Ο αστικός Τύπος, δηλαδή τα ΜΜΕ που ανήκουν στους μεγαλοκαρχαρίες αυτής της χώρας δεν θα μπορούσε παρά να στηρίζουν απλόχερα τη στρατηγική που βολεύει κάθε φορά το κεφάλαιο. Στόχος τους να αποπροσανατολίζουν το λαό, να του θολώνουν το όποιο ταξικό κριτήριο διαμορφώνει με την καθοριστική παρέμβαση του ΚΚΕ και των ταξικών δυνάμεων και τελικά να τον αφοπλίζει και να τον αδρανοποιεί ή να τον κάνει να «σηκώνει σημαίες» που δεν έχουν όμως καμία σχέση με τα δικά του συμφέροντα και τις δικές του ανάγκες.

Οι εφημερίδες των αστών, όπως και τα κανάλια, θέλουν πρώτα απ' όλα να σπείρουν αυταπάτες και φρούδες ελπίδες ότι υπάρχει ελπίδα διεξόδου, με πιο «ικανά πρόσωπα», με «έξυπνες τακτικές», αλλά πάντως «λύσεις» που υποτίθεται θα ευχαριστούν «όλους».

Σε αυτήν τη ρότα είναι για παράδειγμα και το πρωτοσέλιδο άρθρο του «Κυριακάτικου Βήματος» με τον τίτλο «Εξι άνδρες και μια γυναίκα». Αναφέρεται σε 7 κεντρικούς υπουργούς της κυβέρνησης, τους Βενιζέλο, Λοβέρδο, Κουτρουμάνη, Ραγκούση, Παπακωνσταντίνου, Χρυσοχοΐδη και Διαμαντοπούλου, που υποτίθεται «κρατούν στα χέρια τους τη μοίρα αυτής της χώρας» και από «την αποφασιστικότητα, την τόλμη και την φαντασία των οποίων κρέμεται η Ελλάδα». Ο εκδότης αρθρογράφος Στ. Ψυχάρης με όρους ποδοσφαίρου καταλήγει: «Το γήπεδο είναι γεμάτο θεατές και η νίκη οδηγεί στο... πρωτάθλημα. Ολους τους παρακολουθεί ο προπονητής, όσο μπορεί. Και όλους μαζί οι θεατές! Στο ημίχρονο η ομάδα βρέθηκε να χάνει. Οι θεατές ελπίζουν ότι η ομάδα θα αντεπιτεθεί και θα νικήσει. Εξι άνδρες και μία γυναίκα έχουν την μπάλα στα πόδια τους...».

Τέτοιοι είναι οι μύχιοι πόθοι των αστών. Αυτό που κυρίως τρέμουν είναι ότι αρκετοί λαϊκοί άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι τόσο τα πρόσωπα όσο κυρίως οι κατευθύνσεις της πολιτικής είναι εχθρικά προς τη ζωή τους. Σηκώνουν ανάστημα, αφυπνίζονται και καταλαβαίνουν ότι έχουν τη διέξοδο στα χέρια τους με την οργάνωση και την πάλη στο ταξικό κίνημα σε συμπόρευση με το ΚΚΕ. Οι φόβοι των αστών να γίνουν μόνιμος εφιάλτης τους.