Παρέλειψε, βεβαίως, να δηλώσει ότι με τους «νενέκους» το κόμμα του συγκυβέρνησε και συνεργάστηκε στη λήψη μέτρων που τσάκισαν το λαό, ενώ δηλώνει ότι μετεκλογικά θα το ξανακάνει αν χρειαστεί, ακριβώς γιατί οδηγός του είναι το κεφάλαιο, το συμφέρον του και οι ανάγκες του. Γι' αυτό ψήφισε το μνημόνιο, έχοντας τις δικές του ανάγκες οδηγό εισηγείται περιορισμό των διαδηλώσεων με τις οποίες ο εργαζόμενος διεκδικεί τα δίκια του, εισηγείται κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού «που δεν υπάρχει πουθενά αλλού». Καλεί τους εργαζόμενους να συνηθίσουν να αγοράζουν μία φέτα και όχι ολόκληρο το καρπούζι, «να μειώσουμε το εισόδημά μας αισθητά και ουσιαστικά» και να «περιορίσουμε τις ανάγκες μας».
Για να νομιμοποιήσει τα βάρβαρα μέτρα κατασυκοφάντησε τους εργαζόμενους και τους αγρότες χαρακτηρίζοντάς τους τεμπέληδες, ότι ο αγρότης «ξέμαθε στο καφενείο» και «το παιχνίδι χάθηκε απ' τη βολεψιά μας». Πρωτοστάτησε στην τρομοκράτηση του λαού, μιλώντας για «χάος» ακόμα και για «αίμα» αν δε δεχτεί τη βαρβαρότητα, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Τώρα σε ό,τι αφορά τους ναζί, ο Γ. Καρατζαφέρης κάνει την ανάγκη (εκλογές γαρ) φιλοτιμία και τους κατηγορεί. Ομως, το αμφιθέατρο των γραφείων του κόμματός του μετά βαΐων και κλάδων «βαφτίστηκε» ...Γρίβας! Θυμίζουμε: Ο ιδρυτής της οργάνωσης «Χ» στην περίοδο της Κατοχής. Για τον οποίο ο Γ. Καρατζαφέρης έχει δηλώσει ότι θα ηγηθεί προσωπικώς της προσπάθειας απόδοσης τιμών στο πρόσωπό του.
Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε.
Δεν ήρθαν για να παράσχουν μόνο χείρα βοηθείας στους ομοϊδεάτες τους «Οικολόγους Πράσινους» ενόψει των εκλογών. Ηρθαν για να απευθύνουν και συστάσεις στον ελληνικό λαό, επαναλαμβάνοντας τους εκβιασμούς των ευρωενωσιακών αξιωματούχων αλλά και των αστικών κομμάτων και επιτελείων στην Ελλάδα. Ο λόγος για τους συμπροέδρους των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, του γνωστού και μη εξαιρετέου Ντανιέλ Κον Μπεντίτ και της Ρεμπέκα Χαρμς.
Και τι μας είπε ο κ. Κον Μπεντίτ; Απολαύστε τον: «Πιστεύουμε ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι μπορούν να συμβάλουν στη δημιουργία μιας νέας Ελλάδας που τόσο έχετε ανάγκη. Πρέπει να μπουν στο Κοινοβούλιο για να διαμορφώσουν μία άλλη πολιτική που θα βασίζεται στο διάλογο, τις συνεργασίες και κυρίως τις προτάσεις. Τα ακραία κόμματα δεξιάς και αριστεράς που μένουν μόνο στο "όχι" δεν μπορούν να επιδράσουν δημιουργικά στον απαραίτητο μετασχηματισμό της κοινωνίας».
Ηρθαν, δηλαδή, για να προπαγανδίσουν τη «θεωρία των άκρων», που τελευταία γνωρίζει δόξες στη χώρα μας και στοχεύει στην τρομοκρατία, στη χειραγώγηση και υποταγή του λαού στην αστική πολιτική. Μιλώντας για τις δυνάμεις που μένουν στο «όχι», στηρίζει αναφανδόν την πολιτική του κεφαλαίου. Γι' αυτό τάσσεται υπέρ των δυνάμεων που συγκλίνουν στο «ναι» υπέρ της στρατηγικής που εκφράζει σήμερα τις ανάγκες των μονοπωλίων. Σ' αυτές εντάσσει και τους «Οικολόγους - Πράσινους», ως δύναμη που υπερασπίζεται το σύστημα, άρα ελάχιστα έως καθόλου διαφέρει από άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις που πίνουν νερό στο όνομα του ευρωμονόδρομου. Είναι, δηλαδή, δύναμη του «όχι» σε ό,τι αφορά στα δικαιώματα του λαού.
Ας αφήσουν τη ρητορεία περί άκρων, τους ωμούς εκβιασμούς στις εργατικές λαϊκές συνειδήσεις. Ο ελληνικός λαός ξέρει να ξεχωρίζει την ήρα απ' το στάρι. Ξέρει ποιες δυνάμεις υπηρετούν με τις θέσεις και τις προτάσεις τους τα μονοπώλια και ποια δύναμη υπηρετεί αταλάντευτα για περισσότερες από εννιά δεκαετίες τα δικά του συμφέροντα και δίκια.
Και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία ως προς το τι πρεσβεύουν οι κύριοι αυτοί, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν υπερασπίστηκαν την ΕΕ και την περαιτέρω ισχυροποίησή της μέσω της πολιτικής ενοποίησης, άφησαν παντελώς στο απυρόβλητο την εξουσία του κεφαλαίου που ευθύνεται για την κρίση, προβάλλοντας σαν αντίδοτο φληναφήματα περί άλλων προσανατολισμών με «ηθική και ευαισθησία» και υπέδειξαν σαν διέξοδο απ' την κρίση την καπιταλιστική ανάπτυξη που τη γέννησε, αφού, όπως ειπώθηκε, «είναι ανάγκη να αναπτύξουμε προγράμματα επενδύσεων και να δώσουμε ώθηση προς την υλοποίηση πράσινων ιδεών που θα αξιοποιήσουν συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας όπως η αγροτική της παραγωγή»!
Περισσότερη ΕΕ λοιπόν, μεγαλύτερη καπιταλιστική ανάπτυξη, άρα μεγαλύτερα κέρδη για τα μονοπώλια, με το λαό ριγμένο στο καναβάτσο και με μισθούς πείνας. Βλέπετε, η «ευαισθησία» τους και ο «σεβασμός» τους στο περιβάλλον τελειώνουν εκεί όπου αρχίζει το «δικαίωμα» των κεφαλαιοκρατών να ποδοπατάνε εργαζόμενους και δικαιώματα.
Αυτά, την ίδια στιγμή που τα αντιλαϊκά νομοσχέδια στριμώχνονται το ένα μετά το άλλο στην Βουλή για να περάσουν ...ό,τι προλάβουν τώρα και τα υπόλοιπα ευελπιστούν αργότερα.
Να είστε βέβαιοι πως δεν ανησυχούν καθόλου για την «πίστη» των κομμάτων που στήριξαν και συνεχίζουν να στηρίζουν την πολιτική τους, έστω κι αν μερικές φορές σήμερα διαφοροποιούνται (λεκτικά μόνον).
Η λαϊκή πάλη είναι αυτή που τους προκαλεί άγχος, οι διεκδικήσεις των εργατών που επιμένουν να θέλουν συμβάσεις και δικαιώματα, των αγροτών που δεν παραδίδονται στην καταστροφή τους και των νέων που δεν «τσιμπάνε» στις «αξίες της αγοράς».
Αν μάλιστα οι αγώνες αυτοί εκφραστούν και στις κάλπες (όποτε και αν επιλέξουν να τις στήσουν τελικά) τότε το άγχος τους θα γίνει ακόμη μεγαλύτερο.
Προφανώς ο ελληνικός λαός δεν έχει κανέναν λόγο να τους ...καθησυχάσει. Αντιθέτως όσο πιο πολύ αγχώνονται τόσο πιο ωραία. Κι αν απογοητευθούν εντελώς, ακόμη καλύτερα.
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ και η «Μότορ Οιλ» και ο όμιλος «Μυτιληναίος» για να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό αγοράς της ΔΕΠΑ όπως διαβάζουμε! Σιγά μην δεν ενδιαφερόντουσαν...
Οταν αρχίζει να ξεπουλιέται ο δημόσιος πλούτος, οι δημόσιες επιχειρήσεις, είναι προφανές ότι οι πάντες θα τρέξουν να ωφεληθούν. Ιδίως τα ...εγχώρια τζάκια.
Αυτά που τόσα χρόνια λειτουργούν παρασιτικά πάνω στο δημόσιο τομέα και οι κυβερνήσεις τούς κάνουν τα χατίρια προσαρμόζοντας την πολιτική του Δημοσίου στις ανάγκες της κερδοφορίας τους.
Ε, τώρα καιρός είναι να μοιραστούν και τα τελευταία τμήματα του κράτους που τόσα χρόνια εκμεταλλεύονταν, δηλαδή τα χρήματα των φορολογούμενων μισθωτών και συνταξιούχων.