Πρώτα - πρώτα η στάση μας απέναντι στις εξελίξεις στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Εφτασε το Κόμμα και το 1990 να βγάλει απόφαση, παρά το γεγονός ότι είχαν ανατραπεί μια σειρά χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, υπέρ της περεστρόικα. Η ίδια τακτική ακολουθείται και τώρα με τις εξελίξεις στην Κίνα. (Θέση 6). Ετσι δεν προετοιμάσαμε τα μέλη και τους οπαδούς για το πισωγύρισμα στον καπιταλισμό, με αποτέλεσμα μέχρι την τελευταία στιγμή να παίρνουν θέση υπέρ της περεστρόικα. Η αυτοκριτική που έγινε δεν είναι επαρκής.

Πέρα απ' αυτό πρέπει να προχωρήσουμε σε βάθος την ανάλυση των εξελίξεων αυτών, ώστε να μπορέσουμε να διαμορφώσουμε ένα πειστικό όραμα του σοσιαλισμού. Ο σκοπός και το κίνημα αποτελούν διαλεκτική ενότητα. Δεν μπορείς να αναπτύξεις κίνημα, χωρίς τελικό στόχο. Και δεν μπορείς να πετύχεις τον τελικό στόχο, χωρίς ανάπτυξη του κινήματος. Δεύτερο ζήτημα είναι η συμμετοχή μας το 1989 στις κυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα. Ολοι οι άλλοι έχουν κάνει σχεδόν αυτοκριτική για τη στάση τους την εποχή εκείνη. Ενώ εμείς επιμένουμε στη θέση που πήραμε τότε. Αυτό στερεί τους κομμουνιστές από την περηφάνια να υπερασπίζονται δυνατά και ανοιχτά το κόμμα τους. Επιτέλους, ας τολμήσουμε! Τρίτο ζήτημα είναι η συμπεριφορά μας απέναντι στα μέλη του Κόμματος. Τα ανώτατα στελέχη θεωρούν τα μέλη κομματική ιδιοκτησία τους και με διοικητικά μέτρα προσπαθούν να περάσουν τις αποφάσεις των οργάνων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα μέλη του Κόμματος να απομακρύνονται απ' το Κόμμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τακτική που ακολουθήθηκε στο Αργος και που οδήγησε στο να κλείσουν τα γραφεία του Κόμματος.

Τέταρτο ζήτημα είναι η τακτική μας στη συνεργασία στις πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Ζητάμε απ' τους οπαδούς των άλλων κομμάτων να δηλώσουν ότι δεν ανήκουν σε άλλο κόμμα για να συνεργαστούν μαζί μας. Εδώ υπάρχουν ζητήματα ζωής και θανάτου για τη λειτουργία των πρωτοβάθμιων οργανώσεων. Είμαι της γνώμης ότι είναι υποχρεωτικό να συνεργαζόμαστε με άλλους εργαζόμενους στη βάση ενός αγωνιστικού προγράμματος, ώστε να μπορέσουν να ζωντανέψουν τα συνδικάτα.

Πέμπτο ζήτημα είναι ότι υπάρχει πρόβλημα με τους εκλεγμένους στις δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες οργανώσεις. Η εκλογή τους συνοδεύεται συνήθως από απαλλαγή από την υποχρέωση να δουλεύουν. Ετσι ξεκόβονται απ' το επάγγελμά τους και απ' τους άλλους εργαζόμενους. Πρέπει τουλάχιστον δυο φορές τη βδομάδα να πηγαίνουν στη δουλιά. Εκτο ζήτημα. Γύρω απ' το Κόμμα υπάρχουν εκατοντάδες εργαζόμενοι που ή διαγράφτηκαν ή αποχώρησαν για λόγους πολιτικούς και ψηφίζουν το Κόμμα, βοηθούν οικονομικά κλπ. Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους φέρουμε στο Κόμμα. Το Συνέδριο είναι ανάγκη να αποφασίσει την επάνοδό τους στο Κόμμα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Ενα τελευταίο ζήτημα. Οι Θέσεις δεν τοποθετούνται στο ζήτημα αν η χώρα μας παραμένει εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα ή έχει μετατραπεί σε ιμπεριαλιστική. Το θέμα αυτό πρέπει να το εξετάσουμε. Η συμμετοχή στο στενό πυρήνα της ΕΕ με τη συμμετοχή στην ΟΝΕ, η κατάταξη της ως 21ης στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες και η εξαγωγή κεφαλαίων, κύρια στα Βαλκάνια μάς υποχρεώνουν να εξετάσουμε, αν η Ελλάδα είναι ιμπεριαλιστική χώρα ή όχι.

ΑΡΓΟΣ