Κατά τα άλλα, αυτήν τη βδομάδα προβάλλονται στις αίθουσες τέσσερεις φρέσκιες ταινίες και μια σημαντική επανέκδοση του 1929 που μοιάζει σημερινά σύγχρονη.

Στην ελληνική αισθηματική ταινία «ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ» (2011) του Παναγιώτη Φαφούτη, τέσσερα ζευγάρια μέσα στο χάος, τα εκτυφλωτικά φώτα και τα φανταχτερά χρώματα του καρναβαλιού προσπαθούν, πίσω από τις μάσκες τους, να βρουν τον δικό τους παράδεισο. Με τους: Νατάσα Ζάγκα, Μιχάλη Φωτόπουλο, Ολια Λαζαρίδου, Ερρίκο Λίτση μεταξύ των συμμετεχόντων.

Στην τρισδιάστατη, αμερικανική περιπέτεια τρόμου, φαντασίας και δράσης του 2012 και με τίτλο «UNDERWORLD: Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ 3D» δίνεται ακόμα πιο λυσσαλέα η μάχη μεταξύ Βρυκολάκων και Λυκάνθρωπων, με ακόμα πιο αιματηρές σκηνές μάχης μέσα σε ακόμα πιο βλοσυρή γοτθική ατμόσφαιρα. Σκηνοθέτες οι Μονς Μόρλιντ και Μπγιορν Στάιν.

Και αποδείχθηκε ορθή η διαίσθηση του Παμπστ να παρακάμψει την επιθυμία των παραγωγών να προσλάβει για τον ρόλο της Λουλού «του αιώνιου αντικείμενου του πόθου που όλοι ανταγωνίζονται να κερδίσουν λίγη από τη ζεστασιά του βλέμματός της κι εκείνη ζει απ' αυτό», τη δημοφιλέστατη Μαρλένε Ντίτριχ, η οποία ήταν πολύ μεγάλη και πολύ προφανής για το ρόλο. «Μια αισθησιακή της ματιά αρκούσε για να ολισθήσει η ταινία στο μπουρλέσκ».

Η Λουλού, η νέα, ωραία και ηδυπαθής κόρη ενός ζητιάνου (το αποκαλύπτει μόνο προς το τέλος του φιλμ), γοητεύει με τον αρχέγονο ερωτισμό της τους πάντες, άνδρες και γυναίκες και παίρνει πάντα αυτό που θέλει. Παντρεύεται τον μεγαλοαστό Sch?n, έχει μια ακαθόριστη φιλία με τον ακροβάτη Rodrigo και ερωτοτροπεί με τον νεαρό καλλιτέχνη γιο του Sch?n, ενώ συνειδητοποιούμε ότι ο πραγματικός της πατέρας ο Schilgoch ανέκαθεν συμπεριφερόταν ούτε λίγο ούτε πολύ, ως προαγωγός της κόρης. Ολοι χάνονται μέσα στα μάτια της Λουλού, επειδή το ένστικτό της δε γνωρίζει μασκαρέματα και οι άνδρες που οι δρόμοι τους διασταυρώνονται μαζί της αναγνωρίζουν μέσα απ' αυτήν, την υποκρισία της ζωής τους αλλά και τη δική τους απώλεια. Μετά από δραματικές περιπέτειες, η Λουλού κατηγορείται για φόνο, δραπετεύει με το γιο του συζύγου της και βρίσκεται σε μόνιμη φυγή. Η εξαθλιωμένη ζωή της θα λάβει τέλος κάπου στην ομίχλη στα βρώμικα χριστουγεννιάτικα σοκάκια του Λονδίνου όπου, ξεπεσμένη όσο πιο χαμηλά γίνεται ψαρεύει πελάτες στο δρόμο. Η ανάγκη για αποδοχή που πηγάζει από τον αρχέγονο αυτό ερωτισμό της, θα την κάνει να πέσει νεκρή από τα χτυπήματα του Τζακ του Αντεροβγάλτη, την ώρα που παρελαύνει ο Στρατός της Σωτηρίας.

Ανατριχιαστικά βίαιη ιστορία λαγνείας, ζήλειας, προδοσίας και φόνου με ρευστή ατμόσφαιρα με μικρές λεπτομέρειες, πομπώδη εφέ και τυπική βερολινέζικη αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων της εποχής. Ο χαρακτήρας της ταινίας καθορίζεται από τα γκρο πλάνα, με την φωσφορίζουσα ομίχλη του Λονδίνου σαν οπτική υπόκρουση, σαν ακομπανιαμέντο στα πλάνα αυτά και ειδική μνεία για τη σεκάνς των θεατρικών παρασκηνίων στην τρίτη πράξη. Η καλύτερη απόδειξη για το θεατρικό παρελθόν κάποιου που από το θέατρο μεταπήδησε στο σινεμά. Εκπληκτικός κινηματογράφος!

Παίζουν: Λουίζ Μπρουκς, Φριτς Κόρτνερ, Φραντς Λέντερερ, Αλις Ρόμπερτς, Ζίγκφριντ Αρνο, κ.ά.

Παραγωγή: Γερμανία (1929).

Παίζουν: Σαμ Γουόρθινγκτον, Ελίζαμπεθ Μπανκς, Εντ Χάρις, Τζέιμι Μπελ, Τζένεσις Ροντρίγκες, Αντονι Μακί, Τίτους Γουέλιβερ κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2012).

Τα παραπάνω, βέβαια, συνιστούν απλώς τους όρους και τις προϋποθέσεις, αναπόφευκτα δηλαδή συστατικά δυσλειτουργίας για τη δραματουργική κατασκευή ενός οικογενειακού δράματος. Παρότι αυτό το κινηματογραφικό είδος, που στις μέρες μας ανθεί, κάνει κατάχρηση της λύσης της «θεραπείας», ο Πέιν, χωρίς τη βοήθεια θεραπείας, κάνει με το οικογενειακό του δράμα καλή δουλειά! Στην ταινία, πάρα πολλά έχουν να κάνουν με το τι κάνει κανείς και τι δεν κάνει, αλλά και με το να μην έχεις την παραμικρή ιδέα για το αν αυτό που κάνεις είναι το σωστό. Με ειρωνεία, σαρκασμό, ευαισθησία και τεχνογνωσία η ταινία δείχνει πως και οι πιο παράλογες καταστάσεις εμφανίζονται ακριβώς τη στιγμή που ο ανθρώπινος πόνος βρίσκεται στο απόγειό του. Το φιλμ δομείται πάνω σε πορτρέτα απολύτως κοινών ανθρώπων που μέσα στη δυσκολία τους χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους και τη σιγουριά τους, πασχίζουν όμως να ανακτήσουν ή να διαμορφώσουν μια νέα, μια καινούρια ισορροπία βασισμένη σε διαφορετικές βάσεις από εκείνες της πρότερης, της αρχικής δηλαδή ισορροπίας.

Ο Πέιν αφήνει τη διαμόρφωση της ουσίας της ταινίας στα καδραρίσματα των προσώπων και των χώρων, όπως επίσης στους μεστούς, καθημερινούς, ρεαλιστικούς διαλόγους. Με αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο και με γραμμική σκηνοθεσία, χαμηλών τόνων - σύμφωνα με το γνωστό, προσωπικό του στιλ - ο Πέιν φτιάχνει μια ανθρώπινη ταινία που αγγίζει το θεατή, ακριβώς γιατί αναφέρεται σε χαρακτήρες και προβλήματα που ελάχιστα απέχουν από αυτά που απασχολούν έναν κοινό άνθρωπο. Βέβαια αντικειμενικά είναι ο Κλούνι που επωμίζεται το βάρος της ταινίας, αυτός συνιστά τη ραχοκοκαλιά και το μοχλό εξέλιξης της ιστορίας. Οπως σ' αυτόν ανήκει η μερίδα του λέοντος των επαινετικών σχολίων και απόψεων για το αποτέλεσμα. Ο Κλούνι ενσαρκώνει, μετατρέποντας σε ερμηνευτική ωριμότητα τη σιγουριά που του χαρίζουν τα φυσικά του προσόντα και οι διάσπαρτοι, πρωτόγνωρα αστείοι τόνοι, το ρόλο ενός καταθλιπτικού, αποξενωμένου και μπερδεμένου μεσήλικα που αναζητά υπαρξιακή αποκατάσταση. Με απλότητα, ειλικρίνεια, πειστικότητα και πλήθος εκλεπτυσμένα κωμικών στιγμών - ακριβώς λόγω της αφαιρετικής, ερμηνευτικής προσέγγισης που έχει χαράξει - ο Κλούνι συνθέτει εξαίρετα το πορτρέτο αυτού του «μικρού» πολιτισμένου, συμπαθητικού ανθρώπου. Δίπλα του και γύρω του κινούνται υποστηρικτικά γνωστοί και άγνωστοι καρατερίστες ηθοποιοί με ερμηνείες άξιες μνείας.

Αξια συμπρωταγωνίστρια του δικηγόρου Κινγκ, η 50ή Πολιτεία των ΗΠΑ, η εξωτική Χαβάη. Γνωστή και ως επίγειος παράδεισος. Αυτή την εικόνα θέλουν οι παραγωγοί της ταινίας να πάρουμε εμείς, οι θεατές, οι εν δυνάμει αυριανοί τουρίστες. Γι' αυτό και η ξενάγηση στην ιδιαιτερότητα του τόπου και του πολιτισμού εισβάλλει εμφατικά παντού σε αντιδιαστολή με την κυρίαρχη ισοπεδωτικά παγκοσμιοποιημένη ομοιομορφία. Αξονας της ξενάγησης, που γύρω του περιστρέφεται όλη αυτή η ιδιαίτερη ομορφιά, από την τροπική φύση ως τις εξωτικές γεύσεις, μυρωδιές και ήχους, η μουσική ενός πολιτισμού και ακούσματα που πλημμυρίζει ή μάλλον κατακλύζουν ευχάριστα κάθε μόριο της ταινίας.

Παίζουν: Τζορτζ Κλούνι, Σέιλιν Γούντλι, Αμάρα Μίλερ, Νικ Κρόουζ, Μπο Μπρίτζες, Μάθιου Λίλιαρντ, Τζούντι Γκριρ κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2011).