ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Πίσω από την κρίση της Σοφοκλέους

Παπαγεωργίου Βασίλης

Είναι ολοφάνερο πια ότι η κρίση στη Σοφοκλέους, χρησιμοποιείται απροκάλυπτα για να δικαιολογηθεί και «νομιμοποιηθεί» μια νέα έφοδος κατά των λαϊκών συμφερόντων. Οι πάντες (διάβαζε ηγεσία ΣΕΒ, ΝΔ, Τράπεζα της Ελλάδος, ΕΕ και ΔΝΤ) δείχνουν ως «διέξοδο» από το «βάλτωμα» της Σοφοκλέους, την αλλαγή του «μείγματος» της εφαρμοζόμενης οικονομικής πολιτικής. Θέλουν πιο επιθετικά «σχήματα ιδιωτικοποιήσεων», επιτάχυνση της υλοποίησης των νεοφιλελεύθερων διαρθρωτικών αλλαγών (απελευθέρωση όλων των αγορών, ασφαλιστικό κ.ά.). Δε διστάζουν μάλιστα να υποδείξουν στον Κ. Σημίτη να παραμερίσει όσους θεωρούν «εμπόδιο» σε αυτή την πορεία, ακόμα και τον μέχρι τώρα εκλεκτό τους, τον Γ. Παπαντωνίου, προκειμένου να σηματοδοτηθεί πιο καθαρά η «νέα πορεία»! Δεν επιλέγεται όμως τυχαία η Σοφοκλέους ως προνομιακός χώρος για να ασκηθούν οι πιέσεις προς την κυβέρνηση. Επιχειρούν να υφαρπάξουν τη συναίνεση εκατοντάδων χιλιάδων μικροεπενδυτών, οι οποίοι έχουν δει τις οικονομίες τους να εξανεμίζονται μετά την προσχεδιασμένη μεγαλύτερη ληστεία των τελευταίων δεκαετιών και ανακατανομή εισοδήματος και οι οποίοι δικαιολογημένα ζητούν να πάρουν πίσω τα χρήματά τους «με κάθε τρόπο». Φυσικά, η κυβέρνηση τείνει «ευήκοον ους» στις αξιώσεις της... «αγοράς» και ήδη ο Κ. Σημίτης διαβεβαίωσε εκ νέου προχθές ότι θα επιταχύνει τις «διαρθρωτικές αλλαγές». Μόνη ελπίδα για τους εργαζόμενους είναι να ορθώσουν το δικό τους Μέτωπο, παραμερίζοντας όσους δημιουργούν εμπόδια στον αγώνα τους για να μην πάνε ακόμα πιο πίσω και να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν.

Τα θέλουν όλα και γρήγορα

Πολύμορφες, τις μέρες αυτές, «οι αντιδράσεις των επενδυτών, αλλά και ευρύτερων οικονομικών κύκλων, οι οποίοι ερμηνεύουν την πτώση της Σοφοκλέους ως απόρροια της ατολμίας του ΥΠΕΘΟ να προχωρήσει στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και απελευθερώσεις αγορών, όπως του υποδεικνύουν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί», όπως έγραφε και το χτεσινό πρωτοσέλιδο θέμα της εφημερίδας «Το Βήμα». «Στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, αφού διευκρίνιζαν ότι ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου χαίρει της απολύτου εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού - οργίασαν όλη τη μέρα οι φήμες περί παραίτησής του - τόνιζαν με έμφαση ότι "είμαστε αναγκασμένοι να πέσουμε στη θάλασσα και να κολυμπήσουμε"», σημείωνε το πρωτοσέλιδο θέμα της χτεσινής «Καθημερινής».

Τι συμβαίνει στ' αλήθεια; Οι μεγαλοβιομήχανοι και η ολιγαρχία γενικότερα, τόσο ως σύνολο όσο και ως επιμέρους ομάδες συμφερόντων, δεν είναι ικανοποιημένοι από τους ρυθμούς παράδοσης των πάντων στις ασύδοτες ορέξεις τους. Θέλουν ακόμη περισσότερα, πιο γρήγορα, πιο τολμηρά και αποφασιστικά. Και πιέζουν με κάθε τρόπο... Και δεν έχει ουσιαστικές αντιρρήσεις, βέβαια, η κυβέρνηση και προσωπικά ο Γ. Παπαντωνίου γι' αυτό. Αλλωστε, την πολιτική των «απελευθερώσεων» προωθεί και εφαρμόζει. Μόνο, που οι κυβερνώντες είναι υποχρεωμένοι να παίρνουν υπόψη τους και μια σειρά από άλλους παράγοντες. Οπως, για παράδειγμα, την ογκούμενη συνεχώς λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση.

Το «ρεπορτάζ» του Ν. Μπερνς

Αν έχετε αγωνία πώς κάνει «ρεπορτάζ»... ο Ν. Μπερνς, διαβάστε το χτεσινό άρθρο στο «Βήμα» του έγκυρου περί αυτά Α. Παπαχελά: «Στο σπίτι του Ν. Μπερνς θα συναντήσετε συχνά την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, τον δήμαρχο Δ. Αβραμόπουλο και τον Α. Τσοχατζόπουλο. Θέμα συζήτησης οι αμερικανικές εκλογές, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και βέβαια το τι συμβαίνει στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Ο κ. Μπερνς έχει πολλές προσωπικές επαφές με επιχειρηματίες, εκδότες, ώστε να μπορεί να διαμορφώνει τη δική του εκτίμηση». Φυσικά, ο Ν. Μπερνς δε χρησιμοποιεί αυτές τις επαφές μόνο για να ενημερώνεται από τους φίλους του πολιτικούς και άλλους παράγοντες, αλλά και να εκφράσει τη γνώμη του για τα πάντα, η οποία γνωρίζει εκ των προτέρων πολύ καλά ότι θα εισακουστεί με θρησκευτική ευλάβεια...

Αντιφάσεις

Πολλά, βέβαια, μπορεί να πει κανείς για την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, τα αδιέξοδά της και το σκηνικό «πιέσεων», που στήνεται τις μέρες αυτές από το πολιτικό-οικονομικό κατεστημένο. Στα στενά περιθώρια, όμως, ενός σχολίου περιοριζόμαστε στην ανάδειξη κάποιων εξόφθαλμων και χαρακτηριστικών αντιφάσεων της «πιεστικής επιχειρηματολογίας». «Πτώση 2,98% και αδικαιολόγητος πανικός των μικροεπενδυτών - Σοφοκλέους τραγωδία!.. - Ψευδείς φήμες ρίχνουν το Χρηματιστήριο - Ανήσυχη η κυβέρνηση σχεδιάζει τώρα κινήσεις για τη στήριξη της αγοράς. Επιταχύνονται οι διαδικασίες ιδιωτικοποίησης ή μετοχοποίησης δημοσίων επιχειρήσεων και οργανισμών». Αυτός ήταν ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος του «Βήματος». Κι εμείς αναρωτιόμαστε: Αφού η πτώση του χρηματιστηρίου οφείλεται σε «ψευδείς φήμες», δηλαδή είναι πτώση τεχνητή, γιατί «ανησυχεί η κυβέρνηση» και «σχεδιάζει κινήσεις για την ενίσχυση της αγοράς»; Απλώς, αναρωτιόμαστε...

Οι αγώνες των βαμβακοπαραγωγών

Και πάλι στο προσκήνιο της επικαιρότητας, καθώς οι αγρότες της Θεσσαλίας, όπως έδειξε και το προχτεσινό μαζικότατο και μαχητικό συλλαλητήριο στα Φάρσαλα, επιμένουν αγωνιστικά, αρνούμενοι τη μείωση της δυναμικής καλλιέργειας του βαμβακιού και διεκδικώντας ουσιαστικά μέτρα για τη διάθεση του προϊόντος τους. Την ίδια στιγμή περίπου, ο Ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Στρατής Κόρακας, παρουσίαζε σχετική έκθεσή του, στην Επιτροπή Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου του Ευρωκοινοβουλίου.

Το πρόβλημα της συγκεκριμένης καλλιέργειας έχει εξελιχθεί σε πρόβλημα «ζωής ή θανάτου» για χιλιάδες μικρομεσαίους αγρότες στη χώρα μας. Και αυτό, γιατί η αντιαγροτική πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, έχει οδηγήσει σε δραστικό περιορισμό των τιμών και των επιδοτήσεων, κατάργηση των μέτρων στήριξης και επιβολή μέτρων αποθάρρυνσης (παρέμβαση, γενίκευση ποσοστώσεων στην παραγωγή κλπ). Πολιτικές και μέτρα, που έχουν οδηγήσει σε δραματική μείωση όλων των δυναμικών καλλιεργειών και της αγροτικής παραγωγής. Ετσι, εκατοντάδες χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες έχουν φθάσει σε πλήρες αδιέξοδο, που δεν έχουν πλέον τι να καλλιεργήσουν για να μπορέσουν να ζήσουν και πολλοί ξεκληρίζονται.

Μάλιστα, η περίπτωση του βαμβακιού -από τις δυναμικότερες καλλιέργειες της χώρας μας- αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της αντιδραστικής πολιτικής της ΕΕ και των ελληνικών κυβερνήσεων. Περιορίζουν την καλλιέργεια, ενώ η Κοινότητα είναι ελλειμματικότατη στο συγκεκριμένο προϊόν. Προτιμά, δηλαδή, η ΕΕ, όπως επισημαίνει ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ στην έκθεσή του, να εισάγει από την Αμερική βαμβάκι περισσότερο απ' όσο επιτρέπει να καλλιεργείται στις χώρες της Κοινότητας. Καταστρέφει τους Ελληνες και Ισπανούς αγρότες και ενισχύει τους Αμερικανούς μεγαλοπαραγωγούς, που ενισχύονται πολλαπλάσια, επίσης, από την αμερικάνικη κυβέρνηση. Κι όλα αυτά, για να αυξάνονται ανεμπόδιστα τα κέρδη των βιομηχάνων της κλωστοϋφαντουργίας...

Οι κυβερνήσεις τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ, συμφωνούν και επαυξάνουν(!) στην επιβολή των ποσοστώσεων περιορίζοντας την ανάπτυξη της καλλιέργειας, αν και η χώρα μας μπορεί να παράγει μεγάλες ποσότητες, τόσο για τις ανάγκες της Ευρωπαϊκής Ενωσης όσο και άλλων χωρών. Μάλιστα, η κυβέρνηση Σημίτη, προσπαθεί να εξαπατήσει τους βαμβακοπαραγωγούς, αξιοποιώντας σ' αυτή την επιχείρηση και τις ξεπουλημένες ηγεσίες ΓΕΣΑΣΕ - ΠΑΣΕΓΕΣ - ΣΥΔΑΣΕ. Αυτή η πολιτική οδήγησε στις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις των αγροτών στα προηγούμενα χρόνια. Κινητοποιήσεις, που συνεχίζονται και θα ενταθούν, καθώς η κυβέρνηση Σημίτη μεθοδεύει παραπέρα περιορισμό της βαμβακοκαλλιέργειας... Στην αντίθετη κατεύθυνση βρίσκονται οι προτάσεις του κομμουνιστή ευρωβουλευτή, που απαίτησε αύξηση της παραγωγής, ώστε, να καλύπτεται το σημερινό επίπεδο παραγωγής τουλάχιστον, να επαναφερθεί το παράρτημα Β' και να αποδίδονται οι ενισχύσεις, απευθείας στους παραγωγούς.

Για να έχουν τύχη, όμως, οι προτάσεις αυτές και πολύ περισσότερο, για να ανοίξει ένας άλλος δρόμος, προς όφελος της αγροτιάς και του λαού, χρειάζεται η αγωνιστική παρέμβαση του ίδιου του αγροτικού κινήματος. Απαιτείται, ο συντονισμένος αγώνας των μικρομεσαίων αγροτών να στρέφεται, συνολικά, ενάντια στην αντιαγροτική - φιλομονοπωλιακή πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Απαιτείται η κλιμάκωση των αγώνων και η αγωνιστική συμπαράταξη με την εργατική τάξη και όλα τα λαϊκά στρώματα που θίγονται απ' αυτή την αντιδραστική πολιτική, στην προοπτική του Λαϊκού Μετώπου πάλης, που θα διεκδικεί Λαϊκή Εξουσία και Λαϊκή Οικονομία, όπως προτείνει και αγωνίζεται το ΚΚΕ.

Ντροπή!

«Αύξηση»

δυο τοις εκατό

θα πάρω

το Γενάρη

και θα ξεσφίξω

παρευθύς

το τρίδιπλο «ζωνάρι»

κι απ' τη χαρά μου

την πολλή,

που φράγκα

θα γεμίσω,