Στα υπόλοιπα σημεία της βδομάδας εντάσσεται το φιλμ «POLISSE». Γαλλικό δράμα παραγωγής 2011, πραγματεύεται τη δύσκολη καθημερινότητα των αστυνομικών στο τμήμα προστασίας ανηλίκων την οποία καθημερινότητα, η Μελίσσα φωτογράφος από το Υπουργείο Εσωτερικών, αναλαμβάνει να αποτυπώσει με το φακό της... Το γεγονός ότι η επαγγελματική και ιδιωτική ζωή των αστυνομικών στροβιλίζεται στο επίκεντρο της εικόνας, ουδόλως εμποδίζει την ορατότητα ως προς τα προβλήματα των ανηλίκων. Θεματική προσφιλέστατη, απαντάται σε πλήθος τηλεοπτικών αστυνομικών σειρών... Η δράση της ταινίας της Μαϊουέν εκτυλίσσεται στους πραγματικούς χώρους της μονάδας προστασίας παιδιών στο Παρίσι. Τα εγκλήματα που διαπράττονται πάνω στα παιδικά σώματα εναλλάσσονται, με ρυθμούς ιλιγγιώδεις, με τα «προσωπικά» των αστυνομικών, μετά τη δουλειά, με ένα ποτήρι κρασί στο κοντινό μπιστρό. Σε λίγο παραπάνω από δύο ώρες παρελαύνουν στον αστυνομικό χώρο παιδόφιλοι, αιμομίκτες, απαγωγείς, έμποροι ανθρώπων αλλά και χτυπημένοι από τον καπιταλισμό γονείς, ανίκανοι πια να συντηρήσουν τα παιδιά τους... όλα αυτά σε ατμόσφαιρα ακραίων συναισθημάτων που δεν λεν να λάβουν τέλος παρά μόνο, όταν πέσουν και οι τελευταίοι τίτλοι του τέλους. Η βασική δύναμη του φιλμ συνίσταται στο ότι δεν υπακούει σε άλλους κανόνες από εκείνους που επιβάλλουν τα συναισθήματα της δημιουργού του. Πρόκειται για την τέταρτη ταινία της Μαϊουέν Λε Μπεσκό, που βλέπουμε στο ρόλο της Μελίσσα. Η Μαϊουέν - κόρη της ηθοποιού Κατρίν Μπελκοτζά - δεν τέλειωσε ποτέ το Λύκειο. 16 ετών έφυγε στην Αμερική μαζί με τον σκηνοθέτη Λυκ Μπεσόν από τον οποίο απέκτησε ένα παιδί. Επιστρέφοντας στο Παρίσι έκανε «comeback» σαν ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Το επίθετό της δεν το χρησιμοποιεί, δεν θέλει η δουλειά της να «συνδέεται» συνειρμικά με το όνομα της οικογένειάς της...

Ακόμα, «PARANORMAN: ΜΙΑ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ» ο τίτλος της 3D οικογενειακής κωμωδίας κινουμένων σχεδίων - με animation «stop motion» τεχνική και δράση, περιπέτεια, φαντασία και τρόμο... Αμερικάνικη παραγωγή του 2012 η κάπως «σκοτεινή» ταινία αφηγείται για τον Νόρμαν, το μικρό αγόρι που επικοινωνεί με το υπερπέραν και στο οποίο οι νεκροί, τα ζόμπι, τα φαντάσματα και οι μάγισσες φαίνεται να δείχνουν ιδιαίτερη προτίμηση. Την σκηνοθεσία της ταινίας υπογράφουν ο Κρις Μπάτλερ και ο Σαμ Φελ.

Πρεμιέρα επίσης και για την «κατηγορίας φτερού» αμερικάνικη κωμωδία του 2012 «ΟΙ ΕΡΓΕΝΙΣΣΕΣ» σε σκηνοθεσία και σενάριο της Λέσλι Χέντλαντ, με την Κίρστεν Ντανστ και την Ρεμπέλ Γουίλσον, μεταξύ άλλων...

Επιπροσθέτως, στον κινηματογράφο «Θησείον» επιστρέφουν για μια εβδομάδα (13 με 19/9) οι Monty Python σε ένα αφιέρωμα στην αυθεντική τους κωμική ιδιοφυία. Αναλυτικότερα: σήμερα 13/9 και αύριο Παρασκευή 14/9 προβάλλεται η ταινία «ΤΟ ΑΔΕΛΦΑΤΟ ΤΩΝ ΙΠΠΟΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΕΕΙΝΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ» (1975), το Σάββατο 15/9 και την Κυριακή 16/9 προβάλλεται «ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ» (1983) και το αφιέρωμα ολοκληρώνεται με την ταινία «ΕΝΑΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΑ ΤΙ ΠΡΟΦΗΤΗΣ» (1979) που θα προβάλλεται την επόμενη Δευτέρα 17, Τρίτη 18 και Τετάρτη 19/9 ... και

Τέλος, στο κινηματοθέτρο «ΤΡΙΑΝΟΝ» διοργανώνεται διήμερο φεστιβάλ - Κυριακή 16 και Δευτέρα 17/9 - με προβολή 4 σπουδαίων και σπάνιων ταινιών του βωβού κινηματογράφου, με ζωντανή μουσική επένδυση. Θα προβληθούν τα φιλμ: «ΖΑΝ ΝΤ' ΑΡΚ» (1928) του Δανού Καρλ Ντάγιερ, «Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ» (1926) του Αμερικανού Μπάστερ Κήτον, «TERJE VIGEN» (1917) του Σουηδού Βίκτορ Σέστρεμ και «ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ» (1927) του Γερμανού Φριτς Λανγκ. Για λεπτομέρειες που αφορούν στο πρόγραμμα και τα εισιτήρια, επικοινωνήστε με την αίθουσα, στο 210/8215.469.

Και από σήμερα το απόγευμα, καθημερινό ραντεβού στο Φεστιβάλ...

Ενα χρόνο πριν, στις 8 Σεπτεμβρίου 1943, έμπαινε σε ισχύ η ανακωχή που υπόγραψε ο αποστάτης της φασιστικής κυβέρνησης, Στρατηγός Μπαντόλιο με τις συμμαχικές δυνάμεις, που, μετά την αποβίβασή τους στη Σικελία, προωθούνταν δυναμικά προς βορρά. Ο ιταλικός στρατός, μέχρι τότε στο πλευρό των χιτλερικών, βρέθηκε σε πλήρη σύγχυση και χωρίς ακριβείς διαταγές ή οδηγίες. Ετσι ένα μέρος των ενόπλων έμειναν πιστοί στον Βασιλιά Βιτόριο Εμανουέλε ΙΙΙ, ένα άλλο συνέχισε να στηρίζει τους Ιταλούς φασίστες και τους χιτλερικούς συμμάχους τους, ανακηρύσσοντας τον Οκτώβριο του '43 τη φασιστική δημοκρατία του Σαλό στην Β. Ιταλία. Το τρίτο και μεγαλύτερο τελικά μέρος άρχισε να συγκροτεί τους πρώτους παρτιζάνικους πυρήνες. Με αυτά τα δεδομένα σαν ιστορικό φόντο ξεκινά η ιστορία της ταινίας που διαδραματίζεται στους τριγύρω λόφους της γενέτειράς τους, που μαρτυρούν το ιστορικό αιματηρό παρελθόν, που σημάδεψε ανεξίτηλα τη γη, τους ανθρώπους της και την ψυχή τους. Οι Ταβιάνι εστιάζουν σε καταστάσεις - κλειδιά που αποδίδουν με μια σκηνοθεσία που επικυρώνει τη σημασία των γεγονότων και τονίζει την πολιτική τους διάσταση...

Οι χωρικοί γνωρίζουν ότι ο τόπος τους είναι ναρκοθετημένος από τους Γερμανούς και θα τιναχτεί στον αέρα. Ο παπάς μαζί με τους μελανοχίτωνες διαβιβάζουν στους κατοίκους την εντολή των Ναζί να συγκεντρωθούν όλοι στην Εκκλησία για να σωθούν. Κάποιοι τους πιστεύουν. Κάποιοι άλλοι τους αμφισβητούν και παίρνουν την τύχη τους στα χέρια τους. Αυτοί που φεύγουν οργανώνουν καλά την πορεία τους προς το νότο, προς την επιβίωση με όχημα την ανάγκη, να συναντήσουν τα συμμαχικά στρατεύματα - που είχαν ήδη απελευθερώσει τη Ρώμη και ανέβαιναν προς την Τοσκάνη.

Παρά το γεγονός ότι το φιλμ δομείται σε σεκάνς / κεφάλαια, λειτουργεί οσμωτικά, χτίζοντας την μια ιστορία μέσα από την άλλη. Βασικός δραματουργικός όρος στη σύνθεση της ταινίας τα ναρκοθετημένα σπίτια. Με πλαίσιο την αφήγηση μιας γυναικείας voice off συνεχείς είναι οι εναλλαγές του προσωπικού και συλλογικού στοιχείου. Της ομάδας που έμεινε στην εκκλησία και της ομάδας που έφυγε. Η γλώσσα τους διαχρονική και μετωνυμική, οι ιδεολογικές αναφορές προκύπτουν μέσα από ένα σύνθετο κόσμο σημείων και στο στόρι βρίσκονται ενταγμένα στοιχεία μυθολογικά, μουσικολογικά, λαϊκοί θρύλοι και προκαταλήψεις.

Σε αυτήν την ποιητική και πολιτική saga για το θάνατο της αθωότητας, η αφήγηση είναι διάτρητη από flash back και θύμησες. Από ανθρώπινες εκδοχές που βιώνουν διαφορετικά τα γεγονότα. Από στοιχεία μπρεχτικής αποστασιοποίησης (όπως ακόμα και το «κλείσιμο» των πλάνων - σαν συρόμενα παράθυρα - κάτι που απομακρύνει τον θεατή από την κλασική αφηγηματική δομή), αλλά και στοιχεία της φόρμας που εξυπηρετούν λειτουργικά την αφήγηση (εναλλαγή πλάνων από μακρινά σε πολύ κοντινά, στα αυτιά π.χ. ώστε να προσεγγίζεται μόνο το ουσιαστικό και πρωτεύον σημείο της δράσης).

Στην ταινία επανέρχονται αγαπημένα θέματα των Ταβιάνι που αναπτύχθηκαν διεξοδικά σε προηγούμενες ταινίες. Κυρίαρχο εκείνο του παιδικού ρεφρέν που πάνω του στηρίχτηκε το «Ο ΣΑΝ ΜΙΚΕΛΕ ΕΙΧΕ ΕΝΑΝ ΚΟΚΚΟΡΑ». Αυτό το παιδικό ρεφρέν δίνει κουράγιο και δύναμη, γίνεται τραγούδι αντίστασης, όπως έγραψαν οι Ταβιάνι. Το πλαστικό διακοσμητικό με το άγαλμα της Ελευθερίας παραπέμπει στο «ΑΛΛΟΝΖΑΝΦΑΝ» αρχικά, στον πίνακα στο δωμάτιο του Μαστρογιάνι με τον τίτλο «Verso le Americhe» (προς τις Αμερικές), την ώρα που εκείνος αποφασίζει να προδώσει την επανάσταση. Η μουσική του Πιοβάνι σε πολλά σημεία παραπέμπει σε κείνη του Μορικόνε, ιδιαίτερα στο κομμάτι που συνοδεύει τη μασκαρεμένη είσοδο των επαναστατών στο κτήμα του ευγενούς.

Συγκλονιστικό το γυμνό πορτρέτο του φασίστα, με πρόπλασμα τη μορφή του διεστραμμένου εφήβου που διδάσκεται να είναι φασίστας, από τον πατέρα του που τον παίρνει μαζί στο κυνήγι ανθρώπων, μαθητευόμενος βασανιστής και δολοφόνος δείχνει υπερβάλλοντα ζήλο, ξεγελά μάλιστα τον αντίπαλο βγάζοντας την μαύρη φανέλα... Κι όταν πέφτει στα χέρια των ανταρτών σπαρταράει και τρέμει σαν κότα που εκλιπαρεί...

Επικό και συνάμα λυρικό το μεγαλείο της κορυφαίας σεκάνς της αρχετυπικής καθοριστικής μάχης του φωτός και του σκότους, ανάμεσα στα ξανθά σπαρτά. Σκηνική ερμηνεία της Ιστορίας Ο Μπρούνο, ηγετική φυσιογνωμία της αντίστασης - δεν μπορεί παρά να είναι όμορφος όπως ο φασίστας που δεν μπορεί παρά να πεθάνει από θάνατο αντίστοιχο του κακού που σκόρπισε: Τον διαπερνούν τα τόξα των μυθολογικών πολεμιστών.

Η κάμερα στην αρχή της ταινίας στέκεται σε ένα δωμάτιο μπροστά σ' ένα ανοιχτό παράθυρο. Από κει πετάει έξω... Με τον ίδιο τρόπο στον επίλογο επιστρέφει, από το παράθυρο που βγήκε, μας δείχνει το δωμάτιο και μας αποκαλύπτει τον αφηγητή της ιστορίας για τον πόλεμο και την αντίσταση. Μας καλεί, τους θεατές αλλά και το δικό της παιδί - κι ας είναι βρέφος - να κάνουμε την ταινία όχημα γνώσης, να κεφαλαιοποιήσουμε την εμπειρία των προηγούμενων γενεών και την ανθρώπινη γνώση και σοφία που την εμπλούτισε... να ανακτήσουμε την αξία της μνήμης... Μη την χάσετε!

Παίζουν: Ομέρο Αντονούτι, Μαργαρίτα Λοτζάνο, Κλάουντιο Μπιγκάλι, Μάσιμο Σαρκιέλι, Γκρατσιέλα Γκαλβάνι, κ.ά.

Παραγωγή: ΙΤΑΛΙΑ (1982)