Α. Το σοσιαλιστικό - κομμουνιστικό κοινωνικό μας όραμα έχει από μόνο του μια τεράστια δύναμη προσέλκυσης - συστράτευσης ανθρώπων και ιδιαίτερα ΝΕΩΝ. Στα 4,5 χρόνια ο «Ρ» απασχολήθηκε, το πολύ κατά 5%, με τη θεωρία και πράξη του σοσιαλισμού. Ντρεπόμαστε ή δεν ξέρουμε τι να πούμε; Ετσι όμως παροπλίζουμε το ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΑΣ ΟΠΛΟ. Αυτό πρέπει άμεσα να διορθωθεί με ριζικό τρόπο. Το πολύ σ' ένα χρόνο να οργανωθεί ΕΙΔΙΚΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ με αποκλειστικό θέμα: «Η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ - ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΟΡΑΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ». Ολη η ανθρωπότητα περιμένει εναγώνια μια πραγματική μαρξιστική - λενινιστική ανάλυση, για να πάρει ξανά μπρος. Οσο μιλάμε με τους ανθρώπους καθημερινά, ξέρουμε ότι είναι το βασικότερο ερώτημά τους.

Β. Λύση για ένα κρίσιμο οργανωτικό ζήτημα, δηλαδή, τη σχέση μας με τους ανθρώπους, με τα άτομα που αποτελούν την κοινωνία μας, τις επιμέρους κοινωνικές ομάδες - τάξεις.

Να ακούμε, να αφουγκραζόμαστε, να αντιλαμβανόμαστε, να επικοινωνούμε με τους ανθρώπους καθημερινά, οργανωμένα, με σύστημα, με ανοιχτό τρόπο. Είναι γνωστό και πολύ σωστό, το ότι το κομματικό μέλος διδάσκει τον κοινωνικό του περίγυρο με το προσωπικό του παράδειγμα αγωνιστικότητας, κοινωνικότητας, γνώσεων, συμμετοχής στα κοινά, τιμιότητας, ηθικότητας, προσωπικής φιλίας - σχέσης.

Εδώ και θα σταθώ θεωρώντας την προσωπική σχέση ως κλειδί. Για να δημιουργηθεί μια προσωπική σχέση πρέπει να υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός.

Εδώ τα μέλη του κόμματος τόσο ως άτομα αλλά κυρίως ως οργανωμένα άτομα που ανήκουν σε πολιτική ομάδα, πρέπει να προσέξουν ιδιαίτερα τις συμπεριφορές τους. Συνήθως υπάρχει μια αρχική τοποθέτηση από το μέλος του Κόμματος πάνω σε ζητήματα πολιτικής, κοινωνίας, επιστήμης κλπ. Μετά είναι φυσικό ότι πρέπει να ακούσεις με προσοχή τις σκέψεις, προβληματισμούς, απόψεις του άλλου. Εκεί θα κριθεί αν το μέλος του κόμματος γνωρίζει τη θεωρία, το όραμα, τη στρατηγική και αν μπορεί να απαντήσει στις σκέψεις, απόψεις του άλλου. Επιπόλαιες απαντήσεις, πρόχειρες τοποθετήσεις, αντιεπιστημονικές αναλύσεις αλλά κυρίως ένα πνεύμα παντογνωστισμού και κοσμοσωτήρα αδιαμφισβήτητου (κάτι μεταξύ του αλάθητου του πάπα και παλαιού αυταρχικού γυμνασιάρχη), είναι ό,τι το χειρότερο, το αντίθετο στις λενινιστικές διδασκαλίες.

Ακόμη χειρότερο είναι, αν ο άλλος δεν «πείθεται» άμεσα στα λεγόμενά μας, τότε η "μέθοδός" μας να γίνει η «περιφρόνησή» του, η «αδιαφορία» μας, η ΜΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ, η μη συνέχιση της σχέσης μας και συνήθως να συνοδεύεται και από χαρακτηρισμούς «ρεφορμιστής, οπορτουνιστής, αριστεριστής, αστός, τα παίρνει, χαφιές κλπ.».

Μίλησα για κρίσιμο οργανωτικό ζήτημα, διότι από την ορθή οργάνωση της σχέσης μας με τους συνανθρώπους μας θα επιτύχουμε τον πολλαπλασιασμό κατά γεωμετρική ή και εκθετική πρόοδο των πολιτικών φίλων, μελών, ψηφοφόρων.

Η σωστή αντιμετώπιση των παραπάνω απαιτεί συγκεκριμένα οργανωτικά μέτρα. Πρέπει κάθε μέλος, σε κάθε ΚΟΒ να έχει προσωπικό αρχείο και πρόγραμμα καθημερινών επαφών. Ο κύκλος ατόμων ίσως δεν πρέπει να ξεπερνά τα 5 έως 6. Η επιλογή θα πρέπει να γίνεται με κριτήρια την κοινωνική θέση, την ηλικία (π.χ. οι νέοι εργαζόμενοι θα πρέπει να είναι η πρώτη επιλογή, οι νέοι γενικά και οι εργαζόμενοι η αμέσως μετά κλπ.), την πολιτική άποψη, την ηθική στάση σε συνδυασμό με κριτήρια όπως η προσωπική σχέση, ο κοινός χώρος εργασίας ή κατοικίας κλπ. Φυσικά, η ΚΟΒ θα πρέπει να μελετήσει και να αποφασίσει για το συγκεκριμένο πλάνο κάθε μέλους, έτσι ώστε να μην υπάρχουν περιττές επικαλύψεις ή να υπάρχουν επικαλύψεις εκεί όπου χρειάζεται και μάλιστα να συνεννοείται μέσω της Οργ. Περιοχής (ή Αχτίδας) με άλλες ΚΟΒ για άτομα που βρίσκονται κοντά τους (εργασιακά ή τοπικά).

Με αυτά τα άτομα πρέπει να αναπτυχθεί προσωπική - πολιτική σχέση, και όπως έχουμε ήδη αναπτύξει, με βάση τον αμοιβαίο σεβασμό. Ετσι και μόνο έτσι κάθε μέλος θα αναγκαστεί να ακούσει με πολλή προσοχή τους συμπολίτες ώστε να εντοπίσει τις δικές του προσωπικές αδυναμίες στη θεωρία, στο πολιτικό μας στίγμα, στις θέσεις μας κλπ. Ετσι κάθε μέλος θα διαπιστώσει ότι πρέπει να μελετά το «Ρ», τη θεωρία και γενικά να μελετά.

Θα διαπιστώσει ότι η κοινωνία βάζει θέματα που το κόμμα δεν έχει συλλάβει ή ότι υπάρχει σοβαρή διάσταση ανάμεσα στις επιθυμίες, αντιλήψεις του και των υπολοίπων μελών της κοινωνίας. Αυτή η εμπειρία - γνώση, θα πρέπει να μεταβιβάζεται σε όλο το κόμμα διαμέσου:

1. Εβδομαδιαίων αναφορών ή συναντήσεων για την πρόοδο κάθε μέλους, με τα μέλη ή μέλος του γραφείου. Απορίες, προβληματισμοί που μπορούν άμεσα να απαντηθούν ή να δοθεί βιβλιογραφία (ενημερωτικό υλικό) θα απαντώνται και άμεσα θα πρέπει να μεταβιβάζεται η νέα γνώση στους συμπολίτες του προσωπικού προγράμματος κάθε μέλους. Οι υπόλοιπες θα πρέπει να προωθούνται στα αμέσως ανώτερα όργανα του κόμματος και εκεί θα πρέπει να ακολουθείται η ίδια αμφίδρομη διαδικασία, με τελικό αποδέκτη τον πολίτη επαφής. Υπάρχει περίπτωση να εντοπιστούν κενά σε τμήματα της πολιτικής μας, των θέσεών μας σε επιμέρους ζητήματα, ίσως ακόμα και σε στρατηγικά ζητήματα. Τότε θα πρέπει να επιμεληθούν, τα κατάλληλα όργανα του Κόμματος για την επεξεργασία νέων τοποθετήσεων (συνέδριο, ΚΕ, ΠΓ, συνδιάσκεψη, κλπ.).

2. Σε κάθε τακτική συγκέντρωση της ΚΟΒ θα πρέπει να επανεκτιμάται το συνολικό και ατομικό πλάνο, να υπάρχει σοβαρός πολιτικός προβληματισμός για την εξέλιξή τους. Ο χρόνος ενασχόλησης της ΚΟΒ με το θέμα, πρέπει να είναι σημαντικός. Τα αποτελέσματα βελτίωσης σχέσεων, προσεγγίσεων πρέπει να έχουν δείκτες απόδοσης, που πρέπει να μελετηθούν πολύ σοβαρά ως προς το είδος τους και να υπάρχει συνεχής αυτοαξιολόγηση και συνολική κατά οργάνωση, περιοχή, χώρα αξιολόγηση.

3. Θα πρέπει να τίθεται ένα «προσανατολιστικό» πλάνο θεμάτων προς συζήτηση, ώστε να δοκιμάζεται η πολιτική μας ιδιαίτερα όσον αφορά τη συγκρότηση μετώπων, ένταξη σε συνδικάτα, συμμετοχή σε συλλόγους τοπικούς, σχολείων κλπ.

Γ. Πρέπει να ρίξουμε το βάρος της δραστηριότητάς μας ΚΥΡΙΑ στο πρωτοβάθμιο σωματείο. Εκεί όπου ο εργαζόμενος είναι το άμεσο μέλος και μπορεί άμεσα να συμμετέχει σε όλες τις δραστηριότητες. Φυσικά δε θα αγνοήσουμε, ούτε θα ατονήσουμε τη δράση μας σε όλα τα άλλα επίπεδα.

Θα πρέπει πριν απ' όλα να καταγράψουμε λεπτομερώς τις κομματικές μας δυνάμεις σε κάθε χώρο εργασίας. Να αναλύσουμε τις δυνατότητές μας να προσεγγίσουμε τους εργαζόμενους σε κάθε χώρο. Να εξετάσουμε σε κάθε χώρο τι μπορεί να συσπειρώσει τους εργαζόμενους και πώς πρέπει να διοργανωθεί αυτή η συσπείρωση, ώστε να έχει συνέχεια, σταθερότητα και πολιτικά να οδηγεί αυτούς τους εργαζόμενους στην πανεθνική - παγκόσμια δημοκρατία των εργαζομένων.

Θα είναι θέματα υγείας και ασφάλειας, αμοιβών, δημιουργικής απασχόλησης, αθλητικών ή καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, επιμόρφωσης, ελέγχου επιχείρησης, σχέσεων συναδέλφων, ποιότητας, εκδρομών, περιβάλλοντος, συνεταιρισμού εργαζομένων, οικογενειακής μέριμνας, ασφαλιστικά.

Θα είναι σε όλους ή σε τμήμα εργαζομένων. Δουλιά μας είναι ακριβώς αυτή. Να εντοπίσουμε άμεσα και έγκαιρα να δραστηριοποιηθούμε εκεί που είναι ο κατάλληλος κρίκος της αλυσίδας, όπως έλεγε ο Λένιν.

Αν εντοπίσουμε μικρές εστίες και τις ενδυναμώσουμε, θα έχουμε πολύ μεγάλα πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα.

Ενδιαφέρον έχει ένα πραγματικό παράδειγμα. Σε σύλλογο εργαζομένων δημοσίου υπήρχε μια σταθερά φθίνουσα κατάσταση που αποτυπωνόταν και στο εκλογικό μας αποτέλεσμα. Σ' ένα εργασιακό χώρο καταφέραμε να πιάσουμε τον κρίκο, με πολύ μικρές έως ανύπαρκτες κομματικές δυνάμεις. Βρήκαμε νέους δραστήριους και αγωνιστικούς υποψήφιους, που έφεραν μαζί τους νέους ψήφους που άλλαξαν τη δομή του ΔΣ, επηρέασαν αποφάσεις της ομοσπονδίας και φόβισαν τους «κυβερνητικούς συνδικαλιστές». Η περίπτωση αυτή όμως είναι και παράδειγμα αρνητικό ως προς τη μη σταθερή δράση μας. Η μικρή εστία θα μπορούσε να απλωθεί και να ανατρέψουμε ταχύτατα τις αρνητικές πλειοψηφίες και μεθόδους δράσης, αν η κομματική οργάνωση που δρα στο χώρο αυτό οργάνωνε με συνεχή και δραστήριο τρόπο τη μάχη, αν δεν άφηνε από τα χέρια της τον κρίκο. Ετσι πρέπει να δράσουμε, για να πιστέψουν οι εργαζόμενοι στον εαυτό τους ως παραγωγών, όχι μόνο στα πλαίσια μιας κεφαλαιοκρατικής επιχείρησης, αλλά και ως παραγωγών μιας κοινωνικής επιχείρησης, της οποίας θα έχουν τη συνδιοίκηση με τους υπόλοιπους συν - εργαζόμενούς τους στην ίδια αυτή επιχείρηση, αλλά και με τους εργαζόμενους όλης της Ελληνικής κοινωνίας και ότι μόνο αν συνεργαστούν και συνεννοηθούν μεταξύ τους, μπορούν να σταματήσουν τη χειροτέρευση των συνθηκών εκμετάλλευσής τους και αμέσως να προχωρήσουν στη βελτίωση των συνθηκών ζωής και να αναλάβουν οι ίδιοι τη διεύθυνση του συνόλου της κοινωνίας, των κοινωνικοποιημένων επιχειρήσεων, να αναλάβουν τη ζωή τους στα χέρια τους, απαλλοτριώνοντας τους «άχρηστους» πλέον κοινωνικά κεφαλαιοκράτες.

Β. Π. Α.

ΧΟΛΑΡΓΟΣ