Avaton

Επιχειρώντας να απαντήσει πολύ σύντομα, σε ορισμένα από τα ζητήματα που τέθηκαν στη συζήτηση, η Αλέκα Παπαρήγα κατ' αρχήν σημείωσε πως «αναμφισβήτητα και προς το Συνέδριο, αλλά και μετά το Συνέδριο, πρέπει να συνεχιστεί η παραπέρα εμβάθυνση των σκέψεων και χρειάζεται και θεωρητική συζήτηση και επιστημονική εργασία και πολύ πρακτική συνεπής δράση». Και στη συνέχεια ανέφερε:

«Το Κόμμα, από τα ίδια τα πράγματα είναι υποχρεωμένο να δουλεύει ταυτόχρονα σε όλα αυτά τα μέτωπα και μελετητικά και θεωρητικά και πρακτικά. Είναι σωστό ότι πολλές φορές μπορεί να συζητάς θεωρητικά και να μη φωτίζεται η δράση. Νομίζω ότι έχουμε τώρα όλοι κάποια εμπειρία, να τα κάνουμε αυτά ταυτόχρονα. Γιατί, κοιτάξτε, υπάρχουν ζητήματα, ιδεολογικοπολιτικού χαρακτήρα και πρέπει να συζητηθούν βαθύτερα, π.χ. η σχέση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης με το σοσιαλισμό. Αυτή η σχέση δεν μπαίνει από το γεγονός και μόνο ότι το ΚΚΕ έχει αμετάθετο σκοπό το σοσιαλισμό. Δεν μπαίνει μόνο για να είναι συνεπές το Κόμμα στην υπόθεση του σοσιαλισμού. Το ζήτημα μπαίνει εξ αντικειμένου. Παλεύεις εναντίον των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού, στην ουσία παλεύεις εναντίον του καπιταλισμού. Η οικονομική βάση του καπιταλισμού είναι το μονοπώλιο.

Κατ' αρχήν το ΚΚΕ έχει την αυτοτέλειά του. Δε θα παραιτηθεί από την αυτοτέλειά του και από την προσπάθεια να αποδείξει ότι στην ουσία ο αντιιμπεριαλιστικός αντιμονοπωλιακός αγώνας πρέπει να έχει έκβαση το σοσιαλισμό. Αυτό όμως δεν μπορεί να το θέσει σαν όρο συμφωνίας για το Μέτωπο. Αντικειμενικά θα υπάρχουν δυνάμεις που όχι μόνο παλεύουν για το σοσιαλισμό, όπως το ΚΚΕ, αλλά και με την αντίληψη περί της ενιαίας διαδικασίας της πάλης προς το σοσιαλισμό. Θα υπάρχουν δυνάμεις που επίσης θα θέλουν το σοσιαλισμό, δε θα τον απορρίπτουν. Θα σκέφτονται όμως ότι αυτό μπορεί να γίνει με τη λογική των σταδίων. Θα υπάρχουν δυνάμεις που θέλουν να παλέψουν εναντίον της σημερινής κατάστασης, χωρίς σαφώς να έχουν ξεκαθαρίσει ποιο θα είναι το μετά. Αυτή όμως η ποικιλία απόψεων οφείλεται στο διαφορετικό ιδεολογικό οπλοστάσιο της κάθε δύναμης, στο διαφορετικό επίπεδο συνείδησης και αν θέλετε στα κοινωνικά συμφέροντα που εκφράζει».

«Πώς θα τα λύσουμε αυτά τα ζητήματα; Είναι ζήτημα συσχετισμού δύναμης, αναδιατάξεων που θα γίνονται μέσα στο Μέτωπο. Το ίδιο το Μέτωπο θα ξεκινήσει και θα έχει ένα ορισμένο βάθος. Δε γίνεται διαφορετικά. Το ίδιο το Μέτωπο θα πρέπει να εξελίσσεται. Και με αυτή την έννοια θα παλεύουμε σε κοινή κατεύθυνση, θα συνυπάρχουν και διαφορετικές απόψεις.

Δεν είναι δυνατό να πούμε ότι το Μέτωπο χτίζεται στη βάση της συμφωνίας για το σοσιαλισμό. Γιατί εν πάση περιπτώσει η πολιτική συμμαχιών δεν προϋποθέτει τη συμφωνία με τον έναν. Ακόμη κι αν απαρτίζουν το Μέτωπο δυνάμεις που θέλουν το σοσιαλισμό, νομίζετε ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε ακριβώς και εφ' όλης της ύλης; Πάλι θα υπάρχουν διαφορές, ενιαία διαδικασία, σταδιακή διαδικασία. Πώς θα λύνονται αυτά; Η συμμαχία είναι ένα δύσκολο ζήτημα. Είναι ζητήματα τα οποία μπορεί να μην μας εμποδίσουν να συμμαχήσουμε σήμερα, αλλά αύριο, στην πορεία, να αποτελέσουν και σημεία διαχωρισμού».

«Για το θέμα των μικροαστικών στρωμάτων», τόνισε στη συνέχεια η ομιλήτρια, «θα ήθελα να διευκρινίσω τι εννοεί το ΚΚΕ, χωρίς να σημαίνει ότι δεν πρέπει να συνεχίσουμε τη συζήτηση. Αναμφισβήτητα χρειάζεται βαθύτερη μελέτη, ποια είναι αυτά τα μικροαστικά στρώματα. Δεν είναι το ίδιο με αυτό που ήταν σε προηγούμενες περιόδους. Π.χ. στην Ελλάδα το 90% των μικρομεσαίων επιχειρηματιών είναι στην ουσία αυτοαπασχολούμενοι ή έχουν το πολύ 1,2,3 εργαζόμενους. Οι αυτοαπασχολούμενοι, είναι καθαρό, δεν εκμεταλλεύονται εργατική δύναμη, βεβαίως έχουν την αυταπάτη ότι μπορεί να γίνουν μεσαίοι. Είναι μια μορφή δραστηριότητας που δεν είναι κυρίαρχη και είναι απολύτως εκτεθειμένη στη δράση του μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Υπάρχουν επιχειρηματίες που έχουν 1,2,3 εργαζόμενους. Εμείς κυρίως αυτούς βλέπουμε σαν μια δύναμη συμμαχίας, που οπωσδήποτε έχει και αντιθέσεις με την εργατική τάξη. Και αυτό θέλει προσοχή. Να μη σχηματοποιήσουμε απολύτως τα ζητήματα, γιατί μπορεί να έχει 5 εργαζόμενους και να έχει πολύ μικρότερη δυνατότητα αναπαραγωγής κεφαλαίου από έναν επιχειρηματία που έχει 3 ή και έναν αυτοαπασχολούμενο που παίρνει τα κοινοτικά ποσά και εν πάση περιπτώσει παίζει μέσα στο σύστημα. Είναι σύνθετο ζήτημα αναμφισβήτητα. Εμείς όμως, με αφαίρεση και με κίνδυνο σχηματοποίησης, δείχνουμε την κυρίαρχη τάση. Μιλάμε για τη συμμαχία της εργατικής τάξης με εκείνα τα στρώματα τα οποία έχουν δυσκολία αναπαραγωγής κεφαλαίου, είναι σε πορεία φθίνουσα και τα οποία είναι σωστό ότι σε αρκετές περιπτώσεις έχουνε και πολύ κακές συνθήκες δουλιάς στους εργαζόμενους, ακριβώς διότι από την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων μπορούν να συντηρούν και τον εαυτό τους. Θα υπάρχουν και αντιθέσεις με αυτά τα στρώματα.

Εμείς προβάλλουμε ως κόμμα την ιδέα της συνεταιριστικοποίησης. Δηλαδή να πραγματοποιήσουν τη δική τους ένωση. Είναι γεγονός ότι σε σχέση με παλιότερες θέσεις του Κόμματος, έχουμε τροποποιημένη θέση για τους μικρομεσαίους, τους μεσαίους επιχειρηματίες. Και όχι γιατί παλιότερα ήταν λάθος η θέση του Κόμματος, αλλά γιατί υπάρχουν εξελίξεις. Αυτό που λέμε μεσαίοι επιχειρηματίες λιγοστεύουν. Ενα σημαντικό μέρος αυτών των μεσαίων επιχειρήσεων, αντικειμενικά, εξυπηρετούνται από τη συνύπαρξή τους, έστω με όρους εξάρτησης, από τα μονοπώλια. Και αυτοί θα είναι δύναμη αντίκρουσης του Μετώπου. Λίγοι είναι εκείνοι οι μεσαίοι που βρίσκονται σε πορεία φθοράς. Θέλει περισσότερο ψάξιμο, είναι πιο ποικίλο και διαρθρωμένο το στρώμα. Δεν είναι όμως σωστό να ισοπεδώσουμε τους μικρομεσαίους και να πούμε είναι όλοι με το μεγάλο κεφάλαιο. Είναι μορφή ιδιοκτησίας, βεβαίως καπιταλιστικής, που όμως δεν παίζει κυρίαρχο ρόλο. Ταυτόχρονα με την πολιτική συμμαχιών, προσπαθείς να αφαιρέσεις τη δυνατότητα από την άρχουσα τάξη να κάνει και να οργανώσει τη δική της πολιτική συμμαχιών με τα μικροαστικά στρώματα».

«Στις Θέσεις του ΚΚΕ», σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα, «δε μένουμε στην πάλη κατά της ασυδοσίας των μονοπωλίων. Πραγματικά σήμερα δεν έχει νόημα αυτή η πάλη. Μονοπώλιο σημαίνει υπερκέρδος, ασυδοσία. Η κατεύθυνση της πάλης που θέτει το ΚΚΕ στο Μέτωπο είναι σύγκρουση με το μονοπωλιακό κεφάλαιο και στην πορεία και ανατροπή του. Βέβαια, σ' αυτή την πορεία της πάλης θα κοιτάς ό,τι μπορείς να του αρπάξεις και να το περιορίσεις. Να αποσπάσεις καλύτερους μισθούς, να δώσουν εργοδοτικές εισφορές κλπ. Αλλά όχι σαν στοιχείο επιστροφής σ' έναν καπιταλισμό δίχως μονοπώλια, σ' έναν καπιταλισμό της αρχικής φάσης.

Αδικούνται λίγο οι Θέσεις του ΚΚΕ, με την έννοια ότι ο αντιμονοπωλιακός αντιιμπεριαλιστικός αγώνας σήμερα είναι πολύ περισσότερο αντικαπιταλιστικός. Είναι στην ουσία αντικαπιταλιστικός, όμως αντικειμενικά οι δυνάμεις που παλεύουν εναντίον των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού δεν έχουν φτάσει στο επίπεδο κατανόησης ή συνείδησης ότι αυτός ο αγώνας πρέπει να είναι συνεπής αντικαπιταλιστικός, άρα σοσιαλιστικός, και γι' αυτό κάνεις τη συμμαχία. Η συμμαχία δηλαδή που προτείνουμε έχει ένα αντικειμενικό στοιχείο: τι αγώνα χρειάζεται σήμερα η ελληνική κοινωνία. Αλλά ταυτόχρονα παίρνει υπόψη και το υποκειμενικό. Αν πάμε με αυτή τη λογική, ότι δηλαδή πρέπει να συνεργαστούμε για το σοσιαλισμό και μάλιστα στην αντίληψη του ΚΚΕ, τότε αυτό δε θα είναι συμμαχία.

Το θέμα είναι, και εδώ να το συζητήσουμε, αν αυτή η γραμμή που προτείνει το ΚΚΕ, ή η γραμμή που προτείνεται από συμμάχους - γιατί εδώ μπαίνει και σαν συζήτηση όχι μόνο τι λέμε εμείς, αλλά οι προτάσεις που γίνονται από άλλους συντρόφους, ομάδες κλπ. - αν οι συμβιβασμοί που πρέπει να γίνουν διευκολύνουν την πάλη ή τη ρίχνουν πίσω. Αυτό είναι θέμα συζήτησης και αυτό θα το κρατήσουμε ανοιχτό μέχρι το Συνέδριο και θα συνεχιστεί μετά το Συνέδριο. Γιατί το Συνέδριο θα διαμορφώσει τις θέσεις του ΚΚΕ, παίρνοντας υπόψη και τις παρατηρήσεις που γίνονται κι απ' άλλους ανθρώπους. Από εκεί και πέρα όμως ο διάλογος θα συνεχιστεί. Το ΚΚΕ δε θα διαμορφώσει το πρόγραμμα του Μετώπου, θα διαμορφώσει τις θέσεις του ΚΚΕ για το πρόγραμμα του Μετώπου. Εμείς θα τις διαμορφώσουμε και θα τις παλεύουμε».

Στη συνέχεια η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ανέφερε πως θα ήταν ευχής έργο αν όλα τα πολιτικά κόμματα, που δεν μπαίνουνε στη λογική του Μετώπου - εξαίρεσε τις δυνάμεις που βρίσκονται ή που σκέφτονται να συζητήσουν με το ΚΚΕ - βγουν και πουν δημόσια πού διαφωνούν. «Μιλώ για εκείνες τις δυνάμεις οι οποίες είναι αντίθετες με τις θέσεις του ΚΚΕ, το πρόγραμμά του και την πρόταση για το Μέτωπο. Εμείς πραγματικά θα θέλαμε, θα ήταν καλοδεχούμενο, να έλεγαν δημόσια πού διαφωνούν. Οχι αυτά: Το ΚΚΕ είναι δογματικό, ξεπερασμένο και αναχρονιστικό. Δε μας ενοχλούν οι όροι, είναι πολιτικοί όροι και αυτοί. Αλλά να μας πουν τι ξεπεράστηκε.

Υπάρχει θέμα ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων; Εχει νόημα η πάλη σε εθνικό επίπεδο, που ταυτόχρονα όμως πρέπει να διεθνοποιείται; Εχει νόημα η πάλη για βαθιές αλλαγές στην Ελλάδα ή θα περιμένουμε παγκόσμια να αλλάξει όλος ο κόσμος για να αλλάξει και η Ελλάδα; Εχει νόημα η πάλη κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, κατά των ιδιωτικοποιήσεων; Να μας πούνε πού διαφωνούνε και ας πούνε και μετά ότι είμαστε και δογματικοί, δεν πειράζει. Δεν έχουμε ακούσει μια τέτοια τοποθέτηση. Διαφωνούμε σε αυτό, ποια συμμαχία χρειάζεται».

«Δεν είναι τυχαίο», ολοκλήρωσε η ομιλήτρια, «ότι η πολιτική του Μετώπου συναντάει λυσσαλέα επίθεση, επίσημη και ανεπίσημη, ιδιαίτερα από το χώρο του ΠΑΣΟΚ. Και εδώ προβληματίζει, ειδικά αυτή την περίοδο. Γενικά, γιατί έχουμε διαφωνίες και διαφορές και καλά κάνει και μας πολεμάει. Και εμείς το πολεμάμε. Τι είναι αυτό που το ενοχλεί στην πολιτική του Μετώπου, που ακόμη δεν έχει γίνει, να πείτε ότι εν πάση περιπτώσει περπατάει στους δρόμους. Πρώτα πρώτα σκέφτεται και προοπτικά. Χτυπούν το Μέτωπο πριν γίνει, γιατί άμα γίνει, έχει δυσκολίες. Και όταν γίνει, θα το χτυπήσουν.

Εδώ όμως υπάρχει και μια άλλη πλευρά. Το ΠΑΣΟΚ, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και το οικονομικό κατεστημένο που το υποστηρίζει, έχει ανοίξει μια συζήτηση για την κεντροαριστερά. Και αν θέλετε, όσο πιο δεξιά πάει το ΠΑΣΟΚ, τόσο πιο αριστερό φραστικό άνοιγμα πρέπει να κάνει. Και ακριβώς θέλει αυτή τη στιγμή να ανοίξει αυτή τη συζήτηση της κεντροαριστεράς και των - δεν ξέρω - διάφορων αριστερών ή αριστερούτσικων συμμαχιών. Με ποιο στόχο; Οχι να βελτιώσει κάποιες πλευρές της πολιτικής του, έστω και ρεφορμιστικά, αλλά να συγκρατήσει δυνάμεις από το να απομακρυνθούν από το ΠΑΣΟΚ. Οποιος φεύγει, πρέπει να βρίσκει αναχώματα, με τη μορφή της κεντροαριστεράς, με τη μια ή την άλλη μορφή.

Με αυτή την έννοια εμείς είμαστε αποφασισμένοι να συζητήσουμε με ιδεολογικούς και πολιτικούς όρους, τα πάντα. Ακόμα, αν θέλετε, να ανοίξουμε διάλογο, μέσα στη δράση, τους αγώνες, από τα έντυπά μας. Και πάντα η δράση περιέχει το στοιχείο του διαλόγου και με τον αντίπαλο.

Αλλά από την άλλη μεριά έχουμε και τα μάτια μας ανοιχτά. Διότι, δε γίνεται πάντα ο διάλογος ή η πολεμική καλοπροαίρετα, δηλαδή με την έννοια να εκφραστούμε. Αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ ιδιαίτερα ενδιαφέρεται να συγκρατήσει δυνάμεις και να ενσωματώσει δυνάμεις από τ' αριστερά. Αξιοποιώντας, αν θέλετε, και υπαρκτές αδυναμίες και λάθη του Κόμματος, του κινήματος.

Μ' αυτή την έννοια, πραγματικά συνεχίζουμε τη συζήτηση. Μη διστάσετε να πείτε παρατηρήσεις, κρίσεις. Είναι αντικειμενικό και το αντικειμενικό δεν το φοβάσαι. Αλλά εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε. Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η πολιτική συμμαχιών που χρειάζεται σήμερα ο τόπος πρέπει να είναι οριοθετημένη από την κυρίαρχη πολιτική. Δεν μπορεί να πατάει σε δύο βάρκες».

Τη σημαντική πρωτοβουλία του ΚΚΕ να προχωρήσει σε ανοιχτό διάλογο με τους ανθρώπους που ανησυχούν, που προβληματίζονται και έχουν τη διάθεση να αντισταθούν και να αντιπαλέψουν την επιχειρούμενη κυριαρχία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, χαιρέτισαν όλοι όσοι μετείχαν στην ανοιχτή εκδήλωση - συζήτηση που οργάνωσε η Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης του ΚΚΕ, για την παρουσίαση των θέσεων του 16ου Συνεδρίου του Κόμματος, που ως κύριο ζήτημα πραγματεύονται τη δημιουργία του Μετώπου.

«Μέσα στη σημερινή πραγματικότητα η δημόσια πρόσκληση της ΚΕ του ΚΚΕ για συμμετοχή σε έναν ανοιχτό διάλογο με πολιτικές προσωπικότητες και αγωνιστές που εκφράζουν ανάλογες ανησυχίες, αποτελεί θετική απάντηση στις προκλήσεις των καιρών», σημείωσε ο εκπρόσωπος της Κομμουνιστικής Ανανέωσης Ν. Χατζηλίας. Και πρόσθεσε μεταξύ άλλων: «Η Κομμουνιστική Ανανέωση από τη δημιουργία της έθεσε σαν άμεσο πολιτικό της στόχο τη συμβολή στη συγκρότηση ενός μετώπου πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων.

Η συζήτηση, λοιπόν, αυτή και οι επεξεργασίες για την οικοδόμηση του μετώπου μας αφορούν άμεσα. Στη βάση αυτής της συναντίληψης η Κομμουνιστική Ανανέωση, συνεργάστηκε με το ΚΚΕ στις εκλογές, κάνοντας ένα πρώτο αλλά κρίσιμο βήμα, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για μια μεγάλη συμπαράταξη κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Η ΚΑ στην προοπτική αυτή θα συνεχίσει να συμμετέχει και να στηρίζει τα επιμέρους μέτωπα πάλης, τον αγώνα για ένα αυτόνομο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, τα κινήματα πόλης, τους αγώνες ενάντια στο ρατσισμό την ξενοφοβία και τον εθνικισμό. Την αντίσταση στην αυξανόμενη περιστολή των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων».

«Οι υποθήκες που υπάρχουν για αυτόν τον λεγόμενο κατά τον Τσόμσκι οικονομικό εθνικισμό - είναι αυτό το αναφαίρετο δικαίωμα των μικρών και φτωχών λαών να διαθέτουν τους πόρους τους ανεξάρτητα από τις επιθυμίες των μεγάλων - βρίσκει στις μέρες μας ανοιχτό πεδίο συζήτησης διότι αυτά τα οποία είχαν λεχθεί 30-40 χρόνια πριν ομολογούνται σήμερα και από την αντίπαλη πλευρά», σημείωσε ο Κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ Β. Παπαγεωργίου, αναφερόμενος στην επικαιρότητα της μελέτης ενός κομμουνιστή, του Κ. Μπάτση, που εκτελέστηκε μαζί με τον Ν. Μπελογιάννη. Μια μελέτη με την οποία καταρρίφθηκε ο μύθος της Ψωροκώσταινας και απέδειξε πως η Ελλάδα έχει τις προϋποθέσεις ανάπτυξης βαριάς βιομηχανίας.

Παρουσιάζοντας τον πλούτο της Ελλάδας ο Β. Παπαγεωργίου μίλησε για τα μεγάλα κοιτάσματα πετρελαίου στο Αιγαίο, τα μεγάλα κοιτάσματα μεθανίου (βασικό συστατικό του φυσικού αερίου) ανά την Ελλάδα (π.χ. περιοχή Κρήτης), τις μεγάλες ποσότητες στρατηγικών ορυκτών που υπάρχουν στη χώρα. Ενώ, κλείνοντας την παρέμβασή του, σημείωσε ιδιαίτερα και με νόημα, πως «η Ελλάδα χαρτογραφήθηκε, εξορύχτηκε, ψάχτηκε από το 1969 ως το 1973».

Στη συνέχεια το λόγο πήρε η Η. Ραΐζη, μέλος της Αντιπολεμικής Επιτροπής, η οποία μεταξύ άλλων επισήμανε πως σήμερα, η σοσιαλιστική επιλογή παραμένει ιστορικά αναγκαία, ανθρωπιστική, δίκαιη, δίνοντας διεξόδους, στα προβλήματα της εποχής μας. Και μιλώντας για το ΑΑΔ Μέτωπο υπογράμμισε πως «πρέπει να προβάλει στην ελληνική κοινωνία σαν μια συγκεκριμένη απάντηση σε συγκεκριμένες ώριμες ανάγκες, δεν μπορεί να υπάρξει σαν ένα εγκεφαλικό δημιούργημα έξω από την πραγματικότητα. Η αναγκαιότητα και οι δυνατότητές του πρέπει να πηγάζουν μέσα από τις αντιθέσεις και τις τάσεις ανάπτυξης του σήμερα. Και αυτές εκφράζονται μέσα από τις ανάγκες, τα αιτήματα, τις προσδοκίες και τις ελπίδες όλων των εργαζομένων».

Ο καθηγητής του ΤΕΙ - Θεσσαλονίκης Σ. Βουλασίκης ανέφερε: «Το ΚΚΕ με τις θέσεις του καλεί το λαό να συστρατευτεί και να αγωνιστεί ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, με στόχο το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Οσοι παραμένουμε συνειδησιακά άνθρωποι δημοκρατικοί, έχουμε υποχρέωση να βοηθήσουμε όχι μόνο στη βελτίωση των θέσεων, αλλά κύρια στην πραγματοποίηση αυτών. Η υλοποίηση είναι ένα μακροχρόνιο και τιτάνιο έργο. Για να πετύχει όμως είναι απαραίτητο να υπάρχουν οι υποκειμενικές και αντικειμενικές συνθήκες».

Ο Α. Ταρπάγκος, συνδικαλιστής της τεχνικής εταιρίας ΒΙΟΤΕΡ ανέφερε πως θα πρέπει να φωτιστούν ιδιαίτερα: «Ποια είναι η σχέση της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό. Κατά πόσο είναι κοινωνικά συμβατή η συγκρότηση αυτής της διαταξικής συμμαχίας ανάμεσα σε δυνάμεις που ανήκουν στο λαϊκό κοινωνικό συνασπισμό και σε δυνάμεις που αντικειμενικά πολιτικά και ιδεολογικά αποτελούν τη μαζική βάση του αστικού συνασπισμού εξουσίας όπως είναι τα πλατιά στρώματα των αστικών τάξεων και των μικρομεσαίων. Μήπως μια αντιμονοπωλιακή πολιτική, που στοχεύει στον περιορισμό της ασυδοσίας των μονοπωλίων, χάνει το πεδίο της αντιπαλότητας των κομμουνιστών απέναντι στο κυρίαρχο που είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής;

Ο Θ. Γρηγοριάδης, φαρμακοποιός από την Πιερία, μίλησε για την ανάγκη δημιουργίας ενός συνδικαλιστικού κινήματος δυναμικού ρωμαλέου, που θα μπορεί να παρέμβει στις εξελίξεις. «Η οικοδόμηση του Μετώπου εξαρτάται από όλους. Η αντίσταση, η πάλη και η ανατροπή της παγκοσμιοποιημένης βαρβαρότητας, πρέπει να είναι ο στόχος του», σημείωσε.

Επίσης μίλησαν, ο δικηγόρος Κώστας Παπαδόπουλος, ο συνταξιούχος εκπαιδευτικός κ. Παπαγεωργίου που σημείωσε ιδιαίτερα πως μέσα από τις προσυνεδριακές διαδικασίες δεν πρέπει να χάνουμε το κύριο, δηλαδή το Μέτωπο, ο Μ. Ταξόγλου και άλλοι.