Ο πλούσιος προσυνεδριακός διάλογος, που αναπτύσσεται μέσα από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη» για το 16ο Συνέδριο του Κόμματος, θα δώσει τη δυνατότητα στο Κόμμα μας να βγάλει τα κατάλληλα συμπεράσματα, θα βάλει στην κριτική σκέψη των μελών, οπαδών και φίλων τη γενικότερη πολιτική του.

Η μελέτη των Θέσεων του 16ου Συνεδρίου του Κόμματος είναι καθήκον αλλά και υποχρέωση του κάθε μέλους, κάθε οπαδού, κάθε φίλου, αλλά και κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου, αφού το ΚΚΕ έτσι και αλλιώς επηρεάζει την οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας.

Με την πεποίθηση πως θα μπορούσα να συμβάλω κι εγώ σ' αυτόν τον προβληματισμό, θα ήθελα να καταθέσω μερικές σκέψεις μου.

Σωστά το Κόμμα μας θέτει ως πρώτιστο καθήκον τη δημιουργία του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου. Ενας στόχος που έμπαινε και στα προηγούμενα Συνέδρια, όμως σήμερα είναι πολύ καλύτερα επεξεργασμένος.

Ασφαλώς η οικοδόμηση του Μετώπου προϋποθέτει συμμετοχή κινήσεων, ομάδων και μεμονωμένων ανθρώπων, που δε θα συμφωνούν σε όλα με τους κομμουνιστές, που ενδεχόμενα στην πορεία να αλλάξουν γνώμη, ακόμα και να περάσουν στην απέναντι όχθη. Το γεγονός αυτό δεν μπορεί και δεν πρέπει να μας οδηγεί στο κλείσιμο και πολύ περισσότερο στην άρνηση των συμμαχιών. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που κατά καιρούς έχουν κατηγορήσει το Κόμμα ότι ακολουθεί πολιτική απομόνωσης, πως η θέση του «πέντε κόμματα δύο πολιτικές» το οδήγησε στο περιθώριο. Το περίεργο είναι πως οι ίδιοι άνθρωποι, όταν το Κόμμα προχωρήσει στην υλοποίηση κάποιων συνεργασιών - εκλογές 1999 - το κατηγορούν για απεμπόληση αρχών, για σύμπλευση με μικροαστικά στοιχεία. Οι σύντροφοι αυτοί ξεχνούν ή κάνουν πως ξεχνούν ότι το κύριο μέσα στην πολιτική των συμμαχιών είναι να μη χάνεις το χαρακτήρα σου - περίπτωση Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου - να μην κάνεις έκπτωση στις αρχές σου. Δυστυχώς αρνητικά παραδείγματα άναρχων συνεργασιών έχουμε από Κομμουνιστικά Κόμματα όχι και λίγα - Ιταλία, Γαλλία - που όχι μόνο δε βοήθησαν και δε βοηθήθηκαν, αλλά οδηγήθηκαν στη διάλυση.

Η συμμετοχή της χώρας μας σε ΕΕ, ΝΑΤΟ και άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς μόνο αρνητικά μπορεί να ερμηνευτεί. Η θέση για αποδέσμευση είναι απόλυτα σωστή. Είναι λάθος να λέμε πως η ΕΕ είναι μια πραγματικότητα και πρέπει να την αποδεχτούμε. Προεκτείνοντας αυτή τη σκέψη θα πρέπει να αποδεχτούμε ακόμα και τον καπιταλισμό, γιατί κι αυτός είναι μια πραγματικότητα. Στη θέση 28 τονίζεται η ανάγκη της συμμετοχής των μεσαίων στρωμάτων στο Μέτωπο. Επίσης τονίζεται ότι έχουμε καθυστερήσει στην προώθηση συνεργασιών μ' αυτά τα στρώματα.

Οι ΕΒΕ από τη θέση τους στην παραγωγή διαρκώς ταλαντεύονται. Εκείνη που έχει την ευθύνη και κάθε όφελος να τραβήξει τα μεσαία στρώματα με το μέρος του Μετώπου είναι η εργατική τάξη. Από τη συμμετοχή μου στο συνδικαλιστικό κίνημα των ΕΒΕ, δεν έχω πειστεί ότι τα εργατικά συνδικαλιστικά στελέχη έχουν κατανοήσει απόλυτα την καθ' όλα σωστή αυτή θέση. Χρειάζεται το Κόμμα μας να επεξεργαστεί ακόμα παραπέρα την πολιτική των συμμαχιών με τους ΕΒΕ. Αλλωστε τα μεσαία στρώματα της πόλης είναι ο άμεσος σύμμαχος της εργατικής τάξης. Η τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση των ΕΒΕ η ΓΣΕΒΕΕ, βρίσκεται εγκλωβισμένη στη λογική των συμβιβασμών και του στημένου διαλόγου. Ενώ τα προβλήματα που αφανίζουν καθημερινά τους ΕΒΕ διαρκώς διογκώνονται. Εάν η κατάσταση αυτή συνεχιστεί, ίσως χρειαστεί να προχωρήσουμε σε μια ανάλογη με το ΠΑΜΕ συνδικαλιστική κίνηση, ικανή να αγωνιστεί για τα συμφέροντα των επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων.

Πολύ σοβαρά θα πρέπει να δει το Κόμμα μας την πολιτική ανάδειξης στελεχών και κυρίως μέσα από την εργατική τάξη. Είναι το λιγότερο απαράδεκτο τα συνδικαλιστικά μας στελέχη να τα αναδεικνύουμε στα ανώτερα αξιώματα και ένα μεγάλο μέρος απ' αυτά να μας εγκαταλείπει με επιχειρήματα που δείχνουν, το λιγότερο, την ιδεολογική τους φτώχεια. Κωστόπουλος - Θεωνάς - Ματζουράνης και τόσοι άλλοι.

Επίσης, η επιλογή εκείνων που θα μας εκπροσωπούν στα όργανα της ΕΕ θα πρέπει να γίνεται με τη μεγαλύτερη προσοχή. Σαν μια άλλη Κίρκη μεταμορφώνει τους περισσότερους, με αποτέλεσμα όχι μόνο να αποδέχονται τις αρχές και την αναγκαιότητα της ύπαρξης αυτών των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, αλλά και να προσπαθούν να επιβάλλουν λαθεμένες απόψεις μέσα στο Κόμμα μας και στο κίνημα γενικότερα.

Είμαι βέβαιος πως το 16ο Συνέδριό μας θα πάρει υπόψη του όλες τις παρατηρήσεις και υποδείξεις των συντρόφων, των οπαδών και φίλων του Κόμματος, όλων όσοι έχουν τη διάθεση να συμβάλουν με τον προβληματισμό τους, για την καλύτερη πορεία οικοδόμησης του λαϊκού ΜΕΤΩΠΟΥ.

ΚΟΒ ΕΒΕ

Κοκκινιάς - Κορυδαλλού

Πειραιά

Σύντροφοι, το Συνέδριο αυτό είναι η συνέχεια του 15ου. Μελετώντας την πορεία του Κόμματος στα χρόνια αυτά μέχρι το 16ο... Από το 15ο έως το 16ο η κατάσταση χειροτέρεψε πολύ. Η ολιγαρχία, με προστασία του ΝΑΤΟ, πέρασε ανοιχτά στην επίθεση κατά των λαών, με πρόσχημα τα δικαιώματα και άλλους όρους, με μπροστάρη τον Κλίντον, με τη βία να επιβάλουν την κυριαρχία τους στον πλανήτη... Αφού κατάφεραν να διαλύσουν τα σοσιαλιστικά κράτη, τους έπιασαν στον ύπνο. Εδώ γελάστηκαν. Από την κολακεία της δήθεν ελευθερίας και παγκοσμιοποίησης, της λεύτερης αγοράς και την ελευθερία κίνησης του ατόμου, με άλλα λόγια, την άρνηση του σοσιαλισμού. Και ακολουθώντας την οδό του παραδείσου στους σκουπιδοτενεκέδες...

Σοφή η πράξη του Κόμματος να καλέσει σε Διάσκεψη στην Αθήνα τα αδελφά κόμματα, είναι και αυτό μια πείρα... έδειξε, κατά πόσο έχει μελετηθεί η θεωρία του Μαρξισμού στις χώρες τους και ποια υπήρξε η αντίδραση στα κελεύσματα του καπιταλισμού. Οι δηλώσεις τους έδειξαν μεγάλη απειρία, σαν τα μικρά παιδιά που θέλησαν να δοκιμάσουν τον παράδεισο του καπιταλισμού...

Οσο για την ίδρυσή του το 1747 στην ίδρυση της πρώτης βιομηχανίας λιναριού και κατόπιν σε εριοβιομηχανία νήματος από μαλλί προβάτων. «Ενγκελς, Εργατική Τάξη...» αρκετά μιλήσαμε και τώρα για το Κόμμα, το δακρυποτισμένο με αίμα και πόνους. Κρατώντας τη σημαία των Μαρξ και Λένιν και όλων των τίμιων ηγετών, πολλά σχολειά κάναμε, τώρα μπαίνουμε στη λεωφόρο του 16ου Συνεδρίου. Να ετοιμάσουμε τον ψυχικό μας κόσμο γιατί η λεωφόρος αυτή δε θα είναι με ρόδα στρωμένη, πιασμένοι χέρι χέρι να τη διαβούμε, ενωμένοι, αδελφωμένοι, παραμερίζοντας τα εμπόδια με πίστη στο φάρο που φωτίζει την καινούρια λεωφόρο, που θα φωτίσει το 16ο Συνέδριο. Δίνοντας όρκο στις αποφάσεις που θα παρθούν, τάζοντας τον εαυτό μας στην υπηρεσία του Μετώπου. Που ιδρύθηκε από το 15ο Συνέδριο, να καλέσουμε και άλλους που είναι εγκλωβισμένοι στα αντίπαλα στρατόπεδα και να τους δώσουμε το χέρι να αγωνιστούμε μαζί για την επιβίωσή μας.

Σύντροφοι, μας περιμένουν δύσκολες εποχές.

Σύντροφοι, είμαστε τέκνα της ανάγκης, παιδιά της θύελλας.

Πρέπει να μας διακρίνει η αγάπη και η αλληλεγγύη, που είναι όρος του Μαρξισμού - Λενινισμού, δίνοντας όρκο πίστης να είμαστε στο πλευρό των αδικημένων και πονεμένων. Να τους δίνουμε θάρρος.

Σύντροφοι, το Μέτωπο που εφαρμόσαμε μοιάζει με το ΕΑΜ της Κατοχής, με άλλη μορφή και αγώνα. Τότε καταφέραμε να μαζέψουμε το λαό που μαστιζόταν από πείνα, με συμπαράσταση και αγώνα για την επιβίωση.

Ο αγώνας είναι κρίσιμος, αλλά και δύσκολος, γιατί έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα μέτρα βίας των προσώπων που αντιπροσωπεύουν τις εντολές της ΕΕ και έχουν δώσει υπόσχεση να εφαρμόζουν τις αποφάσεις... για να κάθονται στην καρέκλα της εξουσίας. Εχουν καταφέρει να εγκλωβίσουν μερίδα συνδικαλιστών και άλλους φορείς, δίνοντας λίγα ψίχουλα. Ετσι στα διάφορα συνέδρια που πάνε δήθεν να υπερασπίσουν τα προϊόντα του αγρότη, του κτηνοτρόφου, του καπνοπαραγωγού... γυρίζοντας κάνουν δηλώσεις ότι όλα εντάξει. Ο αγροτιστής αυτός έχει φέρει σε απόγνωση το λαό που αγωνίζεται για να παράγει τα αγαθά που είναι η βάση της οικονομίας μιας χώρας. Ας μας πει ένας δικός τους οικονομολόγος, μπορεί να σταθεί μια βιομηχανία χωρίς πρώτες ύλες... Ετσι έχουν τα πράγματα, σύντροφοι. Ο λεγόμενος καπιταλισμός ανοίγει πληγές και δεν τις θεραπεύει... Αν στη χώρα η υπογεννητικότητα, ο καπιταλισμός πιέζει σε συρρίκνωση τους μικρομεσαίους αγρότες να ενταχθούν σε εργάτες, έτσι δίνοντας ένα φτυάρι να γίνει νεκροθάφτης του.

Εμπρός, σύντροφοι, ας πιαστούμε χέρι - χέρι στη λεωφόρο που οδηγεί στο Συνέδριο που θα χαράξει και θα επικυρώσει τα θεμέλια του Μετώπου πάλης. Και όλοι μαζί, στο φράγμα να μην περάσουν τα ισοπεδωτικά σχέδια των μονοπωλίων που λειτουργούν με εντολή της ΕΕ. Το βλέπω, σύντροφοι, είμαστε μόνοι... Τα μεγάλα ΜΜΕ κάνουν πως δε βλέπουν ή δεν ακούν τις φωνές των αδικημένων, των ανέργων, τις χιλιάδες στο Πεδίον του Αρεως, λέξη δεν είπαν. Τι ζητούσε τόσος λαός... Σύντροφοι, μας αναγκάζουν να θυμηθούμε τα περασμένα με τον τηλεβόα στις γειτονιές, στους δρόμους, στα στενά. Με άλλα λόγια, ντελάληδες της Τουρκοκρατίας των περασμένων αιώνων.

Σύντροφοι, το δρόμο που πήραμε, που μας φωτίζει το άστρο του Μαρξισμού - Λενινισμού και άλλων σοφών του Σοσιαλισμού, επιβάλλεται να ελέγξουμε τον ψυχικό μας κόσμο κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε τη λεωφόρο της δικαιοσύνης που έχει την αγάπη και αδελφοσύνη στους λαούς και ενότητα και αλληλεγγύη στους καταπιεζόμενους, γι' αυτό δεν είναι ντροπή να δηλώσουν κούραση. Αλλά να μην κάνουν δηλώσεις στα φερέφωνα των μεγάλων καναλιών... Στο Κόμμα ακολουθούν όσοι θέλουν τη δικαιοσύνη και τη δίκαιη κοινωνία και όχι την εκμετάλλευση και όπως το 'χει στη θεωρία του ο καπιταλισμός.

Σύντροφοι, ας ενώσουμε τις επαφές μας με όλους τους αδικημένους στη χώρα μας, αλλά και σε άλλους λαούς που τυχαίνει να τους δέρνει η ίδια καταιγίδα της ανέχειας και η ανεργία, να πιαστούμε χέρι - χέρι να ανατρέψουμε τα σχέδια της παγκοσμιοποίησης του καπιταλισμού. Ξέρουμε ότι η κρίση είναι αναπόφευκτη. Οσα μέτρα παίρνει για το σβήσιμο με στρατούς καταστολής, όπως διαλαλούν οι εντολοδόχοι... Ολοι μιλάν για την επερχόμενη καταιγίδα και της δίνουν, σύμφωνα με το πόστο που κατέχουν, διάφορα ονόματα...

Σύντροφοι, αυτά σας γράφω για να εκφράσω τη γνώμη μου. Μας περιμένουν σκληρές μέρες, γι' αυτό μην ξεχνάμε τον όρο αλληλεγγύη και συμπόνια στους συνανθρώπους μας, είτε είναι σύντροφοι, είτε όχι. Αυτός ο όρος μας δίνει τη διάκριση στην κοινωνία...

Σύντροφοι, εμείς δίνουμε το χέρι σε κάθε συνάνθρωπό μας να αγωνιστεί μαζί μας για την επιβίωσή του και να δείξει με τον αγώνα ότι μέσα στη φύση έχει ίσα δικαιώματα με αυτούς που φαίνονται συγχρονιστές της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Και... στο δρόμο που τραβάμε είναι δύσκολος με εμπόδια και κούραση, γι' αυτό όσοι κουραστούνε ας κάτσουν να ξεκουραστούν. Χωρίς να κάνουν σχόλια για τους μπροστάρηδες της φάλαγγας, γιατί μειώνουν την αξία τους...

Σύντροφοι, νομίζω ότι είμαι στο πλαίσιο. Συγχωρήστε με που τα γραπτά μου είναι ανορθόγραφα. Στην Κατοχή αναγκαζόμουνα να γράφω με χαρακτήρα της τάξης δημοτικού... Είμαι μέλος του Κόμματος από το 1942. Τη μέρα που έπεσε το Στάλινγκραντ, πήρα την απάντηση, τακτικό μέλος του Κόμματος. Είμαι από την Αρκαδία. Γεννήθηκα το 1925 στις 15 Αυγούστου. Μένω στους Αγ. Αναργύρους Αττικής.

Συνταξιούχος ΙΚΑ - Αντιστασιακός