Πρώτα - πρώτα η στάση μας απέναντι στις εξελίξεις στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Εφτασε το Κόμμα και το 1990 να βγάλει απόφαση, παρά το γεγονός ότι είχαν ανατραπεί μια σειρά χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, υπέρ της περεστρόικα. Η ίδια τακτική ακολουθείται και τώρα με τις εξελίξεις στην Κίνα. (Θέση 6). Ετσι δεν προετοιμάσαμε τα μέλη και τους οπαδούς για το πισωγύρισμα στον καπιταλισμό, με αποτέλεσμα μέχρι την τελευταία στιγμή να παίρνουν θέση υπέρ της περεστρόικα. Η αυτοκριτική που έγινε δεν είναι επαρκής.

Πέρα απ' αυτό πρέπει να προχωρήσουμε σε βάθος την ανάλυση των εξελίξεων αυτών, ώστε να μπορέσουμε να διαμορφώσουμε ένα πειστικό όραμα του σοσιαλισμού. Ο σκοπός και το κίνημα αποτελούν διαλεκτική ενότητα. Δεν μπορείς να αναπτύξεις κίνημα, χωρίς τελικό στόχο. Και δεν μπορείς να πετύχεις τον τελικό στόχο, χωρίς ανάπτυξη του κινήματος. Δεύτερο ζήτημα είναι η συμμετοχή μας το 1989 στις κυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα. Ολοι οι άλλοι έχουν κάνει σχεδόν αυτοκριτική για τη στάση τους την εποχή εκείνη. Ενώ εμείς επιμένουμε στη θέση που πήραμε τότε. Αυτό στερεί τους κομμουνιστές από την περηφάνια να υπερασπίζονται δυνατά και ανοιχτά το κόμμα τους. Επιτέλους, ας τολμήσουμε! Τρίτο ζήτημα είναι η συμπεριφορά μας απέναντι στα μέλη του Κόμματος. Τα ανώτατα στελέχη θεωρούν τα μέλη κομματική ιδιοκτησία τους και με διοικητικά μέτρα προσπαθούν να περάσουν τις αποφάσεις των οργάνων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα μέλη του Κόμματος να απομακρύνονται απ' το Κόμμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τακτική που ακολουθήθηκε στο Αργος και που οδήγησε στο να κλείσουν τα γραφεία του Κόμματος.

Τέταρτο ζήτημα είναι η τακτική μας στη συνεργασία στις πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Ζητάμε απ' τους οπαδούς των άλλων κομμάτων να δηλώσουν ότι δεν ανήκουν σε άλλο κόμμα για να συνεργαστούν μαζί μας. Εδώ υπάρχουν ζητήματα ζωής και θανάτου για τη λειτουργία των πρωτοβάθμιων οργανώσεων. Είμαι της γνώμης ότι είναι υποχρεωτικό να συνεργαζόμαστε με άλλους εργαζόμενους στη βάση ενός αγωνιστικού προγράμματος, ώστε να μπορέσουν να ζωντανέψουν τα συνδικάτα.

Πέμπτο ζήτημα είναι ότι υπάρχει πρόβλημα με τους εκλεγμένους στις δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες οργανώσεις. Η εκλογή τους συνοδεύεται συνήθως από απαλλαγή από την υποχρέωση να δουλεύουν. Ετσι ξεκόβονται απ' το επάγγελμά τους και απ' τους άλλους εργαζόμενους. Πρέπει τουλάχιστον δυο φορές τη βδομάδα να πηγαίνουν στη δουλιά. Εκτο ζήτημα. Γύρω απ' το Κόμμα υπάρχουν εκατοντάδες εργαζόμενοι που ή διαγράφτηκαν ή αποχώρησαν για λόγους πολιτικούς και ψηφίζουν το Κόμμα, βοηθούν οικονομικά κλπ. Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους φέρουμε στο Κόμμα. Το Συνέδριο είναι ανάγκη να αποφασίσει την επάνοδό τους στο Κόμμα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Ενα τελευταίο ζήτημα. Οι Θέσεις δεν τοποθετούνται στο ζήτημα αν η χώρα μας παραμένει εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα ή έχει μετατραπεί σε ιμπεριαλιστική. Το θέμα αυτό πρέπει να το εξετάσουμε. Η συμμετοχή στο στενό πυρήνα της ΕΕ με τη συμμετοχή στην ΟΝΕ, η κατάταξη της ως 21ης στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες και η εξαγωγή κεφαλαίων, κύρια στα Βαλκάνια μάς υποχρεώνουν να εξετάσουμε, αν η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική χώρα ή όχι.

ΑΡΓΟΣ

Τι απαιτείται για να αναπτύξουμε τη δουλιά μας σε αυτούς τους βασικούς τομείς; Πώς μπορούμε να δώσουμε ώθηση στην καθημερινή δουλιά των κομματικών οργανώσεων, των ΚΟΒ.

Η απάντηση είναι να δώσουμε «αέρα» στα κομματικά μέλη, στους οπαδούς, στους φίλους να δουλέψουν, να δουλέψουν με πρωτοβουλίες, να προβάλλουν προβλήματα, προβλήματα που αγγίζουν, που συγκινούν τους απλούς, λαϊκούς ανθρώπους. Να αναδείξουν προβλήματα και λύσεις που αφορούν τους εργαζόμενους, τους απλούς καθημερινούς πολίτες που βρίσκονται στο χώρο ευθύνης της κάθε Κομματικής Οργάνωσης. Να δώσουμε περιεχόμενο στη δουλιά των ΚΟΒ να ασχοληθεί με τα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων της συνοικίας, με τα σχολειά, με τη νεολαία, με τους εργαζόμενους στην περιοχή της, με τον πολιτισμό, με τον αθλητισμό, με το περιβάλλον, το συγκοινωνιακό.

Να πάρουμε πρωτοβουλίες, να τα προβάλλουμε με παλιούς και νέους τρόπους. Να δουλέψει η φαντασία μας να αναδείξουμε τις θέσεις μας για τα προβλήματα, αλλά και να επεξεργαστούμε τις προτάσεις μας, να εμβαθύνουμε τις επεξεργασίες μας, να εξειδικεύσουμε και να εξειδικευτούμε να καταπολεμήσουμε τα «τσαλαβουτήματα», τις γενικότητες, αλλά να ψάχνουμε και να βρίσκουμε την πρόταση, τη λύση για την κάθε περίπτωση. Αυτό θα μας ωθήσει να γίνουμε απαιτητικοί. Να καταπολεμήσουμε τη λογική της αυτάρκειας, που πολλές φορές μας πιάνει, και να ανοιχτούμε σε ανθρώπους που έχουν γνώσεις, έχουν ασχοληθεί, αλλά δεν είναι στις γραμμές μας, αλλά είναι πρόθυμοι να συνεργαστούνε με εμάς. «Το αγώγι κάνει τον αγωγιάτη» και όσο εμβαθύνουμε στα προβλήματα του περίγυρού μας, τόσο θα γινόμαστε απαιτητικοί από τον εαυτό μας, τόσο ο περίγυρός μας που δεν είναι κομμουνιστές, αλλά είναι άνθρωποι από άλλες πολιτικές αφετηρίες και χώρους, τόσο θα αντιμετωπίζουμε από τα ίδια τα πράγματα την ανάγκη να μαθαίνουμε, να ασχολούμαστε, να επεξεργαζόμαστε, να απευθυνόμαστε, να εμπιστευόμαστε τους άλλους και να τους ενεργοποιούμε να δουλεύουνε και να συνεργάζονται, να μπορούμε να τους κινητοποιούμε τελικά, να γινόμαστε εμείς το πολιτικό κόμμα, ο φορέας που τους εκφράζει, που τους εμπιστεύεται, που παλεύει γι' αυτούς, αλλά όχι χωρίς αυτούς.

Χρειάζεται προγραμματισμός δουλιάς της κάθε ΚΟΒ, που μέλημά της θα είναι το πώς θα παρεμβαίνει στον περίγυρό της, στην «τοπική κοινωνία» της, χωρίς να περιμένει «μασημένη τροφή» από τα πάνω και αυτό σημαίνει ότι άμεσα θα πρέπει να κινητοποιηθεί για να μάθει, να μελετήσει ξανά με άλλο μάτι το χώρο της: Τι ανάγκες υπάρχουν, κοινωνικές, πολιτιστικές, κλπ., ποια τα βασικά προβλήματα των κατοίκων, το κοινωνικό τους επίπεδο κλπ.

Να γίνονται πλατιές συσκέψεις με τη συμμετοχή των οπαδών και των φίλων για συζητήσεις και την οργάνωση της δράσης της ΚΟΒ γι' αυτά τα προβλήματα. Να αξιοποιούνται οι άνθρωποι που είναι ειδικευμένοι σε αυτά τα θέματα που δεν είναι μέλη του Κόμματος.

Να προγραμματιστεί ιδιαίτερη δουλιά με τους αλλοδαπούς εργάτες της περιοχής όπου υπάρχουν, με τους ανέργους, με τις γυναίκες, με τους νέους ανθρώπους, που σημαίνει μαζώξεις με αυτούς τους ανθρώπους, συζήτηση μαζί τους και ένταξή τους στον προγραμματισμό, που θα είναι προϊόν της δικής τους συμμετοχής. Αυτό σημαίνει συγκέντρωση στοιχείων και υλικών, ενασχόληση του δυναμικού της ΚΟΒ, αλλά και έξω από αυτή των οπαδών, των φίλων. Απαιτείται προγραμματισμός κινητοποιήσεων της ΚΟΒ, εξορμήσεις, πικετοφορίες, συγκεντρώσεις στη συνοικία με τα θέματα αυτά, αλλά και με θέματα που αποφασίζει το Κόμμα κεντρικά. Ετσι θα υπάρχει περιεχόμενο, αντικείμενο δουλιάς για όλους, συνεισφορά όλων, κομματικών και μη. Αυτό προϋποθέτει συζήτηση με όλους, σεβασμός των προτάσεων, των απόψεων όλων στο πώς δηλαδή θα υπάρχει συμβολή, συμμετοχή και αποτελεσματικότητα των δραστηριοτήτων. Προϋποθέτει αλλαγή συμπεριφοράς πολλών συντρόφων, ώστε να δένονται όλες οι απόψεις για να υλοποιούνται και να γίνονται υλική δύναμη. Προϋποθέτει να αισθάνονται όλοι ότι έχουν μερίδιο συμμετοχής στην πράξη, ότι ο καθένας μπορεί να δώσει πολλά στην κοινή υπόθεση, αν δραστηριοποιηθεί, αν γνωρίζει ότι μετράει η γνώμη του και η δράση του στη συνολική δράση της ΚΟΒ.

Οσον αφορά το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα: Εγγραφή, συμμετοχή, δραστηριοποίηση στα Συνδικάτα. Κανένας κομμουνιστής να μην παραγνωρίζει αυτή τη βασική καταστατική αρχή.

Δημιουργία νέων Σωματείων σε κλάδους που δεν υπάρχουν και υπάρχουν τέτοιοι, εγγραφή νέων ανθρώπων, οι κομμουνιστές να δείξουν έμπρακτα το πώς αντιλαμβάνονται τη λειτουργία των Σωματείων. Σωματεία ζωντανά, κύτταρα δημοκρατίας, συλλογικότητας, με συνεδριάσεις, συσκέψεις με Γενικές Συνελεύσεις στους χώρους δουλιάς, με καθημερινές επαφές με τους εργαζόμενους, με πρόγραμμα περιοδειών, με πρόγραμμα κινητοποιήσεων για τα βασικά προβλήματα. Επίσης, με ενασχόληση για τα ζητήματα της Υγείας, του Περιβάλλοντος, με τον Αθλητισμό, με τον Πολιτισμό, με την Παιδεία.

Σημαντική πρωτοβουλία μας αποτέλεσε η δημιουργία του ΠΑΜΕ. Πρέπει όμως να προχωρήσει και να δεθεί γερά στη βάση, στα Πρωτοβάθμια Σωματεία. Δε φτάνουν οι κεντρικές πρωτοβουλίες και κινητοποιήσεις. Το ΠΑΜΕ θα αποκτήσει «γερά πόδια» στο βαθμό που θα δημιουργήσουμε εμείς κινήσεις, μέτωπα πάλης σε εργοστάσια και κλάδους για τα Εργασιακά, για το Ασφαλιστικό, για τις Ιδιωτικοποιήσεις. Αυτές οι κινήσεις, αυτές οι Επιτροπές Αγώνα, αυτά τα συντονιστικά θα αποτελούν τις βάσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, τις βάσεις του ΠΑΜΕ. Μπορούμε έτσι να κερδίσουμε μεγάλη επιρροή στη βάση και να πάρουμε την πλειοψηφία των ΔΣ στα πρωτοβάθμια σωματεία. Επίσης, θα πρέπει να δημιουργήσουμε επιτροπές του ΠΑΜΕ σε επίπεδο νομών, όπου σε συνεννόηση και με τη Γραμματεία του ΠΑΜΕ να αναπτύσσονται, να οργανώνονται πρωτοβουλίες σε ταξική αγωνιστική κατεύθυνση. Να συντονίζεται, να οργανώνεται, να απλώνεται η δουλιά της παρακολούθησης των αρχαιρεσιών στα Συνδικάτα σε όλα τα επίπεδα, ώστε να κερδίζουμε θέσεις και να κατακτάμε σταθερά την πλειοψηφία στα όργανα. Χρέος μας είναι να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και να κερδίσουμε με το μέρος μας την πλειοψηφία στα όργανα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Εκείνο που πρέπει να μας απασχολήσει είναι το πώς θα εντάξουμε στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα τους εργαζόμενους με τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, με όλη αυτή την πανσπερμία εργασιακών σχέσεων (ωρομίσθιοι, συμβασιούχοι, πλήρως απασχολούμενοι, Σαββατοκύριακα κλπ.). Αυτές οι μορφές απασχόλησης αποτελούν και τον πραγματικό κίνδυνο για τη διάλυση του εργατικού σ. κινήματος. Στη διάσπαση αυτή που προωθεί η κυβέρνηση και το σύστημα πρέπει να απαντήσουμε με την πλατιά ταξική ενωτική συσπείρωση όλων των εργαζομένων: Επομένως εδώ και τώρα ένταξη και ενεργοποίηση όλων των εργαζομένων στα πρωτοβάθμια επιχειρησιακά και κλαδικά Σωματεία, άσχετα με μορφή εργασιακής σχέσης. Να απαντήσουμε επιθετικά και στην πράξη ότι αυτοί που μας κατηγορούν για διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος είναι αυτοί που όλα αυτά τα χρόνια συντηρούν Σωματεία - σφραγίδες και δημιουργούν Σωματεία ειδικοτήτων και σχέσεων εργασίας και διασπούν έτσι τα Συνδικάτα.

Οσον αφορά τη δράση μας συνολικά στο μαζικό λαϊκό κίνημα: Πρέπει να συσπειρώσουμε ένα μεγάλο δυναμικό ανθρώπων που έχουν περάσει από τις γραμμές μας, δεν είναι οργανωμένοι σήμερα στο Κόμμα, αλλά συμφωνούν με την πολιτική μας, συμφωνούν με την αναγκαιότητα του Μετώπου. Αυτοί οι άνθρωποι αρχίζουν και συμμετέχουν σε κινητοποιήσεις, αρχίζουν και εμφανίζονται στα καλέσματα του Κόμματος ή των μαζικών φορέων, είναι άνθρωποι που προβληματίζονται. Αυτοί και πολλοί άλλοι που πέρασαν από άλλα κόμματα και τώρα είναι «άστεγοι» για διάφορους λόγους και βλέπουν ότι χρειάζεται να κινητοποιηθούν για μια αλλαγή πορείας σ' αυτό τον τόπο, όλους αυτούς πρέπει να τους εντάξουμε στη δράση για το Μέτωπο. Με πρόγραμμα, με ευθύνη και αυτοθυσία να πλησιάσουμε αυτούς τους ανθρώπους και να τους εμπνεύσουμε στη δράση για τη συγκρότηση του Λαϊκού Μετώπου.

Συντροφικά

Κομματική Οργάνωση Θεσσαλονίκης