Οι Θέσεις της ΚΕ, ο ανοιχτός διάλογος, οι συνελεύσεις των ΚΟΒ και οι συνδιασκέψεις των ΑΕ που έγιναν ως τώρα με την πληθώρα των προβληματισμών και των απόψεων που εκφράζονται μας δίνουν την πεποίθηση ότι κι αυτό το συνέδριο θα αποτελέσει ένα σταθμό στην ανοδική πορεία του ΚΚΕ. Στόχος μας να ανεβάσουμε σε ψηλότερα επίπεδα την οργάνωση, το ιδεολογικό επίπεδο, την ενότητα και τη δυναμική του Κόμματος για να πραγματοποιήσει το ΑΑΔΜ, να αντιπαλέψει τις δύσκολες καταστάσεις που έχουμε μπροστά μας.

Σταματώ ιδιαίτερα στο Κόμμα γιατί αυτό αποτελεί το κλειδί που ανοίγει τις πόρτες, το εργαλείο που κτίζει και κινητοποιεί τα μέτωπα και τους αγώνες. Οι κομμουνιστές έχουν πια συνειδητοποιήσει ότι χωρίς ένα πραγματικά μπολσεβίκικο κόμμα, κανένα μέτωπο δεν οργανώνεται και δεν μπαίνει σε κίνηση.

Στο κεφάλαιο που αναφέρεται στο Κόμμα, οι Θέσεις εκτιμούν σωστά και τα θετικά και τις αδυναμίες που διαπιστώνουμε κι εμείς στην καθημερινή μας δράση. Χρειάζεται όμως να δούμε ότι υπάρχει και μια δυναμική για το ξεπέρασμα αυτών των αδυναμιών. Πολλά στελέχη και μέλη του Κόμματος και ας το πούμε εδώ, ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι, σύντροφοι, δε συμβιβάζονται με τέτοια φαινόμενα όπως η χαλάρωση, η υποτίμηση της ιδεολογικής δουλιάς, η υποτίμηση της πολιτικής δουλιάς μέσα στις μάζες των εργαζομένων και αγωνίζονται ενάντια στον κίνδυνο να γίνουν εθισμός, πράγμα που θα μας οδηγούσε στο περιθώριο. Καθήκον του Συνεδρίου είναι να μη σταματήσει στις διαπιστώσεις, αλλά να εντοπίσει και τις αιτίες των αδυναμιών και να πάρει τις αποφάσεις που θα βοηθήσουν τα μέλη του Κόμματος και τις οργανώσεις να ανεβούν στα επίπεδα που απαιτούν οι περιστάσεις. Ευτυχώς κι έχουν γίνει πολλές και συγκεκριμένες προτάσεις μέσα από το διάλογο.

Το 16ο Συνέδριο θα πρέπει ακόμα να προσέξει και να ανεβάσει σε ακόμα ψηλότερα επίπεδα την ενότητα του Κόμματος. Κι αυτό γιατί οι αντίπαλοί μας βάλλουν ιδιαίτερα στο λεπτό αυτό σημείο που αποτελεί την Αχίλλειο πτέρνα του. Ψάχνουν μέσα από τις διαφορετικές γνώμες που εκφράζονται για να ανακαλύψουν και να προβάλουν διαφωνίες, εκμεταλλεύονται αδυναμίες συντρόφων και τους παίρνουν υπό την προστασία τους.

Σκαρώνουν διαφωνίες κι εκεί που δεν υπάρχουν για να διαβάλλουν στελέχη, να φέρουν σε αντίθεση τα παλιά με τα νέα στελέχη, σπέρνουν τις αμφιβολίες και ερωτηματικά στα μέλη του Κόμματος, τους οπαδούς και τους εργαζόμενους.

Τα αστικά μέσα διαστρέβλωσης (κανάλια και εφημερίδες) προβάλλουν τις διαφωνίες ορισμένων πρώην στελεχών για να δώσουν την εικόνα εμφύλιου σπαραγμού μέσα στο ΚΚΕ.

Είναι βέβαια λυπηρό γι' αυτούς τους συντρόφους που εξακολουθούν να ορκίζονται στο Κόμμα και δε βλέπουν το διασυρμό που τους κάνουν κι αντί να τους κόψουν το βήχα καταφεύγουν σε αυτά τα μέσα για να προβάλουν τις απόψεις τους. Κι εδώ βρίσκεται το πρόβλημα της αντιδικίας και της κριτικής μας.

Ξέχασαν ή δεν τους χωρά το Καταστατικό μας που ορίζει τα πλαίσια μέσα στα οποία λύνονται οι όποιες διαφορές μας μέσα στο Κόμμα; Το 'χουμε ξαναπεί και το τονίζουμε ακόμα μια αφορά: Ολες οι διασπάσεις που έγιναν κατά καιρούς στο Κόμμα οφείλονταν στην παραβίαση των αρχών του Καταστατικού. Κι εδώ δε χωρούν διακρίσεις και προνόμια για κανένα.

Τα μέλη του ΚΚΕ είναι άνθρωποι με οντότητα, με σκέψη και βούληση και προσπαθούν να συμβάλουν στη διαμόρφωση της πολιτικής του με τις σκέψεις και την προσωπική τους εμπειρία από την πρακτική τους δράση. Κανένα όμως δεν είναι απαλλαγμένο από τον κίνδυνο του δεξιού ή αριστερού λάθους, γι' αυτό και προσπαθούν μέσα στα καταστατικά πλαίσια να πείσουν ή να πειστούν για την ορθότητα ή το λαθεμένο των απόψεών τους. Κι αυτός ο κολοσσός της σκέψης που τον έλεγαν Λένιν ήξερε να κάνει διάκριση ανάμεσα στις δικές του απόψεις, που θεωρούσε ότι ήταν για συζήτηση, από τις αποφάσεις της ΚΕ που έπρεπε να υποταχτούν όλοι.

Δυστυχώς, και το λέω με λύπη, γιατί δεν πιστεύω ότι οι πρώην σύντροφοι Κωστόπουλος και Θεωνάς ξεκίνησαν από πρόθεση να βλάψουν το Κόμμα, δεν μπόρεσαν να δουν ότι οι θέσεις και οι απόψεις τους δεν είναι αποδεκτές από τον κόσμο του Κόμματος κι έβαλαν τον εαυτό τους πάνω από την ΚΕ, πάνω από το Συνέδριο, πάνω από το Κόμμα και στάθηκαν πεισματικά στις απόψεις τους, σε σημείο που να οδηγηθούν έξω από το Κόμμα για να προβάλουν όπως νομίζουν «ελεύθερα» τις απόψεις τους. Και προσπαθούν απ' έξω από το Κόμμα να καθορίσουν την πολιτική του. Αναπόφευκτο ήταν και το πελάγωμά τους; Ζητούν από τους βετεράνους του Κόμματος να καταργήσουν την καθοδήγησή του για να ομαλοποιηθεί η κατάσταση. Μ' άλλα λόγια να παραβιάσουν το Καταστατικό, να αψηφήσουν το Συνέδριο και να προκαλέσουν μια νέα διάσπαση.

Αυτό σύντροφοι, να σας πω έτσι, αφού ακόμα το θέλετε, είναι παραλογισμός που σας οδήγησε ο κατήφορος που πήρατε. Μας είναι αδύνατο να σας ακολουθήσουμε. Μπορούμε όμως, αν το θέλετε, να σας σταματήσουμε απ' αυτό τον κατήφορο. Υπάρχουν ακόμα περιθώρια πριν φτάσετε στην αντικομματική ψύχωση που έφτασαν κι άλλοι γνωστοί... Στη θέση σας θα σταματούσα να τροφοδοτώ άθελά μου το διασπαστικό δηλητήριο που χύνουν τα κανάλια και ο αστικός Τύπος. Θα κατανικούσα τον όποιο εγωισμό για να δω αυτοκριτικά τη ζημιά που προκαλεί έστω και άθελά μου η στάση μου, και αν πίστευα ότι η καθοδήγηση με αδίκησε θα ζητούσα από το ίδιο το Κόμμα να μου δώσει το δίκιο μου. Κι αυτό δεν είναι «υπόκλιση». Είναι πίστη στο Κόμμα που σας ανέδειξε σε πολιτικές προσωπικότητες. Για σκεφτείτε, μήπως χάσατε την πίστη σας σ' αυτό το Κόμμα; Τότε αφήστε το και θα τραβήξει το δρόμο του και χωρίς εσάς. Οι κομμουνιστές πέρα από την πίστη τους στο Μαρξισμό - Λενινισμό, έχουν πίστη και στο Κόμμα τους, στους συντρόφους τους. Κι αυτό δεν είναι υπόκλιση.

Οι Θέσεις της ΚΕ για το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ στέκονται στο ζήτημα της σχέσης τακτικής και στρατηγικής που είναι θεμελιακή σημασία για το κόμμα. Βλέπουμε επίσης να αναφέρεται στα βασικότερα προβλήματα που έχει σήμερα το κόμμα. Τη μη ικανοποιητική αντιμετώπιση του μεγάλου πολιτικού και οργανωτικού προβλήματος, όπως την ανεπαρκή διαπάλη με τον οπορτουνισμό - ρεφορμισμό. Στη μη σωστή οργανωτική δουλιά με τα μεγάλα προβλήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων που απαιτούν οι σημερινές συνθήκες ενάντια στα μονοπώλια, τον ιμπεριαλισμό.

Σύντροφοι,

Η εργατική τάξη γέννημα της καπιταλιστικής κοινωνίας δε βρίσκει καμιά θέση σ' αυτή και παλεύει να πάρει την εξουσία στα χέρια της, μέσα στον απελευθερωτικό της αγώνα σκοντάφτει σε κάθε βήμα της. Για να μπορεί να διεξάγει σωστά τον αγώνα της με τις άλλες τάξεις, πρέπει να προβλέπει ποια στάση θα κρατήσουν κάθε φορά οι τάξεις αυτές. Ολα αυτά τα προβλήματα, για να λυθούν σωστά απαιτούν γνώσεις για την κοινωνία για τις τάξεις της, για τα ιδιαίτερά τους γνωρίσματα για τη στάση που θα κρατήσουν σ' αυτή ή την άλλη περίσταση. Απαιτούν μια κοινωνική επιστήμη, την οποία το προλεταριάτο έχει υπό τη μορφή της θεωρίας της θεμελιωμένης από το Μαρξ.

Μετά την προσωρινή ήττα του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, η ανάπτυξη του ιμπεριαλιστικού συστήματος, όπου βρίσκεται και η Ελλάδα που είναι ενσωματωμένη, έχει «δημιουργήσει» όξυνση του κεφαλαίου που βιάζεται να «προελάσει» να κτυπήσει τις εστίες αντίστασης, που είναι πολλές σε όλο τον κόσμο, αλλά χωρίς συντονισμό και χωρίς απαραίτητα ιδεολογική συγγένεια. Χρέος των κομμουνιστών είναι να ενισχύσουν τις αντιιμπεριαλιστικές εστίες αντίστασης, ώστε κάθε προέλαση του ιμπεριαλισμού να του στοιχίζει όσο γίνεται περισσότερο και ταυτόχρονα να προετοιμάζουν ιδεολογικά, πολιτικά, οργανωτικά που θα οδηγήσει στην κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Το ΚΚΕ είναι το κόμμα της εργατικής τάξης, η συνειδητή και οργανωτική δύναμή της, γι' αυτό πρέπει να δώσει το βάρος του στην ανάπτυξη των ταξικών, πολιτικών, κοινωνικών αγώνων. Να οργανώσει την εργατική τάξη σε ταξική βάση αταλάντευτα και χωρίς παλινδρομήσεις, να μελετάει και να προβάλλει τα αιτήματα της εργατικής τάξης και γενικότερα του ελληνικού λαού, με όσο το δυνατόν δραστήρια δουλιά στελεχών και οπαδών μας για τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή στις αγωνιστικές εκδηλώσεις, που θα είναι ενάντια στην πολιτική της μεγαλοεργοδοσίας ντόπιας και ξένης ενάντια στην πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας κατ' εντολή των Βρυξελλών. Να διακηρύττει και να παλεύει για την ενότητα της εργατικής τάξης. Να μη σταματήσει ούτε στιγμή να πασχίζει για τη μαζικοποίηση των σωματείων. Να μη σταματήσει ποτέ να δίνει το χέρι της συνεργασίας σε κάθε έντιμο συνδικαλιστή ή εργάτη. Να επιδιώκει τοπικά και πανελλαδικά, στο βαθμό που είναι δυνατό, τη συνεννόηση και κοινή δράση με τα άλλα στρώματα του λαού, που πλήττονται από την ίδια αντιλαϊκή πολιτική πάνω σε κοινά προβλήματα (μικρομεσαίοι, αγρότες, επιστήμονες κλπ.). Επιτρέψτε μου να πω οργανωτικά βρισκόμαστε σε μια κάπως ανησυχητική χαλάρωση. Η οποία δεν οφείλεται μόνο στην αδράνεια, αλλά και στον μη καλό προγραμματισμό, στη μη σωστή ταξινόμηση της δουλιάς μας με αποτέλεσμα να κουραζόμαστε και κάποτε να απογοητευόμαστε.

Αυτό μπορεί να ξεπεραστεί με τον καλό προγραμματισμό όλης της δουλιάς μας. Να γίνονται προβληματισμένες συζητήσεις και όχι ευκαιριακές. Να αξιώνουμε από τον γραμματέα ή το γραφείο του κλάδου να ενημερωνόμαστε και γενικότερα και όχι μόνο για τον κλάδο μας. Τα μέλη του γραφείου να δουλεύουν πιο υπεύθυνα. Ο κάθε κλάδος πρέπει να βάζει τους στόχους του. Δηλαδή, να μελετήσει το κλαδικό. Τα προβλήματα που έχει ο κλάδος και να προσδιορίσει διεκδικητικούς στόχους κι αυτοί είναι πάρα πολλοί, που μπορούμε να τους κατατάξουμε σε τρεις κατηγορίες: 1) Οικονομικές διεκδικήσεις, 2) θεσμικές διεκδικήσεις και 3) δημοκρατικές διεκδικήσεις. Αυτές είναι οι ομάδες διεκδικήσεων που δεν μπορούμε να βάλουμε διαχωριστικά τείχη ανάμεσά τους. Απλώς τις ταξινομούμε για να προτάσσουμε κάθε φορά εκείνο που είναι αναγκαίο και πραγματοποιήσιμο.

Οσο για τους μικρομεσαίους, αυτή η μικροαστική τάξη πριν μερικά χρόνια πραγματοποίησε μεγαλειώδεις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που αποτελούσαν πολύτιμη παρακαταθήκη για το μέλλον. Εδειξαν πλούσια θετική και αρνητική εμπειρία που πρέπει να αξιοποιηθεί.

α) Δηλαδή, να συγκεντρώσει την προσοχή μας στο δυνάμωμα των Α` βάθμιων σωματείων και ομοσπονδιών.

β) Να επιδιώξει τη συνεχή άμεση επαφή και ενημέρωση των συναδέλφων μελών ή μη, των σωματείων από τη συνδικαλιστική ηγεσία ( από το Α` βάθμιο σωματείο μέχρι τη ΓΣΕΒΕΕ).

γ) Να επιμείνει στην κοινή δράση των οργανώσεων ΓΣΕΒΕΕ, ΓΣΕΕ αξιοποιώντας την εμπειρία πρόσφατων κινητοποιήσεων.

Η ΚΕ όφειλε να αναφερθεί στις αδυναμίες και τα λάθη που παρουσίασε το κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα στην ιδεολογική διαπάλη ανάμεσα στις οπορτουνιστικές, ρεφορμιστικές και τις επαναστατικές κομμουνιστικές δυνάμεις, που προξένησαν την προσωρινή ανατροπή του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος. Γιατί έτσι θα βοηθούσε τα μέλη και τους οπαδούς του κόμματος να επαγρυπνούμε και να μην κάνουμε τα παλιά λάθη. Και το λέω αυτό, γιατί τόσο ο Δημητρώφ στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1935, όσο και ο Μαλένκοφ στο 19ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ τον Οκτώβρη του 1952, ενώ καυτηρίασαν δημόσια τις ρεφορμιστικές αυταπάτες και καλούσαν σε αγώνα ενάντιά τους, αντί να συγκροτηθούν αδράνησαν. Φάνηκε ότι δεν είχαν ενότητα δράσης και δεν κατάλαβαν αρχικά «πού πήγαινε το πράγμα».

Η ταξική πάλη μεταξύ του μαρξισμού - λενινισμού και «των υπολειμμάτων της αστικής ιδεολογίας» συνεχιζόταν και μετά την εξαφάνισή της, στην ΕΣΣΔ (1935- 1936) γιατί στην πλειοψηφία της γης κυριαρχούσε η αστική τάξη και η ΕΣΣΔ δε ζούσε... σε άλλο πλανήτη. Εξάλλου, ο ιμπεριαλιστικός περίγυρος ιδιαίτερα μετά το 1945 όταν οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές συγκέντρωσαν υπό τις διαταγές τους όλον σχεδόν τον καπιταλιστικό κόσμο, συνέχεια πίεζε και αναζωογονούσε στοιχεία αστικής αντεπαναστατικής ιδεολογίας μέσα στην ΕΣΣΔ. Γι' αυτό ο Στάλιν τόνιζε ήδη το 1937 «όσο προχωράμε στο σοσιαλισμό, οξύνεται η ταξική πάλη». Μετά το 1953 έλειψε ο ιθύνων νους της επανάστασης, ο συνδετικός κρίκος που συνένωνε τα μπολσεβίκικα στοιχεία, στον αγώνα για την προώθηση του σοσιαλισμού και για το χτύπημα των αναθεωρητών.

Τελικά, τα επαναστατικά στοιχεία έμειναν για αρκετό καιρό σε σύγχυση και όταν συγκροτήθηκαν να χτυπήσουν ήταν πια αργά.

Αμεσους στόχους που πρέπει να βάλουμε:

1. Να γίνουν πλατιές συνελεύσεις σε όλες τις ΚΟΒ που θα αναφέρονται οι αδυναμίες και τα λάθη που προξένησαν την προσωρινή ανατροπή του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.

2. Να μάθουμε ποια σωματεία έχουν αρχαιρεσίες κι αυτό είναι ευθύνη του κόμματος και του συνδικαλιστικού του οργάνου (ΕΣΑΚ) και του ΠΑΜΕ και να προετοιμαστούμε. Και εδώ να το προσέξουμε, δεν είναι νίκη με το να πάρουμε μόνο τις διοικήσεις αλλά εκείνο που θα μετρήσει περισσότερο θα είναι η μεγάλη συμμετοχή τόσο στις συνελεύσεις, όσο και στις αρχαιρεσίες.

3. Να προετοιμαστούμε για τις δημοτικές εκλογές καταλήγοντας σ' ένα ψηφοδέλτιο μέχρι το τέλος του Γενάρη που αυτό θα μας δώσει τη δυνατότητα να έρθουμε σε επαφή με τους κατοίκους των δήμων και να τους ενημερώσουμε στο ρόλο που μπορεί να παίξει μια ΤΑ όταν έχει κέντρο τον Ανθρωπο και τις ανάγκες του.

4 Να αναδιοργανωθεί η ΔΗΚΕΒΕ στη βάση, κατά τόπους συνοικίες και δήμους. Και να έρχεται σε καθημερινή επαφή με τις ΜΜΕ, συζητώντας τα προβλήματά τους, που δεν είναι και λίγα. Οπως, να βάλει κάτω από τον κοινωνικό έλεγχο τη δράση των πολυεθνικών με όποια μορφή κι αν εμφανίζεται (πολυκαταστήματα, εισαγωγές, ασυδοσία στον καθορισμό των τιμών, στο ωράριο κλπ.).

Με συντροφικούς χαιρετισμούς

Πρώην συνδικαλιστής

ΚΟΒ Αμφιάλης

Σ'αυτό το σύντομο σημείωμα θέλω να αναφερθώ στο σοβαρό ζήτημα εσωκομματικής πειθαρχίας και καταστατικής λειτουργίας.

Τούτο το ζήτημα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά το 16ο Συνέδριο και να ληφθούν αποφάσεις.

Και λέω σοβαρό ζήτημα, διότι το ΚΚΕ είναι το μοναδικό κόμμα που από το 1918 μέχρι και σήμερα αγωνίζεται για το λαό και την πατρίδα, αντέχει δε παρά τους εξοντωτικούς διωγμούς που έχει υποστεί και συνεχίζονται και σήμερα, αλλά με άλλους «εκσυγχρονιστικούς» τρόπους.

Υψηλά στελέχη ήρθαν σε αντίθεση με το Καταστατικό του Κόμματος. Αφού επί σειρά ετών ήταν μέλη του ΚΚΕ, τώρα λοξοδρόμησαν. Τι τους έκανε να φερθούν έτσι; Η στάση τους αυτή είναι ζήτημα εσωκομματικής πειθαρχίας και ορθή ήταν η απόφαση των αρμοδίων οργάνων του ΚΚΕ.

Σήμερα οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι και επικίνδυνοι για τους λαούς όλου του κόσμου. Ο ιμπεριαλισμός έχει πολλούς τρόπους να «χτυπήσει». Παράδειγμα ας έχουμε την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ εκ των έσω από προδοτικά στοιχεία τύπου Γκορμπατσόφ, Γιέλτσιν, Γιάκοβλεφ κ.ά.

Σήμερα το ΚΚΕ έχει αναλάβει σοβαρά καθήκοντα για το λαό και την πατρίδα, η οποία συρρικνώνεται επί το δυτικότερο και νοτιότερα.

Ολη η αντίδραση είναι εναντίον του - χρησιμοποιώντας κάθε τρόπο - αλλά παρ' όλα αυτά αντέχει. Και μπαίνει τέλος το ερώτημα γι' αυτά τα στελέχη. Αφού δε συμφωνούν με τις επιλογές του Κόμματος, τι πρέπει να κάνουν; Απάντηση: Δικαίωμά τους είναι να μη συμφωνούν.

- Δικαίωμά τους είναι να παραιτηθούν.

- Δικαίωμά τους είναι η κριτική, εσωκομματική μέσα στα όργανα του Κόμματος. Δεν έχουν όμως κανένα δικαίωμα να δημοσιεύουν στον αστικό Τύπο τις εσωκομματικές του διαφωνίες. Γιατί το κάνουν αυτό; Για να τους δικαιώσουν για τις διαφωνίες τους ή για κάτι άλλο.

Τέλος, έχω να πω το εξής: Ας έχουμε όλοι μας ως φωτεινό παράδειγμα τον Νίκο Πλουμπίδη.

Αθήνα