν στους μεγαλοκαρχαρίες αυτής της χώρας δεν θα μπορούσε παρά να στηρίζουν απλόχερα τη στρατηγική που βολεύει κάθε φορά το κεφάλαιο. Στόχος τους να αποπροσανατολίζουν το λαό, να του θολώνουν το όποιο ταξικό κριτήριο διαμορφώνει με την καθοριστική παρέμβαση του ΚΚΕ και των ταξικών δυνάμεων και τελικά να τον αφοπλίζει και να τον αδρανοποιεί ή να τον κάνει να «σηκώνει σημαίες» που δεν έχουν όμως καμία σχέση με τα δικά του συμφέροντα και τις δικές του ανάγκες.
Οι εφημερίδες των αστών, όπως και τα κανάλια, θέλουν πρώτα απ' όλα να σπείρουν αυταπάτες και φρούδες ελπίδες ότι υπάρχει ελπίδα διεξόδου, με πιο «ικανά πρόσωπα», με «έξυπνες τακτικές», αλλά πάντως «λύσεις» που υποτίθεται θα ευχαριστούν «όλους».
Σε αυτήν τη ρότα είναι για παράδειγμα και το πρωτοσέλιδο άρθρο του «Κυριακάτικου Βήματος» με τον τίτλο «Εξι άνδρες και μια γυναίκα». Αναφέρεται σε 7 κεντρικούς υπουργούς της κυβέρνησης, τους Βενιζέλο, Λοβέρδο, Κουτρουμάνη, Ραγκούση, Παπακωνσταντίνου, Χρυσοχοΐδη και Διαμαντοπούλου, που υποτίθεται «κρατούν στα χέρια τους τη μοίρα αυτής της χώρας» και από «την αποφασιστικότητα, την τόλμη και την φαντασία των οποίων κρέμεται η Ελλάδα». Ο εκδότης αρθρογράφος Στ. Ψυχάρης με όρους ποδοσφαίρου καταλήγει: «Το γήπεδο είναι γεμάτο θεατές και η νίκη οδηγεί στο... πρωτάθλημα. Ολους τους παρακολουθεί ο προπονητής, όσο μπορεί. Και όλους μαζί οι θεατές! Στο ημίχρονο η ομάδα βρέθηκε να χάνει. Οι θεατές ελπίζουν ότι η ομάδα θα αντεπιτεθεί και θα νικήσει. Εξι άνδρες και μία γυναίκα έχουν την μπάλα στα πόδια τους...».
Τέτοιοι είναι οι μύχιοι πόθοι των αστών. Αυτό που κυρίως τρέμουν είναι ότι αρκετοί λαϊκοί άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι τόσο τα πρόσωπα όσο κυρίως οι κατευθύνσεις της πολιτικής είναι εχθρικά προς τη ζωή τους. Σηκώνουν ανάστημα, αφυπνίζονται και καταλαβαίνουν ότι έχουν τη διέξοδο στα χέρια τους με την οργάνωση και την πάλη στο ταξικό κίνημα σε συμπόρευση με το ΚΚΕ. Οι φόβοι των αστών να γίνουν μόνιμος εφιάλτης τους.
Στον πρωθυπουργό εναποθέτει τις... ελπίδες του, για την «εκτόνωση» της κρίσης των ταξί, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης. Συγκεκριμένα, σχολιάζοντας τη χτεσινή ομιλία του υπουργού Μεταφορών και Δικτύων Γ. Ραγκούση στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής, κατηγορεί τον υπουργό ότι «επιμένει να "ρίχνει λάδι στη φωτιά"» και καλεί τον πρωθυπουργό να πάρει «πρωτοβουλία εκτόνωσης και διάλογου για αλλαγές, με επίκεντρο το Προεδρικό Διάταγμα Ρέππα, έτσι ώστε να τερματιστεί η επιζήμια για την οικονομία και την κοινωνία σύγκρουση κυβέρνησης - ταξιτζήδων». Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ λέει όσα κατά καιρούς λένε οι «διαφωνούντες» - συμφωνούντες και ψηφίζοντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, όλα θα ήταν ωραία και καλά αν ο Γ. Παπανδρέου έπαιρνε πρωτοβουλία επαναφοράς του ΠΔ Ρέππα ώστε να σωθεί η χώρα!!!
Ετσι, λοιπόν, ακούσαμε μία ακόμη παραίνεση από διεθνή οργανισμό προκειμένου να μειώσουμε τους μισθούς μας, τις συντάξεις, να παραιτηθούμε από εργασιακά δικαιώματα και να πληρώσουμε περισσότερους φόρους.
Διότι μόνο έτσι «θα έρθει η ανάπτυξη» και αυτή είναι η παγκόσμια συνταγή που θα οδηγήσει τις χώρες στην ευτυχία και την ευημερία.
Μόνο που η «ευτυχία» για τους βιομήχανους, τους τραπεζίτες και τους εφοπλιστές σημαίνει αύξηση των κερδών τους και στους λαούς μένει η ...ηθική ικανοποίηση ότι «έκαναν θυσίες για το καλό της πατρίδας». Δίκαιο, δεν βρίσκετε;
ΚΑΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΧΗΜΑΤΑ (τετράτροχα και δίτροχα) της αστυνομίας θα βάλει - όπως δήλωσε - ο Χρήστος Παπουτσής, ενώ ο Μ. Παπαϊωάννου δηλώνει ότι θα μπουν ακόμη περισσότερες κάμερες στους δρόμους.
Επειδή όμως οι συγκεκριμένοι είναι ...υπουργοί της κυβέρνησης και όχι διεθνούς φήμης σκηνοθέτες προφανώς δεν τα κάνουν όλα αυτά για να ...γυρίσουν ντοκιμαντέρ.
Μήπως «γυρίσουν πίσω» το ποτάμι της οργής του κόσμου προσπαθούν αφού, ως γνωστόν, πάντα οι αντιλαϊκές πολιτικές συνοδεύονται με τα απαραίτητα για την εφαρμογή τους κατασταλτικά μέτρα.
Τώρα, για τον ισχυρισμό του Χρήστου Παπουτσή ότι αυτά γίνονται για να ελέγχεται η ...αστυνομική βία, τι άλλο να κάνει κάποιος παρά να γελάσει...
Δε γνωρίζει ότι είναι πανεύκολο την ώρα που θα ασκείται η αστυνομική βία η κάμερα να ...κοιτάζει τα αστέρια; Προφανώς όχι. Οπως δε γνώριζε ότι είναι δυνατόν να χρησιμοποιούνται χαφιέδες και παρακρατικοί από την αστυνομία για την αντιμετώπιση των διαδηλώσεων...