Α. Το σοσιαλιστικό - κομμουνιστικό κοινωνικό μας όραμα έχει από μόνο του μια τεράστια δύναμη προσέλκυσης - συστράτευσης ανθρώπων και ιδιαίτερα ΝΕΩΝ. Στα 4,5 χρόνια ο «Ρ» απασχολήθηκε, το πολύ κατά 5%, με τη θεωρία και πράξη του σοσιαλισμού. Ντρεπόμαστε ή δεν ξέρουμε τι να πούμε; Ετσι όμως παροπλίζουμε το ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΑΣ ΟΠΛΟ. Αυτό πρέπει άμεσα να διορθωθεί με ριζικό τρόπο. Το πολύ σ' ένα χρόνο να οργανωθεί ΕΙΔΙΚΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ με αποκλειστικό θέμα: «Η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ - ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ». Ολη η ανθρωπότητα περιμένει εναγώνια μια πραγματική μαρξιστική - λενινιστική ανάλυση, για να πάρει ξανά μπρος. Οσο μιλάμε με τους ανθρώπους καθημερινά, ξέρουμε ότι είναι το βασικότερο ερώτημά τους.

Β. Λύση για ένα κρίσιμο οργανωτικό ζήτημα, δηλαδή, τη σχέση μας με τους ανθρώπους, με τα άτομα που αποτελούν την κοινωνία μας, τις επιμέρους κοινωνικές ομάδες - τάξεις.

Να ακούμε, να αφουγκραζόμαστε, να αντιλαμβανόμαστε, να επικοινωνούμε με τους ανθρώπους καθημερινά, οργανωμένα, με σύστημα, με ανοιχτό τρόπο. Είναι γνωστό και πολύ σωστό, το ότι το κομματικό μέλος διδάσκει τον κοινωνικό του περίγυρο με το προσωπικό του παράδειγμα αγωνιστικότητας, κοινωνικότητας, γνώσεων, συμμετοχής στα κοινά, τιμιότητας, ηθικότητας, προσωπικής φιλίας - σχέσης.

Εδώ και θα σταθώ θεωρώντας την προσωπική σχέση ως κλειδί. Για να δημιουργηθεί μια προσωπική σχέση πρέπει να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός.

Εδώ τα μέλη του κόμματος τόσο ως άτομα αλλά κυρίως ως οργανωμένα άτομα που ανήκουν σε πολιτική ομάδα, πρέπει να προσέξουν ιδιαίτερα τις συμπεριφορές τους. Συνήθως υπάρχει μια αρχική τοποθέτηση από το μέλος του Κόμματος πάνω σε ζητήματα πολιτικής, κοινωνίας, επιστήμης κλπ. Μετά είναι φυσικό ότι πρέπει να ακούσεις με προσοχή τις σκέψεις, προβληματισμούς, απόψεις του άλλου. Εκεί θα κριθεί αν το μέλος του κόμματος γνωρίζει τη θεωρία, το όραμα, τη στρατηγική και αν μπορεί να απαντήσει στις σκέψεις, απόψεις του άλλου. Επιπόλαιες απαντήσεις, πρόχειρες τοποθετήσεις, αντιεπιστημονικές αναλύσεις αλλά κυρίως ένα πνεύμα παντογνωστισμού και κοσμοσωτήρα αδιαμφισβήτητου (κάτι μεταξύ του αλάθητου του πάπα και παλαιού αυταρχικού γυμνασιάρχη), είναι ό,τι το χειρότερο, το αντίθετο στις λενινιστικές διδασκαλίες.

Ακόμη χειρότερο είναι, αν ο άλλος δεν «πείθεται» άμεσα στα λεγόμενά μας, τότε η "μέθοδός" μας να γίνει η «περιφρόνησή» του, η «αδιαφορία» μας, η ΜΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ, η μη συνέχιση της σχέσης μας και συνήθως να συνοδεύεται και από χαρακτηρισμούς «ρεφορμιστής, οπορτουνιστής, αριστεριστής, αστός, τα παίρνει, χαφιές κλπ.».

Μίλησα για κρίσιμο οργανωτικό ζήτημα, διότι από την ορθή οργάνωση της σχέσης μας με τους συνανθρώπους μας θα επιτύχουμε τον πολλαπλασιασμό κατά γεωμετρική ή και εκθετική πρόοδο των πολιτικών φίλων, μελών, ψηφοφόρων.

Η σωστή αντιμετώπιση των παραπάνω απαιτεί συγκεκριμένα οργανωτικά μέτρα. Πρέπει κάθε μέλος, σε κάθε ΚΟΒ να έχει προσωπικό αρχείο και πρόγραμμα καθημερινών επαφών. Ο κύκλος ατόμων ίσως δεν πρέπει να ξεπερνά τα 5 έως 6. Η επιλογή θα πρέπει να γίνεται με κριτήρια την κοινωνική θέση, την ηλικία (π.χ. οι νέοι εργαζόμενοι θα πρέπει να είναι η πρώτη επιλογή, οι νέοι γενικά και οι εργαζόμενοι η αμέσως μετά κλπ.), την πολιτική άποψη, την ηθική στάση σε συνδυασμό με κριτήρια όπως η προσωπική σχέση, ο κοινός χώρος εργασίας ή κατοικίας κλπ. Φυσικά, η ΚΟΒ θα πρέπει να μελετήσει και να αποφασίσει για το συγκεκριμένο πλάνο κάθε μέλους, έτσι ώστε να μην υπάρχουν περιττές επικαλύψεις ή να υπάρχουν επικαλύψεις εκεί όπου χρειάζεται και μάλιστα να συνεννοείται μέσω της Οργ. Περιοχής (ή Αχτίδας) με άλλες ΚΟΒ για άτομα που βρίσκονται κοντά τους (εργασιακά ή τοπικά).

Με αυτά τα άτομα πρέπει να αναπτυχθεί προσωπική - πολιτική σχέση, και όπως έχουμε ήδη αναπτύξει, με βάση τον αμοιβαίο σεβασμό. Ετσι και μόνο έτσι κάθε μέλος θα αναγκαστεί να ακούσει με πολλή προσοχή τους συμπολίτες ώστε να εντοπίσει τις δικές του προσωπικές αδυναμίες στη θεωρία, στο πολιτικό μας στίγμα, στις θέσεις μας κλπ. Ετσι κάθε μέλος θα διαπιστώσει ότι πρέπει να μελετά το «Ρ», τη θεωρία και γενικά να μελετά.

Θα διαπιστώσει ότι η κοινωνία βάζει θέματα που το κόμμα δεν έχει συλλάβει ή ότι υπάρχει σοβαρή διάσταση ανάμεσα στις επιθυμίες, αντιλήψεις του και των υπολοίπων μελών της κοινωνίας. Αυτή η εμπειρία - γνώση, θα πρέπει να μεταβιβάζεται σε όλο το κόμμα διαμέσου:

1. Εβδομαδιαίων αναφορών ή συναντήσεων για την πρόοδο κάθε μέλους, με τα μέλη ή μέλος του γραφείου. Απορίες, προβληματισμοί που μπορούν άμεσα να απαντηθούν ή να δοθεί βιβλιογραφία (ενημερωτικό υλικό) θα απαντώνται και άμεσα θα πρέπει να μεταβιβάζεται η νέα γνώση στους συμπολίτες του προσωπικού προγράμματος κάθε μέλους. Οι υπόλοιπες θα πρέπει να προωθούνται στα αμέσως ανώτερα όργανα του κόμματος και εκεί θα πρέπει να ακολουθείται η ίδια αμφίδρομη διαδικασία, με τελικό αποδέκτη τον πολίτη επαφής. Υπάρχει περίπτωση να εντοπιστούν κενά σε τμήματα της πολιτικής μας, των θέσεών μας σε επιμέρους ζητήματα, ίσως ακόμα και σε στρατηγικά ζητήματα. Τότε θα πρέπει να επιμεληθούν, τα κατάλληλα όργανα του Κόμματος για την επεξεργασία νέων τοποθετήσεων (συνέδριο, ΚΕ, ΠΓ, συνδιάσκεψη, κλπ.).

2. Σε κάθε τακτική συγκέντρωση της ΚΟΒ θα πρέπει να επανεκτιμάται το συνολικό και ατομικό πλάνο, να υπάρχει σοβαρός πολιτικός προβληματισμός για την εξέλιξή τους. Ο χρόνος ενασχόλησης της ΚΟΒ με το θέμα, πρέπει να είναι σημαντικός. Τα αποτελέσματα βελτίωσης σχέσεων, προσεγγίσεων πρέπει να έχουν δείκτες απόδοσης, που πρέπει να μελετηθούν πολύ σοβαρά ως προς το είδος τους και να υπάρχει συνεχής αυτοαξιολόγηση και συνολική κατά οργάνωση, περιοχή, χώρα αξιολόγηση.

3. Θα πρέπει να τίθεται ένα «προσανατολιστικό» πλάνο θεμάτων προς συζήτηση, ώστε να δοκιμάζεται η πολιτική μας ιδιαίτερα όσον αφορά τη συγκρότηση μετώπων, ένταξη σε συνδικάτα, συμμετοχή σε συλλόγους τοπικούς, σχολείων κλπ.

Γ. Πρέπει να ρίξουμε το βάρος της δραστηριότητάς μας ΚΥΡΙΑ στο πρωτοβάθμιο σωματείο. Εκεί όπου ο εργαζόμενος είναι το άμεσο μέλος και μπορεί άμεσα να συμμετέχει σε όλες τις δραστηριότητες. Φυσικά δε θα αγνοήσουμε, ούτε θα ατονήσουμε τη δράση μας σε όλα τα άλλα επίπεδα.

Θα πρέπει πριν απ' όλα να καταγράψουμε λεπτομερώς τις κομματικές μας δυνάμεις σε κάθε χώρο εργασίας. Να αναλύσουμε τις δυνατότητές μας να προσεγγίσουμε τους εργαζόμενους σε κάθε χώρο. Να εξετάσουμε σε κάθε χώρο τι μπορεί να συσπειρώσει τους εργαζόμενους και πώς πρέπει να διοργανωθεί αυτή η συσπείρωση, ώστε να έχει συνέχεια, σταθερότητα και πολιτικά να οδηγεί αυτούς τους εργαζόμενους στην πανεθνική - παγκόσμια δημοκρατία των εργαζομένων.

Θα είναι θέματα υγείας και ασφάλειας, αμοιβών, δημιουργικής απασχόλησης, αθλητικών ή καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, επιμόρφωσης, ελέγχου επιχείρησης, σχέσεων συναδέλφων, ποιότητας, εκδρομών, περιβάλλοντος, συνεταιρισμού εργαζομένων, οικογενειακής μέριμνας, ασφαλιστικά.

Θα είναι σε όλους ή σε τμήμα εργαζομένων. Δουλιά μας είναι ακριβώς αυτή. Να εντοπίσουμε άμεσα και έγκαιρα να δραστηριοποιηθούμε εκεί που είναι ο κατάλληλος κρίκος της αλυσίδας, όπως έλεγε ο Λένιν.

Αν εντοπίσουμε μικρές εστίες και τις ενδυναμώσουμε, θα έχουμε πολύ μεγάλα πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα.

Ενδιαφέρον έχει ένα πραγματικό παράδειγμα. Σε σύλλογο εργαζομένων δημοσίου υπήρχε μια σταθερά φθίνουσα κατάσταση που αποτυπωνόταν και στο εκλογικό μας αποτέλεσμα. Σ' ένα εργασιακό χώρο καταφέραμε να πιάσουμε τον κρίκο, με πολύ μικρές έως ανύπαρκτες κομματικές δυνάμεις. Βρήκαμε νέους δραστήριους και αγωνιστικούς υποψήφιους, που έφεραν μαζί τους νέους ψήφους που άλλαξαν τη δομή του ΔΣ, επηρέασαν αποφάσεις της ομοσπονδίας και φόβισαν τους «κυβερνητικούς συνδικαλιστές». Η περίπτωση αυτή όμως είναι και παράδειγμα αρνητικό ως προς τη μη σταθερή δράση μας. Η μικρή εστία θα μπορούσε να απλωθεί και να ανατρέψουμε ταχύτατα τις αρνητικές πλειοψηφίες και μεθόδους δράσης, αν η κομματική οργάνωση που δρα στο χώρο αυτό οργάνωνε με συνεχή και δραστήριο τρόπο τη μάχη, αν δεν άφηνε από τα χέρια της τον κρίκο. Ετσι πρέπει να δράσουμε, για να πιστέψουν οι εργαζόμενοι στον εαυτό τους ως παραγωγών, όχι μόνο στα πλαίσια μιας κεφαλαιοκρατικής επιχείρησης, αλλά και ως παραγωγών μιας κοινωνικής επιχείρησης, της οποίας θα έχουν τη συνδιοίκηση με τους υπόλοιπους συν - εργαζόμενούς τους στην ίδια αυτή επιχείρηση, αλλά και με τους εργαζόμενους όλης της Ελληνικής κοινωνίας και ότι μόνο αν συνεργαστούν και συνεννοηθούν μεταξύ τους, μπορούν να σταματήσουν τη χειροτέρευση των συνθηκών εκμετάλλευσής τους και αμέσως να προχωρήσουν στη βελτίωση των συνθηκών ζωής και να αναλάβουν οι ίδιοι τη διεύθυνση του συνόλου της κοινωνίας, των κοινωνικοποιημένων επιχειρήσεων, να αναλάβουν τη ζωή τους στα χέρια τους, απαλλοτριώνοντας τους «άχρηστους» πλέον κοινωνικά κεφαλαιοκράτες.

Β. Π. Α.

ΧΟΛΑΡΓΟΣ

Λένε: Αποφασιστικής σημασίας παράγοντας για να ενισχυθεί η λαϊκή αντίσταση, μαζί και κλειδί για να επιταχυνθούν οι διεργασίες συγκρότησης του ΑΑΔΜ, αποτελεί ένα ισχυρό ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, ικανό να ανταποκριθεί στις πολύπλευρες απαιτήσεις της ταξικής πάλης, να κατακτήσει πιο προωθημένες θέσεις.

Εγώ το πρώτο που καταλαβαίνω απ' όλα αυτά κι απ' όλη τη Θέση 25, είναι πως πρέπει να ισχυροποιηθούν οι δεσμοί του Κόμματος με την εργατική τάξη, να ανέβει σημαντικά η επιρροή του στους συνδικαλισμένους εργάτες. Γι' αυτό το λόγο φτιάξαμε και το ΠΑΜΕ.

Ορισμένοι σύντροφοι, κι ακόμη πιο πολλοί έξω από το Κόμμα, αμφισβητούν τις προθέσεις του Κόμματος. Λένε ότι με το ΠΑΜΕ, το πρώτο που θέλουμε είναι να διασπάσουμε το εργατικό κίνημα. Απ' ό,τι διαβάζω στις εφημερίδες, αυτά λέει ο Κωστόπουλος, αυτά έγραψε ο Θεωνάς στον προσυνεδριακό, αυτά υποστηρίζει η ηγεσία της ΠΑΣΚΕ και οι συνδικαλιστές του Συνασπισμού. Δε λέω πως όσοι τα λένε αυτά έχουν τα ίδια κίνητρα κι ούτε θέλω να τσουβαλιάσω συντρόφους που πιστεύουν αυτή την προπαγάνδα με τους αντιπάλους του Κόμματος. Θέλω μόνο να πω πως το Κόμμα, τουλάχιστον από τα μέλη του, πρέπει να κρίνεται με βάση όσα λένε οι θέσεις τους και όχι με βάση το τι νομίζει ή υποψιάζεται ο καθένας. Το ΠΑΜΕ το φτιάξαμε για δύο λόγους, κατά τη δική μου γνώμη. Το φτιάξαμε για να ξεχωρίζουμε στα μάτια των εργατών από τις ξεπουλημένες διοικήσεις της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, για να μη μας τσουβαλιάζουν μ' αυτούς, για να σπάσουμε την αντίληψη που υπάρχει στον απλό κόσμο ότι όλοι είμαστε ίδιοι. Δεν είμαστε ίδιοι. Πρέπει να φανεί, να το βλέπει ο καθένας με την πρώτη ματιά. Το ΠΑΜΕ το φτιάξαμε, ακόμη, για να μπορούμε να συγκεντρώνουμε τις δυνάμεις εκείνες που ξεχωρίζουν, που ξεκόβουν από την επιρροή των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών και παρατάξεων. Αν συμφωνούμε στους παραπάνω στόχους, δεν καταλαβαίνω γιατί ορισμένοι σύντροφοι έχουν πρόβλημα με το ΠΑΜΕ. Δεν μπορεί να μας χωρίζει το οργανωτικό σχήμα όταν συμφωνούμε στο στόχο. Να παλέψουμε μαζί για το στόχο, να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, κι αν δούμε ότι το ΠΑΜΕ σαν οργανωτικό σχήμα μας εμποδίζει να πετύχουμε το στόχο, να το αλλάξουμε. Να φτιάξουμε κάτι άλλο. Εχει μήπως κανένας εκ των προτέρων έναν ιδανικό τρόπο, ένα ιδανικό σχέδιο για το πώς θα κερδίσουμε την εργατική τάξη; Αν έχει να μας το πει. Να μην το κρατάει κρυφό. Για μένα το πιο ιδανικό που υπάρχει, αυτό που μας λείπει και πρέπει να το αποκτήσουμε, είναι η επαφή με τον κόσμο. Να πάμε στους εργάτες σύντροφοι. Να μιλήσουμε μαζί τους. Να δούμε τα προβλήματά τους. Να κάνουμε στρατολογίες. Να φτιάξουμε καινούριες οργανώσεις. Να γράψουμε κόσμο στα σωματεία, όπως κάναμε παλιά. Να ζωντανέψουμε τα σωματεία. Να ζωντανέψουμε ολόκληρο το συνδικαλιστικό κίνημα, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Συμφωνούμε σ' αυτό; Να το κάνουμε, άμα συμφωνούμε. Να μας πουν και οι εργάτες τη γνώμη τους για το ΠΑΜΕ. Να μιλήσει η ίδια η πράξη, η ζωή για το ΠΑΜΕ. Οσο δεν κάνουμε δουλιά, όσο είμαστε κλεισμένοι στον εαυτό μας και θεωρητικολογούμε, δεν πρόκειται να λύσουμε κανένα πρόβλημα. Κι ούτε πρόκειται ποτέ να πείσουμε ο ένας τον άλλο για την ορθότητα των απόψεων που μπορεί να υποστηρίζουμε.

Θα ήθελα να αναφερθώ και σ' ένα ακόμη ζήτημα, που μας ενδιαφέρει όλους. Το ζήτημα αυτό σύντροφοι είναι οι κομματικές αρχές λειτουργίας. Φαίνεται πως δε βάζουμε μυαλό ή πως δεν καταλαβαίνουμε όλοι τα ίδια πράγματα όταν μιλάμε για τις αρχές λειτουργίας του Κόμματος. Πώς αλλιώς να εξηγήσω τη στάση δοκιμασμένων συντρόφων, με πολλά χρόνια κομματικής ηλικίας; Τι να πω για τον Κωστόπουλο που όταν διαγράφηκε μας θύμισε τα 38 χρόνια που ήταν στο Κόμμα. Να τρελάθηκε μετά από τόσα χρόνια, δεν το πιστεύω. Να ανακάλυψε μετά από τόσα χρόνια ότι είναι κακό πράγμα ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός, δεν το πιστεύω. Ενα πιστεύω. Η πίστη στις αρχές δοκιμάζεται όταν τις εφαρμόζουμε και για εμάς τους ίδιους. Οχι όταν τις εφαρμόζουμε στους άλλους. Δεν είναι καλός και απαραίτητος ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός μόνο όταν λογοδοτούν οι άλλοι για τις πράξεις τους και γίνεται κακός όταν έρχεται η δική μας ώρα να δώσουμε λόγο. Φαίνεται λοιπόν πως ο Κωστόπουλος, αυτό το πράγμα δεν το είχε χωνέψει. Πίστευε πως ο Δημοκρατικός Συγκεντρωτισμός δεν είναι γι' αυτόν. Για τους άλλους είναι. Με γεια του και χαρά του, αλλά εμείς πρέπει να βγάλουμε συμπεράσματα. Τι συμπεράσματα; Για να έχουμε κόμμα με αρχές, για να τηρούμε τις αρχές, για να διαπαιδαγωγούμε με βάση τις αρχές πρέπει να εφαρμόζουμε τις αρχές πάντοτε, σε κάθε στιγμή και για όλους ανεξαιρέτως. Κανένας δεν έχει ασυλία. Κανένας δεν μπορεί να βρίσκεται έξω από τον κομματικό έλεγχο. Δεν πρέπει να υπάρχουν μέλη και στελέχη που θα αδιαφορούν για τον κομματικό έλεγχο. Να υπάρχει για όλους, με την καλή έννοια, ο φόβος του Κόμματος. Τήρηση των αρχών. Αυτό μας δείχνει ότι πρέπει να κάνουμε η υπόθεση με τον Κωστόπουλο και τους άλλους που τον ακολουθούν.

Αν το κόμμα τηρεί τις αρχές του κι αν ανοιχτεί μέσα στο λαό, αν κάθε κομματικό μέλος έχει κομματική δουλιά, αν δοκιμάζουμε στη ζωή την πολιτική μας, αν έχουμε πράξη και δε μένουμε στα λόγια, όσες λάθος αποφάσεις και να πάρουμε, δεν έχουμε φόβο. Γρήγορα θα βρίσκουμε το σωστό και θα προχωράμε στις επιτυχίες.

Με συντροφικούς χαιρετισμούς