Ο «αδικημένος» (όπως αυτοχαρακτηρίστηκε), στο όνομα μιας οικογένειας «που έχει υποστεί πολλά», όπως ανερυθρίαστα δήλωσε, διεκδικεί από τον ελληνικό λαό μερικές δεκάδες δισεκατομμύρια δραχμές και σαν καθωσπρέπει γαλαζοαίματος δηλώνει εκ των προτέρων ότι θα καθησυχάσει και τη συνείδησή του (αν διαθέτει) διά της μεθόδου της φιλανθρωπίας: θα επιστρέψει τα 50 εκατομμύρια στους δύσμοιρους σεισμόπληκτους!

Προκαλούν όμως και ευθύνονται εξίσου και η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση, που επιμένουν να διατηρούν ένα απόστημα, αντί να το καυτηριάσουν στη ρίζα του. Η πρώτη γιατί αρκείται σε φραστικούς λεονταρισμούς, γιατί μπορεί αλλά δε θέλει να τελειώνει με τον κ. Γλύξμπουργκ. Η αναθεώρηση του Συντάγματος τής δίνει την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει το θέμα διαπαντός, όπως από την πρώτη στιγμή την κάλεσε να πράξει το ΚΚΕ. Δεν την αδράχνει και ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του... Η δεύτερη γιατί επιμένει να διαπραγματευτούμε τα αδιαπραγμάτευτα, να τα «βρούμε» δηλαδή με τον γιο της «Φρίκης» (παρατσούκλι της μάνας του, που ταίριαζε γάντι στο βίο και την πολιτεία της). Μερίδιο ευθύνης έχουν βέβαια και τα ΜΜΕ, που έσπευσαν να δώσουν βήμα στους νοσταλγούς της μοναρχίας.