Πολύμορφες, τις μέρες αυτές, «οι αντιδράσεις των επενδυτών, αλλά και ευρύτερων οικονομικών κύκλων, οι οποίοι ερμηνεύουν την πτώση της Σοφοκλέους ως απόρροια της ατολμίας του ΥΠΕΘΟ να προχωρήσει στις αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές και απελευθερώσεις αγορών, όπως του υποδεικνύουν όλοι οι διεθνείς οργανισμοί», όπως έγραφε και το χτεσινό πρωτοσέλιδο θέμα της εφημερίδας «Το Βήμα». «Στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, αφού διευκρίνιζαν ότι ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Παπαντωνίου χαίρει της απολύτου εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού - οργίασαν όλη τη μέρα οι φήμες περί παραίτησής του - τόνιζαν με έμφαση ότι "είμαστε αναγκασμένοι να πέσουμε στη θάλασσα και να κολυμπήσουμε"», σημείωνε το πρωτοσέλιδο θέμα της χτεσινής «Καθημερινής».

Τι συμβαίνει στ' αλήθεια; Οι μεγαλοβιομήχανοι και η ολιγαρχία γενικότερα, τόσο ως σύνολο όσο και ως επιμέρους ομάδες συμφερόντων, δεν είναι ικανοποιημένοι από τους ρυθμούς παράδοσης των πάντων στις ασύδοτες ορέξεις τους. Θέλουν ακόμη περισσότερα, πιο γρήγορα, πιο τολμηρά και αποφασιστικά. Και πιέζουν με κάθε τρόπο... Και δεν έχει ουσιαστικές αντιρρήσεις, βέβαια, η κυβέρνηση και προσωπικά ο Γ. Παπαντωνίου γι' αυτό. Αλλωστε, την πολιτική των «απελευθερώσεων» προωθεί και εφαρμόζει. Μόνο, που οι κυβερνώντες είναι υποχρεωμένοι να παίρνουν υπόψη τους και μια σειρά από άλλους παράγοντες. Οπως, για παράδειγμα, την ογκούμενη συνεχώς λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση.