Οπως είναι γνωστό, ο μαρξισμός - λενινισμός αποδέχεται ότι μέσα στον ταξικό αγώνα, στην περίοδο του ιμπεριαλισμού, η Εργατική Τάξη και οι σύμμαχοί της συγκρούονται με τις δυνάμεις του καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού σε τρία (3) μέτωπα ταξικά. Αυτά είναι τα εξής: Το Πολιτικό, το Οικονομικό, και το Ιδεολογικό. Σε αυτά τα τρία Μέτωπα είναι σωστό και χρήσιμο στις σημερινές συνθήκες του ιμπεριαλισμού να εντάξουμε τα διάφορα δευτερεύοντα κοινωνικά μέτωπα ταξικής πάλης (Παιδείας, Υγείας, Πολιτισμού κλπ.) σε ένα τέταρτο Μέτωπο, το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ. Τα μέτωπα αυτά είναι αυτοτελή και έχουν ορατά διαχωριστικά στοιχεία, το καθένα ξεχωριστά. Αλλά και διαπλέκονται το ένα με το άλλο. Την κυρίαρχη προτεραιότητα του ενός ή του άλλου Μετώπου την καθορίζουν οι εκάστοτε κοινωνικές και άλλες συνθήκες στη μια ή στην άλλη χώρα, όπου διεξάγεται ο ταξικός αγώνας. Καθώς βέβαια και οι εκάστοτε διεθνείς συνθήκες της δοσμένης εποχής.

Ωστόσο, η μεγάλη ιστορική και ιδεολογικοπολιτική σημασία του Ιδεολογικού Μετώπου είναι ότι, εκτός από την αναγκαιότητα της αυτοτελούς παρουσίας του, έχει το προνόμιο και την ταξική αγωνιστική υποχρέωση να δίνει την παρουσία του και σε όλα τα άλλα μέτωπα ταξικής πάλης, προκειμένου να φωτίζει ιδεολογικά, όλες τις πλευρές και πτυχές τους.

Με την ευκαιρία να υπενθυμίσουμε και τη σπουδαία υποθήκη - σκέψη του Μαρξ, ότι «στον ταξικό αγώνα ο νους του είναι η Φιλοσοφία, ενώ η ψυχή του είναι το Προλεταριάτο». Πράγμα, που σημαίνει, πάλι κατά τον Μαρξ, ότι «Η Φιλοσοφία βιώνεται στο Προλεταριάτο και καταξιώνεται από το Προλεταριάτο». Δυο βασικές μεγαλοφυείς ταξικές ιδέες του Μαρξ, που, εκτός των άλλων, υποδηλώνουν και την αναγκαιότητα της ιδεολογικής πάλης και της μόνιμης ύπαρξης του Ιδεολογικού Μετώπου, σαν απαραίτητης προϋπόθεσης για την επιτυχία της ταξικής πάλης και στα άλλα τρία Μέτωπα. Και, φυσικά, επίτευξης της ιστορικής αποστολής της Παγκόσμιας Εργατικής Τάξης, που είναι η ανατροπή του καπιταλισμού - ιμπεριαλισμού και η εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Ενα σοβαρό ζήτημα, που αφορά το Ιδεολογικό Μέτωπο, είναι ότι η ανυπαρξία του δυσκολεύει την επιτυχία του ταξικού αγώνα, όλων των πλευρών του και μετώπων του. Ενώ σε πολλές περιπτώσεις η ανυπαρξία του αυτή ανοίγει διόδους να περάσουν μέσα στο ταξικό κίνημα, αλλά και στο ίδιο το κόμμα, οπορτουνιστικές αντιλήψεις δεξιού και «αριστερού» αναθεωρητισμού (δογματισμού και σεχταρισμού), σαν αυτές του «οικονομισμού» και «ρεφορμισμού», μέσα στο εργατικό κίνημα. Καθώς και του υπαρκτού «Μισο-μαρξισμού», με την εξοστράκιση του Διαλεκτικού Υλισμού από την ιδεολογικο-πολιτική εσωκομματική δουλιά και από το Ιδεολογικό Μέτωπο.

Για να μπορέσει το Ιδεολογικό Μέτωπο να ανταποκριθεί στην ιστορική του αποστολή και στα συγκεκριμένα καθήκοντά του στον ταξικό αγώνα, σαν κυρίαρχο Μέτωπο πάλης, πρέπει να ανταποκρίνεται στις ακόλουθες υποχρεώσεις του: - Καθορίζει τον κύριο βασικό ιδεολογικό κίνδυνο (αριστερό ή δεξιό). - Δίνεται η δυνατότητα στα μέλη του Κόμματος και στο εργατικό κίνημα να γνωρίσουν την Κοσμοθεωρία του Κόμματος και της Εργατικής Τάξης, το μαρξισμό - λενινισμό.

- Το Κόμμα υπερασπίζεται την Κοσμοθεωρία του ενάντια σε όλες τις ιδεολογικές επιβουλές της αστικής ιδεολογίας.

- Το Κόμμα υπερασπίζεται τον επιστημονικό χαρακτήρα του μαρξισμού, όχι μονάχα μέσα από τα επιστημονικά μνημεία του, αλλά και κυρίως μέσα από τις καινούριες κατακτήσεις της επιστήμης και συγκεκριμένα τις επιστημονικές κατακτήσεις των επαναστάσεων των φυσικών επιστημών, του 20ού αιώνα. - Μνημειακή είναι η υποθήκη του Λένιν σχετικά με την υποχρέωσή μας αυτή. Λέει λοιπόν ο Λένιν: «Ο μαρξισμός δεν είναι απλώς μια επιστήμη, αλλά η μόνη επιστήμη της εποχής μας. Αρκεί να επιβεβαιώνεται ο Υλισμός του με τις εκάστοτε επιστημονικές ανακαλύψεις των Φυσικών Επιστημών». Τι έχουν κάνει οι μαρξιστές επιστήμονες στην Ελλάδα, που βρίσκονται μέσα ή έξω από το Κόμμα, για να επιβεβαιώσουν τη μεγάλη αυτή υποθήκη του Λένιν;

- Το Κόμμα εκλαϊκεύει την κοσμοθεωρία του μέσα στην εργατική τάξη και τα πλατιά στρώματα των κοινωνικών συμμάχων του.

- Η ανυπαρξία του Ιδεολογικού Μετώπου μέσα στο κόμμα, αλλά και έξω από αυτό, ιδιαίτερα στο εργατικό κίνημα, δημιουργεί μια σειρά άσχημες καταστάσεις και ποικίλα προβλήματα, που εμποδίζουν την ανάπτυξη του ταξικού αγώνα σε όλα τα αγωνιστικά μέτωπα (πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό). Καθώς επίσης και την πραγματοποίηση των στρατηγικών στόχων του Κόμματος, όπως η επιδημία του «αριστερού» σεχταρισμού που με την παρουσία του μέσα στις οργανώσεις του Κόμματος εμποδίζει την ανάπτυξη του ΑΑΠΜ. `Η ακόμα εμποδίζει τη συγκρότηση μιας σωστής Οργανωτικής Πολιτικής του Κόμματος, απαραίτητης για τη σωστή λενινιστική αντιμετώπιση, κυρίως των οργανωτικών προβλημάτων του, όπως, λ.χ., το πρόβλημα της κοινωνικής σύνθεσής τους, το πρόβλημα στελεχών, το πρόβλημα των ΚΟΒ, το πρόβλημα της απόσπασης της καθοδήγησης από τη Βάση, το πρόβλημα της οργανωτικής και τεχνικής προετοιμασίας, καθώς και άλλων εξίσου σοβαρών οργανωτικών προβλημάτων.

Σαν Επίλογος: Μερικές υποδείξεις για την αντιμετώπιση των αδυναμιών αυτών που αναφέρονται σε αυτό το συνοπτικό άρθρο.

- Ριζική αντιμετώπιση του μισο-μαρξισμού, που σήμερα συνιστά τον κύριο ιδεολογικό κίνδυνο στο Κόμμα, και των μικροαστικών φορέων του στο Ιδεολογικό Μέτωπο, μέσα σε όλα τα επίπεδα του Κόμματος, με την παράλληλη αντιμετώπιση των δεξιών και «αριστερών» οπορτουνιστικών και αναθεωρητικών αντιλήψεων, που εμφανίζονται μέσα στο Κόμμα και σε όλα τα μέτωπα πάλης. Με την παράλληλη αντιμετώπιση του μικροαστισμού και των φορέων του, που, εκτός των άλλων, εμποδίζουν και τη λενινιστική λειτουργικότητα και οργανωτική ανάπτυξη του Κόμματος.

- Η ανάπτυξη του Ιδεολογικού Μετώπου προϋποθέτει και μερικά βασικά μέτρα, όπως:

α. - Το διαχωρισμό μέσα στο ΠΓ της ευθύνης του Γραμματέα του Κόμματος από την ευθύνη του υπεύθυνου της Ιδεολογικής δουλιάς.

β. - Κάθετη οργανωτική καθοδήγηση της Ιδεολογικής δουλιάς μέσα στα καθοδηγητικά όργανα από το ΠΓ ως τις ΚΟΒ, με τη συγκρότηση αντίστοιχων Ιδεολογικών Επιτροπών.

γ. - Ανάπτυξη Επιστημονικής Ερευνας σε όλα τα επίπεδα, με την παράλληλη συγκρότηση κομματικών οργανώσεων (Αχτίδων και ΚΟΒ) σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας, οι οποίες θα αποτελέσουν το βασικό πυρήνα έρευνας και παραγωγής ιδεολογίας, που σήμερα στην ουσία δεν υπάρχουν, και οι οποίες θα αποτελέσουν το βασικό πυρήνα των ΚΜΕ σε όλη τη χώρα. Φυσικά, με την ένταξή τους σε αυτές, όλων των κομμουνιστών ερευνητών της χώρας.

Συγγραφέας - ερευνητής του ΚΜΕ