ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 7 Νοέμβρη 2000
Σελ. /40
Είναι μακριά νυχτωμένοι

O «Ριζοσπάστης» έχει σαν αρχή του να ενημερώνει πολύπλευρα τους αναγνώστες του για τα όσα πραγματικά συμβαίνουν στην ελληνική κοινωνία, μέσα στο λαϊκό κίνημα, στα άλλα πολιτικά κόμματα, στο Κόμμα μας. Αυτά που γράφει η εφημερίδα μας, η εφημερίδα του ΚΚΕ, τα άρθρα, τα ρεπορτάζ, οι ανακοινώσεις, τα στοιχεία, αφορούν την ουσία των ζητημάτων, αφορούν τις διάφορες ιδεολογικές, πολιτικές πλευρές τους, αφορούν τις αρχές λειτουργίας του Κόμματος, τις οποίες υποστηρίζουμε αταλάντευτα. Αλλες εφημερίδες έχουν κάνει ψωμοτύρι τους τη συκοφαντία, τη διαστρέβλωση, το ψέμα.

Ομως τα μέλη και οι οπαδοί του ΚΚΕ και κριτήριο έχουν και ανάλογη πείρα, αφού ανάλογα ζητήματα από την πλευρά ενός μέρους των αθηναϊκών εφημερίδων και τινών δημοσιογράφων, τα αντιμετωπίζουν συνέχεια εδώ και χρόνια, ιδιαίτερα παραμονές κάθε Συνεδρίου του Κόμματος. Οι όποιες ψευδολογίες και επιθέσεις κατά του Κόμματος δεν πρόκειται να αγγίξουν στο ελάχιστο τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Οσοι πιστεύουν το αντίθετο είναι μακριά νυχτωμένοι. Ο «Ριζοσπάστης» θα συνεχίσει να ενημερώνει μόνον υπεύθυνα και για όλα τα θέματα που αφορούν το λαό και τον τόπο, σε πείσμα των συγκεκριμένων εφημερίδων.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ωρα για πράξεις

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών αποσαφήνισαν μια κατάσταση που κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει πια και με καμιά δικαιολογία. Η κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να κάνει πράξη την αντεργατική πολιτική της, όπως αυτή εκφράζεται με τα μέτρα που προωθεί για τις εργασιακές σχέσεις. Η συνδικαλιστική συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ έδωσε την ευκαιρία για μια «πανηγυρική» επιβεβαίωση αυτής της επιλογής, με όλα τα κυβερνητικά στελέχη που τοποθετήθηκαν να συνηγορούν υπέρ της ορθότητας αυτών των αντεργατικών μέτρων, στη γραμμή που χάραξε ο πρωθυπουργός. Η αποφασιστικότητα αυτή δεν είναι πολύ στέρεη. Οχι, βεβαίως, επειδή η κυβέρνηση έχει ενδοιασμούς για τη συσπείρωσή της στο πλευρό του κεφαλαίου, υπό την «υψηλή» καθοδήγηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αλλά επειδή οι αντιδράσεις των εργαζομένων στην πολιτική της είναι ιδιαίτερα έντονες. Ωστόσο, επιμένει και μια εξήγηση απλή μα και ασφαλής γι' αυτή την επιμονή προκύπτει αβίαστα από τα ίδια τα γεγονότα.

Ηαπεργία στις 10 του Οκτώβρη αποτέλεσε ένα σημαντικό αγωνιστικό σταθμό. Οι εργαζόμενοι συμμετείχαν σ' αυτή μαζικότερα από άλλες φορές, εξέφρασαν την αντίθεσή τους στα αντεργατικά μέτρα και στη λογική του «κοινωνικού διαλόγου», δήλωσαν έτοιμοι να συνεχίσουν τον αγώνα, ζητώντας από τα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος να τον οργανώσουν άμεσα. Τα όργανα, όμως, «σιώπησαν» και μόνο το ΠΑΜΕ μπήκε για άλλη μια φορά μπροστά με το πανελλαδικό συλλαλητήριο στις 21 του Οκτώβρη. Το προεδρείο της ΓΣΕΕ αποφάσισε να συνεδριάσει η ολομέλεια της διοίκησης την Πέμπτη 9 του Νοέμβρη. Η ΑΔΕΔΥ αποφάσισε απεργιακή κινητοποίηση για τις... 28 του Νοέμβρη με ένα επιμελώς αόριστο πλαίσιο «διεκδίκησης». Στο μεταξύ, ένας ακόμη αντιλαϊκός κρατικός προϋπολογισμός παρουσιάστηκε και η κυβέρνηση ετοιμάζεται να καταθέσει, το συντομότερο δυνατό, μέσα σε λίγες μέρες, ένα νέο αντεργατικό νομοσχέδιο. Οσο η εργατική τάξη δεν αντιδρά, η κυβέρνηση θεωρεί ότι μπορεί να κάνει αυτό που θέλει, παρά τις αντιδράσεις, τη δυσαρέσκεια, τις ενοχλήσεις που εκφράζονται και από το δικό της κόσμο.

Γι' αυτό και αυτή τη στιγμή είναι κάτι περισσότερο από αναγκαίο να ξεδιπλωθούν άμεσα ισχυροί αγώνες, απεργιακές και άλλες κινητοποιήσεις, με συνέχεια και προοπτική. Τα μέτρα αυτά δεν πρέπει να περάσουν και οι δυνατότητες για να εμποδιστούν είναι μεγάλες. Οι εργαζόμενοι είναι έτοιμοι να αγωνιστούν. Το έχουν δείξει, το έχουν απαιτήσει και περιμένουν. Συνδικαλιστικές οργανώσεις, Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και πρωτοβάθμια σωματεία ζητούν με αποφάσεις τους να κηρύξει η ΓΣΕΕ απεργία. Το ΠΑΜΕ έχει καταθέσει μια συγκεκριμένη αγωνιστική πρόταση. Τη διάθεση των εργαζομένων δεν μπορεί πλέον να την αγνοήσει κανείς. Η δράση των ταξικών δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι άσχετη από τις διαθέσεις των εργαζομένων. Το ΠΑΜΕ πάλεψε και παλεύει γερά. Με τη συνεπή γραμμή του αποκάλυψε το χαρακτήρα των μέτρων και ανέδειξε την προοπτική του αγώνα. Από την άλλη, στη συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ υπήρξαν στελέχη του που άσκησαν με το δικό τους τρόπο κριτική στα μέτρα και το χαρακτήρα τους, εκφράζοντας τη δυσφορία τους για την επερχόμενη θεσμοθέτησή τους, μεταφέροντας την ίδια τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων. Ο πρωθυπουργός και τα στελέχη της κυβέρνησης δεν κατόρθωσαν να πείσουν ούτε τα στελέχη, ούτε τα μέλη και τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, για την ορθότητα της πολιτικής που ακολουθείται. Τώρα, όμως, τα πράγματα έχουν ξεκαθαρίσει. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για συζητήσεις, δεν υπάρχει και λόγος. Τώρα είναι η στιγμή της πράξης. Μόνο μια «γλώσσα» αναγνωρίζει η κυβέρνηση. Του συνεχή αγώνα μέσα από ένα ισχυρό μέτωπο εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.

Επικίνδυνη τακτική

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πολλά ζητήματα και ερωτήματα ανέδειξε ο χειρισμός της υπόθεσης του αυτόχειρα απαγωγέα το Σαββατοκύριακο. Ακόμα μια φορά ετέθη με έμφαση το ζήτημα για το ρόλο των ΜΜΕ, για το δικαίωμα ή μη της «διαμεσολάβησής» τους σε τέτοιες καταστάσεις. Από την αρχή πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι δεν υπάρχει καμία ανταγωνιστική σχέση μεταξύ κράτους και ΜΜΕ, αλλά κατ' εξοχήν συμπληρωματική. Ειδικά απέναντι στην αντιμετώπιση διαφόρων «κρίσεων» κράτος, κυβέρνηση και ΜΜΕ πάνω απ' όλα βάζουν το γενικότερο συμφέρον της «τάξης» και αφήνουν στην άκρη τα προσχήματα περί ελέγχου της εξουσίας και άλλα τέτοια μεγαλεπήβολα και απατηλά. Αλλωστε είναι από κοινού υπαίτιοι για τη δημιουργία τέτοιων φαινομένων και καταστάσεων. Ο μεν ένας (κυβέρνηση) με την πολιτική που εφαρμόζει, ο δε άλλος (ΜΜΕ) για το εμπόριο του ανθρώπινου πόνου, την προβολή της βίας και την καλλιέργεια πρωτόγονων ενστίκτων.

Δικαιολογημένα λοιπόν ο υπουργός Τύπου και ΜΜΕ Δ. Ρέππας, επικρότησε τον «υπεύθυνο ρόλο» και την «πολύ θετική στάση» των ΜΜΕ που «υποβοήθησαν το έργο» της αστυνομίας. Το κυρίαρχο όμως ζήτημα που ανέδειξε το περιστατικό με τον απαγωγέα, είναι η ειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης να αντιμετωπίζει αδιάκριτα τέτοιες περιπτώσεις με βάση το κριτήριο της «αποτελεσματικότητας», της εξουδετέρωσης δηλαδή και εξόντωσης του δράστη. Αυτή η τακτική, αντιγραφή των αντίστοιχων αμερικανικών γκανγκστερικών μεθόδων, είναι που βάζει σε κίνδυνο τις ζωές των ανθρώπων - ομήρων. Και αν αυτή τη φορά δε συνέβη η τραγωδία, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα συμβεί την επόμενη...

Τα σακάκια, οι παντούφλες και το μέλλον...

Πόσες φορές, άραγε, βγάζει το σακάκι του ο κάθε υποψήφιος κατά τη διάρκεια των προεκλογικών του εμφανίσεων; Είναι, άραγε, εγκληματίας ο Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, αφού συνελήφθη το 1976 να οδηγεί μεθυσμένος; Ποιος είναι ο καλύτερος υποψήφιος πρόεδρος που προτιμά για συντροφιά, μέσω της οθόνης, την επόμενη τετραετία ο «μέσος Αμερικανός», όταν κάθεται το βράδυ στο σπίτι, τρώγοντας πίτσα και φορώντας παντούφλες;

Αυτά τα βαθιά πολιτικά και υπαρξιακά ερωτήματα βρίθουν στα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ, όσον αφορά στις σημερινές αμερικανικές εκλογές... αποδίδοντας τρόπον τινά, την κύρια αιτία σε κάποια φαύλα χαρακτηριστικά, των υποψηφίων, των Αμερικανών, της σημαντικότητας αυτής της εκλογικής διαδικασίας. Διενεργείται, λοιπόν, μια αποκρουστική μείξη ανάμεσα στις ιδέες της ποταπότητας και της εξουσίας, της αναξιότητας και της ευτυχίας, της χρησιμότητας και της ατίμωσης.

Πώς θα μπορούσε να αποκρυβεί διαφορετικά, ο πραγματικός πόλεμος που διεξάγεται ανάμεσα στις πολυεθνικές και τα συμφέροντα που έχουν ποντάρει δισ. σε ένα εκ των δύο υποψηφίων; Πώς θα μπορούσε να αποκρυβεί η αλήθεια που ταλανίζει τον αμερικανό λαό, που νιώθει σταδιακά να χάνει ακόμη και αυτό το ψευδεπίγραφο «αμερικανικό όνειρο», χάνοντας και το τελευταίο άλλοθι που τον αποκοίμιζε για χρόνια; Πώς θα μπορούσε να αποκρυβεί η κρισιμότητα αυτών των εκλογών όχι μόνο για το μέλλον των ίδιων των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και κατ' επέκταση όλων των χωρών - υποκειμένων;

Η απόκρυψη μπορούσε να γίνει κατορθωτή μόνο με τη μετατροπή των εκλογών σε μία παντελώς «ανούσια μάχη», με βαρετούς ακόμη και «χαζούς» πρωταγωνιστές, με ένα τεχνηέντως αμφίρροπο αποτέλεσμα. Δηλαδή, ένας πραγματικός θρίαμβος της «δημοκρατίας»... όπως την εννοούν!

«Πλην» και «συν»

- Ελλειμμα

ή πλεόνασμα

τι έχουμε,

κυρ Γιάννο;

**

- Δεν ξέρω ίσια

να σας πω, γιατί

κι εγώ τα χάνω,

έτσι που τα μεγέθη

αυτά τα πάω

κάτω, πάνω,

για ν' αφαιμάζω

το λαό ή δωρεές

να κάνω

σε κάθε «ημέτερο»

πασά, βεζύρη

και σουλτάνο!

**

- Μας μπέρδεψες

μας ζάλισες

με όλ' αυτά λιγάκι,

πες μας, εντέλει,

έχουμε ή όχι

παραδάκι;

**

- Εντάξει ίσια

θα σας πω

τη μέθοδο φενάκη:

Είμαστε «πλην»

για το λαό

και «συν» για τον κοσμάκη!


Ο οίστρος



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ