• Στην πλήρη στήριξη της κυβέρνησης Παπαδήμου και στη στρατηγική επιλογή για κλιμάκωση της αντιλαϊκής και αντεργατικής επίθεσης, με επιβολή νέων βάρβαρων μέτρων και φιλομονοπωλιακών μεταρρυθμίσεων.
• Στο ξεδίπλωμα μιας συντονισμένης επιχείρησης αποπροσανατολισμού των λαϊκών στρωμάτων, με αυταπάτες περί δήθεν «αναγέννησης» του ΠΑΣΟΚ και στόχο τον εγκλωβισμό τους στους κόλπους της σοσιαλδημοκρατίας.

Στο διαδικαστικό επίπεδο υπήρξε μια ψηφοφορία την Κυριακή το απόγευμα, με την οποία εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία από τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου η πρόταση του Γ. Παπανδρέου, για εκλογή νέας ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ μέσα στο Μάρτη και αφού πρώτα ολοκληρωθεί το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων και η υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης και του νέου μνημονίου. Εξι μέλη του Εθνικού Συμβουλίου διαφώνησαν με την πρόταση Παπανδρέου.

Ο Ευ. Βενιζέλος, που πρότεινε άμεση εκλογή, μαζί με τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου που τον στηρίζουν, απείχαν από την ψηφοφορία, ενώ αρκετά μέλη του Εθνικού Συμβουλίου δεν συμμετείχαν σ' αυτή, καθώς είχε δημιουργηθεί η «αίσθηση» ότι οι εργασίες θα λήξουν χωρίς ψηφοφορία. Σήμερα και αύριο θα συνεδριάσει το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να καθοριστεί το ακριβές χρονοδιάγραμμα για την εκλογή νέου προέδρου.

Στη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν ξεκαθάρισε αν θα είναι ξανά υποψήφιος για την ηγεσία, υπεραμύνθηκε της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής των μνημονίων και ζήτησε από τα στελέχη του κόμματος τη στήριξη της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου, για να υπογράψει το νέο μνημόνιο σφαγής του λαού. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Ευ. Βενιζέλος ξεκαθάρισε ότι δεν θα παραιτηθεί από υπουργός Οικονομικών, αλλά θα ασχοληθεί με το PSI και την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης, ενώ με τον Γ. Παπανδρέου διαφώνησε μόνο στο χρόνο της εκλογής νέου προέδρου, παρότι υπήρξε συνάντηση μεταξύ τους την Κυριακή το απόγευμα.

Οι Α. Λοβέρδος και Μιχ. Χρυσοχοΐδης, που αναμένεται να διεκδικήσουν την προεδρική καρέκλα, τάχτηκαν υπέρ της ολοκλήρωσης του έργου της κυβέρνησης Παπαδήμου και πρότειναν οι εσωκομματικές διαδικασίες να γίνουν με κάλπες από τη βάση. Η Α. Διαμαντοπούλου κατέθεσε ένα αντιδραστικό μανιφέστο με το οποίο επιτέθηκε απέναντι σε όποιον αντιστάθηκε στην επιβολή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων από την κυβέρνηση και κάλεσε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να οξύνουν την αντιπαράθεση με όσους δεν συμπλέουν με την κυρίαρχη πολιτική.

Πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ διαφώνησαν στις ομιλίες τους με την πρόταση Παπανδρέου, ωστόσο απέφυγαν τις μετωπικές συγκρούσεις, προκειμένου, όπως σημείωναν στους διαδρόμους να μη διαταραχθεί το έργο της κυβέρνησης Παπαδήμου από τις εσωκομματικές αντιπαραθέσεις.

«Ειλικρινή» στήριξη της κυβέρνησης από τα «συμβαλλόμενα μέρη» της ζήτησε και πάλι ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλος, μιλώντας σε εκδήλωση της ελληνικής λέσχης οικονομικών αποφοίτων του Χάρβαρντ. Κάλεσε ταυτόχρονα στη δημιουργία ενός «μεγάλου συνασπισμού κοινωνικών δυνάμεων» που θα ταχθεί στην υπόθεση της «αλλαγής και της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας», προφανώς για να αυξήσει την αποτελεσματικότητα της αστικής διαχείρισης στην προώθηση αντιλαϊκών μέτρων και στο χτύπημα του κινήματος.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΕΒ, το επιδιωκόμενο μόρφωμα θα αποτελείται από επιχειρηματίες, «προοδευτικούς διανοούμενους», τεχνοκράτες και πολιτικούς «που είναι διατεθειμένοι να ορθώσουν το ανάστημά τους στο πελατειακό κράτος». Η «σάρα, η μάρα και το κακό συναπάντημα» της πλουτοκρατίας, εναντίον του εργάτη, του αυτοαπασχολούμενου, του φτωχού αγρότη, σε ένα σχήμα «που θα μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον, διαμορφώνοντας νέους συσχετισμούς στο πολιτικό σύστημα και μια νέα αντίληψη στην κοινωνία».

Για να συκοφαντήσει τους εργατικούς αγώνες και για να τους φορτώσει την πτώχευση της χώρας, ο πρόεδρος του ΣΕΒ καταφέρθηκε επίσης εναντίον του συνασπισμού «κομμάτων, συνδικάτων και κρατικοδίαιτων συμφερόντων» που θέλουν να ελέγχουν μια πτωχευμένη χώρα «παρά να χάσουν την εξουσία και τα προνόμιά τους». Μια κριτική που ταιριάζει «γάντι» στον ίδιο τον ΣΕΒ και τους πολιτικούς υπηρέτες του μεγάλου κεφαλαίου, «πρωταθλητές» της διαχρονικής εκμετάλλευσης των εργαζομένων και του Δημοσίου, υπέρμαχους των πολιτικών του μνημονίου, που θέλουν ο εργάτης να έχει μεροκάματο πείνας, χωρίς ασφάλιση, σύνταξη, δικαιώματα.